Korkma arkadasim ve sakin pes etme...muthis bir deneyim...her anini esinle doyasiya yasa...inanilmaz bir ask olusuyor aranizda esinle...insallah bir avazda allah bebegine kavusmana yardim eder:)
sevgiler
y
tebrik ederim canım :) Allah ayırmasın bebeğiden. zor olmuş ama dediğin gibi harika bi deneyim olmuş. ben de gece boyu adetmiş gibi bel sancısı çektim, tırsmaya başladım
ALLAH analı babalı büyütsün arkadaşım.......
okurken gözlerim doldu, herhalde doğumuma 8 gün kaldı diye böyle acayip duygusalım,
ALLAH bebeklerimizi bizlere bağışlasın......
evet evet yine ağlamaklıyım, tuğcal senin yazdıklarını okuyunca sanki başıma gelecekleri okuyorum, 4 temmuzda sabah saat 09:30'da spinal sezeryan ile bebeğimi kucağıma alıcam....
seni okuyunca daha bir heyecanlandım arkadaşım....
seni , bebeğini ve eşini tebrik ederim.....
ALLAH sizi hiç ayırmasın arkadaşım.......
arkadaşım, gerçekten zor bir doğumun olmuş, ama sonunda mutlu son,
ALLAH analı babalı büyütsün,
aslında planlı sezeryan ile doğum yaptığım için enteresan bir hikayem yok... 22 haziran tarihinde oğlum 38 hafta 3 günlükken dünyaya geldi oğlum... sabah 9 da hasteneye yatış yaptık.. odamıza çıktık hemen hemşireler gelerek kan aldılar tahliller için sonuçların 11 gibi çıkacağını ameliyata 12 gibi ancak gireceğimi söylediler... bu sırada dr umuz geldi aslında baştan epidural+spinal kombine yapılacaktı ameliyat ancak dr umuz sadece spinal yapılmasının beni daha kolay ayaklandıracağını söyledi... spinalde karar verdik... daha ameliyata 3 saat var diye rahat rahat odada TV izlemeye başladık eşimle... ikimizde inanılmaz rahattık sanki bir kaç saat sonra doğum yapacak gibi hissetmiyordum kendimi... saat 10 gibi hemşireler geldi... ellerinde ameliyat kıyafetleri vardı hemen damar yolunuzu açalım sizi birazdan ameliyata alıcaz dediklerinde elimiz ayağımıza dolandı...daha ameliyat elbiselerimi giyer giymez nst ye bağlandım... bu arada sondayı da takmak istediler ancak ben uyuşma sağlandıktan sonra takmalarını istedim ve sonda takılırken hiç bişey hissetmedim... nst de bittikten sonra beni ameliyathaneye çıkardılar... o ana kadar oldukça soğuk kanlı olmama rağmen ameliyathanenin kapısında eşimle vedalaşırken birden ağlamaya başladım... ameliyathaneye girdik beni sedyeye oturttular.. doğum hemşiresi benim kafamı öne doğru eğerek çenemi göğsüme yasladı... kendi de sırtımdan sarıldı... anestezist sırtıma dokunarak doğru yeri buldu ve iğneyi soktu tabi bu arada bütün işlenmleri anlattı bana... iğne girdiğinde sanki bir anda elektrik çarpması gibi bir his oldu ama bir saniyelik oldu bitti büyütülecek bişey kesinlikle değil.... zaten hemen uyuşmaya başladı ayak uçlarımdan ama tümden bir his kaybı yok tabi... karıncalanma ve serinlik hissi oluyor... ben uyuşmadım demeye başladım hemşire ayağımı oynatmamı istedi tabi oynatamadım...:))) masaya yatırdılar beni basımın üstüne örtü örttüler ellerimi bağladılar... o an çok çaresiz hissettim kendimi ağlıcaktım nerdeyse ama anestezist hemen gelerek sakinleştirdi beni... benle konuşmaya başladı ilk bebek mi adı ne olacak falan diye bu arada ameliyat başlamış ben dokunuşlar falan hissediyorum yani farkında bile değilim... 10 dk sonra dr um sarı saçlı bu diye seslendiğinde anladım bebeğimin doğduğunu.. daha ben doğdu mu diye sormadan bir çığlık ve ağlama sesi duydum hemencecik de kendini gördüm... kontroller failan yapılırken hem seyrettim sonra bir kez öptürdüler ve götürdüler bu arada bana da sakinleştirici yaptılar biraz uyudum bende... eymen den yarım saat sonra falan çıktım oğlum odamızda beni bekliyordu hemen mememe verdiler zaten oğlumun gözleri açıktı bana bakıyordu... dünyanın en güzel şeyi bir annenin bebeğini ilk gördüğü ilk emzirdiği anmış bunu anladım... ilk gün biraz emme sorunumuz oldu mememi almadı oğlum yavaş yavaş alışıyoruz birbirimize ancak bugün sütüm artmaya başladı ama hala tam değil tabi... çok bol sıvı tüketiyorum özellikle komposto türleri ve süt arttırıca çaylar içiyorum... eğer uyuyorsa 2-3 saatte bir uyandırıp emzirmeye çalışıyorum uyanıkken zaten emmek istediğini belli ediyor her istediğinde emziriyorum böylece birbirimize alışıyoruz galiba yavaş yavaş... bugün baş ağrılarım başladı spinal anestezini yan etkisiymiş sade nescafe bastırıyor aklınızda olsun bir de bol su içmek gerekiyor... genel olarak rahat bir doğum geçirdim çok şükür tabi ki kesi olduğu için sıkıntılar oluyor ama kendim kucağıma alıp emziriyorum kendim beşiğine koyuyorum... kendi işimi kendi yapıyorum büyük bir sorun yok yani... şimdi biraz uzanmam lazım yine vaktim olduğunda girerim şimdilik benden bu kadar....
