canm öncelikle geçmiş olsun ve bebişin hayırlı olsun.sağlıkla büyütmayi nasip etsin Allah.normal doğum yaptığın için seni ve doktorunuda tebrik ediyorum herkes ne kadar şanslı burda normal doğumu destekleyen dr.larınız var.ben öyle bi durumda olsam dr.m beni hemen sezeryana alırdı heralde.benm bebişin kilosuda 3.900 görünüyo.dr.m bebek büyük sezeryan yapalım dedi ben istemedim.normal olması için bekliyorum son 3günüm kaldı 40.haftamı doldurmaya neler yaşıcam bakalım.senn en son kontrolünde kaç çıkmıştı bebeğinn kilosu.suni sancı gerçekten dayanılmaz bişeymi hiç kesilmeden devam eden bi sancı diyolar.
buarada son sözünden çok etkilendim kendimi düşündüm onun kokusunu içime çektiğimde ben ne hissetcem diye.Allah herkesin yavrunu sağlıkla kucağına almayı nasip etsin inşallah.
Cnm Allah kimseye dayanamıycağı yük yüklemiyor inan bebeğini görünce herşey unutuluyor kesilmeden değil canım sancı ben istanbuldayım ve doktorum çok tecrübeliydi bebeğimin kafası çıkmayınca elleriyle rahmimi açtırıp bebeğimin kafasına yardım etti başka bir dr. olsa bu kadar uğraşmazdı eminim en son bir hafta önce 3650ydi kilosu sen nerede oturuyorsun
40+0 da yani bdtmiz olan 6 Eylülde kontrolümüze gittik. Doktorun bana müdahale edeceğini biliyordum ama 40+5 e kadar bekleyeceğini söylediği için o gün dogum beklemiyordum açıkçası..Nitekim eşimle evden çıkışımız da hiç doguma gider gibi değildi, randevu saatine geç kaldıgımız için yüzümüzü bile zor yıkamıştık...Neyse doktor muayene etti acıklıgımız 2cm di. Nstde sancı cıktı, plesenta yaslanmamız da vardı üstelik bebeğin bası fazla yukarıda idi.Seni hemen yatıralım dedi, sunni sancı vereceğini etki göstermezse ya da sancı sonucnda da bebeğin bası kanala girmezse sezaryene gideceğini söyledi. O anda kendime ve doktoruma olan bütün güvenimi kaybettim, nedense doktorun bana sezeryan yapmak için bahane aradıgını düşünüyor, eninde sonunda sezaryen olacagıma inanıyordm. Bari bosu bosuna sancı cekmeyim dedim kendi kendime, hayır dedim beni sezaryene alın.İlginc bir sekilde doktor bu isteğimi reddetti. "Hayır bir sansın var neden denemeyelim ki?" dedi..Peki dedim kurbanlık koyun gibi..Esimi eve gönderdim cünkü telaseden çantamızı unutmustuk.O gelene kadar tahlil, tetkik, lavman vs işler tamamlandı.Annemlerde eşimle hastaneye geldi ve ben saat 11 gibi sancıyı almaya basladım.Ama hiçbişey hissetmiyordum.Doktor geldi senin buraları inletiyo olman lazım, hadi bakalım 1 saate sesini odamdan duymak istiyorum dedi ama ben bütün umudumu kaybetmiştim.O anda bile 9 ay normal diye direten ben " ya ugrasmayalım alın beni sezaryene işte" diyebildim.. Doktor cevap bile vermeden gitti:)) Bende de sancı yavas yvas etkisini göstermeye baslamıştı. Belimden kasıklarıma dogruu vuran bir agrı ama cok da rahatsız edici gelmiyordu.Tv izlioduk yattıgım yerden annem ve eşimle..Babamın yüzünden sıkıldıgını bile hissedebiliyrdum..Bu nasıl dogumdu böyle..Yanda bir kadın resmen hastaneyi yıkıyordu.Sinirlerim bozuldu aglamaya basladım. esim beni teselli ederken sancıların siddeti de gittikce artyordu. Saat 1 gibi doktoruum gelip muayene ettiğinde artık sinirimden degil agrılardan aglıyordm.Acıklıgımız 3 cm olmustu.Sadece 1 cm için mi cekmiştim o eziyetii..Bir de üstüne doktor ilk dogumlarda genelde saat bası 1cm acıklık bekleriz deyince eyvah dedim.Daha yolumuz cok uzun.Doktor gitti ben biraz daha kıvranırken birden suyum gelmeye basladı.Bu arada basımda sürekli bir ebe bekliyor, doktoruma telefonla rapor verioyr. Ebe evet dedi şimdi baslıyoruz... Allahım o nasıl dayanılmaz bir acı, yeri gögü inletiyorum cıglıklarmla..Ebe muayene etti 4 cm..Anneme yalvarıyorum "anne noolur doktorumu bul alsınlar beni sezaryene", eşime yalvarıyorum lütfen beni baska hastaneye götür diye..Neyse doktrm geldi bi baktılar acıklık 6cm oluvermiş..Tamam dedi "kurtuluyorsun, anestezi uzmanına haber verelim, epidurali taksın" deyince rahatladım.O ara ebemden beni lavaboya götürmesini rica ettim.doktora söyleme ama dedi ben de yanında olacam dedi..Umrumda degil, herkes her yerimi görmüştü zaten..Tuvalette bende bir ıkınma hissi,ıkınıyorum ıkınıyorum, ebe durdurmaya calısıyor.Neyse beni zorla kaldırdı tekrar yatağa, o ara doktor ve anestezi ekibi geldi.Tekrar