- 11 Aralık 2009
- 2.528
- 653
- 163
- Konu Sahibi lady peacock
-
- #41
destiny hayırlı olsun canım sonunda bebişine kavuşmuşsun. Allah analı babalı sağlıklı sihhatli büyümesini nasip etsin.
hamileliğimin 42. haftası ıcındeydım.hala ınatla normal doğum olsun dıye beklıyordum.ama ne bır sancı ne bır agrı hıc bır belırtı yoktu bende.en son kontrolumde doktorum.5 temmuz perşembe gunu eşyalarınla gel dedi bana.sabah 9 da hastanedeydık.önce sunni sancı verildi,açılma olursa normal doğuracaktım.saat 9 dan öğlen 2 ye kadar sunni sancı verdiler.3 kez çatı muayenesı yapıldı.1 cm bıle açıklık yoktu.üstelik çatı muayenelerınde canım cok yandı ve kanama oldu resmen.saat 2 de doktorum tamam artık bu kadar yeter bebeğin kalp atışları düşmeye başladı sezeryana alıyoruz dedi.saat 2.5 tu amelıyathanedeydım herkes hazırdı.anestezi uzmanıyla kısa bır sohbet oldu.kullandıgım ılaç varmı bı hastalıgım varmı vs.sonra bna nasıl bır anestezi uygulayacağını anlattı.önce belımden ıkı ığne vurdu.anında belden aşağısını hıssetmez oldum.sonra doktorum sanırım neşteri vurdu cunku karnmın altında ellerını hıssettım.doktorum neşterı vurduktan sonra anestezi uzmanına tamam olmuş dediğini hatırlıyorum.sonra benı uyuttular.ben 10 ya da 15 dk en fazla uyumuşumdur.uyandığımda bebeğim doğmuştu.hala amelıyathanedeydık.dikişlerim atılıyordu.bebeğimi yaklaştırdılar bana bi öptüm.işte o an.siz o anı parayla satın alamazsınız asla.tarifi mumkun değil.kuzum hoşgeldin,çok uzak yollardan mı geldin sen dedim kızıma.sonra bebeğimi alıp götürdüler.beni de odama cıkardılar.benı odama yerleştırdıkten sonra bebeğimi de getirdiler.uyuyordu.uyandırıp emzırmeye calıstık ama süt falan olmadıgı ıcın yaygarayı basıyodu yavrum.gerçi hala emzırme problemımız cözülmüş değil.işte benım de hikayem böyle.
cnm bende seni bi kaç kere topicte sordum ne oldu acaba diye...kızımı kucağıma aldığıma inanamadım. Bugün 8 günlük oldu hala inanamıyorum. Allah herkese yaşatsın bu mucizevi anı...
Son 1 aydır çok fazla sıkıntılarım vardı, ilk böbreğimde genişleme, daha sonra çatı sancıları hiç geçmeden beni rahatsız ediyordu.
Benim gönlüm sezeryan olmaktan yanaydı, normal doğumu panik atakla yapamam diyordum. Ama vicdanımda sızlıyordu ''neden doğum tarihine ben karar vereyim ki kızımın'' diye...
Sonuç olarak normal doğum olsa 22 temmuz'da doğması gereken kızımın 12 temmuz'da sezeryanla doğmasına karar vermiştik. Böbrek genişlemesi sebebiyle, 7 temmuz'a çekmiştik doğumu. Ben sancılarla uğraşırken, tarih için karar verilirken, 2 temmuz sabahına hafif pembemsi bir akıntıyla uyandım. Evde yalnız olduğumdan biraz panikleyip hemen karşı komşumuza geçip annemi ve izmir'de olan eşimi aradım. Annem ''doktoru ara'' dedi. Hemen doktoru aradım. 'çabuk atla gel'' dedi. Hemen duşa girip doktora gittik. Eşimde benden haber bekliyor yanlış alarm olduğunu düşünüyordu. (bu arada ben 1 aydır istanbul'da ailemin yanındayım, doğumu istanbul'da yapmaya karar verdiğimiz için) doktora gittiğimizde nst'ye bağlandım daha sonra çatı muayenesine girdim. Duyduklarım karşısında sevinsem mi üzülsem mi bilemedim. Açılma başlamış fakat çatım çok darmış. ''bu kız bu gece gelir, boşuna beklemenin alemi yok, saat 17:00' de geç hastaneye yatışın yapılsın'' deyince doktorum şoklardan şoklara girdim. Saat 13:00'dı. Hemen eşimi aradım, annemle eve geldik toparlanmaya başladık. Salak gibiydim her şeye gülüyordum ama içimde inanılmaz bir ağlama hissi vardı fakat gözyaşım akmıyordu. Korku, endişe, heyecan... 9 aydır karnımda taşıdığım kızım saatler sonra kucağımda olacaktı ve ben buna hazır mıydım kendimi sorguluyordum. Sorgulamama yetişemiyor, kafamdan başka şeyler de düşünüyor,, kuruyordum. Spinal anestezi olacaktım. Yürüyebilecek miydim? Iğne canımı acıtacak mıydı? Uyuşunca ya panik atağım tutarsaydı? Eşim ameliyatıma yetişebilecek miydi? Sorular sorular... Derken vakit gelmişti. Eşim saat 16:00'ya uçak biletini almış saat 17:30'da hastanede olmanın, doğumda yanımda olmanın hayalini, kurarken thy'nin azizliğine uğradı ve uçak 55 dakika rötar yaptı. Neyse diyordum 17:00;'de yatışım yapılacaksa beni 19:00 gibi en erken ameliyata alırlar, kocamda yetişir diye düşünüyordum. Hastaneye geldik. Oda kalabalık tıklım tıkış. Sözde suit oda tuttuk ama odada nefes alınacak yer yoktu. Herken suratıma bakıyordu. Tam yatağa çıktım oturdum hemşire geldi ve damar yolum açıldı, beni giydirdiler ve ameliyathaneye çıkarttılar. öyle seri halde oluyordu ki her şey... Annem babam beni kucakladı. Ağlamaya başladım kocamı istiyordum. Oysa uçağa henüz binmişti ve ben ameliyathaneye doğru yol almıştım. Ameliyathaneye girdiğimizde sanki kendimi kurbanlık koyun gibi hissettim. Ta ki doktorum kağan kocatepe'yi görene kadar. O olmasa ben ne yapardım bilemiyorum!!!
