- Konu Sahibi BeyazOrkidem
-
- #69.741
cnm cok üzüldüm allah yardımcın olsun
bugun işte ilk günüm zaten cok duygusalım,
ağlaya ağlaya okudum yazdıklarını..
benim annem küçükken bize hiç bakmamış
hep annaneler babanelerde büyümüşüz şehirlerarası uzak yerlerde..
oldum olası annemle aram soğuk ve mesafelidir
şimdi çocuğuma bakmaya başladı
ben onu asla bırakamam asla ayrılamam diyor
aramızda yıllardır kurulmayan bağ şimdi kuruldu
ona o kadar minnettarım ki
ölene kadar da ben ona bakarım
insanın yavrusu ne kadar değerliymiş
kendinden kat be kat...
ha ha ha halley ve nutellayı birlikte mi yedin. direk intihar edeyim demişsin.
hanfendi ben de senin yüzünden sabahları aç karnına şekersiz kahve içiyorum senin yaptığına bak
ama bir gram yağ yakılmazsa esra erol falan bilmem hesabını sana sorarım
sıçrama olayına gelince benim eşim olsa kafayı yemişsin sen falan derdi. evde durdukça bişey buluyorsun derdi. o sıçrama biz de de var ve uykuya dalamıyor, erken uyanıyor ama benim aklıma hiç nöbet olayı gelmedi. siz mi hassassınız ben mi fazla rahatım. ama ben de var sanırım rahatlık.
canım arkadaşım hassasiyetin için teşekkür ederim. dün çok zor çok yıpratıcı birgündü. kendimi yapayalnız, terk edilmiş, sahipsiz ve son derece çaresiz hissederek aldım bebeğimi annemden. inanır mısın hani o yağmurda sokağa bırakılmış minik kedi yavruları olur ya nereye gideceğini bilemez işte aynen onlar gibiydim. sessiz sedasız hiç konuşmadan bitirdim dünü, oğlumu yıkadım kendimde duş aldım ve uyuduk. dedim ki yarın yeni bir gün olacak, sabah uyandım, oğlumla ilgilendim, 8 de babaannesi geldi attım kendimi duşa giyindim süslendim çıktım evden. bir daha dünü yaşamamak için anneme hiç yaklaşmamaya kara verdim. inan o hep aynıydı.
geçenlerde eşim oğlumu almış anneme gitmiş (eşimle ailemin arası gayet iyidir, eşim saygıda kusur etmez asla) bana dedi ki illa sende gel, annen çay demledi, balkonda içicez. zar zor kabul ettim gittim. baktım annem gitti arka odaya yattı uyuyacakmış, "anne ben buraya sizinle vakit geçirmeye geldim, evim darmadağınıktı, uykusuzdum, kalktım geldim" dedim. cevap aynen şöyle "bana ne yatıp uyusaydın yada temizlik yapsaydın , beni sıkmayın hiç gelemem sıkıntıya, çayı demledim otur iç kocanla" dedi ama cümleleri oturdu resmen.
yani ben ne yaparsam yapayım biz annemle olamıyoruz(babam ve oğlum filminde bir türlü babasıyla olamıyorlar ya)
defalarca yaklaştım, konuştum yok yok yok. babamla evlendiğine ve babamdan 2 çocuk dünyaya getirdiğine bin pişman. belki ondan böyle davraanıyor bize.
arkadaşları için ölür, arkadaşları arasın biz bildirmeyelim delirir. onalar için yemekler hazırlar, çaylar demler ama bize yemin ederek söylüyorum düşman gib davranıyor. ne desek tersliyor.
bana düşen eşime , işime ve oğluma dört elle sarılıp hayatıma devam etmek....
allah allah yaaa!üzüldüm senin adına bak şimdi.neden öyle yapıyolarki acaba?eşinle mi bi sorunları var yani hani onun çocuğuna nıye bakayım ki dıyo olabilirlermi?annen ve baban rahatlarına fazla duskunler bu belli.boşwer sen de bidaha bişi istemezsin ama işte insanın kendi öz ailesi olunca da olmuyo ki yaa..kırılsan nereye kadar kızsan nereye kadar.haa bi de kayınvalide boyutu var.onlarla nasıl sorun yasıyosun bılmıyorum ama tavsıyem annenı al karsına konus dicem konusmussun zaten.ayy bılmyrum zor bi durum ha!ama bılgılendir bizi nolur.annene de yani teessüflerimi püskürtüyorum!annene ayrı babana ayrı !!!
