Canım bana da ilk doğum uzun sürer, ikinci daha kolay olur diyorlardı acaba seninki epiduraldan mi yoksa normal durum mu? Niye eşine verdiler ki düğmeyi, o nerden anlayacaktı senin sancının geldiğini, o kadar empatik midir ?
Epiduralin zamanlaması önemli diyorlardı; ama haklısın doğumhanede beklemek moral bozar, sağol tavsiyen için.
ayy çok duygulandım yaaa tüylerim diken diken olduuuu...BİZİM HİKAYEMİZ
Minik prensesimle 9. günümüzdeyiz. Yazmaya hep niyetlensem de bir türlü müsait vakit bulamamıştım..Şimdi miniğim uyurken geleceğe bir hatıra bırakayım dedim..
24 Ağustos Cuma günüydü..Üniversite hastanesindeki bir profesörle randevumuz vardı..Önceki 2 günde doktordaydık zaten..Yavrumun anne karnında yeteri kadar beslenmediği söyleniyordu. Onu besleyen damarlardan birinde direnç fazlalığı olduğunu biliyorduk ama başlarda bu durum bizi etkilememişti. Hatta hep iri bir bebek bekliyorduk. 36. haftadan itibaren doktorumuz minyon tipli bir kızımız olacak demişti.2700 gram ölçmüştü en son. Çok şaşırmıştık..önceki ölçümleri hep çok güzel gidiyordu halbuki.
Doğumu memleketimde yapacağım için burada bir doktor arama telaşına girdik.. Ama buradaki doktor haftasına göre uyumlu değil, riskli bir durum.. bebek beslenemiyor. Belki de hemen alınması gerekebilir diyerek üniversite hastanesine sevketti bizi..ve işte o gün prof . hemen yatışımızı verdi.. yavrum 38+5 teydi ama 34 haftalık bebeğin ölçümlerindeymiş. Bu durumlarda ani plasenta yetmezliği ile karşılaşılabilir ve bebek kaybedilebilirmiş Allah muhafaza..
Hiçbir şeyim hazır değildi.. hastane çantam dahi.. hemen birkaç saatliğine eve gelip apartopar hazırlığımızı yaptık ve 16:30da hastanede yatıyordum.. ne ağrım, ne nişanım ne de açılmam vardı tabi.. suni sancıyla olacağı da kesin değildi..doktorlar bebeği strese sokup riske atmak istemiyoruz diyerek sezeryana alıcaz sizi dediler..tamam dedim..zaten o an insanın gözü hiçbirşeyi görmüyor..tek düşündüğüm evladımı sağlıkla kucağıma almaktı..ameliyathane doluydu ..ilerleyen saatleri bekliyecektik
Beraberimdeki herkes o kadar telaşlıydı ki..ama bende süper bir cesaret vardı..Şaşıyordum kendime..Bir kan aldırmaktan dahi korkan ben spinal sezeryana karar verdim.Sırf yavrumu bir an önce görebilmek için... Oysa öncesinde eger sezeryan olursam hep genel anestezi isterim ben diyordum..neyse..
Saat 23:10.. ameliyathaneye girildi..ve işlemler başladı..en büyük acım damar yolu açılırken oldu..spinalin iğnesinde ise ani bir elektrik çarpması oldu sanki. Sonda uyuştuktan sonra takıldı.o an cesaret iğnesi de istiyorum dedim ama herkes güldü bana hiç de ihtiyacın yok dediler aslında öyleydi.. o an hiçbir acı hissetmiyordum ..sadece heyecanla yavrumu bekliyordum. Ve buz gibi odada zangır zangır titriyordum...kesilirken çıkan sesler foşşşşşş diye kesenin yarılması içime dalan bir el.. ve çıkarılan yavrum ağlamaya başladı miniğim görmek istiyorum diyordum ama önce giydirelim dediler.. bir yandan da aralarında konuşuyordu ne kadar da küçük diye evet yavrum 2360 gr doğmuştu
Ve nihayet miniğimle buluşmam.. ağlayarak getirildi ama ten tene değince, kokusunu ciğerlerime kadar çekince o da susuverdi hemen..evet o an anladım.. ben anne olmuştum ve bebeğim beni tanıyordu, hissediyordu..isim konusunda hep çok kararsız kalmamıza ragmen onu görünce gayriihtiyari beyzammmm dedim ve isim de konmuş oldu..:)
Sonra onu ameliyathaneden çıkardılar.. Ardından ben de çıkmak için o kadar sabırsızlanıyordum ki..benim çıkışım 00:30 u buldu sonrasındaki ağrılar falan çok da önemli değildi.. olacaktı o kadar en büyük sıkıntım süt oldu .. o da 4. günümüzde geldi.. şimdi bol bol yavrumu emzirip dualarla onu büyütmeye çalışıyorum.. en sonki kontrolünde şişkinliği geçmiş ve 2180 gr a gerilemişti ama o büyüyecek inanıyorum.. ve hatta günü geldiğinde o da bu satırları okuyacak ve annemmmmm diye boynuma sarılacak seni çok seviyoruz güzel kızımız.. meleğimiz hoş geldin hayatımıza..iyi ki bizi bir çekirdek aile yaptın..iyi ki beni anne, hayat arkadaşımı da baba yaptın
UMARIM OKUYANLARI SIKMAMIŞIMDIR.. EPEY UZUN OLMUŞ DA.. SONRADAN FARKETTİM..:)
BİZİM HİKAYEMİZ…
Minik prensesimle 9. günümüzdeyiz. Yazmaya hep niyetlensem de bir türlü müsait vakit bulamamıştım..Şimdi miniğim uyurken geleceğe bir hatıra bırakayım dedim..
24 Ağustos Cuma günüydü..Üniversite hastanesindeki bir profesörle randevumuz vardı..Önceki 2 günde doktordaydık zaten..Yavrumun anne karnında yeteri kadar beslenmediği söyleniyordu. Onu besleyen damarlardan birinde direnç fazlalığı olduğunu biliyorduk ama başlarda bu durum bizi etkilememişti. Hatta hep iri bir bebek bekliyorduk. 36. haftadan itibaren doktorumuz minyon tipli bir kızımız olacak demişti.2700 gram ölçmüştü en son. Çok şaşırmıştık..önceki ölçümleri hep çok güzel gidiyordu halbuki.
