- 16 Ocak 2012
- 1.343
- 29
- 108
evet canım.. şu an doğum pozisyonunda.. 31. haftada mı ne bi ara başını yukarı kaldırmıştı 33te de tekrardan aşağı indi..
inan ben de normal doğumu o kadar çok istiyorumki... hiç yaşamadım bilmem etmem doğumu ama kendimi bildiğim kadarıyla ağrı eşiğim yüksektir sancıların da bana bebeğimizi getireceğini bildiğim için katlanırım diyorum katlanamaz duruma gelirsem de artık o zaman mecburi epidural... Bebek için de anne için de normal doğum en sağlıklısı bir problem olmadıkça.. hatta bir de yeni bir terim var 'doğal doğum' ...sadece normal değil, doğal bir şekilde doğurmak istiyorum masalarda yataklarda saatlerce yatmadan.. içimden geldiği gibi doğanın istediği gibi.. çömelerek mi ya da ayakta mı ıkınmamı isteyecek vücudum ona göre hareket etmek istiyorum.. ne biliyim yerçekiminin de etkisini kullanarak falan.. zaten insan doğasına aykırı sırtüstü yatarak doğurmaya çalışmak...
ama işte bu kadar şeyi isterken ve bilincindeyken hep içimde korku var 'ya eşim yanımda olmazsa'.. o zaman bütün kalelerim yıkılır.. yapamam.. gücüm olmaz.. kolum kanadım kırık girerim doğuma başaramam gibi geliyor... (canım bizim babamız pilot o yüzden ulaşamayacağımız 10 saat bile geçirebiliriz.. o arada sancım suyum falan gelirse diye ödüm kopuyor.. eşim hep diyor herşey güzel olacak, zamanında gelecek Eylül'ümüz, İnşallah ben uçuşta olmayacağım ya da off günde senin yanındayken olacak diye.. hep dua eder yanımızda olmak için..ben de öyle..ama işte çoook korkuyorum.. ben sancımı bile eşimle çekmek istiyorum elimi o tutsun gözüme o baksın az kaldı aşkım desin.. biraz kolik bi çiftiz sanırım biz.. ben onun o benim elim kolum.. korkuyorum ne yapayım