teyzeleri bizde hikayemizi yazalım 24.12.2010 akşamı karnımda kasılmalar oldu eşim artık bebişimizin gelmesini çok istiyordu hep erken doğum riski olunca ha bugün ha yarın derken doktorumla görüştüm doğum olabilir hemen hastaneye dedi biz çantamızı topladık bende tarifi imkansız bir korku sevinç hastaneye ağlayarak gittim nst ye aldılar az bir sancı çıktı ultrasonla bakıldı üstüne birde çatı muayenesi yapıldı canımdan can gitti ama doğum başlamamış denildi eve geri yolladılar eve geri döndük sabah oldu kanamam olunca tekrar doktorumla görüştüm hastaneye tekrar çağırdı ve tekrar apar topar hasteye gittik ama giderken aradaki mesafe fazla olsa bile içimdeki tarifi imkansız duygularla kısacık geldi bol bol dua ettim ve doktorum kontrol etti doğum başlamış sezeryan için doğumhaneyi hazırlayon dedi o an herşey boş ve anlamsız geldi kendimi hazır hissetmedim korktum bir anda bebeğim dünyaya gelicek 9 ay boyunca benimle beraber can parçam artık yanımda olacak korku sevinç heyecan stres hepsi bir arada hasta bakıcı geldi hemen üstümü değiştirmem için yardımcı olmaya gelmiş ikinci bir şok daha eşimle annemle konuşmadan doğum için hazırlanmam gerek içim okadar dolduki daha 3 haftamız vardı hazırlıksız yakaladı beni oğluşum ve ben hazırdım artık eşimi gördüm hüngür hüngür ağlamaya başladım sakinleştirdiler beni doktorum epidural olmamı önerdi ama ben korktuğum için narkoz istedim sabah kahvaltı yaptığım için 6 saat açlık gerekiyormuş benim için iyi oldu kendimi toparlamam annemin gelmesi için yeterli bir süreydi odam hazırlandı ve doğum saatini beklemeye başladım saat 17:15 de hastabakıcı geldi tekerlekli sandalyeye aldı annemlerle vedalaştı ama bir yandanda kalbim duracakmışcasına çarpıyor eşimi göremedim tel de onunlada vedalaştım sonunun ne olacağı bilinmeyen bir yol ve sonunda kapılar kapandı ve doğumhaneye aldılar masaya yattım ve doktorum geldi hadi başlıyoruz dedi ve o an dünyayla bağlantım kesildi 17:30 da bbebişimi odamıza almışlar uyandığımda tirtir titriyordum ve doktorum geldi başıma gözünaydın oğluşun maşallah çok iyi dedi bir an önce bebişimi görmek istiyordum odaya aldılar beni ve karşımda dünyalar tatlısı canım oğluşum öyle herşeyden habersiz masum yatıyordu beşikte yanıma yanaştırlar mis gibi cennet kokuyordu bebeğim hayatım anlamı benim için hayat bir kez daha başladı canım oğluşum Altan Egenin dünyaya gelmesiyle bizim hikayemizde böyle işte....lavman soran arkadaşlar normal doğumda yapıyorlar sonda takılıyor ama bana gerek görmediler ben narkoz aldım birde bilginize.....
teyzeleri bizde hikayemizi yazalım 24.12.2010 akşamı karnımda kasılmalar oldu eşim artık bebişimizin gelmesini çok istiyordu hep erken doğum riski olunca ha bugün ha yarın derken doktorumla görüştüm doğum olabilir hemen hastaneye dedi biz çantamızı topladık bende tarifi imkansız bir korku sevinç hastaneye ağlayarak gittim nst ye aldılar az bir sancı çıktı ultrasonla bakıldı üstüne birde çatı muayenesi yapıldı canımdan can gitti ama doğum başlamamış denildi eve geri yolladılar eve geri döndük sabah oldu kanamam olunca tekrar doktorumla görüştüm hastaneye tekrar çağırdı ve tekrar apar topar hasteye gittik ama giderken aradaki mesafe fazla olsa bile içimdeki tarifi imkansız duygularla kısacık geldi bol bol dua ettim ve doktorum kontrol etti doğum başlamış sezeryan için doğumhaneyi hazırlayon dedi o an herşey boş ve anlamsız geldi kendimi hazır hissetmedim korktum bir anda bebeğim dünyaya gelicek 9 ay boyunca benimle beraber can parçam artık yanımda olacak korku sevinç heyecan stres hepsi bir arada hasta bakıcı geldi hemen üstümü değiştirmem için yardımcı olmaya gelmiş ikinci bir şok daha eşimle annemle konuşmadan doğum için hazırlanmam gerek içim okadar dolduki daha 3 haftamız vardı hazırlıksız yakaladı beni oğluşum ve ben hazırdım artık eşimi gördüm hüngür hüngür ağlamaya başladım sakinleştirdiler beni doktorum epidural olmamı önerdi ama ben korktuğum için narkoz istedim sabah kahvaltı yaptığım için 6 saat açlık gerekiyormuş benim için iyi oldu kendimi toparlamam annemin gelmesi için yeterli bir süreydi odam hazırlandı ve doğum saatini beklemeye başladım saat 17:15 de hastabakıcı geldi tekerlekli sandalyeye aldı annemlerle vedalaştı ama bir yandanda kalbim duracakmışcasına çarpıyor eşimi göremedim tel de onunlada vedalaştım sonunun ne olacağı bilinmeyen bir yol ve sonunda kapılar kapandı ve doğumhaneye aldılar masaya yattım ve doktorum geldi hadi başlıyoruz dedi ve o an dünyayla bağlantım kesildi 17:30 da bbebişimi odamıza almışlar uyandığımda tirtir titriyordum ve doktorum geldi başıma gözünaydın oğluşun maşallah çok iyi dedi bir an önce bebişimi görmek istiyordum odaya aldılar beni ve karşımda dünyalar tatlısı canım oğluşum öyle herşeyden habersiz masum yatıyordu beşikte yanıma yanaştırlar mis gibi cennet kokuyordu bebeğim hayatım anlamı benim için hayat bir kez daha başladı canım oğluşum Altan Egenin dünyaya gelmesiyle bizim hikayemizde böyle işte....lavman soran arkadaşlar normal doğumda yapıyorlar sonda takılıyor ama bana gerek görmediler ben narkoz aldım birde bilginize.....