Kağan kocatepe o sıcakkanlı, sevgi dolu ve ustalığıyla beni sakinleştirmeye çalışıyordu. Ama ben hem kocamın olmamasına, hem acı çekecek miyim düşüncesiyle resmen 10 yaşındaki çocuklar gibi bağıra bağıra ağlıyordum. öyle bir şekle girmişim ki ameliyathanedekiler 29 olan yaşımı 20 sanmışlardı:) (ağlamak genç gösteriyorsa beni ben hep ağlayayım bari:)) şaka bi yana anestesi uzmanı kendine güvenli duran, düzgün bir adamdı. Onun da güler yüzü beni inanılmaz rahatlatıyordu içten içe ama yine de fenaydım. Kocam yoktuannemler ameliyathane kapısında kimbilir ne haldelerdi.
Derken beni emaliyat masasına aldılar. Omuzlarımı birleştirirmiş gibi öne doğru eğilmemi istediler. Ben o sırada ''ben doğurmaktan vazgeçtimmmm, bırakın beniiii, ben daha çocuk falan istemem, tek çocuk kalsın kızım annesi gibi, yeterr, acıyacak mı'' diye ağlarken anestezi uzmanı büyük ustalıkla iğnemi belimden yapmıştı. Kağan kocatepe ''elektrik çarpması gibi ufak bişi hissedeceksin sadece korkma'' dediği anda o elektrik hissiyatını düşünmeye başladığım anda 'tık' diye bişi oldu ve ayak parmak uçlarımdan yukarıya doğru uyuşukluk hissi çıkmaya başladı. Ben yine panik halde ''uyuştu ayaklarım uyuşuyor karıncalanma başladı'' diye söylenirken belden altım tamamen uyuşmuştu. Perdemiz gerildi, tepemde anestezi uzmanı, ve karnımda çalışan kağan kocatepe ve eşi tülin kocatepe... Inanılmazlardı
Ben ''benimle sohbet edin, konuşun'' diyordum. O sıra karnımın temizlendiğini söylediler, ben temizlendiğini düşündüğüm karnımda, '''bebek çıkarken ufak bir baskı hissedeksin'' demişlerdi ki ben hissetmedim, kağan kocatepe ''duru geldi'' deyince şok oldum. Bebeğimin kesi gibi ağlayışını duyduğumda dünyalar benim oldu. ''şimdi bu benim mi be kıllı mı'' diye sordum :) insan sağlıklı mı diye sorar:) ben o kadar güvenmiş o kadar inanmıştım ki doktoruma işin görüntü kısmındaydım:) bebeğimin ilk muayeneleri yapılırken heyecanlanmıştım. Daha sonra yanağımın yanına bebeğimi getirdiklerinde o hissettiğim hazzı, mutluluğu, heyecanı size anlatamam. O koku hele... Aama kocam yoktu
daha sonra bebeğimi çıkardılar. Bense 15 dakika falan daha durdum. 17:51'de doğmuştu bebeğim. Bense 18:30'da odamdaydım. Kocam yoktu
bebeğimi odaya getirdiklerinde odada yine mahşer kalabalığı vardı. Kimseyi görmek istemiyordum. Sadece annem babam ve kocam...
Sonra bir anda hastanede ayak sesleri duydum biri koşuyordu ve odaya nefes nefese kocam daldı. Başımın ucundaki bebeğe bakmadan bana sarıldı beni öptü, iyisin dimi dedi ve bebeğimizi öyle kucağına aldı... Artık kocam yanımdaydı ve biz çekirdek aile olmuştuk bile.
Hastanede 2 gece kaldım. Eve geldiğimde dikiş yerlerimin acısı dışında bir sıkıntım olmadı. Baş ağrısı bel ağrısı falan hiç hissetmedim.
