gazlı bebekler gerçekten çook zor.kolay gelsin.benim yeğen çok gazlıydı. sab diye bi ilaç var onu kullanmıştı ablam, tabi rast gele alıp kullanma da sen yine, doktorunuza bi danışabilirsin istersen
Selaamm..
Yeni dogum yapanlara yepyeni hayatlarinda basarilar diliyorum :))
Allah anali babali buyutsun..
Biz yarin 20 gunluk oluyoruz.. Zaman gecmiyor gibi gelsede bi bakinca gectigini farkediyorum.. Darisi bekleyenlere olsun..
Ozledim valla uzun uzun sohbetleri.. Ama oglum pek gazli surekli mikirdaniyor.. Kivraniyor.. Wc bile zor gidiyorum. Gece uykularimiz hic yok.. Tecrubeli anneler bize bi oneride bulunun yaa..
Rezene kimyon iciriyorum ogluma..
Aksamlari anason papatya nane cayi
Biogaia damla
Anne sutu gunde 20cc ancak o da her gun gelmiyor..
Su aralarda
Aptamil conformil mama ile besleniyor..
Ama gazdan ve kaka yapamamak mahvediyor oglumu da bizi de..
Arada popoya zeytinyagi suruyoruz.. Sabah aksam mamasina bir cay kasigi zeytin yagi ekliyorum.
Karnina aci elma yagi ile masaj yapiyorum..
Yok yok yok.. Cocuk gazdan catlayacak surekli ayaklari cekiyor karnina agliyor..
doğumumun sezeryan olmasından mütevellit anlatacak fazla birşeyim yok aslında; ama oğluma sözüm var tanışma anımızı yazmam gerek.
1 nisan sabahı 8:30 da hastaneye giriş yaptık, 1 nisanı duyan gelmişti, herkes doğuruyordu. kızkardeşlerim ve eşimle birlikte güle oynaya odamızın bile hazırlanmamış olmasını sorun etmeyerek direkt ameliyat hazırlıklarına başladık. nst için yatağa uzanıncaya kadar zıp zıp zıplayan oğlum nst de yeterli performansı gösteremeyince doktor yeniden nst istedi. bu arad doktorum iki ameliyat arası gelip haalimizi hatrımızı sorup gidiyordu. son bir haftadır beni kesecekler diyerek ağladığımdan sağolsunlar bizim kızlar türlü muziplikler yapıp duruyordu çevremde; dahası kardeşim yeğenini görmek için o kadar heyecanlıydı ki ameliyata benle birlikte girdi. ameliyat sırası bana gelince yeşil örtülü bir sedye ile yolculuğumuz başladı. o sedyeden bir diğerine ordan da ameliyat masasına. sonra spinalim yapıldı. ben işlemlere başlandı. bişeyler sürüldü-soğuk mu sıcak su mu döktük-ayağını kaldır- ben her anını sordum. sondayı o esnada taktılar. başımda bekleyen anestezist ve gözlem hemşiresiyle uzun sohbetler-onlar işimle ilgili sordu ben şimdi ne yapıyorlar diye sordum. bu arada kardeşim ameliyatımıza tam neşter vurulurken dahil oldu. odaya girişi çok komikti. girer girmez bana abla şimdi neşterle kesiyorlar dedi. doktor da ona lütfen şuraya oturun dedi. benim önümde perdeler var tabi, acayip merak ediyorum. zaten tv dede istediğim müzikleri bulup çalamadılar. justin timberlake dinlettiler ama bebeğim çıkarılırken hastane geleneği sanırım ekranda pembe kalpler belirdi ve soft bir jingle çaldılar. kardeşim sürekli resim çekti. iki kişinin ısrarla karnıma bastıredığını hissettim. neden o kadar dar bir alanda çalışıyorsunuz ki, sıkışmasın, daralmasın, biraz daha genişletin, ıkınayım mı dedim. doktorum ne kadar küçük kesik o kadar çabuk iyileşme dedi.kardeşim o esnada kafası çıktı