Beklenen dogum tarihimiz 3 Temmuz olmasina ragmen benim minnosum'da biraz erken gelmeyi tercih etti. Minisimin annesi de super rahat oldugu icin bebek sekerlerini, agda islerini sona birakmisti...Bebis sekerlerimizi 37. haftada ismarladim ve agdayida son zamana kadar erteledim...
16 Haziran aksam 5'de guzellik salonuna gideyim de tipimi toparlayayim diyordum ki kapidan cikarken bir akinti hissettim...n'oluyor yahu diye kapidan dondum ki nisanim gelmis. Ehh guzellik hikaye oldu tabiki...Hemen evin karsisindaki poliklinige gittik yuruyerek annem, babam ve ben. Oradaki doktor dogum baslamis dedi...2 cm acilmissin, hemen doktorunu arayip hastaneye git dedi...Bu arada doktorum ve hastane Anadolu yakasinda oldugu icin bizim en buyuk korkumuz aksam 6'da kopru trafigine yakalanmakti! biz hep diyorduk ki aman canim n'olcak herkesin sancilari sabah beste filan geliyor, bizim minis boyle sacma bir saatte dogmaz diyorduk ki, aklimiza gelen basimiza geldi.
Bu arada esimi aradim, isten cagirdim...dogum baslamis olabilir istersen eve erken gel hastaneye gidelim dedim...adamcagiz ucarak eve geldi...Neyse saat 6'da biz koprude karsiya gecmeye calisiyorduk ve sancilarim 3 dakikada bire inmisti...bu arada eve yatak koruyucu ped ve hasta bezi almanizi tavsiye ederim, arabada suyum gelir belki diye hasta pedi ve yatak koryucu serdik..kotu haber malesef amniyotik sivi cikmiyormus arkadaslar...
Hastaneye 2 saatte vardik, doktorum zaten herseyi ayarlamisti hemen yatis yaptik...nobetci doktor da bir en sevdigimiz muayene olan tuseyi yapti hemendaha 1 cm acilmissin dedi, hocama haber verecegim dedi...
Neyse gule oynaya yatis yaptik...sancilar kisa kisa ama cok fena degildi henuz, sadece belimden vuruyordu...aaa dedim bu kadarsa sanci denen sey aman be ne kadar abartiyormus insanlar...neyse allah sopasini gosterdi kisa zaman sonra...
Saat 12'ye kadar malesef sadece 2 cm acilabildim...ve sancilar belimden baslayip karnima dogru yayildi...Sanci seviyesi 50-60'lari bulmustu ki, yakisikli doktorum kapidan gorundu...eee naber bakalim dedi...ben geberecegim galiba n'olur epidural verin diye yalvarmaya basladim...eeehh bir tuse'de doktorumuzdan yedik bu arada...sonra anestezist cagrildi, yarin sabaha kadar biraz rahatlatalim dogum hanede baygin hasta istemiyorum dedi doktorum. Yarim doz epidural verelim dedi...Saat sabah 3:30'a kadar misil misil uyudum... 3:30'da adet sancisi gibi sancilar geri geldi...Saat 6:30'da artik epidural etkiside bittigi icin dayanamiyorum diye kafami yastiga vuruyordum...Hemsirelere yalvar yakar doktoru 7'de gordum...nobetci doktor da bir tuse cekti malumunuz veeee sadece 3 cm acilmissin diyerek beni benden aldi. Doktora yalvardim n'olur yarim doz epidural daha diye...hocama sormadan veremem dedi gitti... 7:30'da epidural verdiler...8:00'deyakisikli doktorum kapida belirdi....ooo daha sadece 3 cm diyo cocuklar dedi...ben senden daha iyi performans beklerdim diye dalga gectikten sonra bir tuse daha yedimartik utanma filan sinirini gecmistik!