Bebeğimi 2. Gün rahatlıkla emzirebildim. Her şey allahın izniyle çok güzel gitmişti tıpkı hamileliğimdeki gibi ...
şimdi bebeğim 8 günlük yanı başımda uyuyor. Kokluyorum, öpüyorum, doyuruyorum ama asla doyamıyorum. Allahım isteyen herlese bu güzel duyguyu yaşamayı nasip etsin inşallah. Ben artık anneyim.
Dipnot: 53 kiloyla hamile kaldım. 74 kiloyla doğuma girdim tam tamına 21 kilo aldım. Doğumdan 2 gün sonra 70 kiloydum. Bugün 8. Gün 65 kiloya düştüm. Göbeğim bariz şekilde indi. 2. Günü korse taktım doktorumun izniyle. şimdi bol su, humananın still tea, sağlıklı besleniyorum. ıvır zıvır yemiyorum. Sadece arada dondurma yiyip kan şekerimi ayarlıyorum.
Hamile olan bütün arkadaşlarıma hayırlı doğumlar diliyorum. Allah bir avazda kurtarsın. Melekleriniz kucaklarınızda ballansın.
Doğuran arkadaşlarımı tebrik ediyorum. Allah analı babalı büyütsün. Sağlıklı, upuzun ömürleri olsun bebişlerimizin.
cnm bende seni bi kaç kere topicte sordum ne oldu acaba diye...
Rabbim sağlıklı sıhhatli uzun ömür nasip etsin duruna...
Gerçekten ilk doğumumda korktuğum tek şey ya eşim yanımda olmazsa idi...
Rüyalarımda eşim hiç yetişemiyordu doğumuma...
O yüzden rüyalarımdan boğazımda düyümlerle kalktığımı bilirim...
Eminim doğum denilince 2. Aklına gelecek olan eşinin nefes nefese sana koşması olacaktır...
Cnm hangi hasatanede kaça doğum yaptın acaba?
Merhabalar sabah basladığım mesajı anca bitirip yollayabiliyorum
30 haziran da 40. hafta doldu. 29 haziranda doktora gittiğimde hiç bir belirti yoktu .
30 haziran akşamı hadi bi avm ye gidip son alışverişlerimizi de yapalım uzun süre ugrayamayabılırız dedık.
AVM de bir magazaya girmemizle bikac damla altıma kacırır gibi hissetmem bir oldu.
Hemen dışarı cıkalım ya da eve gıdelım ya suyum gelıyor ya da altıma kacırıyorum tuvaletımı tutamıyorum dedım eşime...
o da yolda tutturdu hastane yakın önce doktora gidelim içimiz rahatlasın eve gitmeyelım...
neyse hastanede nst ye bagladılar muayene ettıler baktılar kı suyum azar azar gelmeye baslamıs 1 cm acıklık var ama hıcbır sancı belırtısı yok biz doktorunuza haber verdik. Sizi müşaade altında tutmalıyız eve gönderemeyız dedıler
olurdu olmazdı cumartesı aksamı 10 da yatışım yapıldı. ailelere ne zmn hbr verelim vermeyelım derken sabahı beklemeye karar verdik.
Sabahleyınde doktorum geldı muayenemı yaptı durumda bır degısıklık yoktu 1 cm acıklık vardır ...
sancılarım baslamıstı duzenlıleşti 116ları vurdu fakat acılma olmadı. Suni sancı verdiler acılmayı artırmak ıcın devamlı yürüdüö fakat yıne acılma olmayınca aksam 6 da sezeryana aldılar sezeryan sırasında gördük ki prensesimiz kakasını bile yapmış
neyse pazzar akşamı 18.14 de bizde prensesimize kavuşmuş olduk:) darısı tüm bebek bekleyenlerın başına...
prensesimizle cok zor 4-5 gün gecırdık uyum problemı yasıyoruz ve bebegımız her gece sabaha kadar aglıyo[/QU
MAŞALLAH KUZUNA ANNESİNE ZAMANINDA KAVUŞMUŞ BAKSANA...
RABBİM HAYIRLI EVLAT ETSİN...
SONRA SAYDIĞIN PROBLEMLER HEPSİ GEÇECEK ZAMANLA...
ne güzel bir doğum hikayesi...hazır bebeğim uyumuşken ben de yazabildiğim kadar hikayemi yazayım.