allah bağışlasın. ne güzel anlatmışsın içim bi tuhaf oldu heyecanlandım.
çok güzel anlatmışsınn gözün aydın olsun tekrdan..doğum yaklaştıkça insan nasıl duygusallaşıyorr gözlerim dolu dolu okudum...
ne güzel anlatmışsın cnm benimm gözlerim doldu.Allahım mehmet serdarı annesine ve babasına bağışlasın....sağlıklı,mutlu bir bebek olsun inşallah14.12.2010...
bitanecik oğluşuma kavuşma günümüz
saat30 da uyandık o sabah eşimle zaten heycandan doğru düzgün uyku girmedi gözümüze oğluşumda bize geleceğini anlamış gibi biran önce çıkmak ister gibi sürekli tepikleriyle bizim heycana ortak oldu
eşimle namazımızı kıldık duamızı ettik son hazırlıklarımızıda kontrol ettikten sonra hastane yoluna koyulduk
yol boyunca hiç konuşmadık sürekli içimizden dua ediyorduk çünkü nolur allahım bu sefer yüzümüz gülsün bu yolları tekrar dönerken minik meleğim kucağımda sağ salim dönelim diye
tam saat00de hastane ye geldik dktrumuzun odasına gittik sonkez ultrasonla kontrolümüz yapıldı herşey yolunda dedi dktr amcamız gülen gözlerle korkma bu sefer hayırlısıyla kucağına alacaksın dedi rahatlattı beni sağolsun seni odana yollayalım ameliyat saatin gelene kadar hem dinlen hemde tahlillerini yaptıralım bu arada diyerek bizi uğurladı dktr amcamız:94:biz odamıza çıkarken ablamlar yiğenlerim babamlar kuzenlerim hepsi koşup gelmişler sağolsunlar onları görünce gözlerim doldu ağlamamak için kendimi zor tuttum
odamıza yerleştik nihayet hemen ardından hemşire ablamız geldi tansiyonumu ölçmek için birde tahliller için kan aldı eli çok hafifti hiç canım acımadıbu arada eşim koridorda bi oyana bi buyana volta atıyor doğuma ben değil o girecek sanki heycandan yerinde duramıyor ben bizimkilerle lak lak ettiğim için vakit çabucak geçti ve nihayet meleğime kavuşma anıma bir adım daha yaklaştım beni ameliyathane götürmek için 2 görevli geldi önlüğümü giydirdiler ve yatağıma yatırıp beni götürmek için asansöre taşırlarken eşim yanıma geldi ve alnımdan öptü aşkım seni kapıda bekliycem oğlumu al gel dedi işte o an dayanamadım ağladım sonra beni soğuk bi odaya yatırdılar 10 dakika kadar bekledim hemşire geldi yanıma beni oturttu ve belime iğne yaptı çok canım yandı iğne yapılırken elektirik çarpmış gibi tepindim meğerki etkisi öyle oluyormuş 2 dakikada belimden aşağısı uyuştu kontrol etmek için iğne batırmışlar hiç hissetmedim sonra dktr amcamız geldi ve operasyon başladı 15 dakika sonra meleğimin sesini duydum odayı sesiyle inletti kuzum hemşire ablası temizledikten sonra getirip koynuma yatırdı oğluşumu bak bu yakışıklı oğlan seni istiyor diye o an sevinçten yine ağladım dünyanın en güzel duygusuymuş annelik rabbime binlerce kez şükürler olsun o duyguyu bana tattırdığı için ve isteyen bütün herkese yaşatsın inşallah bu yazıyı yazarken oğluşum koynumda uyuyor sonra dikişlerim atıldı beni odama aldılar bizimkiler çoktan bebişin başına gitmiş eşim karşıladı oadaya alırlarken aşkım sana teşekkür ederim dedi oğlumu bana getirdiğin için ve mutlu son oğlumu emzirdim 1 gün kaldık hastanede 1 haftada toparladım kendimi şimdi bomba gibiyim çok şükür bezdi kakaydı gazdı koşturuyorum yaramazımın peşinden kızlar buda benim doğum hikayem biraz acele yazdım umarım anlşılır yazmışımdır malum bebiş kucağımdayken yazdım
14.12.2010...
