Canım aslında böyle ağlayığ zırlayarak hem bebeğimize hemde kendimize zarar veriyoruz ama elimizde değil...Hamilelik psikolojisi insanı bu hale sokuyor sanırım...
Canım bu bebek bizim için bir mucize Şubat'ta İzmir'de Doç. Dr. Fatih Şendağ'a gittik, bana dediği senin fsh ın çok yüksek yumurta rezervin yok denecek kadar çok azalmış hemen tüp bebeğe başlamamız gerek o da hemen tutmayabilir, bir iki denemede belki olur ondan da sende biraz fazla ilaç kullanıcaz buda maliyeti arttıracak dedi, odasından çıktığımda dünyam başıma yıkılmışt, artık hayattan zevk almıyordum...Ki ben 3 yıllık evliyim ve geçtiğimiz kasım ayına kadar korundum, kasımdan beri bebek düşünmeye başlamıştık ilaç kullanıyordum daha öncesinde ...Haziran temmuz gb
tüp bebek tedavisine başlayacaktık ki, Rabbim bu mucizeyi verdi bana, öğrendiğimde mutluluktan tüm gün ağladım o test sonucum aklıma geldiğinde hala gözlerim doluyor
Yani anlayacağın bebeğim tanrının bana vermiş olduğu bir mucize, onun için ona birşey olmasından çok korkuyoruz ( eşimde benimle aynı duyguları yaşıyor ) korkularım bundan dolayı... Sakın canım sana birşey olur diye üzülme rabbim sana da ne güzel bir mucize vermiş, bunun tadını çıkarmaya çalış...Düşünsene göbeklerimiz büyüycek güzel güzel hamile kıyafetleri giycz, sonra bebeğimiz doğduğunda onunla uyuycaz, emziricez yürümeye başladığında elinden tutup parklara götürücez..Biz artık birer anneyiz canım, tek düşündüğümüz şey yavrularımız olsun...Hamile olduğumu öğrendiğimden beri tüm hayatımı bebeğime göre ayarladım...Doktorum bana tam olarak ilişkiyi yasaklamadı ama ben ya yavruma birşey olursa ya sonrasında kanamam olursa korkusuyla 2 aydır kocacımla kardeş gb uyuyoruz, çünkü sonrasında yaşayacağım vicdan azabını, pişmanlığı taşıyamam...Benim korkularım böyle işte...Lütfen sende kendine birşey olur diye üzülme...Hamilelik bize çok yakışacak, çok güzel anneler olacağız ve bebeğimizi bir avazda doğuracağız


Anlaştık mı

Beni düşün çok zor şartlardan geçerek bu bebeğe sahip oldum, rabbim sana hiç sıkıntı çekmeden bu duyguyu yaşattı, onun için üzülma canım benim...Hepimzi çok iyi anneler olucaz, kesinlikle iyi anne olamaz mıyım gibi düşünceleri aklına getirme, daha yeni hamilesin ondan öyle şeyler düşünüyorsundur....Mutlu ol, anlaştık mı

kızlar ben bir anda birden çok alıntıyı nasıl yapacağımı bilmiyorum o yüzden direk böyle yazıyorum,
eylülcüm çok haklı bagnurum.
hamilelik zaten bedenimizi yoracak, en azından psikolojik olarak bunları kendimize yapmayalım.
Bence korkularından arın ve bu anların tadını çıkar hayatım, eminim doğmdan sonra bu evhamlarına güleceksin, hatta hepimiz güleceğiz.
Bu mucizeyi yaşamak isteyen ama bir türlü kısmet olmayan arkadaşlarım var,
çok şükür bizler aramadan Allahımız nasip etti.
Benimde eşim küçükken inmemiş testis ameliyatı olmuş ve genelde bu ameliyatı geçiren çoğu kişide sperm bulunamıyor.
Benimde geçmişteki sağlık durumum pek parlak değil, 2004 de tüberküloz oldum, ilk okuldan beri süre gelen kalp rahatsızlığım var,
kalp dr um eskiden hamile kalman çok sakıncalı diyordu,
2008de evlendiğim ilk ay sistit şikayetimdem dolayı Dr'a gittim ve böbreğimde tümör bulundu, kanser ihtimali çok yüksekti.
Sonra kanserden iki babamızıda kaybettik.
Yani hastalıklarla o kadar iç içeydimki, yinede bir gün olsun içimi çürütmedim.
Allahıma havale ettim herşeyi, hayırlısını istedim.
Şimdi çok şükür ki hakkımızda hayırlsı olduğuna inandığım bir hamilelik yaşıyorum,
benim şartlarımda bunları yaşamak bir mucize. bir mükafat belki de.
O yüzden yaşadığım bu her anın tadını çıkarark şükür ediyorum.
Nasılsa herşeyi Allahımızdan istiyoruz, Hayırlısı olsun diye dua ediyoruz.
Aslında bu şartlara göre belki hepinizden çok benim evham yapmam lazım, kalbim için olsun çünkü çoğul gebelik yaşıyorum
ve inşallah son ana kadar Allahım kucağımada almayı nasip eder.
Ama bu günleri iki şekilde yaşayabiliriz,
ya herşeyi kafaya takarak, hem kendimize hem çevremizdekilere sindirmeyerek, bebeklerimizi de üzmek cabası..
ya da Allahtan gelen herşeyin hayırlı olduğuna inanarak, bize bir can emanet ettiğini düşünerek, elimizden gelen herşeyin en iyisini yaptığmıza inanarak mutlulukla yaşamak...
ben ikinci seçeneği alıyorum ve onca olumsuzluktan sonra bu anların tadını çıkarmak istiyorum. Tevekkel olun arkadaşlarım.
O tümör ameliyatını olmadan önceki gece sabaha kadar uyuyamamıştım,
daha 1 aylık evliydim, evimde çeyizlerim asılıydı ve dr'lar yüzde 90 kötü huylu demişlerdi.
netten yaptığım araştırmalarda böbrek tümörünün yenme şansı sıfırdı. çünkü tedavi kabul etmiyordu.
Ailem tabiki yanımdaydı ama o gece yüreğimde en çok Rabbimi hissettim.
Dualar ettim. Yine hayırlısını istedim ondan.
Ben Rabbime çok güveniyorum, o benim için en iyisini kararlamıştır.
tabiki sizler içinde...
bir söz vardı geçen gün internette,
ve o gün bugündür daha da doğru geliyor,
'Strese girenin imanından şüphe ederim' diye.
Aslında tüm kuruntularımızı sıyırp atmamız için öyle güzel söylenmiş bir söz ki. çok da doğru.
umarım beni yanlış anlamamışsınızdır kızlar.
Hepimizin iyiliğini istiyorum.
Hepimiz için dualar ediyorum.
Kimsenin inancına dil uzatmıyorum, hepimiz aynı endişeleri yaşıyoruz.
Sadece bu anların tadını çıkarın istiyorum...
hepinizide çooooooooooooooooook seviyorummmmmmmmmmmmmmmmmmmm