1 hafta kadar önce nişanım geldi. Bir arkadaşa oturmaya gitmiştim. Lavaboya girdiğimde kırmızımsı bir akıntı geldiğini gördü. 2. Gebeliğim olduğu için bunun nişan olduğunu artık öğrenmiştim. Hemen eşimi aradım. Acile gittik, muayene oldum ama ne açılma ne de sancım vardı. Nişanın hemen doğum demek olmadığını öğrenerek eve döndük. Bize 8 saat içinde de 48 saat içinde de doğum gerçekleşebilir dediler ve böylece bekleme maratonu başladı. Bebeğim yaklaşık 1 hafta beklediNişandan 6 gün sonra suyum geldi. Bir musluktan sızar gibi bir şey.. Karıştırırım diye korkmayın bence, karışmıyor. Su gelince zaten hemen hastaneye gitmemiz gerektiğini biliyorduk. Hastaneye gittik 3 cm kadar bir açıklık vardı ama sancı yoktu. Biraz bekledik daha sonra suni sancı vermeye başladılar. Bebeğim başaşağı dönüktü ama henüz doğum pozisyonunda değil diye doktorum suni sancıyı azar azar başlatarak kendi doğal ıkınma hissimi bekledi. Sancılar şiddetlenip beni 2 büklüm yaptığı halde ıkınma hissi yoktu. Bir türlü bebek az aşağı inmiyordu. Açılmam 9 cm falan olunca doktor bir ıkınma deneyelim dedi ve ıkındım. Artık o meşhur büyük tuvalet hissi gelmişti, hemen doğum odasına geçtik. Orada korkudan mı yorgunluktan mı ıkınmayı beceremedim. Gücümü yoğunlaştıamıyordum. Yine de doktorun ve ebenin yoğun destekleriyle, tabi allahın izniyle, doğum gerçekleşti. çok ufak bir dikişim var. Doktor neredeyse dikişsiz denebilecek bir doğum olduğunu söyledi çok şükür. Plasentanın düşmesini beklerken bebeğimi yanıma verdikleri o anı tarif etmek imkansız. Rbbim doğum bekleyen bütün hamilelere yardım etsin. çocuk isteyenlere de hayırlı evlatlar versin. Eksikliğini göstermesin.
hamileliğimin 42. Haftası ıcındeydım.hala ınatla normal doğum olsun dıye beklıyordum.ama ne bır sancı ne bır agrı hıc bır belırtı yoktu bende.en son kontrolumde doktorum.5 temmuz perşembe gunu eşyalarınla gel dedi bana.sabah 9 da hastanedeydık.önce sunni sancı verildi,açılma olursa normal doğuracaktım.saat 9 dan öğlen 2 ye kadar sunni sancı verdiler.3 kez çatı muayenesı yapıldı.1 cm bıle açıklık yoktu.üstelik çatı muayenelerınde canım cok yandı ve kanama oldu resmen.saat 2 de doktorum tamam artık bu kadar yeter bebeğin kalp atışları düşmeye başladı sezeryana alıyoruz dedi.saat 2.5 tu amelıyathanedeydım herkes hazırdı.anestezi uzmanıyla kısa bır sohbet oldu.kullandıgım ılaç varmı bı hastalıgım varmı vs.sonra bna nasıl bır anestezi uygulayacağını anlattı.önce belımden ıkı ığne vurdu.anında belden aşağısını hıssetmez oldum.sonra doktorum sanırım neşteri vurdu cunku karnmın altında ellerını hıssettım.doktorum neşterı vurduktan sonra anestezi uzmanına tamam olmuş dediğini hatırlıyorum.sonra benı uyuttular.ben 10 ya da 15 dk en fazla uyumuşumdur.uyandığımda bebeğim doğmuştu.hala amelıyathanedeydık.dikişlerim atılıyordu.bebeğimi yaklaştırdılar bana bi öptüm.işte o an.siz o anı parayla satın alamazsınız asla.tarifi mumkun değil.kuzum hoşgeldin,çok uzak yollardan mı geldin sen dedim kızıma.sonra bebeğimi alıp götürdüler.beni de odama cıkardılar.benı odama yerleştırdıkten sonra bebeğimi de getirdiler.uyuyordu.uyandırıp emzırmeye calıstık ama süt falan olmadıgı ıcın yaygarayı basıyodu yavrum.gerçi hala emzırme problemımız cözülmüş değil.işte benım de hikayem böyle.
allah sanada hayırlı doğumlar nasip etsin inşallah canım, kocacığın başucunda olsun, çünkü gerçekten çok zor.:18:
özel incirli ethica'da 2300 lira spinal sezeryan ama + doktor ücreti var.