bi muayene ve acıklık 10 cmdoktor sasırdı, nasıl bu kadar hızlı ilerleyebildin diye. Epidural yetişmez hemen dgoum haneye alalım seni dediler. Allahım kabus mu bu dedim.Nasıl dogurururm ben epiduarlsiz. Baska care yok artık, dediklerini yapmaya mecburum.Neyse beni dogumhaneye götürdüler. Annemi de yanıma aldılar destek olsn diye.Yanlarda destek alacagım bir yer, sancı gelince nefes vermeden ıkınacaksın dediler. Belimden vuran o igrenc agrılar geldikce ıkınmaya basladım. ıkınıyorum ıkınıyorum bir arpa boyu yol katedemedik.Doktor yok dedi bebeğin bası cok yukarıda..O anda bile lütfen artık sezaryene alın beni diyorum saf ben. Destek gerekli dedi doktor ne demek istediğini anlamadım.İki tane ebe görevlenirdi birbirlerinin elinden filan tutıyorlar..Napıyo dedim bunlar.Önce bana bi acıklama yaptı, bak dedi bu yöntem normalde dogumlarda kullanılan bir yöntem, gidip de forumlarda olumsuz seyler yazma olur mu diyo Artık iyice öleceğime inanarak kurtar beni diyebildim sadece..İçimden sahadet nasıl getirilirdi hatırlamaya calsıyorum.O masadan hiç kalkamayacagımı düşündüm.derken vuran son sancı ile iki ebenin karnıma dirsekleri ile bastrması ve içimde ılık ılık kayan bir his ve avaz avaz bagıran ben Bir anda bıcak gibi kesildi agrı..Kendimle ilgili hiçbişey duymuyor görmüyordum..Neden aglamıyor? dememle sivri sinek vızıltısı gibi bir ses ve durduramadıgım gözyaslarım. Bebeğim mosmor ve hic sesi ckmıyor. İnandıramadılar beni bebeğin saglıklı oldgna.ve o beklenen an ilk koklasma..Allahımm bu nasıl bir duygu..Tarifi mümkün degil..Doktor hala canımı yakıyor dikiş atarken ancak ben sadece bebeğimi düşünüorum..Masallah sesleri duyuyorum megerse kızım 3900 kilo 54 cm miş. Kendinle grur duy dedi doktor. "eski kadınlar gibi, çatır çatır dogurdun" Gülmeye bile halim kalmaıştı.Hemsireler beni giyindirmeye basladı sonra bi uyandım ki esim, arkadasım, bikac hemsire bana sesleniyorlar..Ben yerdeyim, ancak kendimi inanılmaz enerjik hissediyorum.Acaba dedim rüya mı bu, hala doguramadım mı Neyse beni odaya götürdüler bi baktım kimse benimle ilgilenmiyior, herkes bebeğin etrafında:)) Beni unutmuslar bile..Bi esim yanımda Hiç agrı hissetmiyorum hemen eve gidelm dedim.Megersem bana sakinleştiirici yapmışlar.uyusukmsum. ilacın etkisi gecince baya bi dikişim oldugnu farkettim.10 tane dikiş vardı.1 tansi ta bacagıma kadar atılmııs bir kesikti. Simdi hala dikişlerin acısı devam edior ama bebiş de benn de cok iyiyiz. Zaamanla daha da iyi olacaız. Normal dogurdugum için cok mutluyum, epidrual olmadıgın daha iyi diyorlar ama karsılasstırma sansım yok cünkü bu benim ilk dogumum..Evett sunni sancı yüzünden baya bi acılı oldu dogum ama sadece 11 den 2.30 a kadar dayanılmaz sancılar cektim.Ikınma faslı ise sadece yarım saat sürdü..ALLAH hepimizin yavrularını bize bagıslasın, karnındaki ile asla bir olmuyormus.o kokuyu içine cekince insan daha önce kimseyi böyle sevmediğini cok iyi anlıyor..
canm öncelikle geçmiş olsun ve bebişin hayırlı olsun.sağlıkla büyütmayi nasip etsin Allah.normal doğum yaptığın için seni ve doktorunuda tebrik ediyorum herkes ne kadar şanslı burda normal doğumu destekleyen dr.larınız var.ben öyle bi durumda olsam dr.m beni hemen sezeryana alırdı heralde.benm bebişin kilosuda 3.900 görünüyo.dr.m bebek büyük sezeryan yapalım dedi ben istemedim.normal olması için bekliyorum son 3günüm kaldı 40.haftamı doldurmaya neler yaşıcam bakalım.senn en son kontrolünde kaç çıkmıştı bebeğinn kilosu.suni sancı gerçekten dayanılmaz bişeymi hiç kesilmeden devam eden bi sancı diyolar.
buarada son sözünden çok etkilendim kendimi düşündüm onun kokusunu içime çektiğimde ben ne hissetcem diye.Allah herkesin yavrunu sağlıkla kucağına almayı nasip etsin inşallah.
"Belimden vuran o igrenc agrılar" korktummu sanki bi an ne :18::18::18:
Canım tesekkür ederim, insallah senin bebiş de saglıkla gelir, mutluluk getirir yuvanıza.. Benim son kontrolümde 3550 cıkmıstı.Son ölçüm dogumdan 6 gün önce yapıldı. Cihazların yanılma payı oluyormus +-400 dediler. Normal olldugu için dogum anında degil belki ama dogumdan cıktıgım anda ben de cok mutluydum.Yasadıgın acı, cektiğin sıkıntıyı tamamen o masada bırakıp kalkıyorsun. Allah herkese saglıklı dogumlar nasip etsin..
