kızlar son günlerimizi yaşıyoruz,artık.tabi çokta duygusallaştık bende çok garip duygular yaşıyorum.doğum nasıl olacak?bebeğim sağlıklımı?onu sağsalim kucaklayabilecekmiyim?gibi sorular kafamda dolaşıyor.zaten en zoru şu son günleri geçirmek inşallah sağlıkla kucakladıkmı?herşey bitecek.benimde inşallah annem gelecek doğumda yanıma ve bayrama kadar yanımda olur.dün moralim baya bozuldu,aslında hiç umrumda değilde kaynanam eşimi arıyor,kızımla konuşuyor ve beni hiç sormuyor bile bayramda bazı tatsız olaylar olmuştu.ama ben onun bana ihtiyaç duyduğu herşeyde yanındaydım,hep imdadına koştum ama hamileliğimde bir eksik varmı diye bile sormadı,şimdi doğumuma günler kalmış telden bile sormuyor,sormasın istemem ama insan yapmacıkdan sorar.ama ben hakkımı helal etmiyorum,doğumumdada olmayacak büyük bir ihtimalle olmasın torununun yüzünü göstermem bende.zaten 1 iğnesi bile yok bizde nedense minik kızımı kimse istemiyor sanki buda çok zoruma gidiyor,gözyaşları dökerek yazıyorum bunları inanın.zaten bu bir değil ki ne zaman zor ve kötü bir dönemim olmuşsa kaynanam hep benden geri durdu yazsam roman olur yaşadıkları bugüme şükürler olsun en azından uzaktayım ve çok mutluyum ALLAHIM bozmasın çok yıprandım 6 sene birarada yaşadım onlarla.herşey boşmuş.iki dünya bir araya gelse daha beraber olmaz çok menfaatçiler ben o zamanlar yaş olarak küçüktüm ama şimdi imkanı yok kendimi ezdirmem..yok kendileri zamanında çekmişler bilmem ne diyor,valla ben sen çektin diye çekemem.söylediği bir kelime var bana duysanız şaşarsınız ama söylenecek şey değilki söyleyeyim 8 aylık hamile kadına denecek şey değildi,bu söz yüzünden eşimden ayrılmayı çok istedim ama çocuklarım için duruyorum.eşimde suçsuzken yapamadım.kafam çok karışık sizce ne yapayım ben bu kaynana faktörü evlilikleri çok yıpratıyor..bunu çok iyi anladım.