Arkadaşlar merhaba,
İlkokuldayken öğretmenimiz bir gün bize sormuştu. "Önünüzde iki seçeneğiniz var: Ya anneniz ölecek ya da siz. Tercihiniz ne olurdu?"
Hepimiz hamaset duyguları içinde "Ben, ben, ben ölmeliyim. Anneme bir şey olmasın. O olmazsa yaşayamam" diyorduk.
Hiç unutmam - adı Erdal'dı- sınıftan bir çocuk "Hayır, annem ölsün" dedi. "Ben ölürsem o evlat acısı yaşayacak. Annem ölmeli"
***
Yaklaşık 15-20 gündür yürüyüş yapıyordum.
Öyle ki önümde yürüyen çıtır kızlara makyaj malzemesi- parfüm broşürü verirlerken arkadan gelen bana halı yıkamacının kartını uzatıyorlardı
Çok kilo vermesem de sıkılaşmıştım. Bizim buralar epey yokuş. Dolayısıyla ya yokuş iniyor, ya yokuş çıkıyordum. Olsundu. Ne de olsa bebeğim babaannesinde. Kış da bastırmadı. Fırsat bu fırsat.
Evvelsi gün yine çıktım. Tam merdivenlerin başında şişkoca bir kedi. Köpek dediniz mi elim ayağım titrer, anında oradan uzaklaşırım. Kedi fobim yok aslında.
Ta dibine gittim, gözlerini dikmiş bana bakıyor, huylandım. Geri dönüp diğer merdivenleri kullanacaktım. Vazgeçtim, şu topraklı, hafif eğimli alandan ineyim dedim. Meğer eğim benim gördüğümden daha fazlaymış. Tepe üstü düştüm ki ne düşüş.
Baktım kan damlıyor elime, eve döndüm hemen. Kayınvalidem korkmasın diye elimi kapadım yüzüme, "Korkma, düştüm sadece" dedim ama kanı gördü bir kere.
Burnumun üzeri, dudağımın üzeri, çenem, avuç ayalarım, sol bacağım çizik çizik ve kan revan içinde. Sanırım burnum da kanamış
Anne, dedim, ben yine kısa bir yürüyeyim, sıkıntı olursa erkenden gideriz hastaneye.
Aksi gibi eşim şehir dışına çıkmıştı.
Akşam oldu, güllük gülistanlık, 23.00'da ağrımaya başladı dizim. Rutin devam ediyordu oysa her şey. Vakit ilerleyince yatayım da biraz dinlensin bacağım dedim.
Gökalp'i de yatağımıza almıştım. O düşmesin diye onun tarafına yorgan, yastık vs koyup kümbet gibi yükseltmiştim.
Yatağa yatar yatmaz..
Kızlar..
Allah'ım..
Bacağımı milim oynatamıyorum.
Yarım saat kadar dalmışım. Kalktım, bir tuhaf her şey, başım dönüyor, midem bulanıyor, oksijensiz kalıyorum.
Annem de kalktı, sabahı bekleyemedim, 112'yi aradım. Tabii bir de üst komşuyu.
Uzattım çok..
Ayağımın röntgeni ve tomografi çekildi. Temiz.
Ağrı kesici iğne vuruldu -Süt verdiğimi söylemiştim - Dikloronmuş adı. Sigarayı bıraktıktan sonra hiç bir şey bana bu kadar iyi gelmemişti.
Ah güzelim, ah esmerim, ah canımın içi Dikloron.
Şimdi biraz iyiyim şükür.
Toparlayayım.
Allah hiç kimsenin evladına hastalık vermesin.
Ama hiç bir anneyi de sağlığından etmesin.
Etmesin ki o minik kuzuları saran kollar her daim güçlü kuvvetli olsun.