Canım hiiç korkma, hepsi geçiyor.Yasayacagın mutluluk için hepsine degiyor..Şöyle düşün o kadar kötü olsa kimse 2. cocuk yapmazdı..Saglıkla gelir bebişin inslalah..
Bızım dogum hıkayemızdee ıste bole kızlar .. hep nasıl oolcak dıe dusunurken .. 6 eylul gecesı saat 02:00 wcye kalktım ıkı dılım baklava yedımm ,yattım. Daha sonra saat 03,00 wcye gene kalkktımdaaa kan geldı 2 damla kadar ..yattım yınee 2 gun once catı muayenesı oldugumdann gelmıstır dıyerekk panık olmadım. Daha sonra belıme agrı gırdı.bıtane daha.. bıtane daha.. derken kasıklarda adet sancısı gıbı agrılarr gelmeye basladıı saate baktım 8 dk bır devam edıodu.eşimi uyandırdım.. sanabısey solucem ama panık olmuycaksın dedım.. neoldu dedı. Sancım varr hemde sık dedım. Inanmadı ılk basta agrın olsa bole sakın olmasssın dedı..sona saatı elımıze alıp takıp ettıkk takı sabahın 03,00den 05:30 a kadar .. daha sonra sancılar 4 dkk 3 dk düştü. Esımde artık annemlerı kaldırıcam cok sıklastı dedı. Bende tmm dedım..annemle kayınvalıdeyı uyandırdım .. kımse ınanmadıı benn agzım kulaklarımda kızım gelıo artık dıe sevınırken.. bunlar şaka yaptıgımı dusunduler.. sonra duşa gırıcegımı ole dr gıdıcegımı soledım dustaa yınee kan geldı..sıcak suyla yıkandım hastane yollarına dustuk..
Derken acılden gırıs yaptık. Dogumhaneye gırdım hemen.. catıya bakıldı 1 cm acıklık bende 2 gun once hıc acılmaa yoktu.. ama en basında oldugumm ıcın bıraz uzuldum cok kalıcaktım orda.. neyse sancı odası gıbı bıyer var dogurmayı beklıyenler yatıoo .. orasının psıkolojısıde ayrı zaten.. derken nstye baglandım ılk bastan hafıf hafıf agrılar.. belden kasıklarda.. 9 a kadar ıyıydı dr geldıı acılmaya baktı 3 cm dedı.. bende hala cok sık bı agrı yok.. 2 saat ıcınde 5 cm oldu.sunı sancı takıldı sancılar sıklastı ıyıce derken 8 cm oldu acımla.. 20 dk sonra dr geldı muayene ettı ederken suyum patladı.o an dogumaa azkaldıgını anladım. Hıc kendımı bırakmadım ama bolbol dua ettım. Allahım bır avazda kurtar dıee.. derken ıkınma hısı geldı bana.. 2 kezz yatakta ıkındım hemsıreye bagırdım kafası gelıo dıee.. geldı hemen catala cık dedı sımdı nasıl yapıcagını anlatıcam dedıgıımı yaparsan zorlanmasın dedı..ıkınma hısın geldıgınde nefesını tutup ıkın dedı.. ılk ıkınmamda kafası cıktı nefesınıbırakma dedı.. ve elıfımm aglamasıylaa bende bı rahatlama oldu.. elıfımm dunyaya geldıı .. cok koly bı dogum oldu allahım herkese nasıp etsın ınss hepınız ıcın dua ettım. Sancı cekerken su an 4 gunlıuguzz.. elıfımlee olmak paha bıcılemez..
