- Konu Sahibi BeyazOrkidem
-
- #79.361
Burda 2. Çocuğu olan yok galiba herkesin ilk bebişi sanırım
Doğum günü kutlu olsun Kuzey'in, nice yıllara annesi babası ve tüm sevdikleriyle. Maşallah kilosu da iyiymiş.
Merak ettiğim bir iki şeyi soracağım sana. Yuvada yemek yediremiyorlar demişsin de. Ne yediriyorlar normalde, mama ya da emme olayını nasıl hallettiniz? Neyi hatırlayınca ağlamaya başlıyor? Servisle mi gönderiyorsun? Serviste emniyet kemeri var mı? Benim gördüğüm servislerde genelde yok. Ne hissediyorsun oğlun giderken? Ben de mayıs haziran gibi göndereceğim ve şimdiden içimde bir yara. Kendi alıştığı ortamları olmayacak, oyuncakları kendilerinin olmayacak, uyumak istemeyecekler zorla uyutulacaklar, ağlayınca kimse bizim gibi kaprislerini çekmeyecekiçim parçalanıyor resmen bunları düşününce. Nasıl alışacağım yuva fikrine bilemiyorum
Selam lalus, henüz ise tam zamanlı başlamadigindan evde emziriyorum kahvaltısını ettirip arabayla götürüyorum , orda öğlen yemeği yiyorlar öbür cocuklar eline ekmek arasi bişeyler verince yiyorlar Kuzey alışmadı buna , istemezse zorlamıyorlar saat 11 gibi hepsinin altı değiştirilip arabalarına yatırılıyor , evet burda bebek arabası salon salomanje rahat uyuyor biraz da sallıyorlar hop dalıyor uykuya kalkınca kasik maması veriyorlar ekmeginin üstüne bişeyler sürüyorlar yiyor , ama bazen o ağız kilitleniyor , öğleden sonra meyve veriyorlar , zaten ben 3 gibi alıyorum onu hemen emziriyorum. Orda bir kadını cok sevdi ondan olunca yiyor bazen yoruyor onu kucağından inmiyor, saolsunlar cok iyiler bana göre biraz rahatlar burnu akıyor görüp de silinceye kadar iste saldim çayıra :) direk çeşmeden veriyor suyu ben kaynatiyorum falan. Evdeki gibi olmuyor, özlüyor beni babasını oyuncaklarını , ama alışirmis, zaman gerek biraz.
Ben isteyim kafam onda, annelik boyleymis , kalbinin yarısı orda ...
mrb bizde ağrıdayız ekimde geldik...okadar zorki burda yaşamak...2 aydan fazla oldu sanırım çarşıya cıkamadım...ay başından ay ay başına bi markete gidiyoruz sadece...havalar cok soguk...dışarı cıkmak zor....sen ne zamandır burdasın...nerde oturuyosunuz ....özelden görüşelim istersen
canım bende çalışan bir anne olarak söylediklerine kesinlikle katılıyorum, ilk başlarda bende çok bunalıyordum çok kızıyordum minicik bebeğe, sonra kendime kızmaya başladım küçücük bebek ne anlar kızmaktan sinirlenmekten, annem kızmış aman uslu olayım demez
üstelik bize muhtaçlar, bu yaşayacaklarımızı göze alarak dünyaya getirdik onları, çok şükür böyle bir evladım var rabbim iyiki nasip etmiş
ama şöylede bir durum var çalışmayan anneler bütün gün bebekle ilgilendikleri için arada bunalmaları normaldir diye düşünüyorum
pastayı beğenmene sevindim, ama bundan sonra uğraşıpta yapmam, ilk doğumgünü diye özenip kurabiye pasta yaptım o kadar emek harcadım, gelen kıro akrabalarım hiç bişey anlamadılar
Seninki iyiymiş elektrik süpürgesini tutuyor en azından :)Benimkiler sesinden korkuyor, çalıştıramıyorum, uyumalarını bekliyorum o zaman da gürültü olacak diye neredeyse parmak ucunda çalışıyorum, 1 saatlik iş oluyor 4 saat. Kaynanan ne kadar ilginçmiş yaa, bir kap yemek yapmak ne kadar vaktini alır ki insanın. Benim annem iki çocukla ilgilenip bir de yemek yapar akşama biz gelmeden hazır olsun diye, ne varsa annelerde var.