Saat 7:30'da yarim doz epidural'i aldiktan sonra ben cok mutluydum...bu arada ne su ne yemek hak getire...1 damla su iceyim diye yalvardim doktoruma, hemsirelere olmaz dediler...yemek aklima gelmedi de susuzluk cekilir cile degil vallahi...saat 10'da garip bir sekilde tuvalete gidesim geldi...hemsire beni tuvalette ikinirken yakaladi, napiyorsun sen diye kizdi, ee dedim tuvalete cikmaya calisiyorum...yok dedi o bebek inmeye baslamis...sakin ikinma nobetci doktoru cagiriyorum dedi...tahmin edeceginiz gibi yine bir tuse yedim...ama bu sefer minicik elli cok guzel bir bayan doktordan...zaten dedi korkma hastanenin en kucuk elli doktoru benim...canini hic yakmayacagim... gercekten de oyle oldu
dedi hala 3 cmsin...artik epidural vermeyelim acilmayi durduruyor dedi...yurumemi istedi...Al canimi dedim...guldu gitti...
Kendime inanamadim 17 saatte sadece 3 cm...arrtik dedim geri donemem bu kadar sanci cektim, bekledim sezeryan olmam hayatta... 24 saatte surse bekleyecegim dedim annemle esime...ama bir yandan da agliyorum cok kotuyum yapamayacagim oldur beni filan diye...koridorda yurumeye basladik, yarim saat yuruduk...
Yalvar yakar hemsireyi ikna ettim anestezisti cagirdi bana...kadin dedi aciliyorsun artik epidural versem de ise yaramaz sik disini...doktorunla konuscam diyip gitti...artik deliriyordum....
Saat 12 oldugunda guzel asistan yine geldi, tuse icin...5 cm olmussun dedi...hadi epidural verelim seni rahatlatalim biraz dedi...sonunda bir full doz epidurali hak etmistim cok mutluydum ancak bilmedigim birsey vardi, artik kasilmalar kasiklarima inmisti ve malesef epidural bu agrilara etki etmiyordu :18:
Saat 1:30 civari hemsireleri taciz ede ede nobetci doktoru cagirmasi konusunda ikna ettim...cunku dayanilmaz bir ikinma istegi baslamisti son yarim saattir...guzel asistan bir kez daha geldi tuse vakti dedi...artik tuse muse umrumda olmadigi icin gayet rahatca soyundum, aaa 9 cm olmussun hemen dogum haneye iniyoruz dedi..kosusturmaca basladi...kapinin onune cikarttigi kocam ve annem'e dogumhaneye iniyoruz, ben hocayi cagiriyorum dedigini duydum...5 dakika icerisinde hastabakicilar geldi, beni asagiya dogum haneye indirdiler, hemsiremiz surekli sakin ikinma diyordu ama sanki ikinmamak eldeymis gibi...
Doktorum isik hiziyla hastaneye ulasmis biz dogum haneye inene kadar kendisi guzel gozleriyle bakiyordu...ahh dedim kziim sizi goremeyecek diye cok korktum...
Dogum haneye indikten yarim saat sonra minik kizim kucagimdaydi...kafasi cikar cikmaz aglamaya basladi minisim...ee kolay degil 21 saatlik yoldan gelmisti...
Normal dogum benim icin cok zor oldu ama muthis bir deneyimdi, hem benim icin hem de esim icin muthis bir deneyimdi...bu sebeple herkese tavsiye ediyorum...Sadece sunu bilin ki aci var ama katlanilamayacak bir aci yok kesinlikle...
Ben ki cimdiklensem aglayan insan 21 saat agri cekip vik demedim...hikayemi okuyunca sakin korkmayin sadece durust olmak lazim, aci var ama sonra bebisin aglama sesini duyunca herseyi unutuyorsunuz....