3470 gr 50 cm dogdu..darısı tum hamıslere ınsss
Eki Görüntüle 507516
40+0 da yani bdtmiz olan 6 Eylülde kontrolümüze gittik. Doktorun bana müdahale edeceğini biliyordum ama 40+5 e kadar bekleyeceğini söylediği için o gün dogum beklemiyordum açıkçası..Nitekim eşimle evden çıkışımız da hiç doguma gider gibi değildi, randevu saatine geç kaldıgımız için yüzümüzü bile zor yıkamıştık...Neyse doktor muayene etti acıklıgımız 2cm di. Nstde sancı cıktı, plesenta yaslanmamız da vardı üstelik bebeğin bası fazla yukarıda idi.Seni hemen yatıralım dedi, sunni sancı vereceğini etki göstermezse ya da sancı sonucnda da bebeğin bası kanala girmezse sezaryene gideceğini söyledi. O anda kendime ve doktoruma olan bütün güvenimi kaybettim, nedense doktorun bana sezeryan yapmak için bahane aradıgını düşünüyor, eninde sonunda sezaryen olacagıma inanıyordm. Bari bosu bosuna sancı cekmeyim dedim kendi kendime, hayır dedim beni sezaryene alın.İlginc bir sekilde doktor bu isteğimi reddetti. "Hayır bir sansın var neden denemeyelim ki?" dedi..Peki dedim kurbanlık koyun gibi..Esimi eve gönderdim cünkü telaseden çantamızı unutmustuk.O gelene kadar tahlil, tetkik, lavman vs işler tamamlandı.Annemlerde eşimle hastaneye geldi ve ben saat 11 gibi sancıyı almaya basladım.Ama hiçbişey hissetmiyordum.Doktor geldi senin buraları inletiyo olman lazım, hadi bakalım 1 saate sesini odamdan duymak istiyorum dedi ama ben bütün umudumu kaybetmiştim.O anda bile 9 ay normal diye direten ben " ya ugrasmayalım alın beni sezaryene işte" diyebildim.. Doktor cevap bile vermeden gitti:)) Bende de sancı yavas yvas etkisini göstermeye baslamıştı. Belimden kasıklarıma dogruu vuran bir agrı ama cok da rahatsız edici gelmiyordu.Tv izlioduk yattıgım yerden annem ve eşimle..Babamın yüzünden sıkıldıgını bile hissedebiliyrdum..Bu nasıl dogumdu böyle..Yanda bir kadın resmen hastaneyi yıkıyordu.Sinirlerim bozuldu aglamaya basladım. esim beni teselli ederken sancıların siddeti de gittikce artyordu. Saat 1 gibi doktoruum gelip muayene ettiğinde artık sinirimden degil agrılardan aglıyordm.Acıklıgımız 3 cm olmustu.Sadece 1 cm için mi cekmiştim o eziyetii..Bir de üstüne doktor ilk dogumlarda genelde saat bası 1cm acıklık bekleriz deyince eyvah dedim.Daha yolumuz cok uzun.Doktor gitti ben biraz daha kıvranırken birden suyum gelmeye basladı.Bu arada basımda sürekli bir ebe bekliyor, doktoruma telefonla rapor verioyr. Ebe evet dedi şimdi baslıyoruz... Allahım o nasıl dayanılmaz bir acı, yeri gögü inletiyorum cıglıklarmla..Ebe muayene etti 4 cm..Anneme yalvarıyorum "anne noolur doktorumu bul alsınlar beni sezaryene", eşime yalvarıyorum lütfen beni baska hastaneye götür diye..Neyse doktrm geldi bi baktılar acıklık 6cm oluvermiş..Tamam dedi "kurtuluyorsun, anestezi uzmanına haber verelim, epidurali taksın" deyince rahatladım.O ara ebemden beni lavaboya götürmesini rica ettim.doktora söyleme ama dedi ben de yanında olacam dedi..Umrumda degil, herkes her yerimi görmüştü zaten..Tuvalette bende bir ıkınma hissi,ıkınıyorum ıkınıyorum, ebe durdurmaya calısıyor.Neyse beni zorla kaldırdı tekrar yatağa, o ara doktor ve anestezi ekibi geldi.Tekrar bi muayene ve acıklık 10 cmdoktor sasırdı, nasıl bu kadar hızlı ilerleyebildin diye. Epidural yetişmez hemen dgoum haneye alalım seni dediler. Allahım kabus mu bu dedim.Nasıl dogurururm ben epiduarlsiz. Baska care yok artık, dediklerini yapmaya mecburum.Neyse beni dogumhaneye götürdüler. Annemi de yanıma aldılar destek olsn diye.Yanlarda destek alacagım bir yer, sancı gelince nefes vermeden ıkınacaksın dediler. Belimden vuran o igrenc agrılar geldikce ıkınmaya basladım. ıkınıyorum ıkınıyorum bir arpa boyu yol katedemedik.Doktor yok dedi bebeğin bası cok yukarıda..O anda bile lütfen artık sezaryene alın beni diyorum saf ben. Destek gerekli dedi doktor ne demek istediğini anlamadım.İki tane ebe görevlenirdi birbirlerinin elinden filan tutıyorlar..Napıyo dedim bunlar.Önce bana bi acıklama yaptı, bak dedi bu yöntem normalde dogumlarda kullanılan bir yöntem, gidip de forumlarda olumsuz seyler yazma olur mu diyo Artık iyice öleceğime inanarak kurtar beni diyebildim sadece..İçimden sahadet nasıl getirilirdi hatırlamaya calsıyorum.O masadan hiç kalkamayacagımı düşündüm.derken vuran son sancı ile iki ebenin karnıma dirsekleri ile bastrması ve içimde ılık ılık kayan bir his ve avaz avaz bagıran ben Bir anda bıcak gibi kesildi agrı..Kendimle ilgili hiçbişey duymuyor görmüyordum..Neden aglamıyor? dememle sivri sinek vızıltısı gibi bir ses ve durduramadıgım gözyaslarım. Bebeğim mosmor ve hic sesi ckmıyor. İnandıramadılar beni bebeğin saglıklı oldgna.ve o beklenen an ilk koklasma..Allahımm bu nasıl bir duygu..Tarifi mümkün degil..Doktor hala canımı yakıyor dikiş atarken ancak ben sadece bebeğimi düşünüorum..Masallah sesleri duyuyorum megerse kızım 3900 kilo 54 cm miş. Kendinle grur duy dedi doktor. "eski kadınlar gibi, çatır çatır dogurdun" Gülmeye bile halim kalmaıştı.Hemsireler beni giyindirmeye basladı sonra bi uyandım ki esim, arkadasım, bikac hemsire bana sesleniyorlar..Ben yerdeyim, ancak kendimi inanılmaz enerjik hissediyorum.Acaba dedim rüya mı bu, hala doguramadım mı Neyse beni odaya götürdüler bi baktım kimse benimle ilgilenmiyior, herkes bebeğin etrafında:)) Beni unutmuslar bile..Bi esim yanımda Hiç agrı hissetmiyorum hemen eve gidelm dedim.Megersem bana sakinleştiirici yapmışlar.uyusukmsum. ilacın etkisi gecince baya bi dikişim oldugnu farkettim.10 tane dikiş vardı.1 tansi ta bacagıma kadar atılmııs bir kesikti. Simdi hala dikişlerin acısı devam edior ama bebiş de benn de cok iyiyiz. Zaamanla daha da iyi olacaız. Normal dogurdugum için cok mutluyum, epidrual olmadıgın daha iyi diyorlar ama karsılasstırma sansım yok cünkü bu benim ilk dogumum..Evett sunni sancı yüzünden baya bi acılı oldu dogum ama sadece 11 den 2.30 a kadar dayanılmaz sancılar cektim.Ikınma faslı ise sadece yarım saat sürdü..ALLAH hepimizin yavrularını bize bagıslasın, karnındaki ile asla bir olmuyormus.o kokuyu içine cekince insan daha önce kimseyi böyle sevmediğini cok iyi anlıyor..