Çocuklara sabır konusunda ise evde sürekli kalan annelerin işinin daha zor olduğunu düşünüyorum. Biz tüm gün işte daha rahatız inan. En azgın ve yorucu zamanlarını gündüz yaşıyorlar. Annem o kadar çok yoruluyor ki gün içinde. Ben akşamlar 1-2 saat görüp ilgileniyorum, sonrasında uyuyorlar zaten. Rahatsız olduklarında gece sıkıntı yaşıyorum ama onun dışında rahatım. Tüm gün ilgilenip yorulunca bazen insan dayanamıyor. Bu demek değil ki çocuklarımıza kötü davranıyoruz, sevmiyoruz, onlarsız bir hayatı düşünemem bile ama eski rahat günler de özleniyor valla
paylaşmazsak daha kötü olur zaten, ben sadece isyan edilmesini sevmem,
polyanna değilim elbette benimde üzüldüğüm sıkıldığım çok şey oluyo ama neden niye diye isyan etmek yerine iyi yönünden bakmaya çalışıyorum olaylara
çocuk konusunda çok hassasım doğumdan sonra, önceden böyle değildim ben, annelik bu olsa gerek
Erkekler bizim gibi değil, bunu kabul etmek gerek, yoksa kendi kendimizi yiyip bitireceğiz, en sonunda da ilişkiyi evliliği bitirme noktasına geliyoruz bu sinirle. Onlar böyle, onlar böyle... Bunu kabul edersen inan daha kolay oluyor herşey. Daha çok yoruluyorsun ama en azından sinirlerin yıpranmıyor.
evet evde olanlar içinde bütün gün çocukla ilgilenmek gerçekten çok zor. ama tüm gün çalışıp eve gelip, bir tas yemek olmadığı için hemen yemeğe girişmek yada herkes oturmuş dizisini izlerken gece 11lere kadar bir sonraki günün yemeğini yapmak ta hiiiiç kolay değil. birde hafta sonu dediğin gibi tüm hafta boyunca kirlenmiş evi temizlemek ve birikmiş çamaşırları yıkamak ütü yapmak, yavrunu tüm hafta yeterince sevememenin sıkıntısıyla ona verimli zaman ayırmak için çırpınmakta kolay değil. yine de rabbime şükürler olsun, ev batmış halılar rezil olmuş umrumda bile değil, yavrumun bir gülüşü dünyalara değer. dün akşam 1 saat boyunca saklanbaç oynadık, ben saklanıyorum, sesler çıkarıyorum o beni bulup sevinç çığlıkları atıyor, sonra boynuma sarılılıp ciciş diyor ve bu arada mutfağın halini görmelisin, öylece bıraktımbence çocuk büyütürken işe gücü fazla vakit ayırmamak gerek, iş güç yapılır yapılır, ama zamanında sevgi ilgi göremeyen bir çocuk ömür boyu bunun sıkıntısını çeker ve sana çektirir
evet demek istediğim buydu, süpersin. ben isyan edilmesine karşıyım, neden biliyor musun, eğer isyan edersem Allah şuan söylendiğim şeyleri elimden alır diye çok korkarım. annem hep der "sakın söylenme, söylenmek ve isyan etmek felaket getirir, hep var de, ve şükret" bilemiyorum ben bu şekilde yetiştirildim.
bu gece nerdeyse hiç uyumadık, gözlerim kapanıyor, kahveye yüklenicem şimdi
ne zamandır yazmıyorum ne yazacağımı bilemedim
Off off, herşey bu kadar zor olmak zorunda mı? Mutlaka alışacak, hepimiz alışıyoruz.Dediğin gibi kalbinin yarısı orda, onlarda, ama diğer yarısı paramparça zatenSelam lalus, henüz ise tam zamanlı başlamadigindan evde emziriyorum kahvaltısını ettirip arabayla götürüyorum , orda öğlen yemeği yiyorlar öbür cocuklar eline ekmek arasi bişeyler verince yiyorlar Kuzey alışmadı buna , istemezse zorlamıyorlar saat 11 gibi hepsinin altı değiştirilip arabalarına yatırılıyor , evet burda bebek arabası salon salomanje rahat uyuyor biraz da sallıyorlar hop dalıyor uykuya kalkınca kasik maması veriyorlar ekmeginin üstüne bişeyler sürüyorlar yiyor , ama bazen o ağız kilitleniyor , öğleden sonra meyve veriyorlar , zaten ben 3 gibi alıyorum onu hemen emziriyorum. Orda bir kadını cok sevdi ondan olunca yiyor bazen yoruyor onu kucağından inmiyor, saolsunlar cok iyiler bana göre biraz rahatlar burnu akıyor görüp de silinceye kadar iste saldim çayıra :) direk çeşmeden veriyor suyu ben kaynatiyorum falan. Evdeki gibi olmuyor, özlüyor beni babasını oyuncaklarını , ama alışirmis, zaman gerek biraz.
Ben isteyim kafam onda, annelik boyleymis , kalbinin yarısı orda ...
Benimkiler de aynı şekilde, demek ki aynı dönemde diş çıkarıyor hepsi, aynı tepkileri alıyoruz hepimiz.benim oğlumda bu aralar her gece çığlık atarak uyanıyor, sanırım dişten.