Kesik malesef atildi, toplamda 6 dikisim var (3 ic - 3 dis), kesik atilirken ve dikilirken hissettim malesef, lokal anestezi yapmis olmalarina ragmen hatta hissediyorum diyince tekrar anestezi verdiler ama dedigim gibi benim agri esigim cok dusuk.... Dogumdan sonraki 10.gunum ve ben artik yuruyus yapmaya basladim uzun uzun...iyiki bebisimi normal yolla dunyaya getirdim cunku hala inanamiyorum bunu basardigima...aslina bakarsaniz kimse inanamiyor bunu yaptigima
Sevgiler
Yildiz
ALLAH yar ve yardımcın olsun arkadaşım,Yıldız çok tebrik ediyorum Allah analı babalı büyütsün,çok güzel yazmışsın benim gibi normal doğum düşünen arkadaşlar için çok verimli oluyor bu tecrübeler,sonundaki cümlen tam benim için yazılmış sanki "kimse inanamıyor bunu yaptığıma" demişsin ya benim için de bu geçerli annem ve kayınvalidem sezeryan yap diye tutturdu,kaynana çok bişey diyemiyor ama annem nasıl anlıyorsa artık senin çatın dar doğuramazsın diyor :)))
benim için de nerdeyse bu iş inada bindi,hatta iğne bile vurmayacam lan diyorum :))
hayırlısı bakalım 25gün falan kaldı ama tabi bebişin canı ne zaman gelmek ister bilemem..
sevgiler...
ne güzel bunu böyle diyebilmek....tesekkurler arkadasim...inan bir daha yaparim...bu arada dogumhanede klasik bir espri yapiyorlar : 'seneye bekleriz'
orda cok kiziyorsun doktorlara ama gercekten ikinci bebeisi de insallah normal dogurcam:)
resmen alismis kudurmustan beter durumu:)
sevgiler
y
Şu an kızımın o minik suratını değişik şekillere sokmasını izlerken, kasığımdaki kesi derinden sızlarken yazıyorum bu öyküyü. Doğumun kolayı olmaz demişti dr. ve benimki de kolay olmadı tabiki.Ama aklımda hep bana nasip olmayan doğum şekli kaldı.
6 Kasım 2010 tarihinde başladı bizim öykümüz. Yani 25. doğum günümde. Kasık ağrıları bana hissettirmişti hamile olduğumu ama emin de olamamıştım.Denememizin ilk ayı negatif test görmüştük eşimle ama yumurtlama günlerini takip ederek olacağına inancım tamdı. Vee doğum günümde öğrendim yavrumu içimde taşıdığımı.O bana Allahımın bir hediyesiydi. İlk gittiğimiz muayenede dr 2 kese görüyorum ama haftaya tekrar bakmam lazım diyince eşim havalara uçtu,bense biraz korktum.Ertesi hafta tekrar gittik ve doktorumuz "bizi yanıltmış,ikiz değilmiş" dediğinde dr değiştirmeye karar verdim. 13. haftamızda diğer dr un muaynehanesine gittik,biraz tuzlu oldu bizim için ama bebeğimizin cinsiyetini ve her şeyinin normal olduğunu öğrendik. Sadece geçen yaz olduğum kürtajdan kalma bir yapışıklık vardı rahmimde ve erken doğuma neden olabilirdi.Gittiğimiz dr riskli gebelikler uzmanıydı bunun dışında risk göremediği için onun öğrencisi olan ve doğumumu yaptıracak olan dr.umuza devam etmeye başladık. Her gidişimizde güzel haberlerle döndük çok şükür. her gittiğimizde bizi şaşırttı meleğim hızla büyümesiyle.Yapışıklığı geri itmiş erken doğum riskin yok demişti dr ama benim içimde hep erken geleceğine dair bir his vardı.
Başından beri hep normal doğum istemiştim ama her gittiğimzde aynı sahneyi görüyorduk,kızımın keyfi yerindeydi ve dönmeye de hiç niyeti yoktu.
25 haziran akşamı arkdaşlarla sahile gittik, biraz yürüdük,çay içtik. Daha sonra da uzun süredir kokoreç yememiştim,canım kokoreç istedi,sıcak sıcak (hala tadı damağımda),yarım ekmek arasını 5 dk.da mideye indirdim,kızımın karnımdayken yediği son yemek olacağını bilmeden. Eve geldik ve kk ya hamilelikten ne kadar sıkıldığımı, 3 haftadır devam eden kaşıntının ne kadar bunalttığını,artık kızıma kavuşmak istediğimi yazmıştım,sanırım kızım beni duydu.