merhaba kızlar
aslında çok sancısız, endişesiz bir doğum hikayem yok ama anladım ki herkesin doğum hikayesi, bünyesi, bu durumu yüklenişi, yaşayışı farklı!
Sakın ha sakın bunun ki böyle kötü olmuş, böyle iyi olmuş, benimkisi de böyle olur diye düşünmeyin; kendi hikayenizi yaşayın ve anın tadını çıkarın...
04.09.2012 tarihinde 15.40 da 3.390 50 cm. boyunda minnak oğlum dünyaya geldi.
topikten bilirsiniz hamileliğimin 37. haftasında tansiyon problemiyle karşı karşıya kaldım, 18-12 ler 19 lar gördük aciller doktorlar vs. vs. Bunun yanı sıra doktor talihsizliği de eklendi zincire...Doğum yapmaya karar verdiğim kendi şehrimdeki hastane de çocuk doktoru 1 ay izine çıkmış ve hastane doğum almamaya karar vermiş, beynimden vurulmuşa döndüm, kocaman hastanede o da beni bulmuştu, ki bu son ayda verdiğim bir karardı çünkü özel muayenesine gittiğim doktorum hamile olduğu için bu hastaneye dönmüştüm. böylelikle bir hafta daha geçti, eski doktoruma tekrar gittiğimde tansiyonum ilaç kullanmama rağmen 18den düşmüyordu, normal doğumun riskli olacağına kanaat getirildi ben her zaman normal istememe rağmen söylenenleri duyunca bebeğimden önemli birşey olmadığını söyleyerek sezeryan olmayı kabul ettim.
Ama doğum nerede olacaktı? Zaten beklemek sancılı bir süreçti bir de hiç bilmediğim bir doktora mı sezeryan olacaktım? Doktorum ön ayak oldu ve beni başka şehirdeki güvendiği bir doktora gönderdi, tetkikler yapıldı tansiyon sebebiyle acilen sezeryana alınmam gerektiğini o da söyledi hatta genel anestezi bile olamayacağımı tansiyonumun baya yükseldiğini ayılma problemi olabileceğinden spinal yapmalıyız dedi ben lal olmuştum zaten kim ne derse tamam tamam diyordum çünkü söylenenlerden birde bu karar vermedeki bekleme sürecinden çok yorulmuş ve korkmuştum. Bebeğime bişey olacak endişesi beni yeyip bitirmişti.
4 Eylül sabahı (bu arada 38+6 oldum ben) 7.30 da hastaneye girişim yapıldı doğumhaneye alındım, yanına kimseyi almıyorlar, hiçbirşey hissetmiyorum bir an önce bebeğim yanımda olsun istiyorum çünkü her geçen saniye aleyhimize işliyor, ruhsuz bir şekilde eşimi bile öpmeyi akıl edemeden içeri giriyorum, hemen damar yolum açılıyor, kıyafetlerim aileme teslim ediliyor, yeşil önlük giydiriliyor, yan odaya geç bekle deniyor, ben yine tamam diyorum, geçip beklemeye başlıyorum, yanımda 2 kişi sancı çekiyor sezeryan olacaklar geliyor oturuyor birbirleriyle sohbetteler bir ben tedirginim hadi hadi hadi zaman geçmek bilmiyor. Yanımda sancı çeken kadın uyuyor uykuda ah uh diyor sadece hemşire geliyor uyandırıyor kalk doğuruyorsun sen hala uykudasın diyor 10 dk sonra içerden bir ağlama sesi ohhh diyorum ne güzel bir doğum Allah herkese nasip etsin. Benden sonra gelenler tek tek sezeryana alınıyor 8-9-10-11 ben hala bekliyorum yanımda kimse yok o kadar ruhsuzlaşmışım kendimden geçmişim ki dışarda bekleyenleri akıl edemiyorum 7.30 da oturduğum yerdeyim aynı pozisyonda gözlerim sabit kendime geliyorum, hasta bakıcıyı çağırıyorum ailem dışarda beni merak etmişlerdir lütfen iyi olduğumu iletin.
Hasta bakıcı geliyor bence sen eşine bir görün dışarda deli olmuş durumda gel gizlice kapıdan göstereyim seni, tansiyonum düşsün diye takılan serumla kapıya gidiyorum, kapıda eşimi annemi kayınvalidemi görünce başlıyorum ağlamaya tabi onlarda ne olduğunun farkında değil ama ben stres oldum, tansiyonum daha da çıktı neyse onlar beni ben onları sakinleştirip tekrar yerime gidiyorum, doktora ulaşmaya çalışıyoruz yani en azından daha ne kadar bekleyeceğim diye ama yok yok yok. Bir sürü tırı vırı, kendi doktorumuz olmadığından ne oluyor ne bitiyor bilmiyoruz da...