ve çok güzel,saçlara bak dedi ve ağlamasını duydum. ben de onla ağlarım sanıyordum ama merakım baskın çıktı. neye benziyor ilk sorum oldu. kardeşim tabiki bana derken doktorum çok güzel bir bebek dedi. aspire ettiler, temizlediler. kardeşim sağolsun merakımı gidermek adına bebeğimi videoya çekip bana gösteriyordu.o esnada görevlilerden biri kardeşimle benim resmimizi falan çekti.sonra bebeğimi yanıma getirdiler. dokunamadım-ellerimi bağlamışlar ya- ama o kadar beyaz o kadar masumdu ki. biz yukarı çıkıyoruz annesi sen de çabuk gel dediler. ben ne kadar kaldı diye sordum doktoruma dikişe başladık biraz daha sabret dedi. kardeşim daha iç kısımları dikiyorlar abla deyince doktorum siz de bebekle gidin isterseniz dedi kardeşime, nazikçe kovdu yani.buraya kadar herşey güzeldi, sonra seviyem yükseldi ne demekse, yarım saat düşmesini bekledim, kayan sedyelerin üzerinde sedye değiştirerek odama çıkarıldım, bebişim beni bekliyordu odada ağlamıyordu etrafı inceliyordu.kucağıma aldım. hiç yadırgamam, nasıl tutacağımı bilirim, hemen emziririm sanıyordum o kadar yabancı geldi ki o kadar acemiydim ki ve ağladım.şekeri düştü diyerek hemen emzirmek istedim anlar koluma serum diğerine tansiyon aleti sürekli bişeyler bağladılar. sonrası pek de hoş olmayan şeyler yani bana göre. sütümün gelmemesi, göğüs ucu sorunu, etki etmeyen ağrı kesici, ağlamalar, ilk ayağa kalkış, eşimin ve kardeşimin refakatinde tuvalete gitme, emzirememe, bebeğimin şekerinin düşmesi, biberon mama, hemşire bekleme, lohusa şerbeti, eşimin gece uyumak için eve gitmesi, bebeğimin şekerine bakılırken topuğunun delik deşik olduğunu düşünerek yaşadığım vicdan azabı.
tamamen uykusuz geçen bir gecenin ardından taburcu olabileceğimi ama istersem bir gün daha kalabileceğimi söyledi doktorum. daha 5 adımdan fazlasını atamazken nasıl taburcu olacaktım. başıboş sallanan bu göbekle ve bu acı ve yanma ile ne yapacaktım.tekerlekli sandalye geldiği anda depresyona girdim. sonrası ağlamalı sızlamalı kara talihime kör bahtıma yanmalı ama sevenlerimin yanımda olduğunu gördüğüm herkesin beni kırmadan destek olmaya çalıştığı hayatımın en çaresiz 1 haftası. bugün hala yanmam olsa da hatta müthiş bir sırt ağrısı bu yanmaya eşlik etse de salonda uyuyan bebişimin öksüren kv ile aynı odada olması dışında bir sorunum yok çok şükür. derken oğlum geldi. bir kez daha okuyup cümle düşüklüklüklerini düzeltmek isterdim ama beni anlayacağınızı düşünüyorum vazifem beni bekliyor
Canim ben de 40+2 deyim, bugun doktor kontrolum vardi. Suyu iyi, plasenta yaslanmasi yok, nst iyi, dopplerde sorun yok ise doktorlar 42 haftaya kadar bekleyebiliyorlar. Benim doktorum beklemekten yana. Ustelik kizim 3900 gram olmus bile. Yarmagulumuzu dort gozle bekliyoruz biz de :)
bakalım Allahtan hayırlısı.bizimkide bizi 2 yıl bekletti valla canım herşeyimiz aynı seninle :)) dila koymayı düşünüyoruz bakalım siz ne düşünüyosunuz.
doğumumun sezeryan olmasından mütevellit anlatacak fazla birşeyim yok aslında; ama oğluma sözüm var tanışma anımızı yazmam gerek.