CNMM39+6 da doktor kOntrolumuz vardi ( dogumdan 1 gun once) nst de birsey cikmadi ama sancilar herzamankinden daha dalgaliydi. Doktor biraz daha bekleyelim dedi 2 gun sonrasina randevu verdi eve geldik. O gun cok gezdim tozdum:)) gece saat 1 de lavaboya kalktim bi baktim yarim su bardagi kadar direk kan geldi. Esime haber verdim. Cok heyecanlandik. Dakik cocuk diye dalga gectik tam dogmasi beklenen tarihte dogacakti yuksek ihtimal. Heyecan+ korkudan uyuyamadim butun gece. Sabah yavas yavas adet sancisi gb sancilarim baslamisti. Dusumu aldim kahvalti Yaptik doktora gittik. Doktor nst ye bakti, alttan kontrol etti 3 cm acilman var dedi. Muhtemelen ogleden sonra yada aksam tekrar gorusuruz dedi. Ben hala soktaydim:)) hic dogurcakmisim gb gelmiyodu. Eve gitmek istedigimi soyledim. Dayanamadigim zaman geleyim dedim. Eve geldim 6 dk da bir sanci vardi. Aramam gereken kisileri aradim. 2, 2 bucuk saat kadar evde kaldim ara ara sicak dus beni rahatlatti. Sonra telas yapan yakinlarimin beni de bebek icin telaslandirmasinin uzerine hastaneye gitmeye karar verdik. Hastaneye gittik acilma hala 3 cm idi sancilar 3 dk da bire dusmustu. Nst de sancilar 100 e vuruyodu ama ben hala dalga geciyodum ebe saskinlikla bana bakarken:)) sonra daha fazla acilma olmayinca suni sanci verdiler. Yine acilma olmadi. ( bu arada dalga malga hak getire tabi gordum isin ciddiyetini:)) sonra bi ara kendimden gectim bayginlikla dunya arasi gidip geliyodum ve bebegin kalp atimlari yavasladi bunu duyan ben oyle zorladim ki kendimi 2. Doz suni sanci da yetmedi 3. Doz suni sancida saat dokuzda dogum gerceklesti. Ayrica benim acilma yuruyus ve comelme+ ikinma uclusu sayesinde oldu. 2. Doz suni sancidan itibaren yurudum sanci geldikce comelip ikindim. İlk doz suni sancida acilma olmayinca herkes bebegin kalp atislarininda yavaslamasiyla birlikte sezeryana yonelmisti. Ben o hirsla ( doktor ve ebe de takdir etti) normal dogurabildim. Herkese tavsiye ederim. benim biraz zorlamasina ragmen herseye o kadar deger ki.. Kizim kollarimda.. Dunya umrumda degil:)) darisi hepinizin basina.. Allah saglikla kurtarsin..
Bende hikayemi yazayimda eksik kalmayayim bari.
04.07.12 gunu planladigimiz gibi gittik hastaneye saat sabahin 8 inde yatisim yapildi,hazirliklar derken beni ameliyat edecek doktorlar odama geldi tanistik falan son bir kez ultrasonda gorelim dediler ve ultrason getirdiler odama birde baktilarki yan duran bebegim normal pozisyon almis kafasini rahime yaklastirmis,ama yeterli degil tabiiki. sordular bana beklemek istermisin yoksa sezeryanda kararlimisin, ben dedim beklemek isterim fakat, esim gozlerime bakti bekleme demek istedi cunku esim cocuk bakim iznine ayrilmisti 15 gun bu surede normal doguramazsam sonrasindada bir sorun olurda sezeryana gidecek olursam bana kim bakacakti, hic kimse. Ben Danmarkada yasiyorum ve hic kimsem yok burda.. herseyi planladigimiz gibi yaptik beni hazirladilar ve yatirdilar yatagima ameliyathaneye goturecekler oyle korkuyorum ki anlatamam kizimin gozlerine bakarken yutkundum habire aglamamak icin. insan o an herseyi dusunuyor, beni kesip bicecekler belkide birdaha kizimi goremiycem falan diye bile dusundum. hic konusmuyorum konussam agliycam. zaten ben panikatak biriyim. :26: neyse esim sarildi bana kizim sarildi vedalastik.ameliyathanenin kapisindan girer girmez sanki kendimi cidden kasapa girer gibi hissettim iyice panik oldum.elim ayagim bosaldi beni tamamen bayiltin dedim hayir dediler,ikna ettiler. beni oturtup belime igneyi batirdilar bacaklarimda bir sicaklik hissettim ayaklarim karincalandi sonrasi tamamen belden asagisini hissetmiyordum, bu benim panik atagimi tavan yaptirdi iyicebasladim bagirmaya neler oluyor bana sakin ol diyorlar ama ben costum neden ayaklarimi kimildatamiyorum, ya felc kalirsam falandi filandi doktorlar, hemsireler anestezistler sakin ol bebegini dusun birazdan kavusacaksin dediler. biraz sakinlestim.Allahim sana sigindim dedim ameliyat olurken aklima gelen butun dualari ettim ve sizlere ve olmayan herkese Allahim bu guzel duyguyu nasip etsin dedim. dokunduklarini hissediyordum. bir ara karnimin ustune bastirdilar iyice dedim nefes alamiyorum cok az daha dediler birden bebegimin sesini duydum,basladim aglamaya. o ani anlatmak olmaz zaten hepiniz yasayacaksiniz insaallah yakinda. gogsumu actilar ve bebegimi gogsume yatirdilar. 5 dk durdu ebe aldi bebegimi olctu tartti yorgana sardi basinada bir sapka koymuslar usumesin diye benim dikislerim atilirken hic birsey umrumda bile olmadi cunku gogsumde yatan melegim bana bakiyordu. daha ne isterdim ki. bebegim 39. haftasinda dogdu 3,750 kilosu 54 cm boyu bizim hikayemizde boyle iste.
ne güzel bir doğum hikayesi...
Neredeyse dikişim yok diyorsun...