Saat 3'te yattık,sabah 8'de çamaşırımda bir ıslaklık hissederek wc'ye koştum.Sanki idrar kaçırır gibi,iradem dışında su azar azar geliyordu.Tabiki hemen kk'ya girdim.Arama kısmına yazdım amniyos sıvısı diye pek bir şey bulamadım. 2. çamaşırımı da ıslattıktan sonra eşimi uyandırdım.hemen nöbetçi eczane bulup turnusol kağıdı almasını söyledim. Hemen kalktı gitti,ne yazık ki nöbetçi eczanede turnusol kağıdı yokmuş.Benim bu arada sancılarım başlamıştı ama daha 3 haftamız olduğu için geleceğine pek inanmıyordum,yalancı sancıdır, ıslaklık da idrardır diye düşünüyordum. Eşim gelmeden bir duş aldım ne olur ne olmaz diye, kıl tüy kontrolü yaptım son kez,çıkanları aldım.Duşta abdest almaya çalıştım ama elimi yüzümü yıkadıktan sonrakileri yaptım mı pek hatırlamıyorum:) Annemi aradım,halam da yanındaymış 3 çocuk annesi olarak hemen hastaneye git,doğum öyle başlyor dedi.Ben hemen giyindim,eşime de çantaları yükledim,çıktık yola.Bu arada benim sancılar sıklaştı ama ben hala inanmıyorum doğacağına,kesin geri gönderirler bizi diyorum. Sancılar devam ediyor bu arada,saate baktım 19 geçe bir geldi,kıvrandım,diğeri 24 geçe ve diğeri 29 geçe yani 5 dk da bir geliyor. Eşime dedim aşkım galiba bebiş geliyor. Eşim sol şeritten,hızına bakmadım ama 140 ı geçmiştir eminim beni hastaneye yetiştirdi.Gider gitmez danışmadan dr umu aradılar,beni de doğumhaneye gönderdiler. Hemşire szi muayne edelim dedi,normal doğum yapamıycaksam normal doğumun en berbat gereğini de yerine getirmek istemedim.Benim bebeğim ters, sezaryen olucam,muayneye gerek yok doktorumu bekliycem dedim. Beni yine de çatala aldı tabi,su gelmiş mi bakmak için,kağıdı sürdü,doğum başlamış dedi.O zaman anladım kızımın gelmek için 26 haziran pazar gününü seçtiğini.Hemen annemi aradım ama doğumhane alt katta olduğu için tel çekmedi.Kapıya çıktım eşim orda bekliyor.Eşime annemleri ara doğum başlamış dedim.Hayatım boyunca unutamayacağım bür gülümseme gördüm eşimin yüzünde.Bitanem benim evlenmeden 8 sene bekledi beni evlendikten sonra da çocuk için hazır olmamı bekledi 2 sene. Yaşıtlarının çocukları okula başladı.Neyse annemleri aramış hemen yola çıkmışlar.6 saat sürüyor Kastamonu ile burası.
Sonra nst ye aldılar beni,benim ağrılar da 3 dk da bir yokluyor beni ve ben her ağrı girişinde "ben bu ağrıyı neden çekiyorum nasıl olsa sezaryen olucam,nerde doktorum?" diye bağırıyorum. Yanımdaki sancı çeken kadının sesi bile çıkmıyor.ağrı geldikçe yürüyor.Sonra beni sezeryana hazırladılar vee istikamet doğumhane. Eşim kardeşimi ve yeğenini aramış onlar da gelmişler. Doğumhaneye girerken kardeşim kızımla tek beden 2 kalp olduğumuz son fotoğrafımızı çekti. Bakışlarımla eşimle vedalaştık.Kapıda anestezistimle tanıştık,bel fıtığım olduğunu l5 te, dikkat etmesini söyledim.Sonra bana iğne yapıldı,kedi gibi sırtımı çıkartmakta zorlandım biraz.stres olmamam için benimle konuşmaya çalıştılar. Hatta anestezistim bir öğrencimin dayısı çıktı. Sonra uyuşma ve dr un gelmesi. 2 dk sonra da kızımın billur sesi.gördüğüm an büyülendim,aşık oldum yavruma.ağzım kulaklarımda,dikmelerini bekledim,odamıza çıktık vee ilk dokunuş,ilk temas.İşte böyle girdi hayatımıza kuzum.Allah her istyene nasip etsin.Mükemmel bir duygu.
Şu an kızımın o minik suratını değişik şekillere sokmasını izlerken, kasığımdaki kesi derinden sızlarken yazıyorum bu öyküyü. Doğumun kolayı olmaz demişti dr. ve benimki de kolay olmadı tabiki.Ama aklımda hep bana nasip olmayan doğum şekli kaldı.