Doğumu memleketimde yapacağım için burada bir doktor arama telaşına girdik.. Ama buradaki doktor haftasına göre uyumlu değil, riskli bir durum.. bebek beslenemiyor. Belki de hemen alınması gerekebilir diyerek üniversite hastanesine sevketti bizi..ve işte o gün…prof . hemen yatışımızı verdi.. yavrum 38+5 teydi ama 34 haftalık bebeğin ölçümlerindeymiş. Bu durumlarda ani plasenta yetmezliği ile karşılaşılabilir ve bebek kaybedilebilirmiş Allah muhafaza..
Hiçbir şeyim hazır değildi.. hastane çantam dahi.. hemen birkaç saatliğine eve gelip apartopar hazırlığımızı yaptık ve 16:30da hastanede yatıyordum.. ne ağrım, ne nişanım ne de açılmam vardı tabi.. suni sancıyla olacağı da kesin değildi..doktorlar bebeği strese sokup riske atmak istemiyoruz diyerek sezeryana alıcaz sizi dediler..tamam dedim..zaten o an insanın gözü hiçbirşeyi görmüyor..tek düşündüğüm evladımı sağlıkla kucağıma almaktı..ameliyathane doluydu ..ilerleyen saatleri bekliyecektik…
Beraberimdeki herkes o kadar telaşlıydı ki..ama bende süper bir cesaret vardı..Şaşıyordum kendime..Bir kan aldırmaktan dahi korkan ben spinal sezeryana karar verdim.Sırf yavrumu bir an önce görebilmek için... Oysa öncesinde eger sezeryan olursam hep genel anestezi isterim ben diyordum..neyse..
Saat 23:10.. ameliyathaneye girildi..ve işlemler başladı..en büyük acım damar yolu açılırken oldu..spinalin iğnesinde ise ani bir elektrik çarpması oldu sanki. Sonda uyuştuktan sonra takıldı.o an cesaret iğnesi de istiyorum dedim ama herkes güldü bana…hiç de ihtiyacın yok dediler…aslında öyleydi.. o an hiçbir acı hissetmiyordum ..sadece heyecanla yavrumu bekliyordum. Ve buz gibi odada zangır zangır titriyordum...kesilirken çıkan sesler…foşşşşşş diye kesenin yarılması…içime dalan bir el.. ve çıkarılan yavrum…ağlamaya başladı miniğim…görmek istiyorum diyordum ama önce giydirelim dediler.. bir yandan da aralarında konuşuyordu ne kadar da küçük diye… evet yavrum 2360 gr doğmuştu…
Ve nihayet miniğimle buluşmam.. ağlayarak getirildi ama ten tene değince, kokusunu ciğerlerime kadar çekince o da susuverdi hemen..evet o an anladım.. ben anne olmuştum ve bebeğim beni tanıyordu, hissediyordu..isim konusunda hep çok kararsız kalmamıza ragmen onu görünce gayriihtiyari beyzammmm dedim ve isim de konmuş oldu..:)
Sonra onu ameliyathaneden çıkardılar.. Ardından ben de çıkmak için o kadar sabırsızlanıyordum ki..benim çıkışım 00:30 u buldu…sonrasındaki ağrılar falan çok da önemli değildi.. olacaktı o kadar…en büyük sıkıntım süt oldu .. o da 4. günümüzde geldi.. şimdi bol bol yavrumu emzirip dualarla onu büyütmeye çalışıyorum.. en sonki kontrolünde şişkinliği geçmiş ve 2180 gr a gerilemişti ama o büyüyecek inanıyorum.. ve hatta günü geldiğinde o da bu satırları okuyacak ve annemmmmm diye boynuma sarılacak… seni çok seviyoruz güzel kızımız.. meleğimiz…hoş geldin hayatımıza..iyi ki bizi bir çekirdek aile yaptın..iyi ki beni anne, hayat arkadaşımı da baba yaptın…
UMARIM OKUYANLARI SIKMAMIŞIMDIR.. EPEY UZUN OLMUŞ DA.. SONRADAN FARKETTİM..:)
canim cokkk gecmis olsun gozunuz aydin. Rabbim evladinizi sizlere bagislasin ins.saglikli guzel bir omru olur beyza bebegin.BİZİM HİKAYEMİZ
Minik prensesimle 9. günümüzdeyiz. Yazmaya hep niyetlensem de bir türlü müsait vakit bulamamıştım..Şimdi miniğim uyurken geleceğe bir hatıra bırakayım dedim..
24 Ağustos Cuma günüydü..Üniversite hastanesindeki bir profesörle randevumuz vardı..Önceki 2 günde doktordaydık zaten..Yavrumun anne karnında yeteri kadar beslenmediği söyleniyordu. Onu besleyen damarlardan birinde direnç fazlalığı olduğunu biliyorduk ama başlarda bu durum bizi etkilememişti. Hatta hep iri bir bebek bekliyorduk. 36. haftadan itibaren doktorumuz minyon tipli bir kızımız olacak demişti.2700 gram ölçmüştü en son. Çok şaşırmıştık..önceki ölçümleri hep çok güzel gidiyordu halbuki.
Doğumu memleketimde yapacağım için burada bir doktor arama telaşına girdik.. Ama buradaki doktor haftasına göre uyumlu değil, riskli bir durum.. bebek beslenemiyor. Belki de hemen alınması gerekebilir diyerek üniversite hastanesine sevketti bizi..ve işte o gün prof . hemen yatışımızı verdi.. yavrum 38+5 teydi ama 34 haftalık bebeğin ölçümlerindeymiş. Bu durumlarda ani plasenta yetmezliği ile karşılaşılabilir ve bebek kaybedilebilirmiş Allah muhafaza..
Hiçbir şeyim hazır değildi.. hastane çantam dahi.. hemen birkaç saatliğine eve gelip apartopar hazırlığımızı yaptık ve 16:30da hastanede yatıyordum.. ne ağrım, ne nişanım ne de açılmam vardı tabi.. suni sancıyla olacağı da kesin değildi..doktorlar bebeği strese sokup riske atmak istemiyoruz diyerek sezeryana alıcaz sizi dediler..tamam dedim..zaten o an insanın gözü hiçbirşeyi görmüyor..tek düşündüğüm evladımı sağlıkla kucağıma almaktı..ameliyathane doluydu ..ilerleyen saatleri bekliyecektik
Beraberimdeki herkes o kadar telaşlıydı ki..ama bende süper bir cesaret vardı..Şaşıyordum kendime..Bir kan aldırmaktan dahi korkan ben spinal sezeryana karar verdim.Sırf yavrumu bir an önce görebilmek için... Oysa öncesinde eger sezeryan olursam hep genel anestezi isterim ben diyordum..neyse..
