sürpriz bebişimizin hikayesi
şimdi lafa nerden başlasam nasıl anlatsam bilemiyorum
başta anlaşalım hikayemizi okuyunca aptalmı bu kadın yok artık bu kadarıda felan demeyin valla darılım:dilcikar::dilcikar:2007 yılının şubat ayı onbeş tatildeyiz son zamanlarda garip garip rüyalar görmeye başlamıştım bir hafta içinde nerdeyse her gün rüyamda ya hamile oluyordum ya çocuğum oluyordu ya oğlum oluyor sünnetini yapıyordum bu aradada ablam bana misafir olarak kalmaya gelmişti arada gördüğüm rüyaları uyanınca anlatıyordum ablamda bana regl düzenlimi oldunmu felan dedi evet en son ocakta oldum ondan öncede ekimde dedim aralarda olmamıştım ama önemsemedim çünkü zaman zaman reglim gecikirdi ablam yinede ne olur ne olmaz test yap dedi yine aldırış etmedim nedense ama ablamın ısrarlarına dayanmak ne mümkün tabi testi yaptım ve pozitif yok dedim olamaz yanlışlık var bu işte dedim kendi kendime.
ablama sonucu söyledim ama hala içimde tuhaf bir his yok hamile değilsin diyor sanki, bir taraftan içim kıpır kıpır ya varsa bir bebişim daha olacaksa ve rüyalarımdaki gibi o çok istediğim erkek olacak ve ben babamın adını koyacaksam ,sonra aylardır kullandığım o ağır ilaçlar geliyor aklıma antidepresanlar vs.. ya gerçekten hamileysem ve o ilaçlar bebeğe zarar verirse diyorum sonra neyse dedim kendi kendime nasılsa bir ay önce hastalandım o kadar sürede inş bir şey olmamıştır diye düşündüm
Ve beklenen an sabahına dr gittim dr şikayetiniz nedir dedi dün evde test yaptım pozitif çıktı ama emin olamadım belki yanlış sonuçtur diye tedbir amaçlı geldim eğer varsa ağır ilaçlar kullanıyorum ona göre davranmak istediğimi söylediğimde dr hemen ultrasona aldı baktı baktı en son ne zaman hastalandığımı sordu geçen ay dedim eminmisin dedi bana evet dedim arkasındanda pişkin pişkin dr hanım yok değilmi hamile değilim inş dedim dr suratıma garip bir şekilde baktı ve siz benimle dalgamı geçiyorsunuz içerde nerdeyse bir kucak olmuş bir bebek var dedi:1shok::1shok::1shok:evet evet doğru duydunuz tam 23 24bir bebek var dedi şoka girdim resmen ağlamaya başladım birden aklıma aylardır içtiğim ilaçlar girdiğim emarlar geldi dr odasına geçtik ve bana hemen hiç beklemeden bir üniversite hastanesine gitmem gerektiğini çünkü bebeğin çok ağır şeylere mağruz kaldığını kendinin sorumluluk alamıyacağını söyledi hemen ertesi gün balcalıya gitttik orada dr ultrasana aldı kilomdan dolayı bebeği göremediğini sadece kalp atışlarını gördüğünü söyledi ve 2. düzey ultrasona yolladı durum oradada iç açıcı olmadı oradaki dr da yağ tabakasından bebeği göremedi düşünsenize 8 cm yağ tabakası 2 3 cm de rahim bebeği görebilmek imkansız dedi ve hocalarına yolladılar beni .
hoca da bebeğin kulandığım ilaçlar ve çektirdiğim mr maruz kaldığından dolayı bedensel yada zihinsel özre neden olabileceğini bebeği göremedikleri için hiç bir yorum yapamadıklarını eğer hamilelik boyunca haftada kontrole gidip bu zaman zarfında her şeye hazırlıklı olmam gerektiğni ,suyumun bebeği taşıyamıyacak kadar az olduğunu taşısa bile bebekte şekil bozukluklarına yolaçabileceğini sölediğinde bütün dünyam alt üst olmuştu öyleki hamileydim ama sevinemiyordum ayım çok geçtiği için yasal olarak sonlandıramıyordum evet karnımda bir canlı vardı ama neye benziyordu o, eli kolu varmıydı sağlığı nasıldı öyleki nst bağladıklarında kalp atışı okadar zayıftıki dr hiç umudu yoktu yarabbim bir tek sana sığınıyorum dedim dermansız dert verme dedim .
aradan bir hafta geçti dr gittim ve anlattım araştırmada söylenenleri oda durumun çok riskli her şeye hazırlıklı ol çokta umutlanma dedi yolladı evime sonraki randevularımı iptal etti sizin anlıyacağınız tırstı hatun bendenkaydirigubbakcemile3 bu arada tam 11 dr gezdim 29 haftalık oldu bebişim kimse bebeği göremiyor bu suyla yaşayamaz bu diyor bekle diyip yolluyorlardı beni moralim o kadar kötüydüki anlatamam bebeğimi kaybedicem aylarca içimde beni üzmeden yormadan sessizce duran habersizce çıkıp gelen bebeğimi kaybedicem ve en kötüsüde vicdan azabımdı her anım kendime kızgınlıkla geçti ben nasıl anlamadım onca ay nasıl okadar ilaçlara maruz bıraktım bu küçük canı ona bir şey olursa kendimi nasıl affedicektim ...