6 Kasım 2010 tarihinde başladı bizim öykümüz. Yani 25. doğum günümde. Kasık ağrıları bana hissettirmişti hamile olduğumu ama emin de olamamıştım.Denememizin ilk ayı negatif test görmüştük eşimle ama yumurtlama günlerini takip ederek olacağına inancım tamdı. Vee doğum günümde öğrendim yavrumu içimde taşıdığımı.O bana Allahımın bir hediyesiydi. İlk gittiğimiz muayenede dr 2 kese görüyorum ama haftaya tekrar bakmam lazım diyince eşim havalara uçtu,bense biraz korktum.Ertesi hafta tekrar gittik ve doktorumuz "bizi yanıltmış,ikiz değilmiş" dediğinde dr değiştirmeye karar verdim. 13. haftamızda diğer dr un muaynehanesine gittik,biraz tuzlu oldu bizim için ama bebeğimizin cinsiyetini ve her şeyinin normal olduğunu öğrendik. Sadece geçen yaz olduğum kürtajdan kalma bir yapışıklık vardı rahmimde ve erken doğuma neden olabilirdi.Gittiğimiz dr riskli gebelikler uzmanıydı bunun dışında risk göremediği için onun öğrencisi olan ve doğumumu yaptıracak olan dr.umuza devam etmeye başladık. Her gidişimizde güzel haberlerle döndük çok şükür. her gittiğimizde bizi şaşırttı meleğim hızla büyümesiyle.Yapışıklığı geri itmiş erken doğum riskin yok demişti dr ama benim içimde hep erken geleceğine dair bir his vardı.
Başından beri hep normal doğum istemiştim ama her gittiğimzde aynı sahneyi görüyorduk,kızımın keyfi yerindeydi ve dönmeye de hiç niyeti yoktu.
25 haziran akşamı arkdaşlarla sahile gittik, biraz yürüdük,çay içtik. Daha sonra da uzun süredir kokoreç yememiştim,canım kokoreç istedi,sıcak sıcak (hala tadı damağımda),yarım ekmek arasını 5 dk.da mideye indirdim,kızımın karnımdayken yediği son yemek olacağını bilmeden. Eve geldik ve kk ya hamilelikten ne kadar sıkıldığımı, 3 haftadır devam eden kaşıntının ne kadar bunalttığını,artık kızıma kavuşmak istediğimi yazmıştım,sanırım kızım beni duydu.
Saat 3'te yattık,sabah 8'de çamaşırımda bir ıslaklık hissederek wc'ye koştum.Sanki idrar kaçırır gibi,iradem dışında su azar azar geliyordu.Tabiki hemen kk'ya girdim.Arama kısmına yazdım amniyos sıvısı diye pek bir şey bulamadım. 2. çamaşırımı da ıslattıktan sonra eşimi uyandırdım.hemen nöbetçi eczane bulup turnusol kağıdı almasını söyledim. Hemen kalktı gitti,ne yazık ki nöbetçi eczanede turnusol kağıdı yokmuş.Benim bu arada sancılarım başlamıştı ama daha 3 haftamız olduğu için geleceğine pek inanmıyordum,yalancı sancıdır, ıslaklık da idrardır diye düşünüyordum. Eşim gelmeden bir duş aldım ne olur ne olmaz diye, kıl tüy kontrolü yaptım son kez,çıkanları aldım.Duşta abdest almaya çalıştım ama elimi yüzümü yıkadıktan sonrakileri yaptım mı pek hatırlamıyorum:) Annemi aradım,halam da yanındaymış 3 çocuk annesi olarak hemen hastaneye git,doğum öyle başlyor dedi.Ben hemen giyindim,eşime de çantaları yükledim,çıktık yola.Bu arada benim sancılar sıklaştı ama ben hala inanmıyorum doğacağına,kesin geri gönderirler bizi diyorum. Sancılar devam ediyor bu arada,saate baktım 19 geçe bir geldi,kıvrandım,diğeri 24 geçe ve diğeri 29 geçe yani 5 dk da bir geliyor. Eşime dedim aşkım galiba bebiş geliyor. Eşim sol şeritten,hızına bakmadım ama 140 ı geçmiştir eminim beni hastaneye yetiştirdi.Gider gitmez danışmadan dr umu aradılar,beni de doğumhaneye gönderdiler. Hemşire szi muayne edelim dedi,normal doğum yapamıycaksam normal doğumun en berbat gereğini de yerine getirmek istemedim.Benim bebeğim ters, sezaryen olucam,muayneye gerek yok doktorumu bekliycem dedim. Beni yine de çatala aldı tabi,su gelmiş mi bakmak için,kağıdı sürdü,doğum başlamış dedi.O zaman anladım kızımın gelmek için 26 haziran pazar gününü seçtiğini.Hemen annemi aradım ama doğumhane alt katta olduğu için tel çekmedi.Kapıya çıktım eşim orda bekliyor.Eşime annemleri ara doğum başlamış dedim.Hayatım boyunca unutamayacağım bür gülümseme gördüm eşimin yüzünde.Bitanem benim evlenmeden 8 sene bekledi beni evlendikten sonra da çocuk için hazır olmamı bekledi 2 sene. Yaşıtlarının çocukları okula başladı.Neyse annemleri aramış hemen yola çıkmışlar.6 saat sürüyor Kastamonu ile burası.