Saat 23:10.. ameliyathaneye girildi..ve işlemler başladı..en büyük acım damar yolu açılırken oldu..spinalin iğnesinde ise ani bir elektrik çarpması oldu sanki. Sonda uyuştuktan sonra takıldı.o an cesaret iğnesi de istiyorum dedim ama herkes güldü bana hiç de ihtiyacın yok dediler aslında öyleydi.. o an hiçbir acı hissetmiyordum ..sadece heyecanla yavrumu bekliyordum. Ve buz gibi odada zangır zangır titriyordum...kesilirken çıkan sesler foşşşşşş diye kesenin yarılması içime dalan bir el.. ve çıkarılan yavrum ağlamaya başladı miniğim görmek istiyorum diyordum ama önce giydirelim dediler.. bir yandan da aralarında konuşuyordu ne kadar da küçük diye evet yavrum 2360 gr doğmuştu
Ve nihayet miniğimle buluşmam.. ağlayarak getirildi ama ten tene değince, kokusunu ciğerlerime kadar çekince o da susuverdi hemen..evet o an anladım.. ben anne olmuştum ve bebeğim beni tanıyordu, hissediyordu..isim konusunda hep çok kararsız kalmamıza ragmen onu görünce gayriihtiyari beyzammmm dedim ve isim de konmuş oldu..:)
Sonra onu ameliyathaneden çıkardılar.. Ardından ben de çıkmak için o kadar sabırsızlanıyordum ki..benim çıkışım 00:30 u buldu sonrasındaki ağrılar falan çok da önemli değildi.. olacaktı o kadar en büyük sıkıntım süt oldu .. o da 4. günümüzde geldi.. şimdi bol bol yavrumu emzirip dualarla onu büyütmeye çalışıyorum.. en sonki kontrolünde şişkinliği geçmiş ve 2180 gr a gerilemişti ama o büyüyecek inanıyorum.. ve hatta günü geldiğinde o da bu satırları okuyacak ve annemmmmm diye boynuma sarılacak seni çok seviyoruz güzel kızımız.. meleğimiz hoş geldin hayatımıza..iyi ki bizi bir çekirdek aile yaptın..iyi ki beni anne, hayat arkadaşımı da baba yaptın
UMARIM OKUYANLARI SIKMAMIŞIMDIR.. EPEY UZUN OLMUŞ DA.. SONRADAN FARKETTİM..:)
sezeryan olacağı için tarihini bildiğimiz için planlı bir doğum oldu.. 24 ağustos cuma günü sabah 8.30 da yatısını yap dedi doktor.. sabah 6 da kalktım dusumu aldım namazımı kıldım duamı okudum kuaföre gidip saçımı fönlettim annem ben eşim ve kız kardesim hastanenin yolunu tuttuk.. arabadan koca waliz 7 8 posetle inince eşim bülent ersoy gibi oldun tası tası bitmiyor esyaların dedi.. odamıza çıktık odamızı süsledik saat 8.45 gibi anestezi uzmanı geldi genelmi spinalmi onu konusduk ama ben hala doğum yapacağımı anlayamadım rüyada gibiyim.. sonra saat 8 de sedye ile ameliyathaneye götürdüler el sallayarak girdim anestezi doktoru didem korkma olmazma genele döneriz dedi.. belimden iğne yaptı hiç acımadı doktorum we asistanı ile sohbet ettik bir müddet ewet baslıyoruz dediler ben heyecandan ölüyorum ama belli etmemeye çalışıyorum genel olmasın die.. asistanı elimi tuttu doğum bitene kadar bırakmadı saolsun doktorum her yaptığını anlattı saolsun şimdi kesiyorum bebeğin çıkmasına 10 dk kaldı falan die.. çok sıcak bir ortam wardı sonra bende alıştım saat 9.32 de kızım 3.150 gr olarak dünyaya geldi bak kızın dediler bende hiç tepki yok doktorum ve hemsire basıma geldi iyimisin neden sesin çıkmıyor die bu kadar güzel bebek benden mi çıkdı die şok oldum dedim gerçekten şok yasadım ağlayamıyorum gülemiyorum ne yapacağımı bilemedim sonra yan masamda sildiler kızımıı kucağıma verdiler kokladım plesentayı silmedikleri için ilaçlı gibi bembeyazdı.. sonra götürdüler benim işlemim 10 dk daha dewam etti o ara yine sohbet ettik artık yukarı çıkmak istiyorum dedim çok merak edyordum çünkü kızımı nasıl karsıladılar ne durumdalar sonra beni ameliyathaneden çıkardılar el saalayarak çıkdım eşime çok kolaymıs 10 tane daha doğarabilirim dedim uyuşmuş olduğu için bişe hissetmedim tabi:) sonra odamıza çıkdık kızımıza bakmaya doyamadık gelen giden ama çok ağladı kızım gecede çok ağladı..ssat 5 gibi dr yürüttü o gece çok ağrım oldu ayağa kalkmakda çok zorlandım.. cumartesi ewe çıkdık ağrılarım falan baya azalmısdı kızımı emzirmeye çalısdım sürekli ama cumartesi gecede hiç uyumadı bütün gece ağladı ağladı.. pazar tesadüf ateşi war gibi geldi ölçdüm 38.3 hemen doğum yaptıım hastaneye götürdük sarılık çıkdı ama yeni doğanda yer yok dediler ünw. hastanesine gittik yatırıcağız dediler yattığı gün dr çok kızdı bana neden bu çocuğu aç bıraktın die 2 günde 3.150 den 2.600 düşmüş vucut inanılmaz su kaybetmiş we açlıktan uyumuyormus damla damla geliyodu sütüm ama yetmemiş iyiki erken farkettiniz dediler sarılık tedawisi gördü sarılığı geçdi şimdide kanında mikrop war die antibiyotik weriyorlar kızıma pazardan beri hastanede daha 1 hafta falan kalır dedi doktor.. pazar ayağa kaldım kalkış o kalkış sürekli hastanedeyim uyumadan uyumaya yatıyorum zor oluyor ama kızım iyi olsunda ben önemli değilim dayanırım ben.. dua edin kızlar kızım biran önce iyileşssin.. kzıma resmen aşık oldum suan tüm hayatım kıızım Allahım herkese bu duyguyu nasip etsin çok güzel bir duygu.. günde 1 kere emzirmeye izin weriyorlar emzirirken gözlerini açıyor bana öyle bir bakıyor ki nerdesin anne sen der gibi.. gidince elimi tutuyor mutlaka emerken o kadar saf o kadar temizlerki o kadar bize muhtaçlarki... anlatmaya kelimeler yetmiyor senin bir parçan sana muhtaç Allah herkese kısmet etsinn...
sonunda doğurdum kızlaaaaaarrrrrr......
nihayet, Allah banada buraya doğum hikayemi yazmayı nasip etti.......