bitanecik oğluşuma kavuşma günümüz
saat30 da uyandık o sabah eşimle zaten heycandan doğru düzgün uyku girmedi gözümüze oğluşumda bize geleceğini anlamış gibi biran önce çıkmak ister gibi sürekli tepikleriyle bizim heycana ortak oldu
eşimle namazımızı kıldık duamızı ettik son hazırlıklarımızıda kontrol ettikten sonra hastane yoluna koyulduk
yol boyunca hiç konuşmadık sürekli içimizden dua ediyorduk çünkü nolur allahım bu sefer yüzümüz gülsün bu yolları tekrar dönerken minik meleğim kucağımda sağ salim dönelim diye
tam saat00de hastane ye geldik dktrumuzun odasına gittik sonkez ultrasonla kontrolümüz yapıldı herşey yolunda dedi dktr amcamız gülen gözlerle korkma bu sefer hayırlısıyla kucağına alacaksın dedi rahatlattı beni sağolsun seni odana yollayalım ameliyat saatin gelene kadar hem dinlen hemde tahlillerini yaptıralım bu arada diyerek bizi uğurladı dktr amcamız:94:biz odamıza çıkarken ablamlar yiğenlerim babamlar kuzenlerim hepsi koşup gelmişler sağolsunlar onları görünce gözlerim doldu ağlamamak için kendimi zor tuttum
odamıza yerleştik nihayet hemen ardından hemşire ablamız geldi tansiyonumu ölçmek için birde tahliller için kan aldı eli çok hafifti hiç canım acımadıbu arada eşim koridorda bi oyana bi buyana volta atıyor doğuma ben değil o girecek sanki heycandan yerinde duramıyor ben bizimkilerle lak lak ettiğim için vakit çabucak geçti ve nihayet meleğime kavuşma anıma bir adım daha yaklaştım beni ameliyathane götürmek için 2 görevli geldi önlüğümü giydirdiler ve yatağıma yatırıp beni götürmek için asansöre taşırlarken eşim yanıma geldi ve alnımdan öptü aşkım seni kapıda bekliycem oğlumu al gel dedi işte o an dayanamadım ağladım sonra beni soğuk bi odaya yatırdılar 10 dakika kadar bekledim hemşire geldi yanıma beni oturttu ve belime iğne yaptı çok canım yandı iğne yapılırken elektirik çarpmış gibi tepindim meğerki etkisi öyle oluyormuş 2 dakikada belimden aşağısı uyuştu kontrol etmek için iğne batırmışlar hiç hissetmedim sonra dktr amcamız geldi ve operasyon başladı 15 dakika sonra meleğimin sesini duydum odayı sesiyle inletti kuzum hemşire ablası temizledikten sonra getirip koynuma yatırdı oğluşumu bak bu yakışıklı oğlan seni istiyor diye o an sevinçten yine ağladım dünyanın en güzel duygusuymuş annelik rabbime binlerce kez şükürler olsun o duyguyu bana tattırdığı için ve isteyen bütün herkese yaşatsın inşallah bu yazıyı yazarken oğluşum koynumda uyuyor sonra dikişlerim atıldı beni odama aldılar bizimkiler çoktan bebişin başına gitmiş eşim karşıladı oadaya alırlarken aşkım sana teşekkür ederim dedi oğlumu bana getirdiğin için ve mutlu son oğlumu emzirdim 1 gün kaldık hastanede 1 haftada toparladım kendimi şimdi bomba gibiyim çok şükür bezdi kakaydı gazdı koşturuyorum yaramazımın peşinden kızlar buda benim doğum hikayem biraz acele yazdım umarım anlşılır yazmışımdır malum bebiş kucağımdayken yazdım
cnm ağlattın valla beni ya....Allahım bende bu duyguları yaşıyayım artık demeye başladımmm.sabırsızlanmaya başladım iyice....Allahım oğlunuzu analı babalı büyütmenizi nasip eylesin cnm..30.12.2010(gerçek aile olduğumuz gün)