Sonra nst ye aldılar beni,benim ağrılar da 3 dk da bir yokluyor beni ve ben her ağrı girişinde "ben bu ağrıyı neden çekiyorum nasıl olsa sezaryen olucam,nerde doktorum?" diye bağırıyorum. Yanımdaki sancı çeken kadının sesi bile çıkmıyor.ağrı geldikçe yürüyor.Sonra beni sezeryana hazırladılar vee istikamet doğumhane. Eşim kardeşimi ve yeğenini aramış onlar da gelmişler. Doğumhaneye girerken kardeşim kızımla tek beden 2 kalp olduğumuz son fotoğrafımızı çekti. Bakışlarımla eşimle vedalaştık.Kapıda anestezistimle tanıştık,bel fıtığım olduğunu l5 te, dikkat etmesini söyledim.Sonra bana iğne yapıldı,kedi gibi sırtımı çıkartmakta zorlandım biraz.stres olmamam için benimle konuşmaya çalıştılar. Hatta anestezistim bir öğrencimin dayısı çıktı. Sonra uyuşma ve dr un gelmesi. 2 dk sonra da kızımın billur sesi.gördüğüm an büyülendim,aşık oldum yavruma.ağzım kulaklarımda,dikmelerini bekledim,odamıza çıktık vee ilk dokunuş,ilk temas.İşte böyle girdi hayatımıza kuzum.Allah her istyene nasip etsin.Mükemmel bir duygu.
MAŞALLAH NE GÜZEL BEBİŞLERİNİZİ SAĞLIKLI ŞEKİLDE KUCAĞINIZA ALMIŞSINIZFOTOLARINIZI BEKLİYORUZ...AYRICA HANGİ HASTANEDE YAPTINIZ DOĞUMUNUZU MERAK ETTİM..
Yıldız çok tebrik ediyorum Allah analı babalı büyütsün,çok güzel yazmışsın benim gibi normal doğum düşünen arkadaşlar için çok verimli oluyor bu tecrübeler,sonundaki cümlen tam benim için yazılmış sanki "kimse inanamıyor bunu yaptığıma" demişsin ya benim için de bu geçerli annem ve kayınvalidem sezeryan yap diye tutturdu,kaynana çok bişey diyemiyor ama annem nasıl anlıyorsa artık senin çatın dar doğuramazsın diyor :)))
benim için de nerdeyse bu iş inada bindi,hatta iğne bile vurmayacam lan diyorum :))
hayırlısı bakalım 25gün falan kaldı ama tabi bebişin canı ne zaman gelmek ister bilemem..
sevgiler...
05.07.2011 tarihinde doktorumuza kontrole gittik. Açıklığım 3 cm olmuştu, plesantam yaşlanmaya başlamıştı ve de bebeğimin hareketlerini artık az hissetmeye başlamıştım. Doktorda riske atmayalım yarın gel hemen doğuma başlayalım dedi suni sancıyla..