1 nisan sabahı 8:30 da hastaneye giriş yaptık, 1 nisanı duyan gelmişti, herkes doğuruyordu. kızkardeşlerim ve eşimle birlikte güle oynaya odamızın bile hazırlanmamış olmasını sorun etmeyerek direkt ameliyat hazırlıklarına başladık. nst için yatağa uzanıncaya kadar zıp zıp zıplayan oğlum nst de yeterli performansı gösteremeyince doktor yeniden nst istedi. bu arad doktorum iki ameliyat arası gelip haalimizi hatrımızı sorup gidiyordu. son bir haftadır beni kesecekler diyerek ağladığımdan sağolsunlar bizim kızlar türlü muziplikler yapıp duruyordu çevremde; dahası kardeşim yeğenini görmek için o kadar heyecanlıydı ki ameliyata benle birlikte girdi. ameliyat sırası bana gelince yeşil örtülü bir sedye ile yolculuğumuz başladı. o sedyeden bir diğerine ordan da ameliyat masasına. sonra spinalim yapıldı. ben işlemlere başlandı. bişeyler sürüldü-soğuk mu sıcak su mu döktük-ayağını kaldır- ben her anını sordum. sondayı o esnada taktılar. başımda bekleyen anestezist ve gözlem hemşiresiyle uzun sohbetler-onlar işimle ilgili sordu ben şimdi ne yapıyorlar diye sordum. bu arada kardeşim ameliyatımıza tam neşter vurulurken dahil oldu. odaya girişi çok komikti. girer girmez bana abla şimdi neşterle kesiyorlar dedi. doktor da ona lütfen şuraya oturun dedi. benim önümde perdeler var tabi, acayip merak ediyorum. zaten tv dede istediğim müzikleri bulup çalamadılar. justin timberlake dinlettiler ama bebeğim çıkarılırken hastane geleneği sanırım ekranda pembe kalpler belirdi ve soft bir jingle çaldılar. kardeşim sürekli resim çekti. iki kişinin ısrarla karnıma bastıredığını hissettim. neden o kadar dar bir alanda çalışıyorsunuz ki, sıkışmasın, daralmasın, biraz daha genişletin, ıkınayım mı dedim. doktorum ne kadar küçük kesik o kadar çabuk iyileşme dedi.kardeşim o esnada kafası çıktı ve çok güzel,saçlara bak dedi ve ağlamasını duydum. ben de onla ağlarım sanıyordum ama merakım baskın çıktı. neye benziyor ilk sorum oldu. kardeşim tabiki bana derken doktorum çok güzel bir bebek dedi. aspire ettiler, temizlediler. kardeşim sağolsun merakımı gidermek adına bebeğimi videoya çekip bana gösteriyordu.o esnada görevlilerden biri kardeşimle benim resmimizi falan çekti.sonra bebeğimi yanıma getirdiler. dokunamadım-ellerimi bağlamışlar ya- ama o kadar beyaz o kadar masumdu ki. biz yukarı çıkıyoruz annesi sen de çabuk gel dediler. ben ne kadar kaldı diye sordum doktoruma dikişe başladık biraz daha sabret dedi. kardeşim daha iç kısımları dikiyorlar abla deyince doktorum siz de bebekle gidin isterseniz dedi kardeşime, nazikçe kovdu yani.buraya kadar herşey güzeldi, sonra seviyem yükseldi ne demekse, yarım saat düşmesini bekledim, kayan sedyelerin üzerinde sedye değiştirerek odama çıkarıldım, bebişim beni bekliyordu odada ağlamıyordu etrafı inceliyordu.kucağıma aldım. hiç yadırgamam, nasıl tutacağımı bilirim, hemen emziririm sanıyordum o kadar yabancı geldi ki o kadar acemiydim ki ve ağladım.şekeri düştü diyerek hemen emzirmek istedim anlar koluma serum diğerine tansiyon aleti sürekli bişeyler bağladılar. sonrası pek de hoş olmayan şeyler yani bana göre. sütümün gelmemesi, göğüs ucu sorunu, etki etmeyen ağrı kesici, ağlamalar, ilk ayağa kalkış, eşimin ve kardeşimin refakatinde tuvalete gitme, emzirememe, bebeğimin şekerinin düşmesi, biberon mama, hemşire bekleme, lohusa şerbeti, eşimin gece uyumak için eve gitmesi, bebeğimin şekerine bakılırken topuğunun delik deşik olduğunu düşünerek yaşadığım vicdan azabı.