Ben de tüm olayın insanın beklentileriyle ilgili olduğunu düşünürüm. Benim algım, beklentim farklıdır, verdiğim tepki bu yüzden farklı olur, bir başkasının farklı. Beklenti ne kadar düşerse hayal kırıklığı o kadar az oluyor, mutluluk da o oranda artıyor. Beklemediğin iyi şeyler olunca mutlu olursun ya :)evet evde olanlar içinde bütün gün çocukla ilgilenmek gerçekten çok zor. ama tüm gün çalışıp eve gelip, bir tas yemek olmadığı için hemen yemeğe girişmek yada herkes oturmuş dizisini izlerken gece 11lere kadar bir sonraki günün yemeğini yapmak ta hiiiiç kolay değil. birde hafta sonu dediğin gibi tüm hafta boyunca kirlenmiş evi temizlemek ve birikmiş çamaşırları yıkamak ütü yapmak, yavrunu tüm hafta yeterince sevememenin sıkıntısıyla ona verimli zaman ayırmak için çırpınmakta kolay değil. yine de rabbime şükürler olsun, ev batmış halılar rezil olmuş umrumda bile değil, yavrumun bir gülüşü dünyalara değer. dün akşam 1 saat boyunca saklanbaç oynadık, ben saklanıyorum, sesler çıkarıyorum o beni bulup sevinç çığlıkları atıyor, sonra boynuma sarılılıp ciciş diyor ve bu arada mutfağın halini görmelisin, öylece bıraktımbence çocuk büyütürken işe gücü fazla vakit ayırmamak gerek, iş güç yapılır yapılır, ama zamanında sevgi ilgi göremeyen bir çocuk ömür boyu bunun sıkıntısını çeker ve sana çektirir
ahh ahhh bende eve gelip hazır yemek ve derli toplu bir ev görseydim seninle aynı duyguları paylaşabilirdim, bir an hayal ettim de ne güzel yaa:44:
evet demek istediğim buydu, süpersin. ben isyan edilmesine karşıyım, neden biliyor musun, eğer isyan edersem Allah şuan söylendiğim şeyleri elimden alır diye çok korkarım. annem hep der "sakın söylenme, söylenmek ve isyan etmek felaket getirir, hep var de, ve şükret" bilemiyorum ben bu şekilde yetiştirildim.
bu konuda çok önemli, bence eşlerden çok şey beklenmemeli. erkekler bizler kadar sabırlı değil, çabuk sıkılıp değişik arayışlara girebiliyorlar. akşamları "oğlum baban çok yoruluyor, bırak adamcağız dinlensin" diyorum. inan eşim bu sözleri duyunca daha çok ilgileniyor oğluyla. beklentilerin büyüdükçe hayal kırıklıkların artıyor.
benim oğlumda bu aralar her gece çığlık atarak uyanıyor, sanırım dişten.
özledik tatlım seni, nerelerdesin neler yapıyosun
canım benim sabah sabah duygulandım inan ki, ne kadar güzel yazmışsın duygularını. dediğin gibi yalnızlık çok zor. bebeğini 1 saatlik olsun annesine bırakabiliyosa insan çok şanslı bence. 3 aydır bakkala bile gidememek ne demek??? insan nasıl bunalır daralır, ama helal olsun sana ki evladına sarılıp tüm sıkıntılarını unutmaya çalışıyorsun. bence Rabbim tüm bu fedakarlıkların mükafatını verecek sana.
Benim_olan, bebeklerim ilk doğduğunda o kadar stresliydim ki, sinir topuna dönmüştüm resmen. ( Çok sinirli biri değilim normalde, rahat bir insanım) Sarp çok ağlıyordu, çok gazı vardı, bir de herşeye hemen mızıldanan bir bebekti, hala öyle. Diğeriyle doğru dürüst ilgilenemedim bile, o yavrumun pek sesi çıkmazdı, kendi kendine hallederdi, vakit kalmazdı çünkü ona.Kkaya ist gıngers geçmiş olsun kızlar...hasta olmak çok zor benmde hala öksürüğüm geçmedi doktora gidicm uzun sürdü...
Lalus çok güldürdün beniyok cnm yaa çok iş yapmıyorum bigün evi süpürüp siliyorsam ertesi gün başka bişeyleri yapıyorum hepsi bigünde zaten olmuyo..sen istesende yapamazsın anam 2 bebeyle valla işin daha zor geceleri..allah güç kuvvet versn bacım...
Annemler halama gittiler karşıya..ben esad hasta durmaz diye gidemedim..akşam üstü yemek yoktu evde esadı giydirdim robot gibi oldu :97: aldım kasaba gittim..tavuk incik aldık geldik yemek yaptm..özellikle bugün hiç rahatlık vermedi...sürekli peşimdeydi zaten onunla yapamayacağım işlerde anneme bırakıyorum ama artık oda baş edemiyor farkındayım...ordaki oyuncaklarından bıktı etrafı karıştırıyor hep..annem bişey demez şikayet etmez ama yoruluyo kadın...bende çalışan anne çocuğuyum nerdeyse annemi hiç göremeden büyüdüm çok zor allah yardım etsin size..annem hep ben senden bişey anlamadım der..annannem sağ olsn bakmış büyütmüş beni..kimbilir neler yapmışımdır...neyse esadla turladık hava aldık...keyfim yerine geldi..ama mesela şuan bile suluğunu aldı döktü döktü üstüne..bugün 3 ü üstü olck. Artık bıktm değişmekten valla...ya yemek döker ya su...ya kirletir..Allah razı olsn çamaşır makinesini çıkarandan...inş bu gece uyur yaa çok tedirginim....
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?