- 15 Ekim 2012
- 4.625
- 1.360
- 198
Asla ! Öyle değil tabiki.O zaman ben herkesin bedduasını alıyorum derdim.her defasında bunları dile getirmek istemesem de.Canim ben her türlü acıyı tattigimi düşünüyorum bazen.ben bu koca sehirde tek basinayim.hic kimsem yok uzaktan akrabam dahil.vaktinde k.ana ve esimin cok zulmünü gördüm.
Benim esim bana yardım etmez edemez.tembeldir her is bana bakar .hastalik,cocuklar,yalnızlık.
Burda bir iki komşu edindim kimi rahatsızlığımda cok uzaklaştı ,sık görüştüğüm vardı o da cok laf sokar.herseye.hatta komşular birgun kahvaltıya geldiler.bu evim cok küçük salon takimim sığmadı verdik.geldiklerinde yere sofra serdim ki cok dikkatliyimdir en ufak seyden midem bulanır mis gibi hazırladım.ertesi gün başka bir komşuda yedik o ara sık görüştüğüm kisi bana baktı nihayet masada yedik dedi.ben cok sinirliyimdir.sinirlenince dilimde bazen sivriliyor.dedim yerde yemekten rahatsızsan birdaha bende yemezsin.
Tabi ortam buz oldu ve benim tedavi gördüğüm en yalnız zamanımda.dedim nerde yanlışım var?
Yani bir tutar dalı bekliyorum hayatta.
3 yildir ayni evdeyim ve boyatmayi o kadar cok istedim ki yazin boyattik.1hafta sonra ust katin mutfagi akti ki ne akma koridor salon mutfak heryer simsiyah.bende pimpirik gozum orda.neyi cok istediysem bana uzak oldu.bir ev almak ve ilk defa kendi begendigim esyalarda oturmayi cok istiyorum.bazende dur diyorum kendime.Benimde cok mutlu olacağım günlerim olacak kendimi hergun pozitif hazırlıyorum.
Bunların hepsi imtihan.belki hayatta gulemem kim bilir.Ama Rabbim var ahiret var.umudum var.
Hersey bedduaysa dertsizim ben kimsenin canını yakmadım ...