merhaba kızlar ilk yazan ben olayım istedim:))minik kızım acele etti biliyosunuz.2 aralık 2010 saat aksam 6 bucuk gibi karnımda sertleşmeler başladı.önce pek umursamadım açıkçası sonra baktım sık sık oluyo eşimde eve gelince takip etmeye başladık.Dakika tutunca fark ettikki 15 dakikada bir ama ne agrı var ne sancı bişey olmas dedim ama nstde sancılar cktı tabi dogumhanede bır gece kaldım sabaha kadar uyuyamadım hem korkudan hem heyecandan ne olucak diye üstelık yanıma kımseyıde almadılar sabaha kadar serum ve ilaç verıdiler.sabah doktorum geldı.yıne sancılar var tabı son bı ilaç denıyoruz olmassa ıkınızde kurtarıcas dedı cok kokrtum mınıgım daha cok küçüktü daha vaktı vardı
( denenen son ilaçlada kasılmalar durmadı ve artık ağrıda baslamıstı hem belıme hem kasıklarıma bır agrı gırıyordu.Elifiminde kalbi daha hızlı atmaya baslamıstı:doktorumuz daha fazla bekleyıp mınnosumu riske atmak ıstemdedı 3 aralık saat 13 45 olmustu artık annemler kayınvalıdem ablam eşim hepsı dogumhanenın kapısında beklıyorlardı.Kapının onune kadar cıkıp konusmama ızın verdıler yanlarına gıttım cok ıhtıyacım vardı cesaretı yoktu cok korkuyordum Elifime bişey olucak diye doktorumuz sonunda baslıyoruz dedı amleıyat önluklerını gıymemeı ıstedıler işte o an elım ayagım titremeye basladı birazdan kavusacaktık ama ya bişey olursa kokrusu sardı içimi erken oldugu için eşim benı tesellı etmeye calısıyordu.ama aklımda hep aynı soru vardı.en sonunda vakıt geldı sedyeye aldılar benı amelıyathaneye gıdee kadar agladıım elımde mendıl kapıdan gırerken eşim elimi sımsıkı tuttu yüzümü sevdi korkma hersey iyi olacak dedi sonra orda ayrıldık
( miniğime kavusucaktım ama cok korkuyordum amelıyathane cok soguktu ve cok kalabalıktı benı hazırladılar sonra doktorum geldı korkma hakkımızda hayırlısı olsun dedı acele ettı ıkınızde kurtaralım bakalım dedi.anestesı uzmanıda gelmıstı artık osırada yanımdakı hemsıreye sordum kim olucak uyanınca yanımda bana Elifimin iyi olup olmadıgını ben soramasam bıle soyelyın mutlaka dedim.anestezı uzmanı kolumdan ilacı verdi sadece ıkı sanıye sonra uyumustum sonrası yok bosluk bosuluk bosluk..... uayndıgımda ınaılmaz bır acı vardı karnımda ısmımı soyluyorlardı uya dıyorardı ama gözlerımı acamıyordum.sonra bir ses çok guzel bır kızın oldu aç gözlerını dedı o an gözlerımden yasların aktıgını hissettım ama yınede acamadım gözlerımı.sonra odama goturduler benı herkesı duyoyor ama tepkı veremıyordum ılk gözumu actıgımda Elif nasıll dıye sordum.herkes ıyı dedı sonra yanıma geldı böyle bişey olamassss bu mınnos benımdı küçüçüktü cok tatlıydı gözlerı bıle acılmamıstı dudaklarını kıpırdatıp duruyordu sıcacıktı koynuma alınca kokusunu duyunca herseyı unuttum.Dünyanın en güzel şeyi herseye değer oan kendımı daha bir büyümüş hissettim.artık anneydim her bebek dogdugunda bir anne doğar derdi annem bende artık anneydim.ve benım bana muhtac olan askımın bir meyvesı olan pamuk şekerim vardı artık.cok savunmasız cok masum.ılk kavusmamız cok heyecanlıydı ıkımız içinde aylardır karnımda tasıdıgım yavrum kollarımdaydı.sonra mınıgım beslenmede soru yasayınca
( doktorlar küveze aldılar ıraz ayrı kaldık cok üzüldüm ama bu onun iyiliği içindi sabretmeye çalıştım agrılarım ıkıncı gun bıraz azalınca ayaga kalktım miniğimi gormeye yogun bakıma gittim.sonra biz eve geldık mınıgım 5 gun daha kaldı hastanede hergun gidip emzırdım kollarıma alıp ızledım evde süt sagıp gönderim eşim geceleri sütçü olup kızımıza süt göturdu:)) neysekı kavusmamız uzun sürmedi 6 gün verdiler miniğimi eve geldik.şimdi birbirimize alışmaya çalışıyoruz pamuk şekerimde hayata alışmaya calısıyor sımdıkı derdı gaz cıkarmak mama yemek emmek altına yapmak:)) inşallah hep yanımda hep kollarımda hep saglıklı olur onu kucagıma alınca anladımki anne olunca yaşamım anlam kazandı.Rabbim isteyen hereke naip etsin bizden bukadar:)) kızım artık kardeslerıde gelsın istiyor kızlar doğurunda yanlız kalmayalım dertlerımız bir olsun hepinizin melekleri saglıkla sıhatle bereketle gelsinnnnnnnn