tamamen uykusuz geçen bir gecenin ardından taburcu olabileceğimi ama istersem bir gün daha kalabileceğimi söyledi doktorum. daha 5 adımdan fazlasını atamazken nasıl taburcu olacaktım. başıboş sallanan bu göbekle ve bu acı ve yanma ile ne yapacaktım.tekerlekli sandalye geldiği anda depresyona girdim. sonrası ağlamalı sızlamalı kara talihime kör bahtıma yanmalı ama sevenlerimin yanımda olduğunu gördüğüm herkesin beni kırmadan destek olmaya çalıştığı hayatımın en çaresiz 1 haftası. bugün hala yanmam olsa da hatta müthiş bir sırt ağrısı bu yanmaya eşlik etse de salonda uyuyan bebişimin öksüren kv ile aynı odada olması dışında bir sorunum yok çok şükür. derken oğlum geldi. bir kez daha okuyup cümle düşüklüklüklerini düzeltmek isterdim ama beni anlayacağınızı düşünüyorum vazifem beni bekliyor
Iyi geceler arkadaslar tecrubelerinize dayanarak size bir sorum olacak bu benim ins 3 cu sezeryanim olacak cuma gunu hastanede son kontrol icin randevu verdiler sonra sezeryan tarihi verecekler ama benim dun sabahtan beri iki sefer tu alette silindigimde cok az kahverengi kaygan birsey goruyorum beraberinde sirt ve kasik agrim oluyo adet sancisi gibi birde baski hissediyorum bu nedir nisan dedikleri bumu acaba randevumu beklemeden gitsemmi hastaneye cok bekletiyolar hastanede 6 saat kesin bekletirler yardim lutfen
Cep telefonum ablamdaydi bir kereee ondan yazamadim taam miii :)Bebeci ye baktım ama gelmemiş ,
Artık dikiliyor mü dökülüyor mü
Cep telefonum ablamdaydi bir kereee ondan yazamadim taam miii :)
Bunu yazdigin saatte dikiliyordum dokulme yoktu , ama su an dokuluyorum
Emzirme isi zor ismis gercekten yeni yeni almaya basladi azar azar geliypr birseyler bakalim
Cok uykusuzum yarinki ziyaretcilerden odum kopuyor
Daha bir kere yurudum sondayi yeni cikardilar
Ayy gozlerim kapaniyor ben hala size yazmaya calisiyorum dusun yanjii
Kizlar nisanim gelmis galiba:) yani yumurta aki gibi birazcik pembemsi aksamda az gelmisti..bakalim sanci nezaman gelecek..birde benim sanki bacaklarimi ayirmislar gibi alttaki kemiklerim sizliyor..off keske leylekler getirse;(
Son günler hiç geçmiyor ya necla 8 buçuk ay geçti son 15 gün hiç geçmedi.Yarın sezaryenim var korkuyorum gece hiç uyumadım ama döndüm durdum diyemeyeceğim çünkü hareket edemiyordum bütün kemiklerim kırılmış gibiydi.hadi cnm sende muradına eriyosun.bi ben kaldım günün dolduran galiba.bnm dr um normal doğmdan yana.bnde bi sorun olmadğı için sezeryn istemedim.çatımda müsaitmiş.açılmada başlamış.ama sancı fln yok.kendiliğinden gelse çok iyi olcak ama perşembe günüde son sıra benim.eğer dr um 1 saatlik mesafe var gidip gelmektense alayım suni sancıyla derse hazırlıklı gidicem işte.beklicez dersede en fazla 1 hafta daha bekler herhalde yoksa mayıs annesi olmak istemiyorum.çocuğum 10 aylık doğacak.