12-1-2 halen bekliyorum.Benden sonra gelen 12 hasta bebeğine kavuştu ben hala bekliyorum ve ölüyorum...Karar verdim eşimle görüşmek istiyorum, burada doğum yapmayacağım acil başka bir yere gideceğim daha fazla beklemek istemiyorum, kimseye sormadan doğumhanenin kapısını açıyorum eşim zaten kapının dibinde ağlıyorum ağlıyorum sinirlerim laçka olmuş durumda, eşim çıkar üstünü çık ordan diyor ben seni ambulansla başka bir yere götüreceğim, hemşireler sakinleştirmeye çalışıyor, o arada doktor geliyor eşim doktora veriyor veriştiriyor, zaten daha öncesinde bütün hastane yıkılmış eşim tarafından, duymamak için içeri kaçıyorum deli olacağım yoksa doktor yanıma geliyor sakin ol senin tansiyonun var o yüzden bekletiyoruz bu serumlar onun için tabi ben ağlamaktan konuşamıyorum öyleyse neden bir bilgi yok diyebiliyorum sadece, Allah kahretsin ki düştük bir kere hastası değiliz ya, yine Allah kahretsin ki koca koca hastaneler yapıp içine doktor koymuyoruz diye buraya düşüyorum ya tamam diyor hadi gidiyoruz saat 3.15. Ameliyathaneye çıkıyorum kapıda eşime çaktırmamak için gülüyorum, bişey yok iyiyim işte az kaldı bekle beni geliyorum, bakıyorum o da ağlıyor...
Giriyorum içeri tansiyonum hala tavan(nasıl olmasın ki) Spinal yapacaklar, anestezi doktoru endişemi gözlerimden anlıyor telkin vermeye sakinleştirmeye çalışıyor ama ben ruhsuzum konuşamıyorum söylenenlere yanıt bile veremiyorum. İğne yapımına geçiyorlar korkutmamak adına bahsetmeyim buradan burada biraz sancılı ve sorunlu geçiyor (nasıl başladıysa oyle devam etmeli ya sanki) yatıyorum anestezi uzmanı başımda konuşuyor ben hala boş bakıyorum sonra bir ağlama sesi Allahım o da ne kapkara saçlı bir oğlan, gülümsüyorum iyimi diyebiliyorum sadece, herşey yolunda diyorlar, bir an önce bitsin diyorum ordakilere, gitmek istiyorum artık ben.
Allahıma şükür, bitiyor, biraz bekletmek istiyorlar hayır istemiyorum diyorum ben gitmek istiyorum, iyiyim.
Asansöre biniyorum eşim yok, beni unuttular diyorum ama yok unutmamış bebeği teslim almış asansörün başında bekliyormuş...
Eşimi görüyorum yine iyimi diyorum sadece elimi tutuyor odamıza gidiyoruz...
Kara saçlı, kara gözlü, babasının kopyası, minnak oğlum bana bakıyor, ben ağlıyorum, o bakıyor, ben ağlıyorum, Allahımın mucizesine inanamıyorum...
04.09.2012 15.40'dan öncesi mi ???
O minik kara gözleriyle bana bir baktı ya; yaşandı bitti, unuttum gitti....
merhaba kızlar
aslında çok sancısız, endişesiz bir doğum hikayem yok ama anladım ki herkesin doğum hikayesi, bünyesi, bu durumu yüklenişi, yaşayışı farklı!
Sakın ha sakın bunun ki böyle kötü olmuş, böyle iyi olmuş, benimkisi de böyle olur diye düşünmeyin; kendi hikayenizi yaşayın ve anın tadını çıkarın...
04.09.2012 tarihinde 15.40 da 3.390 50 cm. boyunda minnak oğlum dünyaya geldi.
topikten bilirsiniz hamileliğimin 37. haftasında tansiyon problemiyle karşı karşıya kaldım, 18-12 ler 19 lar gördük aciller doktorlar vs. vs. Bunun yanı sıra doktor talihsizliği de eklendi zincire...Doğum yapmaya karar verdiğim kendi şehrimdeki hastane de çocuk doktoru 1 ay izine çıkmış ve hastane doğum almamaya karar vermiş, beynimden vurulmuşa döndüm, kocaman hastanede o da beni bulmuştu, ki bu son ayda verdiğim bir karardı çünkü özel muayenesine gittiğim doktorum hamile olduğu için bu hastaneye dönmüştüm. böylelikle bir hafta daha geçti, eski doktoruma tekrar gittiğimde tansiyonum ilaç kullanmama rağmen 18den düşmüyordu, normal doğumun riskli olacağına kanaat getirildi ben her zaman normal istememe rağmen söylenenleri duyunca bebeğimden önemli birşey olmadığını söyleyerek sezeryan olmayı kabul ettim.