26 Ağustos pazar günü eşimle bi güzel pazara çıktık eve geldik,akşam saat 10 oldu ama sancı bakımından bende hala tık yok....salı gününü bekliyrz artık son kontrol için.....gece saat 2 gibi adet sancısı gibi bi ağrıyla uyandım,önemsemedim sıradan di ağrıdır diye düşündüm.....saat sabaha karşı 4 gibi sancılarım fazlaştı 10dk 2 kez şiddetli ağrılar girmeye başladı....saat 6 oldu bu sefer sancılar 10dk da 3 e çıktı.....
7.30 gibi annem sesimle uyandı,tabi ben evin içinde fırfır dönüp 5 dk arayla tuvalete gittiğim için....(bu arada sancıların etkisiyle ishal oldum)
9 a kadar sancılarım acayip keskinleşmeye başladı duş alıp evden çıktık....
9.30 da doktorum muayene etti sancılar düzenli,ama açılman 1 cm dedi....bende o kadar sancıdan sonra açılmam 4-5 cm oldu zannetmiştim....
rahiimdede incelme söz konusuymuş,neyse yatış yapıldı......doğumhanenin sancı çekme odasında nst ye bağladılar,tabi ben sancıdan 3 dk bir yırtınıp duruyrm....
saaat 11.30 da açılmam sadece 5 cm olmuş,açılmanında normal doğum için 10cm olması lazımmış,arada bir ebeler açılmayı kontrol ediyor buarada,
doktorum 13.30 gibi odama geldi,açılma için beklememiz gerektiği,yani benim biraz daha sancı çekmem gerektiğini,akşam en geç 19da bebeğini kucağına alırsın dedi.....
ben tabi sancıdan doğumhaneyi yıktım kızlar sanırım ağrı eşiğim baya düşük......ama inat ettim ben bunu normal doğuracammmm.....
saat 15.30da doktorum tekrar gelip açılmamı kontrol etti 8cm di,çok güzel ilerlediğini bu kadar iyi açılma olucağını tahmin etmediğini söyledi.....
ardından bebeğin suyunu patlattı,o kadar çok suyum varmış ki dr. bile şaşırdı.....
neyse ben hala sancılarla boğuşuyrm ama artık şidddet boyutunu tarif edemem....
saat 17 de doğumhaneye aldılar ,ıkın ıkın ıkın derkeeeeeeeennnnnnnnnnn bebeğimin saçlarını gördüklerini söylediler bana ,simsiyah saçları var hadi ıkın bebeğin geliyor diyolar.....ben inanmadım simsiyahsaç.......diyorumki yalan söylüyrsunuz benim bebeğimin siyah saçlı olması imkansız,ben kumral eşim kumral.....(buarada nasıl laf yetiştiriyrsaaaaaam hala garip geliyooo)
ıkınırken ıkınırken birden içimde bi boşluk hissettim ,bi baktım meleğim doktorumun elinde ,göbeğini kesiyor doktor teyzesi....ardından ağlamaya başladı minik kızım,,,,,o kadar güzel tarifi olmayan bi duygu ki anlatamammmmmmmm...................minik kızımı giydirip yanıma getirdilero kadar sıcaktı kiiii................. o anda ağrı ,sancı nedir unuttum gitti....
doktorum dikişlerimi attı kızımı alıp odamıza çıktık.....
AllaH herkese bu duyguyu yaşattsın.....
çok ağrı oluyor ama daha sonra hiç bişey kalmıyor unutup gidiyorsun........
Kizlar gecmis olsunnnnnnn gozunuz aydin.Allah saglikla sihatle evlatlarinizi buyutmeyi nasip etsinnn. Bebislerinizi kokluyorummmmmm kocaman opuyorum tabi sizleride opuuorumbu da bizim doğum hikayemiz
26 ağustos gecesi 21.30 da sancılarım başladı. ama bende sürekli sancı olduğu için pek dikkate almadım. çünkü daha 39 haftamızı yeni dolduracaktık. ara ara sancılar gelmeye devam ediyor bu arada. bir süre sonra dakika tutmaya karar verdim. 5 dakikada bir geliyor ama dayanılamayacak kadar değil. gece saat 1 civarı kanlı bir akıntı geldi. nişanımda geldi. sancılarımı evde çekmeye karar verdim. eşim sürekli hastaneye gidelim diyor ama ben evde kalmaya karar verdim. bu arada sancı geldikçe sıcak su torbasını belime koyuyorum ki sancım hafiflesin diye. sancıların süresi azaldı şiddeti artmaya başladı. bu arada saat gece 3 e geliyor. banyoya girip boynumdan alt tarafa sıcak su döktüm. doğumu kolaylaştırdığını duymuştum. sonra eşimi kaldırdım. ben dayanamıyorum diye. ben giyinesiye kadar o kapıya çantaları ve gerekli eşyaları çıkarmış. neyse zar zor hastaneye gittik mide bulantıları içinde. hastanede açılmamın 4-5 cm olduğunu söylediler. bende doğumu ilde yapmak istediğimi söyledim. açılmanın hızlı ilerlediğini yetişemeyebileceğimizi söylediler. bunun üzerine vazgeçtik. 1 saat sonra açılma 7-8 cm olmuş. yarım saat sonra da 10 cm ve ıkınma hissi. 3.30 da girdiğimiz hastanede 1.30 saat sonra saat 5.00 de doğumhaneye girdik. en zoru da bu bence. sancı beni o kadar yormadı. sancılarım nst de en fazla 40- 45 oluyordu. doğumhane farklı birşey. neyse tam bir buçuk saat doğumhanede ıkınma ile geçti. ve sonunda emir'im 6.30 da 3510 gr ve 50 cm olarak dünyaya geldi. işte bir annenin en mutlu anı. ama doğumhanede daha işimiz bitmedi. bu seferde dikişler için 1 saat daha bekledik. ve aynı günün akşamı evimize geldik. 1 gün olmadan evimizdeydik. şimdi ise evli, mutlu, çocukluyuz. Allah' a binlerce kez şükürler olsun. sağlıklı bir evlat, kolay bir doğum nasip ettiği için.... :))))))))
BİZİM HİKAYEMİZ…
Minik prensesimle 9. günümüzdeyiz. Yazmaya hep niyetlensem de bir türlü müsait vakit bulamamıştım..Şimdi miniğim uyurken geleceğe bir hatıra bırakayım dedim..