tatlım yazdığım gibi eşimle ailemin arası gayet iyi, hiç sorunları olmadı bugüne kadar. bu tamamen onların bencil ve rahat yapılarından dolayı. bu arada destek olduğun için, duyarlılığın için ayrıca teşekkür ederim
;((((((( canım allah yardımcın olsun..inşallah birgün annende sizin değerinizi anlar..ve yaklaşımı değişir.
babamla evlendiğine ve iki çocuk dünyaya getirdiğine pişman demişsin!ama sizin ne günahınız varki?(((
kardeşin evlimi,onada davranışı aynımı?
ben olsam(sakın yanlış anlaşılmasın,kendi fikrim) her nekadar annemdir ama uzun bi zaman hiç uğramazdım ,çocuğumuda götürmezdim ,iyice kendimi ve torununu özlettirdim.ozman kendi gelecektir..
eşin annenle konuşsa,madem araları iyi belki onu dinler,davranışları değişir..
senin için çok üzülüyor falan dese,nebiliyim işte anne yüreği yumuşar belki..
günaydın arkadaşım. hadi bakalım çıktık bir yola ve başarmalıyız. bu arada ben tam 3-4 gündür dikkat ediyorum yediklerime, inan h. sonu arkadaşlara gittik, sinem sen zayıflamışsın, süzülmüşsün dediler. (rejim yaptığımı kimse bilmiyor, eşim bile)arkadaşım bence 10 zeytin çok fazla 5 e düşür bu sayıyı. zeytin acayip yağlı bişeydir
kızlar biliyorsunuz 2 ay önce raporum bitti ve işe döndüm, 2 aydır eşimin annesi bakıyordu bebeğime. bu hafta eşimin abisi,karısı ve çocuğu hollandadan 3 haftalığına tatile geliyor. bende haftaya 10 gün izne çıkıyorum. kendi anneme dedim ki anne sen torununa ramazan bayramına kadar bak, hem sen bakmazsan 3 hafta kendi evimde misafir ağırlamak zorunda kalıcam hemde kayınvalidem oruç tutuyor 1 ay, hemde biraz uzak kalalım dedim. neyse bir sürü şartlar koştu sonunda kabul etti.(kendi öz anam) bu sabah ilk günümüzdü, babam sabah alıcaktı bizi, sabah bir telefon çucuğu kendin getir ben 4 kat çıkamam dedi. ben dumur. sabah 6 da uyandım, cam rendeden tutun cicibebesinden termosta suyuna giysisine mamasına kadar hazırladım derken çantam oldu 6 kilo filan. oğlum 10 kilo. bir elimde oğlum diğer elimde çantam kapıyı kilitlemeye çalışıyorum düşünün. aşağı indim baktım bu defa dış kapı kapalı ve kapı normalde 1 kişinin zor açacağı cinsten. düştük yola, belime ve koluma kramp girdi, ağlaya ağlaya gittim annemlere, yeniden başladım merdiven çıkmaya. girdim içeri annemin elinde sigara, dumandan göz gözü görmüyor(2 paket sigara içer günde) derken verdim çocuğu, anne dedim bu şekilde olmaz kollarım koptu ,sen gelsen bana, hiçbir sorumluluğun yok, bak 65 yaşında kadın hergün gelip bakıyor torununa, bana karşı kötü ama torunununa bakıyor Allah için, beni muhtaç etme ne olur, bak onlar bakamadı diyip iyice kabaracak DEDİM, bana ne ne yaparsan yap dedi ,ben yine arayayım kayınvalidemi yarın gelsin baksın çocuğa dedim . yada sabah babam gelsin en azından çantama yardım eder kapıyı kitler, babam atladı, ben 4 kat çıkamam(daha 54 yaşında) annem döndü, yok doğurmasaydın, bana ne, ben sabahın köründe sana gelemem(aramız 2 sokak) neyse bıraktım oğlumu yine ağlaya ağlaya geldim işe, arkadaşlarım toplandı hemen, zorla kahvaltı yaptırdılar ama nasıl ağlıyorum anlatamam. aradım eşimi, zaten annesi demiş ki onlar çocuğa bakamaz 2 gün dayanamazlar. düşünün beni nasıl mahkum ve muhtaç ediyor, kayınvalidem de elim ona mahkum diye beni resmen sinir küpüne çeviriyor. hareketlerini görseniz dayanamazsınız arkadaşlar.