Ama doğum nerede olacaktı? Zaten beklemek sancılı bir süreçti bir de hiç bilmediğim bir doktora mı sezeryan olacaktım? Doktorum ön ayak oldu ve beni başka şehirdeki güvendiği bir doktora gönderdi, tetkikler yapıldı tansiyon sebebiyle acilen sezeryana alınmam gerektiğini o da söyledi hatta genel anestezi bile olamayacağımı tansiyonumun baya yükseldiğini ayılma problemi olabileceğinden spinal yapmalıyız dedi ben lal olmuştum zaten kim ne derse tamam tamam diyordum çünkü söylenenlerden birde bu karar vermedeki bekleme sürecinden çok yorulmuş ve korkmuştum. Bebeğime bişey olacak endişesi beni yeyip bitirmişti.
4 Eylül sabahı (bu arada 38+6 oldum ben) 7.30 da hastaneye girişim yapıldı doğumhaneye alındım, yanına kimseyi almıyorlar, hiçbirşey hissetmiyorum bir an önce bebeğim yanımda olsun istiyorum çünkü her geçen saniye aleyhimize işliyor, ruhsuz bir şekilde eşimi bile öpmeyi akıl edemeden içeri giriyorum, hemen damar yolum açılıyor, kıyafetlerim aileme teslim ediliyor, yeşil önlük giydiriliyor, yan odaya geç bekle deniyor, ben yine tamam diyorum, geçip beklemeye başlıyorum, yanımda 2 kişi sancı çekiyor sezeryan olacaklar geliyor oturuyor birbirleriyle sohbetteler bir ben tedirginim hadi hadi hadi zaman geçmek bilmiyor. Yanımda sancı çeken kadın uyuyor uykuda ah uh diyor sadece hemşire geliyor uyandırıyor kalk doğuruyorsun sen hala uykudasın diyor 10 dk sonra içerden bir ağlama sesi ohhh diyorum ne güzel bir doğum Allah herkese nasip etsin. Benden sonra gelenler tek tek sezeryana alınıyor 8-9-10-11 ben hala bekliyorum yanımda kimse yok o kadar ruhsuzlaşmışım kendimden geçmişim ki dışarda bekleyenleri akıl edemiyorum 7.30 da oturduğum yerdeyim aynı pozisyonda gözlerim sabit kendime geliyorum, hasta bakıcıyı çağırıyorum ailem dışarda beni merak etmişlerdir lütfen iyi olduğumu iletin.
Hasta bakıcı geliyor bence sen eşine bir görün dışarda deli olmuş durumda gel gizlice kapıdan göstereyim seni, tansiyonum düşsün diye takılan serumla kapıya gidiyorum, kapıda eşimi annemi kayınvalidemi görünce başlıyorum ağlamaya tabi onlarda ne olduğunun farkında değil ama ben stres oldum, tansiyonum daha da çıktı neyse onlar beni ben onları sakinleştirip tekrar yerime gidiyorum, doktora ulaşmaya çalışıyoruz yani en azından daha ne kadar bekleyeceğim diye ama yok yok yok. Bir sürü tırı vırı, kendi doktorumuz olmadığından ne oluyor ne bitiyor bilmiyoruz da...
12-1-2 halen bekliyorum.Benden sonra gelen 12 hasta bebeğine kavuştu ben hala bekliyorum ve ölüyorum...Karar verdim eşimle görüşmek istiyorum, burada doğum yapmayacağım acil başka bir yere gideceğim daha fazla beklemek istemiyorum, kimseye sormadan doğumhanenin kapısını açıyorum eşim zaten kapının dibinde ağlıyorum ağlıyorum sinirlerim laçka olmuş durumda, eşim çıkar üstünü çık ordan diyor ben seni ambulansla başka bir yere götüreceğim, hemşireler sakinleştirmeye çalışıyor, o arada doktor geliyor eşim doktora veriyor veriştiriyor, zaten daha öncesinde bütün hastane yıkılmış eşim tarafından, duymamak için içeri kaçıyorum deli olacağım yoksa doktor yanıma geliyor sakin ol senin tansiyonun var o yüzden bekletiyoruz bu serumlar onun için tabi ben ağlamaktan konuşamıyorum öyleyse neden bir bilgi yok diyebiliyorum sadece, Allah kahretsin ki düştük bir kere hastası değiliz ya, yine Allah kahretsin ki koca koca hastaneler yapıp içine doktor koymuyoruz diye buraya düşüyorum ya tamam diyor hadi gidiyoruz saat 3.15. Ameliyathaneye çıkıyorum kapıda eşime çaktırmamak için gülüyorum, bişey yok iyiyim işte az kaldı bekle beni geliyorum, bakıyorum o da ağlıyor...
Giriyorum içeri tansiyonum hala tavan(nasıl olmasın ki) Spinal yapacaklar, anestezi doktoru endişemi gözlerimden anlıyor telkin vermeye sakinleştirmeye çalışıyor ama ben ruhsuzum konuşamıyorum söylenenlere yanıt bile veremiyorum. İğne yapımına geçiyorlar korkutmamak adına bahsetmeyim buradan burada biraz sancılı ve sorunlu geçiyor (nasıl başladıysa oyle devam etmeli ya sanki) yatıyorum anestezi uzmanı başımda konuşuyor ben hala boş bakıyorum sonra bir ağlama sesi Allahım o da ne kapkara saçlı bir oğlan, gülümsüyorum iyimi diyebiliyorum sadece, herşey yolunda diyorlar, bir an önce bitsin diyorum ordakilere, gitmek istiyorum artık ben.
Allahıma şükür, bitiyor, biraz bekletmek istiyorlar hayır istemiyorum diyorum ben gitmek istiyorum, iyiyim.