24 Ağustos Cuma günüydü..Üniversite hastanesindeki bir profesörle randevumuz vardı..Önceki 2 günde doktordaydık zaten..Yavrumun anne karnında yeteri kadar beslenmediği söyleniyordu. Onu besleyen damarlardan birinde direnç fazlalığı olduğunu biliyorduk ama başlarda bu durum bizi etkilememişti. Hatta hep iri bir bebek bekliyorduk. 36. haftadan itibaren doktorumuz minyon tipli bir kızımız olacak demişti.2700 gram ölçmüştü en son. Çok şaşırmıştık..önceki ölçümleri hep çok güzel gidiyordu halbuki.
Doğumu memleketimde yapacağım için burada bir doktor arama telaşına girdik.. Ama buradaki doktor haftasına göre uyumlu değil, riskli bir durum.. bebek beslenemiyor. Belki de hemen alınması gerekebilir diyerek üniversite hastanesine sevketti bizi..ve işte o gün…prof . hemen yatışımızı verdi.. yavrum 38+5 teydi ama 34 haftalık bebeğin ölçümlerindeymiş. Bu durumlarda ani plasenta yetmezliği ile karşılaşılabilir ve bebek kaybedilebilirmiş Allah muhafaza..
Hiçbir şeyim hazır değildi.. hastane çantam dahi.. hemen birkaç saatliğine eve gelip apartopar hazırlığımızı yaptık ve 16:30da hastanede yatıyordum.. ne ağrım, ne nişanım ne de açılmam vardı tabi.. suni sancıyla olacağı da kesin değildi..doktorlar bebeği strese sokup riske atmak istemiyoruz diyerek sezeryana alıcaz sizi dediler..tamam dedim..zaten o an insanın gözü hiçbirşeyi görmüyor..tek düşündüğüm evladımı sağlıkla kucağıma almaktı..ameliyathane doluydu ..ilerleyen saatleri bekliyecektik…
Beraberimdeki herkes o kadar telaşlıydı ki..ama bende süper bir cesaret vardı..Şaşıyordum kendime..Bir kan aldırmaktan dahi korkan ben spinal sezeryana karar verdim.Sırf yavrumu bir an önce görebilmek için... Oysa öncesinde eger sezeryan olursam hep genel anestezi isterim ben diyordum..neyse..
Saat 23:10.. ameliyathaneye girildi..ve işlemler başladı..en büyük acım damar yolu açılırken oldu..spinalin iğnesinde ise ani bir elektrik çarpması oldu sanki. Sonda uyuştuktan sonra takıldı.o an cesaret iğnesi de istiyorum dedim ama herkes güldü bana…hiç de ihtiyacın yok dediler…aslında öyleydi.. o an hiçbir acı hissetmiyordum ..sadece heyecanla yavrumu bekliyordum. Ve buz gibi odada zangır zangır titriyordum...kesilirken çıkan sesler…foşşşşşş diye kesenin yarılması…içime dalan bir el.. ve çıkarılan yavrum…ağlamaya başladı miniğim…görmek istiyorum diyordum ama önce giydirelim dediler.. bir yandan da aralarında konuşuyordu ne kadar da küçük diye… evet yavrum 2360 gr doğmuştu…
Ve nihayet miniğimle buluşmam.. ağlayarak getirildi ama ten tene değince, kokusunu ciğerlerime kadar çekince o da susuverdi hemen..evet o an anladım.. ben anne olmuştum ve bebeğim beni tanıyordu, hissediyordu..isim konusunda hep çok kararsız kalmamıza ragmen onu görünce gayriihtiyari beyzammmm dedim ve isim de konmuş oldu..:)
Sonra onu ameliyathaneden çıkardılar.. Ardından ben de çıkmak için o kadar sabırsızlanıyordum ki..benim çıkışım 00:30 u buldu…sonrasındaki ağrılar falan çok da önemli değildi.. olacaktı o kadar…en büyük sıkıntım süt oldu .. o da 4. günümüzde geldi.. şimdi bol bol yavrumu emzirip dualarla onu büyütmeye çalışıyorum.. en sonki kontrolünde şişkinliği geçmiş ve 2180 gr a gerilemişti ama o büyüyecek inanıyorum.. ve hatta günü geldiğinde o da bu satırları okuyacak ve annemmmmm diye boynuma sarılacak… seni çok seviyoruz güzel kızımız.. meleğimiz…hoş geldin hayatımıza..iyi ki bizi bir çekirdek aile yaptın..iyi ki beni anne, hayat arkadaşımı da baba yaptın…
UMARIM OKUYANLARI SIKMAMIŞIMDIR.. EPEY UZUN OLMUŞ DA.. SONRADAN FARKETTİM..:)
Eymen 'im ailemize hoşgeldin...