Çok güzel anlatmışsın resmen yaşadımdoğumumun sezeryan olmasından mütevellit anlatacak fazla birşeyim yok aslında; ama oğluma sözüm var tanışma anımızı yazmam gerek.
1 nisan sabahı 8:30 da hastaneye giriş yaptık, 1 nisanı duyan gelmişti, herkes doğuruyordu. kızkardeşlerim ve eşimle birlikte güle oynaya odamızın bile hazırlanmamış olmasını sorun etmeyerek direkt ameliyat hazırlıklarına başladık. nst için yatağa uzanıncaya kadar zıp zıp zıplayan oğlum nst de yeterli performansı gösteremeyince doktor yeniden nst istedi. bu arad doktorum iki ameliyat arası gelip haalimizi hatrımızı sorup gidiyordu. son bir haftadır beni kesecekler diyerek ağladığımdan sağolsunlar bizim kızlar türlü muziplikler yapıp duruyordu çevremde; dahası kardeşim yeğenini görmek için o kadar heyecanlıydı ki ameliyata benle birlikte girdi. ameliyat sırası bana gelince yeşil örtülü bir sedye ile yolculuğumuz başladı. o sedyeden bir diğerine ordan da ameliyat masasına. sonra spinalim yapıldı. ben işlemlere başlandı. bişeyler sürüldü-soğuk mu sıcak su mu döktük-ayağını kaldır- ben her anını sordum. sondayı o esnada taktılar. başımda bekleyen anestezist ve gözlem hemşiresiyle uzun sohbetler-onlar işimle ilgili sordu ben şimdi ne yapıyorlar diye sordum. bu arada kardeşim ameliyatımıza tam neşter vurulurken dahil oldu. odaya girişi çok komikti. girer girmez bana abla şimdi neşterle kesiyorlar dedi. doktor da ona lütfen şuraya oturun dedi. benim önümde perdeler var tabi, acayip merak ediyorum. zaten tv dede istediğim müzikleri bulup çalamadılar. justin timberlake dinlettiler ama bebeğim çıkarılırken hastane geleneği sanırım ekranda pembe kalpler belirdi ve soft bir jingle çaldılar. kardeşim sürekli resim çekti. iki kişinin ısrarla karnıma bastıredığını hissettim. neden o kadar dar bir alanda çalışıyorsunuz ki, sıkışmasın, daralmasın, biraz daha genişletin, ıkınayım mı dedim. doktorum ne kadar küçük kesik o kadar çabuk iyileşme dedi.kardeşim o esnada kafası çıktı ve çok güzel,saçlara bak dedi ve ağlamasını duydum. ben de onla ağlarım sanıyordum ama merakım baskın çıktı. neye benziyor ilk sorum oldu. kardeşim tabiki bana derken doktorum çok güzel bir bebek dedi. aspire ettiler, temizlediler. kardeşim sağolsun merakımı gidermek adına bebeğimi videoya çekip bana gösteriyordu.o esnada görevlilerden biri kardeşimle benim resmimizi falan çekti.sonra bebeğimi yanıma getirdiler. dokunamadım-ellerimi bağlamışlar ya- ama o kadar beyaz o kadar masumdu ki. biz yukarı çıkıyoruz annesi sen de çabuk gel dediler. ben ne kadar kaldı diye sordum doktoruma dikişe başladık biraz daha sabret dedi. kardeşim daha iç kısımları dikiyorlar abla deyince doktorum siz de bebekle gidin isterseniz dedi kardeşime, nazikçe kovdu yani.buraya kadar herşey güzeldi, sonra seviyem yükseldi ne demekse, yarım saat düşmesini bekledim, kayan sedyelerin üzerinde sedye değiştirerek odama çıkarıldım, bebişim beni bekliyordu odada ağlamıyordu etrafı inceliyordu.kucağıma aldım. hiç yadırgamam, nasıl tutacağımı bilirim, hemen emziririm sanıyordum o kadar yabancı geldi ki o kadar acemiydim ki ve ağladım.