Ben tüm temmuz annelerine böyle doğumlar diliyrum...
Güle güle büyüt bebeğini...
39+6 da doktor kOntrolumuz vardi ( dogumdan 1 gun once) nst de birsey cikmadi ama sancilar herzamankinden daha dalgaliydi. Doktor biraz daha bekleyelim dedi 2 gun sonrasina randevu verdi eve geldik. O gun cok gezdim tozdum:)) gece saat 1 de lavaboya kalktim bi baktim yarim su bardagi kadar direk kan geldi. Esime haber verdim. Cok heyecanlandik. Dakik cocuk diye dalga gectik tam dogmasi beklenen tarihte dogacakti yuksek ihtimal. Heyecan+ korkudan uyuyamadim butun gece. Sabah yavas yavas adet sancisi gb sancilarim baslamisti. Dusumu aldim kahvalti Yaptik doktora gittik. Doktor nst ye bakti, alttan kontrol etti 3 cm acilman var dedi. Muhtemelen ogleden sonra yada aksam tekrar gorusuruz dedi. Ben hala soktaydim:)) hic dogurcakmisim gb gelmiyodu. Eve gitmek istedigimi soyledim. Dayanamadigim zaman geleyim dedim. Eve geldim 6 dk da bir sanci vardi. Aramam gereken kisileri aradim. 2, 2 bucuk saat kadar evde kaldim ara ara sicak dus beni rahatlatti. Sonra telas yapan yakinlarimin beni de bebek icin telaslandirmasinin uzerine hastaneye gitmeye karar verdik. Hastaneye gittik acilma hala 3 cm idi sancilar 3 dk da bire dusmustu. Nst de sancilar 100 e vuruyodu ama ben hala dalga geciyodum ebe saskinlikla bana bakarken:)) sonra daha fazla acilma olmayinca suni sanci verdiler. Yine acilma olmadi. ( bu arada dalga malga hak getire tabi gordum isin ciddiyetini:)) sonra bi ara kendimden gectim bayginlikla dunya arasi gidip geliyodum ve bebegin kalp atimlari yavasladi bunu duyan ben oyle zorladim ki kendimi 2. Doz suni sanci da yetmedi 3. Doz suni sancida saat dokuzda dogum gerceklesti. Ayrica benim acilma yuruyus ve comelme+ ikinma uclusu sayesinde oldu. 2. Doz suni sancidan itibaren yurudum sanci geldikce comelip ikindim. İlk doz suni sancida acilma olmayinca herkes bebegin kalp atislarininda yavaslamasiyla birlikte sezeryana yonelmisti. Ben o hirsla ( doktor ve ebe de takdir etti) normal dogurabildim. Herkese tavsiye ederim. benim biraz zorlamasina ragmen herseye o kadar deger ki.. Kizim kollarimda.. Dunya umrumda degil:)) darisi hepinizin basina.. Allah saglikla kurtarsin..
HerseyimBebegim den ... alıntıdır...
Dogun Hikayem :)
07.05. 2012
sabah saat 06 civariydi, tuvalete gittim bir adet sancisi gibi ama cok hafif bir sanciyla.
Tuvalette garip bir sivi ve sekerli bir kokusu olan sivi gelmisti ama cok azdi. Biraz garip oldum ama bu hamileligin bir sureci olabilir diye kendimi rahatlattim.
Sonra esim uyandi, sabah yuruyusune gidecektik, esime sen git istersen ama ben bu sabah gelmeyecem dedim. Cunku bu akinti devam ederse altima kacirmis gibi gorunmek istemedim.
Esime durumu anlattim, hastaneye gidelim ordan spora gideriz dedi.
Hastanede bir asistan kiz hersey normal dedi. Doktoru telefonla aradim oglen 12 de gelecegini soyledi…
Neyse 12 de tekrar doktora geldim, ultrasona girdim. Cok mutluydum cunku yine bebisimi gorecektim. Ultrasona bakan doctor hic suyumun kalmadigimi, hemen bebegin alinmasi gerektigini soylediginde buyuk bir sok yasadim.
Azerbaycan Bakudeydim, burada tip biraz geriden geliyor… Doktora bebegin durumunu sordum, cok kucuk ama yasayabilir Allahtan umut kesilmez, artik Baku de de mucizeler oluyor dedi bana… O an sanirim soka girdim. Aglama krizine girdim. O kadar kendimi kaybettim ki ultrason yerinden kalkip ustumu duzeltemedim. Disarida esim bekliyordu herseyden habersiz ve gayet sakin bir sekilde. Cunku bir hafta onceki kontrolde heresy cok normal hatta cok iyiydi..