29 Aralıktaki kontrolümüzde doktorumuz bebeğin poposuyla geldiğini söyledi ve seni bugün sezeryana alayım dedi.benim aklımda zerre kadar doğum yok daha 1 haftamız var diyorum birde kendimi normal doğuma şartlandırmışımki sormayın.neyse ben karnımın tok olduğunu yarına ertelemesini istedim zorda olsa ikna ettim.ogün hipnoz edilmiş gibiydim hiçbirşey düşünemiyor,yazık desen ağlayacak durumdaydım.annemlerde yemeğimizi yiyip eve geçtik çantamızı son kez kontrol ettim.banyomu yaptım,namazımı kılıp Rabbime dua ettim.eşim benden daha heyecanlı tabi onda ayrıca korku var ameliyatta sana birşey olursa diye söylenip duruyor.ogün doğru düzgün uyumadım sabah 6da hafif bir kahvaltı yaptım.9:30da evden çıktık yolboyunca ağladım eşimle hiç konuşmadık.annem bizden önce hastaneye geçmiş bile onuda görünce ben iyice açtım çeşmeleri.doktorumuzun odasına geçtik nasılsın dedi bende çok korkuyorum dedim,hiç korkma nasıl geçti anlamayacaksın bile dedi.sonra bizi odamıza aldılar eşyalarımızı yerleştirdik.sonra labaratuara tahlil için kan verdim,kalp grafiği çekildi.tekrar odamıza döndüm.saat 9da su içtiğim için ameliyata biraz geç alacaklarını söylediler ve serum bağladılar.damar yolunu açarken biraz cnm yandı.ameliyat kıyafetini giydim hemşireye sordum kaçta gireceğim doğuma diye 2yi bulur dedi tabi ben rahatım daha saat 10:30 zaman var diyorum.anestezi uzmanı geldi bana biraz epiduralden bahsetti hemşireye serum bitince 2.yi takmalarını söyledi.ilk serum bitti 2.takıldı daha yarı olmadan hemşire ve hasta bakıcı geldi hadi gidiyoruz dediler bende bir telaş nereye dedim artık doğum zamanı dedi hemşire gülerek ben afalladım tabi elim ayağım buz kesti korkudan.odada annem,eşim,kayınvalidem hepsi gözümün içine bakıyor.eşimin rengi attı.ve işte tekerlekli sandalyedeyim odadan çıkıyoruz ağlıyorum kafam önde odadan çıkarken annemin sesiyle kendime geliyorum ''hadi sevgi dua ederek gir Allah yardımcın olsun.''eşim arkasını döndü bakamadı sonkez bana.ameliyathaneye geldik hemşire sen titriyorsun diyor bense evet korkudan diyorum buarada sürekli elimi ovuşturuyorum.masaya oturuyorum anestezi uzmanı tektek anlatıyor belini siliyorum,parmaklarımı hissediyorsun vs.kıl gibi bir iğne hiç canın acımayacak diyor ve iğnem yapılıyor.anestezi uzmanının asistanı tansiyonumu ölçüyor,bulantın olursa bana söyle rahat ol korkma hemen bitecek diyor.sonra ayaklarıma sıcaklık ineceğini söylüyor ama aksine benim ayaklarım buz kesiyor.dakika geçmeden beni yatırıyorlar ve ayaklarım ısınmaya başlıyor.parmaklarımı oynatıyorum uzmana diyorum ayaklarımı hissediyorum uyuşmadım diye gülüyor bekle yavaş yavaş diye.5 dakika geçmiyor ben belden aşağımı hissetmiyorum.sonra doktorum geliyor nasılsın diyor gayet iyiyim diyorum ama hala korku hat safhada.başlıyoruz diyor ve aşağıda uğraşıyorlar ben sadece sallanıyorum sanıyorumki oğlum hala karnımda hareket ediyor meğer çoktan doğmuş kuzum sesi geliyor uzaktan uzaktan soruyorum bu ses?evet diyor senin oğlun cicilerini giyiyor şimdi.ardından başka hemşire yanıma yaklaşıp bak sevgi diyor oğlun geldi tabi ben o an yine salya sümükdoktorum diyor işte bitti Allah analı babalı etsin,gözün aydın.sağolun diyorum gidiyor.sonra sedyeye alınıyorum hasta bakıcı ayaklarımı tutuyor bakıyorum sanki bacaklarımı koparmış benden ayrı duruyor ve asansördeyim odaya geliyorum eşim hemen yanıma geliyor aşkım oğlumuz çok güzel diyor.annemi görüyorum oğlum kucağında minicik birşey yalanıp duruyor.ama sütüm gelmedi hastaneye gitmeden her ihtimale karşı mama almıştım hemşire hazırlayıp yediriyor ve oğlum mışıl mışıl uyuyor.3-4 saat uyuşukluğum geçmedi sonrasında dikişlerim ağrımaya başladı ağrı kesiciyle rahatladım.babam geldi onu görünce yine tutamadım kendimi ağlamaya başladım.ertesi gün taburcu olacaktım ama ağrılar yüzünden tansiyonum düştü 1 gün fazladan kaldık.şimdi evimizdeyiz ve oğlumla geçip gidiyoruz.Rabbim isteyen herkese bu duyguyu tattırsın.anlatılmaz birşey karnımdayken bukadar kıymetli değildi ne yalan söyleyim şimdi gözümün önünden ayıramıyorum.çok uzun oldu kusura bakmayınn
[sıze=3]14.12.2010...
