Merhabalar,
yazdiklarinizi okumaya calisiyorum coguna da yazmak istiyorum ama zaman yok yok yok!!sadece ben mi durumdayim bilmiyorum.bizde maddi manevi ailelerden hicbir katki yok.hayatimin her doneminde oodugu gibi bu isin de altindan tek basima kalkmak zorundayim. Sizinle paylasip fikrinizi almsk istedigim de cok konu var ama firsat bulamiyorum ki..ins yazabilirim.
Benim oglumun da uyku duzeni bozuldu.su an2 disi var ama yenileri yolda. Hasta oldugundan beri gece 1 kez yerine 3-4 kez uyanuyor.emzigi akmiyor ve surekli her uyanista emmek istiyor yoksa uyumuyor. Gece- gunduz uyusun diye surekli emzirmekten canim yaniyor.meme hep agizda. Normalde gunduz 12de 2 saat , 4-5 gibi 1 saat uyurdu.simdi oglen 1 saat , aksamustu 45 dk kadar uyuyor.kanepeye tutunup kalkiyor ayakta duruyor. Alt degistirmek bile cok zorlasti.binbir numarayla zor temizliyorum.oturmak, ayaga kalkmak, bir yerlere tutunmak istiyor.bu nedenlerle biraz gec kalmis olsak da bu cuma sunnet olacak ins.simdi yeni derdim bu. Genel anesteziyle olacagindan oncesindeir kac saat ac kalicak.nasil durucaz, aglata aglata ben nasil dayanicam bilmem. Yaptiranlar hangi dr.a - bizimki urolog- , hangi yontemle yaptirdilar yazabilirler mi?
Bir diger derdim bakici. Ogretmenim ve dogum izni aldim eylulde baslamayi planlamistim. Simdi kime, nasil guvenicem,oglumu ardimda aglayarak bir yabanciya nasil birakicam, tum bu islerin ustune bir de calismanin fiziksel ve duygysal yipranmasini nasil kaldiricam ve de 1000tl bakici+ yol+ yemek vs.giderleri dusunce calismamin ne anlami kalicak diye sorguluyorum.burda dikkat ediyorum da calisan annelerden pek ses yok ya da ben yazan annelerin calismadigini zannediyorum. Varsa siz de fikir verebilir misiniz?
Sizler ne durumdasiniz ama ben cok yorgunum, surekli bisey yapiyorum, bebege ek olarak ev isleri, uykusuzluk bazen krize giriyorum. Dedigim.gibi esimden baska yardim eden de yok, e tabi o da bir yere kadar.Allah hepimize sabir ve kolaylik versin.
Yorumları okudum...Bende bu durumda olan tek ben miyim diye düşünüyordum.Şu an çalışıyorum 8 aylıkken başladım çalışmaya.Özel sektör, çalışma saatleri çoook uzun ve sıkça ctesi de neredeyse tam gün çalışıyorum.Bitap haldeyim.Hafta içi bebeğimi sabah 15 dk, akşam 15dk-yarım saat görebiliyorum.Zaten çok hareketli olduğu için erkenden uyuyakalıyor.Velhasıl bebeğimden çok uzak hissediyorum.Yoğunluk nedeniyle hiç bir şeyiyle şahsen ilgilenemiyorum.Bu durum beni o kadar çok üzüyor ki stresten sürekli rahatsızlanıyorum.Hayat şartlarımız bunu gerektiriyor, bununla dik durmaya çalışıyorum ama artık her şeyden önce anneyim.Diğer sıfatların gerekliliğini yerine getiremiyorum, o da ayrı konu.
Evde olduğum sıralarda da ev işleri, bebeğim vs. yine yorgunluk vardı değişen bir şey olmadı çalışmaya başlayınca.Değişen sadece bebeğimin kokusundan uzaklaşmam ve bu çok ağır geliyor.Sanırım adapte olmakta zorlanıyorum ama dua ediyorum işler yoluna girsin diye. Yapacak bir şey yok maalesef.
Dün yalnızdım bugün yine kalabalık içinde yalnızım.Ama sorumluluklarım var ve dik durmalıyım...