Ultrasondan zar zor cikip esimin yanina gittim. Esim gulumsuyordu, gordun mu annesi kizimizi dediginde ben aglamaya basladim, esim o an cok korktu, ….Ben sezeryana giriyorum simdi acil dedim, bebisimizi hemen dunyaya gelmek zorundaymis dedim. Bana endiseli gozlerle bakarken doktorum geldi. Merak etme, umudunu yitirme, yasayabilir dediginde icim cok acidi..Yasar diyemiyordu, yasayabilir…
Esim hemen ambulans ucak tutmak istedigini soyledi ama o kadar vaktimiz yok dedi doctor….
doktor koluma girip beni dogumhaneye goturmek istedi, ben ise esimden ayrilmak istemiyordum, cook korkuyordum..Sanirim o sokun etkisiyle olecegimi dusunuyordum,
Dogumhanenin kapisinda esimle birbirimize sarilip agliyorduk, Bakude boyle seyler pek raslanan durumlar degildir, yani biraz garipsenir. Erkekler aglamaz, eslerine teselli vermezler burda… Herkes bize bakiyordu, ne var bunda bird aha olur cocugunuz diyenler bile vardi…
Neyse… Epidural sezeryan olacaktim, ama o kadar cok agliyordum bebegim icin bir turlu epidural ise yaramiyordu. Bacagimin biri tamamen uyusmisken digeri hic uyusmamisti. Tam 3 kere epidural anestezi verdiler…Sonradan acisi fena cikti…
Dogum baslamisti, yaklasik 3 dakika sonar bebegimi gordum, agladigini duydum ve 1 kerecik opebildim…
Sonra odama aldilar beni, bebegimi kuveze….Gece boyunca bebek aglamalari duydum, onlar agladikca ben agladim. Bebegim yapayalniz yasam mucadeles veriyordu, ben sadece resmini gordum, her yerinde kablolar hortumlar…..
Icim cok aciyorduuuu..
Gece boyunca bacaklarima can gelsin diye hareket ettirdim, sabah ayaga kalkip bebegimi gorebilmek icin…
Sezeryandan sona ayaga kalkmak zor derlerdi, ben sabah 06 da kendim ayaga kalkip bebegimi gormeye gittim.
Ordaki ebeler doktorlar hemen basima ususup koluma girdiler, ben avaz avaz bagiriyordum, agliyordum bebegimi gorecegim diye…Bebegimin yanina gittim, ……..
Mucizem ordaydi iste. Dokunmak istedim. Ellime ilacla dezenfekte edip o pencereden kizimin eline dokundum…Inanamazsiniz ama parmagimi oyle siki tutu ki anlatamam. O an ben yine aglamaya basladim, krize girmisim, kendimi odamda yatagimda buldum…
Gun boyu odadaki diger annelerin bebekleri gelip duruyordu. Hepsi de kiz annesiydi benim gibi. Anesteziden dolayi asiri bir bas ve boyun agrisindan artik kafami kaldiramiyordum, devamli serum veriyorlari.
Ertesi gun oglen yine odaya annelerin bebisleri gelmeye basladi.. isyan degil ama cok kiskaniyordum, icim aciyordu. Sanki bana nispet yapar gibi aaaaaa benim kizim gelmis diye sevinc gosterileri beni kahrediyordu…
Yine diger kizin bebisi geldi. Yine ayni seyler…AAAAA benim balam gelmisss diye sevinc gosterileri…Neden bana bunu yasatiyorlar, neden beni baska odaya almiyorlar,..basimi cevirip agliyordum….EBE bu Sibelin bebisi dediginde size tariff edemeyecegim bir mutlulugu yasadim.. Kizimi kollarima verdiler. Mucizem 2. gunun sonunda kuvezden cikip annesinin kollarina geldi….Oradaki bir ebe de benimle beraber agliyordu, yazik kadin o kadar acimis ki bana, bunun kimsesi yok yaninda, gurbette dogum yapmak zor diye bana analik yapti, benimle aglayip, benimle guluyordu.
Cok uzun oldu biliyorum ama cok aci gunler de olsa sonuc cok guzeldi.
Simdi bebegim kollarimda, herseyi unuttum ama boyun agrisi ve gogusumun ucunu acmak icin cektigim aciyi asla unutamam :)
Bebisim simdi eve geldiginde 1 750 gr di, simdi 20 gun sonra simdi 2.500 gr oldu :)
anne sutum yetmiyor takviye yapiyorum..Hic birseyi dert etmiyorum artik, kizim kollarimda daha gucluyum :)
canlarimmm inanin Allahim yardim ediyor..Hiic korkmayin :)
Bende hikayemi yazayimda eksik kalmayayim bari.