Bitanecik oğluşuma kavuşma günümüz
Saat30 da uyandık o sabah eşimle zaten heycandan doğru düzgün uyku girmedi gözümüze oğluşumda bize geleceğini anlamış gibi biran önce çıkmak ister gibi sürekli tepikleriyle bizim heycana ortak oldu
Eşimle namazımızı kıldık duamızı ettik son hazırlıklarımızıda kontrol ettikten sonra hastane yoluna koyulduk
Yol boyunca hiç konuşmadık sürekli içimizden dua ediyorduk çünkü nolur allahım bu sefer yüzümüz gülsün bu yolları tekrar dönerken minik meleğim kucağımda sağ salim dönelim diye
Tam saat00de hastane ye geldik dktrumuzun odasına gittik sonkez ultrasonla kontrolümüz yapıldı herşey yolunda dedi dktr amcamız gülen gözlerle korkma bu sefer hayırlısıyla kucağına alacaksın dedi rahatlattı beni sağolsun seni odana yollayalım ameliyat saatin gelene kadar hem dinlen hemde tahlillerini yaptıralım bu arada diyerek bizi uğurladı dktr amcamız:94:biz odamıza çıkarken ablamlar yiğenlerim babamlar kuzenlerim hepsi koşup gelmişler sağolsunlar onları görünce gözlerim doldu ağlamamak için kendimi zor tuttum
Odamıza yerleştik nihayet hemen ardından hemşire ablamız geldi tansiyonumu ölçmek için birde tahliller için kan aldı eli çok hafifti hiç canım acımadıbu arada eşim koridorda bi oyana bi buyana volta atıyor doğuma ben değil o girecek sanki heycandan yerinde duramıyor ben bizimkilerle lak lak ettiğim için vakit çabucak geçti ve nihayet meleğime kavuşma anıma bir adım daha yaklaştım beni ameliyathane götürmek için 2 görevli geldi önlüğümü giydirdiler ve yatağıma yatırıp beni götürmek için asansöre taşırlarken eşim yanıma geldi ve alnımdan öptü aşkım seni kapıda bekliycem oğlumu al gel dedi işte o an dayanamadım ağladım sonra beni soğuk bi odaya yatırdılar 10 dakika kadar bekledim hemşire geldi yanıma beni oturttu ve belime iğne yaptı çok canım yandı iğne yapılırken elektirik çarpmış gibi tepindim meğerki etkisi öyle oluyormuş 2 dakikada belimden aşağısı uyuştu kontrol etmek için iğne batırmışlar hiç hissetmedim sonra dktr amcamız geldi ve operasyon başladı 15 dakika sonra meleğimin sesini duydum odayı sesiyle inletti kuzum hemşire ablası temizledikten sonra getirip koynuma yatırdı oğluşumu bak bu yakışıklı oğlan seni istiyor diye o an sevinçten yine ağladım dünyanın en güzel duygusuymuş annelik rabbime binlerce kez şükürler olsun o duyguyu bana tattırdığı için ve isteyen bütün herkese yaşatsın inşallah bu yazıyı yazarken oğluşum koynumda uyuyor sonra dikişlerim atıldı beni odama aldılar bizimkiler çoktan bebişin başına gitmiş eşim karşıladı oadaya alırlarken aşkım sana teşekkür ederim dedi oğlumu bana getirdiğin için ve mutlu son oğlumu emzirdim 1 gün kaldık hastanede 1 haftada toparladım kendimi şimdi bomba gibiyim çok şükür bezdi kakaydı gazdı koşturuyorum yaramazımın peşinden kızlar buda benim doğum hikayem biraz acele yazdım umarım anlşılır yazmışımdır malum bebiş kucağımdayken yazdım
[/sıze]
evett bizim doğum hikayemizde sıra...bende 37+5 de suyum geldii acil hemen doktora gittik nst falan derken doğuma karar verildi..önce yatışımız yapıldıı...hastanede duş aldımm üzerimi giydim sondam takıldıı sedyeyle ameliyathaneye götürüldümm...ordaki herkesle tek tek tanıştık konuştuk sonra belimden iğne vurulduu..alt tarafım uyuşuınca doğum başladı bebeğim 5 dk içerisinde doğmuş o ara ben uykuya dalmışımm doktorum uyandırdı bebeğinin sesini duyuyor musun dedi sonnra beni ağlama tuttu hıçkıra hıçkıra ağladım..bebeğimi gösterdiler bana öptüm kokusunu içime çektimm...dikişlerim atıldıı 15 dk sonra bebeğimin yanına çıktım sarıldım okşadım hemenn emzirmeye çalıştımm şimdi evdeyizz durumumuz ii çok akıllı bir oğlum var rabbim isteyen herkese nasip etsin inşallahh
30.12.2010(gerçek aile olduğumuz gün)
29 aralıktaki kontrolümüzde doktorumuz bebeğin poposuyla geldiğini söyledi ve seni bugün sezeryana alayım dedi.benim aklımda zerre kadar doğum yok daha 1 haftamız var diyorum birde kendimi normal doğuma şartlandırmışımki sormayın.neyse ben karnımın tok olduğunu yarına ertelemesini istedim zorda olsa ikna ettim.ogün hipnoz edilmiş gibiydim hiçbirşey düşünemiyor,yazık desen ağlayacak durumdaydım.annemlerde yemeğimizi yiyip eve geçtik çantamızı son kez kontrol ettim.banyomu yaptım,namazımı kılıp rabbime dua ettim.eşim benden daha heyecanlı tabi onda ayrıca korku var ameliyatta sana birşey olursa diye söylenip duruyor.ogün doğru düzgün uyumadım sabah 6da hafif bir kahvaltı