canım arkadaşım hassasiyetin için teşekkür ederim. dün çok zor çok yıpratıcı birgündü. kendimi yapayalnız, terk edilmiş, sahipsiz ve son derece çaresiz hissederek aldım bebeğimi annemden. inanır mısın hani o yağmurda sokağa bırakılmış minik kedi yavruları olur ya nereye gideceğini bilemez işte aynen onlar gibiydim. sessiz sedasız hiç konuşmadan bitirdim dünü, oğlumu yıkadım kendimde duş aldım ve uyuduk. dedim ki yarın yeni bir gün olacak, sabah uyandım, oğlumla ilgilendim, 8 de babaannesi geldi attım kendimi duşa giyindim süslendim çıktım evden. bir daha dünü yaşamamak için anneme hiç yaklaşmamaya kara verdim. inan o hep aynıydı.
Yinede babaanneden Allah razı olsun.
geçenlerde eşim oğlumu almış anneme gitmiş (eşimle ailemin arası gayet iyidir, eşim saygıda kusur etmez asla) bana dedi ki illa sende gel, annen çay demledi, balkonda içicez. zar zor kabul ettim gittim. baktım annem gitti arka odaya yattı uyuyacakmış, "anne ben buraya sizinle vakit geçirmeye geldim, evim darmadağınıktı, uykusuzdum, kalktım geldim" dedim. cevap aynen şöyle "bana ne yatıp uyusaydın yada temizlik yapsaydın , beni sıkmayın hiç gelemem sıkıntıya, çayı demledim otur iç kocanla" dedi ama cümleleri oturdu resmen.
yani ben ne yaparsam yapayım biz annemle olamıyoruz(babam ve oğlum filminde bir türlü babasıyla olamıyorlar ya)
defalarca yaklaştım, konuştum yok yok yok. babamla evlendiğine ve babamdan 2 çocuk dünyaya getirdiğine bin pişman. belki ondan böyle davraanıyor bize.
arkadaşları için ölür, arkadaşları arasın biz bildirmeyelim delirir. onalar için yemekler hazırlar, çaylar demler ama bize yemin ederek söylüyorum düşman gib davranıyor. ne desek tersliyor.
bana düşen eşime , işime ve oğluma dört elle sarılıp hayatıma devam etmek....
rejimciler nasıl gidiyor????:)))))
ben haftasonu kendimi kaybettim,doğum gününe falan gittik,pastalar,hamur işleri falan..iyice abarttım.
tamam dedim pazartesi kesin başlıyorum.dünde aniden bi tatlı krizim geldi,bu ay regl olamadım oyüzden,halleyi nutellayla birlikte yedim
pişmanlığım hala devam ediyor.ama bu sabah sadece sütle nesfit yedim birde bol su içtim,şimdide meyve yiyorum.dengeliyorum..,
sizler ney apıyorsunuz..
:)))))))
aaa önce sabah şekersiz kahvemi içtim ve arkasından o saydıklarımı yedim!:)))))
birdahamı tövbe!dediğin gibi resmen intihar!o tatlı krizi anları insana böyle şeyler yaptırııyor işte..birdaaha yok!
benim aklımada hiç epilepsiymiş,bilmem neymiş hiiiç gelmedi.internette okuyunca ,ben hastalık konusunda biraz pimpirikliyimdir ,korktum..
eşimde öyle diyor durduk yere saçma sapan bişeyler çıkarıyorsun diye..
demek seninkindede oluyor.normal bişeydir inşallah..
geçen gün annemi ve babamı akşam yemeğine götürdük, annemin elinde bir kitap yanında getirmiş(dini). bana bir yer açtı oku bakalım şu sayfaları dedi, annenin bebeğine hamile kalışından, bir annenin bebeğini bir kere emzirdiğinde 40 tane köle azad etmiş gibi sevap kazandığından, annenin emeğinden, anneye bir off dahi demenin günah olduğundan bahsediyor sayfalar. bende okudum dedim ki eğer Allah bize evlatlarımızı veriyorsa ki öyle, ve onlar bize emanetse anneye de sonsuz görevler düşüyor. bu emaneti en iyi şekilde taşımak zorunda anne. ve anneyle evlat arasındaki iletişim taaaa doğumda başlıyor(hatta anne karnında) ve çocuğunla arandaki ilişki annenin verdiği sevgiye ilgiye bağlıdır dedim. sen ne demek istiyorsun dedi, yooo sadece şimdi okuduklarımı kendi okuduklarım yaşadıklarım ve gördüklerimle sentezleyip bu sonucu çıkardım dedim. yani ben sürekli duygularımı ifade ediyorum bazen hırçınlaşarak bazen bir yazı bazen bir mesajla ifade ediyorum ama annem aslaa hatasını kabul etmez, tatmin olmayan bir egosu vardır
ben sürekli duygularımı ifade ediyorum bazen hırçınlaşarak bazen bir yazı bazen bir mesajla ifade ediyorum
bak burda dediğini ben ergenlikten itibaren yaptım biliyomusun.