Bu da bizim doğum hikayemiz
Hepinizin bildiği gibi 31.08.2012 cuma günü sancım olmadan hastaneye yatışım yapıldı. Gittiğimiz gibi dr. teyzemiz hiç sevmediğimiz çatı muayenesini yaptı kendiliğinden 3 cm açılma olmuş ama rahim yumuşamamış sertmiş neyse önce lavman yapıldı.. Acı verici bişi değil ama ilacı verdikten sonra 10 dk bekliceksin dedi ama ishalin çok kuvvetli hali karnıma sancılar girio beklemek cok zordu nese bi 9 dk sıktım dişimi sonra koşa koşa wc .. lavman işi bittikten sonra serumum takıldı.. ben tabi birkaç saat sancı hissetmıorum hatta sancı hissediyim die odanın içinde 4 dönüyorum ama yok .. sonra dr.umuz geldi baktı açıla açıla 1 cm açılmışım 4 cm olmuş suyumu patlattılar tabi sudan sonra 2 dk da bir gelen ve 30 sn süren sancılar geldi gerçekten fena bişidi .. sancı geldiğinde bi ayağımı duvara yasladım bi yandan eşimin elini tuttum ablamda arkamdan sırtımı ovuyordu ama zordu dr.um geldi 1 cm daha açılmış 5 cm olmuş açılma güzel ama rahim hala sertti o da sorunmuş demekki dr.un biraz canı sıkıldı bana biraz dişini sık sancı çek sonra epidurali taktır istediğin zaman şimdi taktırırsan sancıların geri gidebilir dedi.. neyse biraz daha sıktım dişimi sonra dayanamıyorum dedim epidural uzmanı geldi epidurali takmadan önce o bölgeyi uyuşturmak için bir iğne yapılıyormuş sırttan tam onu vururken sancı geldi tabi kıpırdamak yasak hemşirenin kolunu ole bir sıktım ki eminim hala mordur .. neşe epidural takılırken hemşire hemen nst yi taktı biraz hoşnut değillerdi kalp atışlarından meğer sonradan öğreniyorum bebeğin kalp atışları hep düşükmüş sürekli takip halindelermiş panik yapmamam için bana söylememişler.. neyse beklerken bi anda odaya hemşireler dr.um doluştu ablam ve eşim çıkarıldı bana sürekli nefes al deniyordu.. nefes almaya çalıştım ama bu sırada bebeğin kalp atışları bir anda 120 110 100 60 şeklinde olunca herkes panik oldu bana oksijen verildi.. sonra tabi bana hala sancı da giriyor.. dr.um sancı arasında makatta yoğunluk hissedıomusun dedi evet dedim açılmama baktı 5 cm di .. Dr.um bu açılmanın doğum için yeterli olmadığını 10 cm olsa direk doğuma alabileceğini ama bebeği kurtarmak için 30 dk lık bir zaman olduğunu mecburen sezeryana alacağını söyledi ve çok üzgündü.. bende kısmet böyleymiş diyebildim.. odadan acil sedye ile çıkarıldım kapının önünde eşim ve ablam panik haldeydi ablam ağlıyordu eşime el salladım ve ben iim hayırlısı buymuş üzülmeyin dedim. Buarada beni ameliyathaneye uçurdular .. ameliyathane de masada yatarken hala sancı giriyordu bu sancıya dayanamıorum istemiyorummm diye bağrınarak son sancımı da atlattım .. epidural uzmanın 5 dk içinde geçicek söz verıyorum dedi ve epiduralime ağrı kesici iğneyi vurdu şimdi bacaklarına bir sıcaklık gelicek dedi ve dediği gibi de oldu .. daha sonra dr.um karnımı kesti ve hissetim tabi acı değil ama hissedince panik oldum epiduralci de bana hafif eter koklattı orda 5-10 dk civarı uyumuşum uyandığımda bebeğim giyinik haldeydi zar zor konuşarak sağlıklı mı diyebildim maşşallah tombik bir bebeğin var dedi dr.um ve bebeğimi getirdiler baktım ve o an ona aşık oldum böyle güzel bir yüz daha önce hiç görmemiştim öpmek istediğimi söyledim dr.um öptürdü.. sonra bebği babasına götürdüler buarada dr.um yanıma geldi beni öptü normal doğum sancılarını çektiğim ve sezeryan olduğum için üzgün olduğunu bebeğin kg.sunun çok olması ve kafasının büyük olması sebebiyle doğum kanalında strese girip kalp atışlarının düştüğünü ayrıca kolestaz sorunu olduğunu ilk tahlillerde çıkmamasına rağmen son günlerdeki kaşıntılarımın kolestaz olabileceğini bu sebeple de sorun yaşanmış olabileceğini belirtti. Neyse ben tabi o an duygusal olarak boşluğa düştüm eşimi görmek istedim bi an önce ve gözlerimden akan yaşları tutamadım ağlayarak odama çıkarıldım eşimi gördüm hemen bana sarıldı aşkım bebeğimiz cok güzel sakın ağlama dedi .. tabi odamda bi sevgi seli ben 1 saat ağladım sonra tlf.lar gelen giden o gece uykusuz geçti saat başı epiduralden ağrı kesici yapıldı dikişlerimin ağrısı için.. 5 gibi bişiler yiyip wc ye götürüldüm çok zordu cidden hemşireler başımda bekledi ama bi gıdım bişi yapamadım.. daha sonra yatarken kendiliğinden wc geldi yaptım sıkıntı dikişlerimdeki sancı ve bağırsaklarımın aşağı dökülecek gibi olmasıydı yürüyüşler yataktan kalkma tam bir eziyetti .. sütüm de gelmedi.. hep mama verildi çocuğun şekerinin düşük olmaması için. Nese akşam 5 gibi hast.den çıktık merdiven cıkamıcam için aneneme gittik .. yataktan kalkmak yürümek ve wc hala bir eziyet tek başıma yapamıorum .. 5-10 gün sürüyormuş. Bebeğimin ne gazını çıkarabiliyorum ne altını açabiliyorum .. sütümde olmadığı için zorla emzirme çalışmalarımız çok zor bebeğimin süt gelmediği için ağlama krizine girmesi o ağladıkça bnm de ağlamam durumu söz konusu.. neyse geçicek inşallah bugünlerde.. bebeğimin kokusunu içime çekmem ve şuan uykusundayken onu izlemem herşeye değer.. Rabbim isteyen herkese bu duyguyu nasip etsin inşallah..
Herkese Aişe Ravza'mla merhaba diyip hikayemize başlıyoruz...