şekeri düştü diyerek hemen emzirmek istedim anlar koluma serum diğerine tansiyon aleti sürekli bişeyler bağladılar. sonrası pek de hoş olmayan şeyler yani bana göre. sütümün gelmemesi, göğüs ucu sorunu, etki etmeyen ağrı kesici, ağlamalar, ilk ayağa kalkış, eşimin ve kardeşimin refakatinde tuvalete gitme, emzirememe, bebeğimin şekerinin düşmesi, biberon mama, hemşire bekleme, lohusa şerbeti, eşimin gece uyumak için eve gitmesi, bebeğimin şekerine bakılırken topuğunun delik deşik olduğunu düşünerek yaşadığım vicdan azabı.
tamamen uykusuz geçen bir gecenin ardından taburcu olabileceğimi ama istersem bir gün daha kalabileceğimi söyledi doktorum. daha 5 adımdan fazlasını atamazken nasıl taburcu olacaktım. başıboş sallanan bu göbekle ve bu acı ve yanma ile ne yapacaktım.tekerlekli sandalye geldiği anda depresyona girdim. sonrası ağlamalı sızlamalı kara talihime kör bahtıma yanmalı ama sevenlerimin yanımda olduğunu gördüğüm herkesin beni kırmadan destek olmaya çalıştığı hayatımın en çaresiz 1 haftası. bugün hala yanmam olsa da hatta müthiş bir sırt ağrısı bu yanmaya eşlik etse de salonda uyuyan bebişimin öksüren kv ile aynı odada olması dışında bir sorunum yok çok şükür. derken oğlum geldi. bir kez daha okuyup cümle düşüklüklüklerini düzeltmek isterdim ama beni anlayacağınızı düşünüyorum vazifem beni bekliyor
Cep telefonum ablamdaydi bir kereee ondan yazamadim taam miii :)
Bunu yazdigin saatte dikiliyordum dokulme yoktu , ama su an dokuluyorum
Emzirme isi zor ismis gercekten yeni yeni almaya basladi azar azar geliypr birseyler bakalim
Cok uykusuzum yarinki ziyaretcilerden odum kopuyor
Daha bir kere yurudum sondayi yeni cikardilar
Ayy gozlerim kapaniyor ben hala size yazmaya calisiyorum dusun yanjii
Kelimesi kelimesine aynı durumdayım göbek hariç o düştü bu kadar iğneden sonra9. gün
dikişteki yanmalar bitti
göbek düşmedi
derimiz soyuluyor
iki gecedir uyumuyoruz
kakasını yapabiliyor ama kıvrana kıvrana
akşama kimyon yağı ısmarladım karnına masaj yapmak için
ama altını değiştirmek için her açtığımda ağlıyor
uyurken sürekli korkuyor, titreyiveriyor
sürekli kucakta uyumak istiyor
yani seni anlıyorum ama sana yardım edebilecek bir şey söyleyemiyorum
aynı durumdayız canım
şimdi daldı ben de hemen yatıyorum
malum tüm gece beşik sallayacağız
bu arada ben bebeği kucağımda bile sallamıyordum ama yakında sallamaya başlayacağım görünüyor
bazen gaz sancısında acayip işe yarıyormuş sallamak
bir de mekanik sesler işte fön makinesi olayı
denemeye başlayacağım çaresiz kalırsam
allah yardımcımız olsun
sütten hersey gecer diolar, uykum niye gecmiyo?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?