kızlar ben bir anda birden çok alıntıyı nasıl yapacağımı bilmiyorum o yüzden direk böyle yazıyorum,
eylülcüm çok haklı bagnurum.
hamilelik zaten bedenimizi yoracak, en azından psikolojik olarak bunları kendimize yapmayalım.
Bence korkularından arın ve bu anların tadını çıkar hayatım, eminim doğmdan sonra bu evhamlarına güleceksin, hatta hepimiz güleceğiz.
Bu mucizeyi yaşamak isteyen ama bir türlü kısmet olmayan arkadaşlarım var,
çok şükür bizler aramadan Allahımız nasip etti.
Benimde eşim küçükken inmemiş testis ameliyatı olmuş ve genelde bu ameliyatı geçiren çoğu kişide sperm bulunamıyor.
Benimde geçmişteki sağlık durumum pek parlak değil, 2004 de tüberküloz oldum, ilk okuldan beri süre gelen kalp rahatsızlığım var,
kalp dr um eskiden hamile kalman çok sakıncalı diyordu,
2008de evlendiğim ilk ay sistit şikayetimdem dolayı Dr'a gittim ve böbreğimde tümör bulundu, kanser ihtimali çok yüksekti.
Sonra kanserden iki babamızıda kaybettik.
Yani hastalıklarla o kadar iç içeydimki, yinede bir gün olsun içimi çürütmedim.
Allahıma havale ettim herşeyi, hayırlısını istedim.
Şimdi çok şükür ki hakkımızda hayırlsı olduğuna inandığım bir hamilelik yaşıyorum,
benim şartlarımda bunları yaşamak bir mucize. bir mükafat belki de.
O yüzden yaşadığım bu her anın tadını çıkarark şükür ediyorum.
Nasılsa herşeyi Allahımızdan istiyoruz, Hayırlısı olsun diye dua ediyoruz.
Aslında bu şartlara göre belki hepinizden çok benim evham yapmam lazım, kalbim için olsun çünkü çoğul gebelik yaşıyorum
ve inşallah son ana kadar Allahım kucağımada almayı nasip eder.
Ama bu günleri iki şekilde yaşayabiliriz,
ya herşeyi kafaya takarak, hem kendimize hem çevremizdekilere sindirmeyerek, bebeklerimizi de üzmek cabası..
ya da Allahtan gelen herşeyin hayırlı olduğuna inanarak, bize bir can emanet ettiğini düşünerek, elimizden gelen herşeyin en iyisini yaptığmıza inanarak mutlulukla yaşamak...
ben ikinci seçeneği alıyorum ve onca olumsuzluktan sonra bu anların tadını çıkarmak istiyorum. Tevekkel olun arkadaşlarım.
O tümör ameliyatını olmadan önceki gece sabaha kadar uyuyamamıştım,
daha 1 aylık evliydim, evimde çeyizlerim asılıydı ve dr'lar yüzde 90 kötü huylu demişlerdi.
netten yaptığım araştırmalarda böbrek tümörünün yenme şansı sıfırdı. çünkü tedavi kabul etmiyordu.
Ailem tabiki yanımdaydı ama o gece yüreğimde en çok Rabbimi hissettim.
Dualar ettim. Yine hayırlısını istedim ondan.
Ben Rabbime çok güveniyorum, o benim için en iyisini kararlamıştır.
tabiki sizler içinde...
bir söz vardı geçen gün internette,
ve o gün bugündür daha da doğru geliyor,
'Strese girenin imanından şüphe ederim' diye.
Aslında tüm kuruntularımızı sıyırp atmamız için öyle güzel söylenmiş bir söz ki. çok da doğru.
umarım beni yanlış anlamamışsınızdır kızlar.
Hepimizin iyiliğini istiyorum.
Hepimiz için dualar ediyorum.
Kimsenin inancına dil uzatmıyorum, hepimiz aynı endişeleri yaşıyoruz.
Sadece bu anların tadını çıkarın istiyorum...
hepinizide çooooooooooooooooook seviyorummmmmmmmmmmmmmmmmmmm
tabi gun geçtikçe korkularımda azalıyor alışmaya başlıyorum:))çok zor bi hayatın olmuş ve çok güçlüsün ben senin gibilere hayranlık duyuyorum..Allahım bu donemim de bana sendeki gibi bi güç versin inşallah:))
Amin, rabbim hepimizin dualarını kabul etsin...
Bu bebişler senin içinde bir mucize, inşallah sağlıkla yavrularımızı kucaklarımıza alırız..
14:
Hamile kalınca beynim bebekle meşgul oluyor ya o rüyaları görmüyorum artık 