28 ağustos pazartesi doktora kontrole gittim.. Suyumun azaldığını söyleyip perşembe günü kontrole çağırmıştı doktorcuğazım.. Salı günü sekreteri arayıp perşembe günü doktorun olmadığını çarşamba gelmemi istediğini söyledi. 29 ağsutos günü anneciğimle evden çıktık ne olur ne olmaz diye bebişimin doğduğunda ebelere verileceği çantayı alalım dedik eğer bişey olursa diğerlerini eşim gelip alır diye düşündük.. Neyse doktora gittik alttan muayne etti suyumuz sınırdaymış açılmamız 1 cmmiş. Seni yatırayım Hilalcim suni sancıyla sancılarını dürtelim dedi.. anam ne sancıymuş dürte dürte bi hal oldu ama sancı olmadı.. Neyse tamam dedim. akşama gelir kızımız hazırlıan dedi güldük.. Eşimi aradım böyle böyle izin al evdeki çantaları al gel dedim akşama kızımız geliyor. Odaya çıktık saat 14:30da serum takıldı suni sancı verildi. Eşim geldi. Bende tık değil tıkın t si yok. Doktor geldi her saat başı gelip muayne edeceğim dedi. Okey dedim alttan muayne ederken suyumu patlattı yatakrne farketmedim wcye kalkarken bi kalktım ki yatak su olmuş anam dedim du gelmesini anlayamadım üzüldüm deli kafam üzüldüğüm şeye bak. Saatler geçiyo bende kıpırmada yok sancılar 10 dan gidiyor. Akşam saat 9 gibi bacaklarımdan aşağı su geldi. Doktora söylediler açılma yine 1 cm. Alttan muayne uzmanı oldum relaxım ama sinirleniyorum niye sancı gelmiyor. Doktorum bu bebiş 30 ağustosu bekliyor dedi. Tamam dedik bekliyoruz kordioda yürüyorum açılmam sancım olsun diye ama nerdeeee.... Gece saat 3 gibi açılmam 2 cm oldu. Artık artarak açılacaksın dedi doktor , dedim okyanustayım ya açılayım.... Neyse Sabah saat 8 fe geldi doktor Hilalciğim bebeği riske atamam seni sezeryana alalım dedi. Melul melul olur dedim. Epidural sezeryan olacağım, eşimde benle ameliyata girecek değiil mi doktor hanım? Tabi ki Hilalciğim, şimdi amelyathaneyi hazırlatıyorum seni gelip alacaklar.. Neyse geldiler sedyeye yattım paldur küldür asensöre gidiyoruz eşimi almadılar. Dedim eşimde gelecek. Hemşireler meymenetsiz bi suratla eşini alamayız büyük ameliyathaneye gidiyoruz dediler. Dedim ama doktora sordum gelebilir dedi. Neyse ameliyathaneye girdik bende bir panik kendini öyle adepte ettimki eşimin elini tutup ameliyat olmaya.. Doktor hanım eşimde gelecekti almıyorlar dedim buraya almaıyoruz dedi gülerek.. Hiç bişey diyemedim.. O kadar soğuk ve büyyükki yeni, yeni hazırlanyorlar her şey ekisk korkmaya başladım.. Neyse anestezi uzmanı geldi. Anlattı kendini öne atma iğne yapacağım.. Tabi dedim. İğneyi vurulurken biraz uyarıldım öne doğru. Önüne bir arkadaş geçsin dediler önlüğüm açıldı göğüslerim gördündü bi sinirlerim bozudlu önüme gelen asistanda erkek olunca nyse önümü düzelttiler.. Denedi olmadı ya niye olmadıki diyor arkadamdan anestesi uzmanı bir daha denedi olmadı bir daha denedi olmadı bir daha bir daha ayağıma elektirk çarpar gibi oldu o sırada doktorum gelip önümde durdu niye olmuyo dedim bel yapın farklı hilal dedi bir daha denerken ayağım resmen çarpıldı doktorum tamam vazgeçip uyutalım dedi. Tam 8 kere epidural denendi... 8 kere delindim yani... Kurbanlık koyun gibi hiç bişeyden haberim yok. o korkuyla bişey de diyemiyorum... ;Anam normal doğuracekken epidural sezeryan olacakken genel anesteziyi yedik... O korkyla başladımmı titremeye zaten korktum ağlıyorum... Anestezi uzmanı diyorki bizde aynı soğujklutayız niye üşüyorsun dedim ben çıplağım aradaki milyon farkı göremiyor musunuz... güldü densiz.. Neyse uyutoruz dediler.. ayıldığımda herkesi çift gördüm zorla bebeğim iyi mi diyebildim.. iyi dediler aptal aptal gülmeye başladım odama çıkardılar.. Bebeğime baktım o kadar güzel ki kıyamam ona.. Sarhoşluğun etkisi tabi bişey diyemiyorum. 3030 gr boyunu ölççediler kemik yapısı bozulmasın diye evde biz lçtük 52 cm yarın doktora gitcez bakalım ne diycekler.. Neyseee çok uzun oldu biliyorum ama anlatamadan geçemiycem. Velhasıl 30 ağustos 8:40 da kuzum gözlerini açtı... O gün sanki hiç ameliyat olmamışım ağrım yok gibi geçti ağrısız güzeldi... Bir eve geldik ki bende şiddetli baş ağrısı kafamı nerelere vursam emziremiyorum bebeğim ağlıyor... sinirden baya bir ağladım.. Evde ikinci gün oldu duramıyorum baş ağrısından doktorumu aradım en yakın hastaneye gidip ağrı kesici yapıl dedi dedim enscafe önerdiler aa o da olabilir dedi baştan söylesene bana böyle bişey olsa böyle yap diye.. Her neyse allahıma çok şükür geçiyor yavaş yavaş herşey.. Bebişim emmeye başladı müthiş bir göğüs acım olsada heşeye değer bebişim için... Anladım ki her şey geçiyormuş... Şu an iki büklüm yürüyorum sancım var başınm ağrıyor ama yavaş yavaş kolay değil bir can çıktı karnımdan... Arada bazı olumsuz şeyleri atlasamda uzun oldu hakkınıızı helal edin...
doğum yapan arkadaşlar Allah analı babalı hayırla büytsün inşaallah, doğum yapacak arkadaşlara da hayırlı doğumlar diliyorum...
deyip Aişe Ravza'mla hepinizi öpüyoruz :)
Bu arada hökkkümet gibi olduğumdan ne sancı ne epidural fayva vermedi bana
hayırlı uğurlu olsun canım sağlıkla gelmiş yaa bebişin gerisini boşver ama banada bu gidişle suni verilecek inş. sonum seninki gibi olmaz demekten kendimi alamadım
Herkese Aişe Ravza'mla merhaba diyip hikayemize başlıyoruz...