yaptım.9:30da evden çıktık yolboyunca ağladım eşimle hiç konuşmadık.annem bizden önce hastaneye geçmiş bile onuda görünce ben iyice açtım çeşmeleri.doktorumuzun odasına geçtik nasılsın dedi bende çok korkuyorum dedim,hiç korkma nasıl geçti anlamayacaksın bile dedi.sonra bizi odamıza aldılar eşyalarımızı yerleştirdik.sonra labaratuara tahlil için kan verdim,kalp grafiği çekildi.tekrar odamıza döndüm.saat 9da su içtiğim için ameliyata biraz geç alacaklarını söylediler ve serum bağladılar.damar yolunu açarken biraz cnm yandı.ameliyat kıyafetini giydim hemşireye sordum kaçta gireceğim doğuma diye 2yi bulur dedi tabi ben rahatım daha saat 10:30 zaman var diyorum.anestezi uzmanı geldi bana biraz epiduralden bahsetti hemşireye serum bitince 2.yi takmalarını söyledi.ilk serum bitti 2.takıldı daha yarı olmadan hemşire ve hasta bakıcı geldi hadi gidiyoruz dediler bende bir telaş nereye dedim artık doğum zamanı dedi hemşire gülerek ben afalladım tabi elim ayağım buz kesti korkudan.odada annem,eşim,kayınvalidem hepsi gözümün içine bakıyor.eşimin rengi attı.ve işte tekerlekli sandalyedeyim odadan çıkıyoruz ağlıyorum kafam önde odadan çıkarken annemin sesiyle kendime geliyorum ''hadi sevgi dua ederek gir allah yardımcın olsun.''eşim arkasını döndü bakamadı sonkez bana.ameliyathaneye geldik hemşire sen titriyorsun diyor bense evet korkudan diyorum buarada sürekli elimi ovuşturuyorum.masaya oturuyorum anestezi uzmanı tektek anlatıyor belini siliyorum,parmaklarımı hissediyorsun vs.kıl gibi bir iğne hiç canın acımayacak diyor ve iğnem yapılıyor.anestezi uzmanının asistanı tansiyonumu ölçüyor,bulantın olursa bana söyle rahat ol korkma hemen bitecek diyor.sonra ayaklarıma sıcaklık ineceğini söylüyor ama aksine benim ayaklarım buz kesiyor.dakika geçmeden beni yatırıyorlar ve ayaklarım ısınmaya başlıyor.parmaklarımı oynatıyorum uzmana diyorum ayaklarımı hissediyorum uyuşmadım diye gülüyor bekle yavaş yavaş diye.5 dakika geçmiyor ben belden aşağımı hissetmiyorum.sonra doktorum geliyor nasılsın diyor gayet iyiyim diyorum ama hala korku hat safhada.başlıyoruz diyor ve aşağıda uğraşıyorlar ben sadece sallanıyorum sanıyorumki oğlum hala karnımda hareket ediyor meğer çoktan doğmuş kuzum sesi geliyor uzaktan uzaktan soruyorum bu ses?evet diyor senin oğlun cicilerini giyiyor şimdi.ardından başka hemşire yanıma yaklaşıp bak sevgi diyor oğlun geldi tabi ben o an yine salya sümükDoktorum diyor işte bitti allah analı babalı etsin,gözün aydın.sağolun diyorum gidiyor.sonra sedyeye alınıyorum hasta bakıcı ayaklarımı tutuyor bakıyorum sanki bacaklarımı koparmış benden ayrı duruyor ve asansördeyim odaya geliyorum eşim hemen yanıma geliyor aşkım oğlumuz çok güzel diyor.annemi görüyorum oğlum kucağında minicik birşey yalanıp duruyor.ama sütüm gelmedi hastaneye gitmeden her ihtimale karşı mama almıştım hemşire hazırlayıp yediriyor ve oğlum mışıl mışıl uyuyor.3-4 saat uyuşukluğum geçmedi sonrasında dikişlerim ağrımaya başladı ağrı kesiciyle rahatladım.babam geldi onu görünce yine tutamadım kendimi ağlamaya başladım.ertesi gün taburcu olacaktım ama ağrılar yüzünden tansiyonum düştü 1 gün fazladan kaldık.şimdi evimizdeyiz ve oğlumla geçip gidiyoruz.rabbim isteyen herkese bu duyguyu tattırsın.anlatılmaz birşey karnımdayken bukadar kıymetli değildi ne yalan söyleyim şimdi gözümün önünden ayıramıyorum.çok uzun oldu kusura bakmayınn
teşekkür ederim başakcım daısı başına inşallah rabbim sizide tez zamanda sağ salim kavuştursun meleğinizene güzel anlatmışsın cnm benimm gözlerim doldu.Allahım mehmet serdarı annesine ve babasına bağışlasın....sağlıklı,mutlu bir bebek olsun inşallah
sağlıkla kavuş cnm sende inşllhhHikâyelerinizi Ne kadar duygulanarak okudum anlatamam daha 26 günüm var kızım bir an önce gelse de hem eşime hem bebisime kavuşsam istiyorum
teşekkür ederim özgecim inşallah seninde hayırlı haberlerini alırızhikayeler harika inanın gözlerim doldu citoscuğum hayırlı olsun tekrar canım benimde 25 günüm kaldı artık bakalım neler olacak
ne demek şimdi bu doğum şekli nasıl olursa olsun önemli olan annenin ve bebeğin sağlığı siz normal doğum hikayesi okuycaksınız diye millet zorla normal doğummu yapacak insan hayırlı olsun der en azındanBaşka hikaye yok mu yahu:) Deniz sen normal doğum yapanlardansın ay hadi bir girde anlat,herkes sezeryan oluyor bir de normal doğum hikayesi dinleyelimmmm