04.07.12 gunu planladigimiz gibi gittik hastaneye saat sabahin 8 inde yatisim yapildi,hazirliklar derken beni ameliyat edecek doktorlar odama geldi tanistik falan son bir kez ultrasonda gorelim dediler ve ultrason getirdiler odama birde baktilarki yan duran bebegim normal pozisyon almis kafasini rahime yaklastirmis,ama yeterli degil tabiiki. sordular bana beklemek istermisin yoksa sezeryanda kararlimisin, ben dedim beklemek isterim fakat, esim gozlerime bakti bekleme demek istedi cunku esim cocuk bakim iznine ayrilmisti 15 gun bu surede normal doguramazsam sonrasindada bir sorun olurda sezeryana gidecek olursam bana kim bakacakti, hic kimse. Ben Danmarkada yasiyorum ve hic kimsem yok burda.. herseyi planladigimiz gibi yaptik beni hazirladilar ve yatirdilar yatagima ameliyathaneye goturecekler oyle korkuyorum ki anlatamam kizimin gozlerine bakarken yutkundum habire aglamamak icin. insan o an herseyi dusunuyor, beni kesip bicecekler belkide birdaha kizimi goremiycem falan diye bile dusundum. hic konusmuyorum konussam agliycam. zaten ben panikatak biriyim. :26: neyse esim sarildi bana kizim sarildi vedalastik.ameliyathanenin kapisindan girer girmez sanki kendimi cidden kasapa girer gibi hissettim iyice panik oldum.elim ayagim bosaldi beni tamamen bayiltin dedim hayir dediler,ikna ettiler. beni oturtup belime igneyi batirdilar bacaklarimda bir sicaklik hissettim ayaklarim karincalandi sonrasi tamamen belden asagisini hissetmiyordum, bu benim panik atagimi tavan yaptirdi iyicebasladim bagirmaya neler oluyor bana sakin ol diyorlar ama ben costum neden ayaklarimi kimildatamiyorum, ya felc kalirsam falandi filandi doktorlar, hemsireler anestezistler sakin ol bebegini dusun birazdan kavusacaksin dediler. biraz sakinlestim.Allahim sana sigindim dedim ameliyat olurken aklima gelen butun dualari ettim ve sizlere ve olmayan herkese Allahim bu guzel duyguyu nasip etsin dedim. dokunduklarini hissediyordum. bir ara karnimin ustune bastirdilar iyice dedim nefes alamiyorum cok az daha dediler birden bebegimin sesini duydum,basladim aglamaya. o ani anlatmak olmaz zaten hepiniz yasayacaksiniz insaallah yakinda. gogsumu actilar ve bebegimi gogsume yatirdilar. 5 dk durdu ebe aldi bebegimi olctu tartti yorgana sardi basinada bir sapka koymuslar usumesin diye benim dikislerim atilirken hic birsey umrumda bile olmadi cunku gogsumde yatan melegim bana bakiyordu. daha ne isterdim ki. bebegim 39. haftasinda dogdu 3,750 kilosu 54 cm boyu bizim hikayemizde boyle iste.
39+6 da doktor kOntrolumuz vardi ( dogumdan 1 gun once) nst de birsey cikmadi ama sancilar herzamankinden daha dalgaliydi. Doktor biraz daha bekleyelim dedi 2 gun sonrasina randevu verdi eve geldik. O gun cok gezdim tozdum:)) gece saat 1 de lavaboya kalktim bi baktim yarim su bardagi kadar direk kan geldi. Esime haber verdim. Cok heyecanlandik. Dakik cocuk diye dalga gectik tam dogmasi beklenen tarihte dogacakti yuksek ihtimal. Heyecan+ korkudan uyuyamadim butun gece. Sabah yavas yavas adet sancisi gb sancilarim baslamisti. Dusumu aldim kahvalti Yaptik doktora gittik. Doktor nst ye bakti, alttan kontrol etti 3 cm acilman var dedi. Muhtemelen ogleden sonra yada aksam tekrar gorusuruz dedi. Ben hala soktaydim:)) hic dogurcakmisim gb gelmiyodu. Eve gitmek istedigimi soyledim. Dayanamadigim zaman geleyim dedim. Eve geldim 6 dk da bir sanci vardi. Aramam gereken kisileri aradim. 2, 2 bucuk saat kadar evde kaldim ara ara sicak dus beni rahatlatti. Sonra telas yapan yakinlarimin beni de bebek icin telaslandirmasinin uzerine hastaneye gitmeye karar verdik. Hastaneye gittik acilma hala 3 cm idi sancilar 3 dk da bire dusmustu. Nst de sancilar 100 e vuruyodu ama ben hala dalga geciyodum ebe saskinlikla bana bakarken:)) sonra daha fazla acilma olmayinca suni sanci verdiler. Yine acilma olmadi. ( bu arada dalga malga hak getire tabi gordum isin ciddiyetini:)) sonra bi ara kendimden gectim bayginlikla dunya arasi gidip geliyodum ve bebegin kalp atimlari yavasladi bunu duyan ben oyle zorladim ki kendimi 2. Doz suni sanci da yetmedi 3. Doz suni sancida saat dokuzda dogum gerceklesti. Ayrica benim acilma yuruyus ve comelme+ ikinma uclusu sayesinde oldu. 2. Doz suni sancidan itibaren yurudum sanci geldikce comelip ikindim. İlk doz suni sancida acilma olmayinca herkes bebegin kalp atislarininda yavaslamasiyla birlikte sezeryana yonelmisti. Ben o hirsla ( doktor ve ebe de takdir etti) normal dogurabildim. Herkese tavsiye ederim. benim biraz zorlamasina ragmen herseye o kadar deger ki.. Kizim kollarimda.. Dunya umrumda degil:)) darisi hepinizin basina.. Allah saglikla kurtarsin..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?