28 ağustos pazartesi doktora kontrole gittim.. Suyumun azaldığını söyleyip perşembe günü kontrole çağırmıştı doktorcuğazım.. Salı günü sekreteri arayıp perşembe günü doktorun olmadığını çarşamba gelmemi istediğini söyledi. 29 ağsutos günü anneciğimle evden çıktık ne olur ne olmaz diye bebişimin doğduğunda ebelere verileceği çantayı alalım dedik eğer bişey olursa diğerlerini eşim gelip alır diye düşündük.. Neyse doktora gittik alttan muayne etti suyumuz sınırdaymış açılmamız 1 cmmiş. Seni yatırayım Hilalcim suni sancıyla sancılarını dürtelim dedi.. anam ne sancıymuş dürte dürte bi hal oldu ama sancı olmadı.. Neyse tamam dedim. akşama gelir kızımız hazırlıan dedi güldük.. Eşimi aradım böyle böyle izin al evdeki çantaları al gel dedim akşama kızımız geliyor. Odaya çıktık saat 14:30da serum takıldı suni sancı verildi. Eşim geldi. Bende tık değil tıkın t si yok. Doktor geldi her saat başı gelip muayne edeceğim dedi. Okey dedim alttan muayne ederken suyumu patlattı yatakrne farketmedim wcye kalkarken bi kalktım ki yatak su olmuş anam dedim du gelmesini anlayamadım üzüldüm deli kafam üzüldüğüm şeye bak. Saatler geçiyo bende kıpırmada yok sancılar 10 dan gidiyor. Akşam saat 9 gibi bacaklarımdan aşağı su geldi. Doktora söylediler açılma yine 1 cm. Alttan muayne uzmanı oldum relaxım ama sinirleniyorum niye sancı gelmiyor. Doktorum bu bebiş 30 ağustosu bekliyor dedi. Tamam dedik bekliyoruz kordioda yürüyorum açılmam sancım olsun diye ama nerdeeee.... Gece saat 3 gibi açılmam 2 cm oldu. Artık artarak açılacaksın dedi doktor , dedim okyanustayım ya açılayım.... Neyse Sabah saat 8 fe geldi doktor Hilalciğim bebeği riske atamam seni sezeryana alalım dedi. Melul melul olur dedim. Epidural sezeryan olacağım, eşimde benle ameliyata girecek değiil mi doktor hanım? Tabi ki Hilalciğim, şimdi amelyathaneyi hazırlatıyorum seni gelip alacaklar.. Neyse geldiler sedyeye yattım paldur küldür asensöre gidiyoruz eşimi almadılar. Dedim eşimde gelecek. Hemşireler meymenetsiz bi suratla eşini alamayız büyük ameliyathaneye gidiyoruz dediler. Dedim ama doktora sordum gelebilir dedi. Neyse ameliyathaneye girdik bende bir panik kendini öyle adepte ettimki eşimin elini tutup ameliyat olmaya.. Doktor hanım eşimde gelecekti almıyorlar dedim buraya almaıyoruz dedi gülerek.. Hiç bişey diyemedim.. O kadar soğuk ve büyyükki yeni, yeni hazırlanyorlar her şey ekisk korkmaya başladım.. Neyse anestezi uzmanı geldi. Anlattı kendini öne atma iğne yapacağım.. Tabi dedim. İğneyi vurulurken biraz uyarıldım öne doğru. Önüne bir arkadaş geçsin dediler önlüğüm açıldı göğüslerim gördündü bi sinirlerim bozudlu önüme gelen asistanda erkek olunca nyse önümü düzelttiler.. Denedi olmadı ya niye olmadıki diyor arkadamdan anestesi uzmanı bir daha denedi olmadı bir daha denedi olmadı bir daha bir daha ayağıma elektirk çarpar gibi oldu o sırada doktorum gelip önümde durdu niye olmuyo dedim bel yapın farklı hilal dedi bir daha denerken ayağım resmen çarpıldı doktorum tamam vazgeçip uyutalım dedi. Tam 8 kere epidural denendi... 8 kere delindim yani... Kurbanlık koyun gibi hiç bişeyden haberim yok. o korkuyla bişey de diyemiyorum... ;Anam normal doğuracekken epidural sezeryan olacakken genel anesteziyi yedik... O korkyla başladımmı titremeye zaten korktum ağlıyorum... Anestezi uzmanı diyorki bizde aynı soğujklutayız niye üşüyorsun dedim ben çıplağım aradaki milyon farkı göremiyor musunuz... güldü densiz.. Neyse uyutoruz dediler.. ayıldığımda herkesi çift gördüm zorla bebeğim iyi mi diyebildim.. iyi dediler aptal aptal gülmeye başladım odama çıkardılar.. Bebeğime baktım o kadar güzel ki kıyamam ona.. Sarhoşluğun etkisi tabi bişey diyemiyorum. 3030 gr boyunu ölççediler kemik yapısı bozulmasın diye evde biz lçtük 52 cm yarın doktora gitcez bakalım ne diycekler.. Doktorum bebeğimin kordonunu çne boynuna sonra koluna doladığını o yüzden açılma yapmadığını söyledi... Neyseee çok uzun oldu biliyorum ama anlatamadan geçemiycem. Velhasıl 30 ağustos 8:40 da kuzum gözlerini açtı... O gün sanki hiç ameliyat olmamışım ağrım yok gibi geçti ağrısız güzeldi... Bir eve geldik ki bende şiddetli baş ağrısı kafamı nerelere vursam emziremiyorum bebeğim ağlıyor... sinirden baya bir ağladım.. Evde ikinci gün oldu duramıyorum baş ağrısından doktorumu aradım en yakın hastaneye gidip ağrı kesici yapıl dedi dedim enscafe önerdiler aa o da olabilir dedi baştan söylesene bana böyle bişey olsa böyle yap diye.. Her neyse allahıma çok şükür geçiyor yavaş yavaş herşey.. Bebişim emmeye başladı müthiş bir göğüs acım olsada heşeye değer bebişim için... Anladım ki her şey geçiyormuş... Şu an iki büklüm yürüyorum sancım var başınm ağrıyor ama yavaş yavaş kolay değil bir can çıktı karnımdan... Arada bazı olumsuz şeyleri atlasamda uzun oldu hakkınıızı helal edin...
doğum yapan arkadaşlar Allah analı babalı hayırla büytsün inşaallah, doğum yapacak arkadaşlara da hayırlı doğumlar diliyorum...
deyip Aişe Ravza'mla hepinizi öpüyoruz :)
Bu arada hökkkümet gibi olduğumdan ne sancı ne epidural fayva vermedi bana
kızlar sanırım benim nişanım geldi çok heycanlıyım :)
ayy bebeğimin yatağını hala kuramadım umarım doğmadan yetiştiririm :)
ayyy ne güzell :) hadi bakalm hayırlı,sağlıklı,kolay bi doğum olur inşallah,yatağı yetişmezse o da anasının koynunda uyur kurulana kadar,yeter ki gelsin sağlıkla :)
bu zamana kadar görmediğim çok farklı bişeydi gelen umarım nişandır
sağol canım darısı sabırsızlıkla bekleyenlere olsun..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?