teşekkür ederim cnm darısı başına olsun inşallahçok güzel yazmşın benimde gözler doldu Allah analı babalı büyütsün
canım çok güzel anlatmışın hayırlı olsun oğluşun sağlıkla büyüsün inşallah30.12.2010(gerçek aile olduğumuz gün)
29 Aralıktaki kontrolümüzde doktorumuz bebeğin poposuyla geldiğini söyledi ve seni bugün sezeryana alayım dedi.benim aklımda zerre kadar doğum yok daha 1 haftamız var diyorum birde kendimi normal doğuma şartlandırmışımki sormayın.neyse ben karnımın tok olduğunu yarına ertelemesini istedim zorda olsa ikna ettim.ogün hipnoz edilmiş gibiydim hiçbirşey düşünemiyor,yazık desen ağlayacak durumdaydım.annemlerde yemeğimizi yiyip eve geçtik çantamızı son kez kontrol ettim.banyomu yaptım,namazımı kılıp Rabbime dua ettim.eşim benden daha heyecanlı tabi onda ayrıca korku var ameliyatta sana birşey olursa diye söylenip duruyor.ogün doğru düzgün uyumadım sabah 6da hafif bir kahvaltı yaptım.9:30da evden çıktık yolboyunca ağladım eşimle hiç konuşmadık.annem bizden önce hastaneye geçmiş bile onuda görünce ben iyice açtım çeşmeleri.doktorumuzun odasına geçtik nasılsın dedi bende çok korkuyorum dedim,hiç korkma nasıl geçti anlamayacaksın bile dedi.sonra bizi odamıza aldılar eşyalarımızı yerleştirdik.sonra labaratuara tahlil için kan verdim,kalp grafiği çekildi.tekrar odamıza döndüm.saat 9da su içtiğim için ameliyata biraz geç alacaklarını söylediler ve serum bağladılar.damar yolunu açarken biraz cnm yandı.ameliyat kıyafetini giydim hemşireye sordum kaçta gireceğim doğuma diye 2yi bulur dedi tabi ben rahatım daha saat 10:30 zaman var diyorum.anestezi uzmanı geldi bana biraz epiduralden bahsetti hemşireye serum bitince 2.yi takmalarını söyledi.ilk serum bitti 2.takıldı daha yarı olmadan hemşire ve hasta bakıcı geldi hadi gidiyoruz dediler bende bir telaş nereye dedim artık doğum zamanı dedi hemşire gülerek ben afalladım tabi elim ayağım buz kesti korkudan.odada annem,eşim,kayınvalidem hepsi gözümün içine bakıyor.eşimin rengi attı.ve işte tekerlekli sandalyedeyim odadan çıkıyoruz ağlıyorum kafam önde odadan çıkarken annemin sesiyle kendime geliyorum ''hadi sevgi dua ederek gir Allah yardımcın olsun.''eşim arkasını döndü bakamadı sonkez bana.ameliyathaneye geldik hemşire sen titriyorsun diyor bense evet korkudan diyorum buarada sürekli elimi ovuşturuyorum.masaya oturuyorum anestezi uzmanı tektek anlatıyor belini siliyorum,parmaklarımı hissediyorsun vs.kıl gibi bir iğne hiç canın acımayacak diyor ve iğnem yapılıyor.anestezi uzmanının asistanı tansiyonumu ölçüyor,bulantın olursa bana söyle rahat ol korkma hemen bitecek diyor.sonra ayaklarıma sıcaklık ineceğini söylüyor ama aksine benim ayaklarım buz kesiyor.dakika geçmeden beni yatırıyorlar ve ayaklarım ısınmaya başlıyor.parmaklarımı oynatıyorum uzmana diyorum ayaklarımı hissediyorum uyuşmadım diye gülüyor bekle yavaş yavaş diye.5 dakika geçmiyor ben belden aşağımı hissetmiyorum.sonra doktorum geliyor nasılsın diyor gayet iyiyim diyorum ama hala korku hat safhada.başlıyoruz diyor ve aşağıda uğraşıyorlar ben sadece sallanıyorum sanıyorumki oğlum hala karnımda hareket ediyor meğer çoktan doğmuş kuzum sesi geliyor uzaktan uzaktan soruyorum bu ses?evet diyor senin oğlun cicilerini giyiyor şimdi.ardından başka hemşire yanıma yaklaşıp bak sevgi diyor oğlun geldi tabi ben o an yine salya sümükdoktorum diyor işte bitti Allah analı babalı etsin,gözün aydın.sağolun diyorum gidiyor.sonra sedyeye alınıyorum hasta bakıcı ayaklarımı tutuyor bakıyorum sanki bacaklarımı koparmış benden ayrı duruyor ve asansördeyim odaya geliyorum eşim hemen yanıma geliyor aşkım oğlumuz çok güzel diyor.annemi görüyorum oğlum kucağında minicik birşey yalanıp duruyor.ama sütüm gelmedi hastaneye gitmeden her ihtimale karşı mama almıştım hemşire hazırlayıp yediriyor ve oğlum mışıl mışıl uyuyor.3-4 saat uyuşukluğum geçmedi sonrasında dikişlerim ağrımaya başladı ağrı kesiciyle rahatladım.babam geldi onu görünce yine tutamadım kendimi ağlamaya başladım.ertesi gün taburcu olacaktım ama ağrılar yüzünden tansiyonum düştü 1 gün fazladan kaldık.şimdi evimizdeyiz ve oğlumla geçip gidiyoruz.Rabbim isteyen herkese bu duyguyu tattırsın.anlatılmaz birşey karnımdayken bukadar kıymetli değildi ne yalan söyleyim şimdi gözümün önünden ayıramıyorum.çok uzun oldu kusura bakmayınn