ama elime hiç bişey geçmedi,aksine hep aramızda gerginlik.
hep değerli olabilmek için annemin beni sevmesi ,iyi davranması gerektiğini düşündüm.
hatta 5 yıl önce bundan kaynaklı bi rahatsızlığım çıktı.
ahhh ahhh
anneme şuan çok üzülüyoum,
gördüm ki o çok mutsuz,ömrünün geçip gitmiş olduğunun farkında ve bir bana değilherkese KÖTÜ...
şimdi benden ne isteseyapıyorum.
benim maddi durumum hepsinden iyi hep maddi istekleri olur,off demeden yapıyorum
bi gün yapmıycak olsam açar ağzını yumar gözünü
ama ben susarım.
dedim ya,o benim annem,
benim imtihanım.
uzak olmakta yarar var bence.
aslında onlar en çok bizi seviyolar biliyomusun?
bize o yüzden acı çektiriyolar.
affet gitsin
çoook rahatlarsın
emin ol
ve onun gibi olma...
evet, bende ne yaptıysam olmadı. evet, daha bozuldu aramız. Neden? çünkü emek veriyorsun birşeyler düzelsin istiyorsun,
kaç yaşına gelirsen gel dayanacak bir omuz istiyorsun. kaç yaşına gelirsen gel ana kuzusu olmak istedğin zamanlar oluyor. dünyada tüm aksiliklerin seni bulduğunu düşündüğün anlarda yalandanda olsa övülmek , benim kızım bitanedir lafını duymak istiyorsun. dün bana diyor ki eeee çocuk büyütmek kolay değil, böyle bundan sonra. bende dedim "neden hep hayatımda ki her başlangıç ve zorlukta beni yapayalnız bırakıyorsun, bu kadar güçlü olmak zorunda bırakıyorsun beni, neden benim hayatım hep zor olmak zorunda, neden bir kez olsun benim adıma iyi birşeyler yapıp hayatımı kolaylaştırmıyorsun, arkadaşlarının sorunları olduğunda sabahlara kadar telde konuşup onlara mesajlar atmayı biliyorsun, el iyisisin "dedim, hala diyor ki eee hayat böyle acımasız farzet ki ben yokum, var olan birşeyi yok sayacak kadar güçlenmedim henüz dedim ve yina ağlaya ağlaya işe döndüm
ya kızlaar benim oğlum 4.5 aylık
alttan iki dişi çıktı
şimdi üsten iki tane geliyo
çok ağlıyo
ne yapacağımı bilemiyorum
ya kızlaar benim oğlum 4.5 aylık
alttan iki dişi çıktı
şimdi üsten iki tane geliyo
çok ağlıyo
ne yapacağımı bilemiyorum
yok canım ben hamile değilim, onu dünyam için demiştim.
sen bizi boşver, sen nerdeydin onu söyle, 1 ayı geçmiştir sanırım sen ortadan kaybolalı, bebek iyi degil mi, bir sorun yok.
ya kızlaar benim oğlum 4.5 aylık
alttan iki dişi çıktı
şimdi üsten iki tane geliyo
çok ağlıyo
ne yapacağımı bilemiyorum
günaydın kızlar..
bebeğimde bikaç gündür dikkatimi çeken bişey oldu.
uykuya dalma esnasında allerini kollarını ve bacaklarını açarak sıçrıyor.irkiliyor.sanki aniden bişeyden korkmuş gibi.çok dikkat ettmi çok sık yapmaya başladı.nekadar zamandır var bilmiyorum.internetten araştırdım,normal diyende olmuş, Epilepsiye nöbeti falan diyende..allah korusun!!!,iyice tedirgin oldum.çocuk nöroloğu bakıyormuş bu tip şeylere.dün yine yapınca yanında bekledim kamerayla çektim.eşime gösterdim ,saçma sapan şeyler düşünüyorsun ,normal bişey bu dedi.doktora gitme taraftarı HİÇ değil!
sizlerinde bebeklerinde oluyormu.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?