Asansöre biniyorum eşim yok, beni unuttular diyorum ama yok unutmamış bebeği teslim almış asansörün başında bekliyormuş...
Eşimi görüyorum yine iyimi diyorum sadece elimi tutuyor odamıza gidiyoruz...
Kara saçlı, kara gözlü, babasının kopyası, minnak oğlum bana bakıyor, ben ağlıyorum, o bakıyor, ben ağlıyorum, Allahımın mucizesine inanamıyorum...
04.09.2012 15.40'dan öncesi mi ???
O minik kara gözleriyle bana bir baktı ya; yaşandı bitti, unuttum gitti....
Gelıcek cnmgelıcek ben hala kuzuma bakıp bakıp aglıyorum bu benımmı dıee. aallahha sukurler olsun..o iğrenç sancılar,dayanamıyorum,ölüyorummm,sezeryannnn kelimelerinin geçmediği bi doğum anlatmışsın,elbetteki zor olan kısımları olmuştur doğumunun,ama bunu dile getirmemen cesaret verdi bana,çok sevindimm senin adına,rabbim hepimizi bi avazda kurtarsın inşallah,sende analı babalı sağlıkla büyüt kuzunu,mmmmmmmmmm nası istedim şimdi benimde bebişim olsa koynumda,koksam onu,mmmmmmmmm,o günde gelecek inşallah :)))
dogum yapan arkadaslar;
bebegınızın en son ultrasonda gorunen kılosu neydı ve kac kg ıle dogdu ?
yanı cok fazla uyusmazlık var mı acaba kılolarda, bızım ufaklık 4 kg cıvarıymıs da.. merak edıyorum gercekten bu kdr topik mi diye :)
Gelıcek cnmgelıcek ben hala kuzuma bakıp bakıp aglıyorum bu benımmı dıee. aallahha sukurler olsun..
355o gr demıslerdıı cnm 3 gun sonraa 347o gr dogdu yakın sayılırr
rabbim kimsenin kucağınıda göbişinide boş bırakmasın inşallah,dinlemesi bile güzel bu duyguları,o duyguları tatmak ise nasıldır kimmm bilirrr..
Bızım dogum hıkayemızdee ıste bole kızlar .. hep nasıl oolcak dıe dusunurken .. 6 eylul gecesı saat 02:00 wcye kalktım ıkı dılım baklava yedımm ,yattım. Daha sonra saat 03,00 wcye gene kalkktımdaaa kan geldı 2 damla kadar ..yattım yınee 2 gun once catı muayenesı oldugumdann gelmıstır dıyerekk panık olmadım. Daha sonra belıme agrı gırdı.bıtane daha.. bıtane daha.. derken kasıklarda adet sancısı gıbı agrılarr gelmeye basladıı saate baktım 8 dk bır devam edıodu.eşimi uyandırdım.. sanabısey solucem ama panık olmuycaksın dedım.. neoldu dedı. Sancım varr hemde sık dedım. Inanmadı ılk basta agrın olsa bole sakın olmasssın dedı..sona saatı elımıze alıp takıp ettıkk takı sabahın 03,00den 05:30 a kadar .. daha sonra sancılar 4 dkk 3 dk düştü. Esımde artık annemlerı kaldırıcam cok sıklastı dedı. Bende tmm dedım..annemle kayınvalıdeyı uyandırdım .. kımse ınanmadıı benn agzım kulaklarımda kızım gelıo artık dıe sevınırken.. bunlar şaka yaptıgımı dusunduler.. sonra duşa gırıcegımı ole dr gıdıcegımı soledım dustaa yınee kan geldı..sıcak suyla yıkandım hastane yollarına dustuk..
Derken acılden gırıs yaptık. Dogumhaneye gırdım hemen.. catıya bakıldı 1 cm acıklık bende 2 gun once hıc acılmaa yoktu.. ama en basında oldugumm ıcın bıraz uzuldum cok kalıcaktım orda.. neyse sancı odası gıbı bıyer var dogurmayı beklıyenler yatıoo .. orasının psıkolojısıde ayrı zaten.. derken nstye baglandım ılk bastan hafıf hafıf agrılar.. belden kasıklarda.. 9 a kadar ıyıydı dr geldıı acılmaya baktı 3 cm dedı.. bende hala cok sık bı agrı yok.. 2 saat ıcınde 5 cm oldu.sunı sancı takıldı sancılar sıklastı ıyıce derken 8 cm oldu acımla.. 20 dk sonra dr geldı muayene ettı ederken suyum patladı.o an dogumaa azkaldıgını anladım. Hıc kendımı bırakmadım ama bolbol dua ettım. Allahım bır avazda kurtar dıee.. derken ıkınma hısı geldı bana.. 2 kezz yatakta ıkındım hemsıreye bagırdım kafası gelıo dıee.. geldı hemen catala cık dedı sımdı nasıl yapıcagını anlatıcam dedıgıımı yaparsan zorlanmasın dedı..ıkınma hısın geldıgınde nefesını tutup ıkın dedı.. ılk ıkınmamda kafası cıktı nefesınıbırakma dedı.. ve elıfımm aglamasıylaa bende bı rahatlama oldu.. elıfımm dunyaya geldıı .. cok koly bı dogum oldu allahım herkese nasıp etsın ınss hepınız ıcın dua ettım. Sancı cekerken su an 4 gunlıuguzz.. elıfımlee olmak paha bıcılemez..
3470 gr 50 cm dogdu..darısı tum hamıslere ınsss
Eki Görüntüle 507516
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?