6 Temmuz sabahı saat 8'de hastaneye yatışım yapıldı. Lavman yapıldı, damar yolu açıldı, kanlar alındı ve ben doktorumu beklemeye başladım. Doktorum geldikten donra doğumhaneye geçip rahim ağzımın yumuşamasını sağlayan birşey konuldu rahim ağzına... Öğlene doğru o ilaç çıkarıldı ve doktor su kesemi patlattı.Kese patlatıldıktan sonra sancılarım sıklaşmaya başladı ve bana o sıra suni sancıda verilmiş tabii haberim yok... Artık dayanılmaz sancılarım vardı; ama doktor dayanabildiğin kadar dayan dedi epidural için. Artık dakikada geliyordu sancılar ve sancılar 100 civarı falandı, dayanamıyordum... Epidural için ameliyathaneye indik ve epidural takıldı. Epidural takıldıktan sonra bile sancıları az az hissediyordum. Tam saat 9'dan akşam 19.30'a kadar sancı çektim... Açılmam en son 7 cm olmuştu.. Ben sürekli dolaşıyordum eşimle, arkadaşlarımla; ama artık dayanılmaz ağrılar gelmeye başladı ve bana toplamda 4 doz epidural yapıldı... Epidural olmasına rağmen ben 11 civarındaki sancılarımı hissetmeye başladım.. Ve tam o sırada benim nefes alamama durumum başladı ve bebeğimin kalp atışları 163'ten 40lara, daha sonrada hiç gelmemeye başladı. Ben tabii o sırada ağlamaya başladım, şok geçiriyordum resmen.. Nefes almam iyice güçleşti.. Doktor acil sezeryan dedi, ben şoktayım.. Deli gibi ağlıyorum bebeğime birşey oldu diye... Beni tüm doktorlar toplanıp acil sezeryana aldılar.. Genel aneztesi istedim o şokla ve ağlamayla, hala neden istedim bilemiyorum; ama iyice demek ki kendimden geçmişim :44: Epidural olmasına rağmen doktorum beni o halde görünce tamam Yasemin genel yapıyoruz dediğini duydum en son... Neyse uzun lafın kısası; ben saat 19,53'te 3.040 gr ağırlığında ve 50 cm. ağırlığında simsiyah saçları olan yakışıklı Ege'mi dünyaya getirdim... Keşke doğum anını görebilseydim O kadar da arzulamıştım halbuki... Herşey kader kısmet tabii..
Boynuna kordon dolanmış yavrumun... Yaklaşık 2 saat sonra odama alındığında gördüm o yakışıklımı ve ilk sözüm ana saçlara bak kime benziyor bu dedimBu kadar saçı olan bir bebek beklemiyordum açıkcası
Sevgili doktoruma bizi oğlumla sağsalim kavuşturduğu ve bizi bir an bile yalnız bırakmadığı için de teşekkür ediyorum
bu satırları yazabildiğim için rabbime şükrediyorum hiç yaşayamam sanıyordum.şimdi,çok geçmişe gitmeden direk doğum hikayemi paylaşayım:
37+0da normal kontrolümüze gitmiştik doktor nstye bağladı ve sancın var alttan bakıcam dedi.ben de bişey hissetmiyorum,hem haftaya bakıcaktınız olmaz falan derken kendimi çatalda buldum ve doktor şaşırdı 3cm açıklık var sen fazla beklemezsin yarın gel yine bakıcam dedi,sonraki gün baktığında 4cm olmuş doğurursun sen,hatta istersen suyunu patlatayım 2saate doğarsın dedi,ben de hayır sancım gelirse gelirim dedim ve eve gittim ama artık eşimle her an tetikteyiz dışarı falan çıkmıyorum kendimi dinleyip duruyorum derken hemen doğarsın demesine rağmen ben 37+4e kadar hiç bişey hissetmedim ogün adet sancısı gibi geldi ben heralde sancı bu dedim ve ne kadar zamanda bir geliyor diye baktım ama sık değildi girdik yatağa yattık gece 1gibi şiddetli bir sancı girdi ben anladım ki diğerleri hazırlıkmış asıl sancı buymuş.eşimi uyandırdım 1saat kadar evde kıvrandım,doktor sen çabuk doğarsın dediği için daha fazla beklemek istemedik hastaneye gittik muayeneyi yaptılar bu gece doğarsın dediler 1saat sonra doktor geldi suyumu açtı ama ben eşime ve doktoruma ve de kendime söylediğim kadar dirayetli çıkamadım yapamam falan diyip bayağı direndim bağırdım derken 1saat kadat sonra kaka hissi gibi ıkınma geldi doktor hemen alın bebek geliyor dedi allahtan bebeğim beni fazla yormadı kuvvetli bir ıkınmayla gördüm o mucizeyi,mükemmel bir duyguydu hatta çok utandım o kadar taşkınlık yaptığıma toplam 4saatte ne iğne ne sunni sancı olmadan kuzuma kavuştum,sancılar tahminimden zormuş fakat şuan bakıyorumda sayılı zaman ve şimdi 1hafta oldu ben normal hayatıma dönmüş durumdayım,bebeğimi emziriyorum annemleri de gönderdim normal doğumun güzelliklerini yaşıyorum,ve tabiki tavsiye ediyorum,o an yapamam diyip çırpınsam da bundan sonrakileri de normal ve iğnesiz yapmak istiyorum...
Mevlam hepinize kolay doğumlar nasip etsin,çok dua edin işin sırrı dua etmekte...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?