bir gün sancılandım hemen acile gittik oradaki dr suyumun artık bu bebeği taşımıyacağını taşısa bile şekil bozukluklarına yolaçacağını dr kimse onunla konuşup bebeği aldırmam gerektiğini söyledi dünya başıma yıkıldı o an ertesi gün bir tavsiye üzerine 12 dr buldum özeline gittim kısa dönemdeki uzun maceramı anlattım dr baktı risklerimin doğru olduğunu yanısıra yüksek tansiyon başladığını bunun hem bebek hemde benim için çok kötü olduğunu söyledi ve bebeğim zor nefes alıyormuş kalp atışları çok yavaşmış bende alıcakmısınız dediğimde bu zamana kadar içinizde aylarca habersizce yaşatan allahım isterse her şeye rağmen bundan sonrada ömür verir dedi ve beni sıkı takip altına aldı nerdeyse her gün bebeğin kalp atışlarını dinliyor suyunu ölçüyor ve tansiyonumu kontrol altına alıyordu her gün her dakika elim karnımda hareket etmesini beklerdim bir kıpırtı anne bak canlıyım bu günde yaşıyorum demesini beklerdim o kadar acı verirdiki bana benimle aynı aylarda olan başka annelerin bebekleri her gün oynuyor tekmeler atıyordu nst bağlandıklarında kalp atış sesleri koridoru sarıyordu benim bebişimin kalp atış sesi çıkmazdı sadece grafiğe hareketler belirirdi nasıl bir acıydı anlatamam bu gün yaşıyormu acaba çok şükür allahıma 36 haftalık olmuştu benim sürpriz bebişim bunuda allahın izniyle başarmış tam 36 haftayı doldurmuştu yaşamaz diyen dr lara inat ve beklenen an artık almaya karar verdi dr daha fazla şansımızı zorlamamalıyız bu su ancak buraya kadar getirdi dedi,peki ya sağlığı nasıl ilaçlar ne zarar vermişti içim içimi yiyordu dr aldı beni karşısına bak dedi bu çocuk kalabileceği en kötü şeylere mağruz kalmış elinize ne veririlerse razı gelicen duruma hazırla kendini göremediğimiz için bir şey diyemiyoruz çok küçük zor nefes alıyor yaşayıp yaşamıyacağıda belli değil canlı doğarsa bir süre küvezde kalıcak dedi hayatım alt üsttü ama olsun allahıma sığındım ondan gelirdi her şey ve ben ondan gelen her şeye razıydım 36 haftalık bebişim ve ben girdik ameliyathaneye ayıkdığımda yaşıyormu dedim eşime evet dedi dünyalar benim oldu nerde dedim küvezde dedi sağlığı nasıl dedim çok küçük oyüzden küvezde dedi 1 2 saat geçti hemen kalkmak için çabaladım başarmalıydım hemen kalkacak oğlumu görecetim o gece yavaş yavaş yürüdüm ve gazımı çıkardım sabah oğlumu görecektim miniğimi sabahı zor ettim evet gördüm onu küvezde yatıyordu o minicik ellerini ayaklarını bir görseydiniz okadar tatlıydıki kapkara bir oğlan gözlerini görmek istedim göremedim kapalıydı gözlerri ne renk dedim hemşireye hiç açmadıki dedi :1no2:neden dedim dah küçük annesi dedi onu orada bırakıp eve gitmek öyle zorduki ama mecburdum ertesi gün görüş saatini iple çektim ben geldim annem ne olur aç gözlerini dedim açmadı:1no2:dr gittim nasıl durumu dedim bir şey söylemek için erken dedi peki yaşıycakmı dedim dr bir çocuk ney için küvezde yatar biliyormusun dedi :uhm:küçüktür,nefes alamıyordur,ağlamıyordur,ememiyordur senin bebeğinin hiç birini yapamıyor ben sana ne deyim dedi senağlama 4. gündü gece sütüm geldi hemen telefona sarıldım hastaneyi aradım sütüm geldi sağsam mama yerine sütümden veremezmisiniz dedim sen sağ sabah akşam yolla dediler yolladım hortumla besleniyordu vermişler sütümden anne sütünü aldıktan sonra yavaş yavaş düzeldi bir gün annesi bu gün emzireceğiz burada kal dediler evet artık oğluşumu kucağıma alıcak ona dokunacaktım çok şükür 8. gün meleğimin kokusunu duyacaktım hemşire getirip kucağıma verdiğinde ilk defa gözlerini görmüştüm oğlumun bana bakıyordu taner' im annesine mucize bebeğimdi o nasılda minicikti elleri tutmaya korkuyordum kırılıcaktı sanki bir yeri avucumdan az büyüktü 1900 gr doğmuştu kara kuzum emme dışında sorunu kalmamıştı 1 gün boyunca emmesi için çabaladık veeee ertesi gün evimizdeydik dünyalar bizim olmuştu oğlumun yatağı artık dolmuştu allahıma şükürler olsun :Saruboceq::Saruboceq:sağlıklıydı annesinin minik böcüğü şimdide ele avuca sığmayan yaramazmı yaramaz bir görsenizgamyoncuiremsu[
artemisiae bu mesajı beğendi.
kizlar dogum hikayesine bakin