canım benim bu topikte en merakla doğumunu beklediğim kişilerden birisin inşallah meleğine sağ salim hayırlısıyla kavuşursun rabbim bi avazda kurtarsın hepinizikızlar öle güzel anlatmışsınız ki ağlaya ağlaya kaldım gece gece( allahım sağlıkla sıhatle büyütmeyi nasip etsin darısı başımıza olsun artık bende hikayemi anlatmak istiyorum böle okudukça daha zor oluyor beklemek
30.12.2010(gerçek aile olduğumuz gün)
29 Aralıktaki kontrolümüzde doktorumuz bebeğin poposuyla geldiğini söyledi ve seni bugün sezeryana alayım dedi.benim aklımda zerre kadar doğum yok daha 1 haftamız var diyorum birde kendimi normal doğuma şartlandırmışımki sormayın.neyse ben karnımın tok olduğunu yarına ertelemesini istedim zorda olsa ikna ettim.ogün hipnoz edilmiş gibiydim hiçbirşey düşünemiyor,yazık desen ağlayacak durumdaydım.annemlerde yemeğimizi yiyip eve geçtik çantamızı son kez kontrol ettim.banyomu yaptım,namazımı kılıp Rabbime dua ettim.eşim benden daha heyecanlı tabi onda ayrıca korku var ameliyatta sana birşey olursa diye söylenip duruyor.ogün doğru düzgün uyumadım sabah 6da hafif bir kahvaltı yaptım.9:30da evden çıktık yolboyunca ağladım eşimle hiç konuşmadık.annem bizden önce hastaneye geçmiş bile onuda görünce ben iyice açtım çeşmeleri.doktorumuzun odasına geçtik nasılsın dedi bende çok korkuyorum dedim,hiç korkma nasıl geçti anlamayacaksın bile dedi.sonra bizi odamıza aldılar eşyalarımızı yerleştirdik.sonra labaratuara tahlil için kan verdim,kalp grafiği çekildi.tekrar odamıza döndüm.saat 9da su içtiğim için ameliyata biraz geç alacaklarını söylediler ve serum bağladılar.damar yolunu açarken biraz cnm yandı.ameliyat kıyafetini giydim hemşireye sordum kaçta gireceğim doğuma diye 2yi bulur dedi tabi ben rahatım daha saat 10:30 zaman var diyorum.anestezi uzmanı geldi bana biraz epiduralden bahsetti hemşireye serum bitince 2.yi takmalarını söyledi.ilk serum bitti 2.takıldı daha yarı olmadan hemşire ve hasta bakıcı geldi hadi gidiyoruz dediler bende bir telaş nereye dedim artık doğum zamanı dedi hemşire gülerek ben afalladım tabi elim ayağım buz kesti korkudan.odada annem,eşim,kayınvalidem hepsi gözümün içine bakıyor.eşimin rengi attı.ve işte tekerlekli sandalyedeyim odadan çıkıyoruz ağlıyorum kafam önde odadan çıkarken annemin sesiyle kendime geliyorum ''hadi sevgi dua ederek gir Allah yardımcın olsun.''eşim arkasını döndü bakamadı sonkez bana.ameliyathaneye geldik hemşire sen titriyorsun diyor bense evet korkudan diyorum buarada sürekli elimi ovuşturuyorum.masaya oturuyorum anestezi uzmanı tektek anlatıyor belini siliyorum,parmaklarımı hissediyorsun vs.kıl gibi bir iğne hiç canın acımayacak diyor ve iğnem yapılıyor.anestezi uzmanının asistanı tansiyonumu ölçüyor,bulantın olursa bana söyle rahat ol korkma hemen bitecek diyor.sonra ayaklarıma sıcaklık ineceğini söylüyor ama aksine benim ayaklarım buz kesiyor.dakika geçmeden beni yatırıyorlar ve ayaklarım ısınmaya başlıyor.parmaklarımı oynatıyorum uzmana diyorum ayaklarımı hissediyorum uyuşmadım diye gülüyor bekle yavaş yavaş diye.5 dakika geçmiyor ben belden aşağımı hissetmiyorum.sonra doktorum geliyor nasılsın diyor gayet iyiyim diyorum ama hala korku hat safhada.başlıyoruz diyor ve aşağıda uğraşıyorlar ben sadece sallanıyorum sanıyorumki oğlum hala karnımda hareket ediyor meğer çoktan doğmuş kuzum sesi geliyor uzaktan uzaktan soruyorum bu ses?evet diyor senin oğlun cicilerini giyiyor şimdi.ardından başka hemşire yanıma yaklaşıp bak sevgi diyor oğlun geldi tabi ben o an yine salya sümükdoktorum diyor işte bitti Allah analı babalı etsin,gözün aydın.sağolun diyorum gidiyor.sonra sedyeye alınıyorum hasta bakıcı ayaklarımı tutuyor bakıyorum sanki bacaklarımı koparmış benden ayrı duruyor ve asansördeyim odaya geliyorum eşim hemen yanıma geliyor aşkım oğlumuz çok güzel diyor.annemi görüyorum oğlum kucağında minicik birşey yalanıp duruyor.ama sütüm gelmedi hastaneye gitmeden her ihtimale karşı mama almıştım hemşire hazırlayıp yediriyor ve oğlum mışıl mışıl uyuyor.3-4 saat uyuşukluğum geçmedi sonrasında dikişlerim ağrımaya başladı ağrı kesiciyle rahatladım.babam geldi onu görünce yine tutamadım kendimi ağlamaya başladım.ertesi gün taburcu olacaktım ama ağrılar yüzünden tansiyonum düştü 1 gün fazladan kaldık.şimdi evimizdeyiz ve oğlumla geçip gidiyoruz.Rabbim isteyen herkese bu duyguyu tattırsın.anlatılmaz birşey karnımdayken bukadar kıymetli değildi ne yalan söyleyim şimdi gözümün önünden ayıramıyorum.çok uzun oldu kusura bakmayınn
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?