Ben de aynıyım

Bazen çaresizlikten ağlıyorum yatakta kıvrılıp. Bulantı yüzünden uyku dahi uyuyamıyorum, iki aydır insan gibi bir uyku çekmeye hasret kaldım, 7/24 hiç mi kesilmez ya hiç mi bir saatçik olsun aman vermez, nefes aldırmaz.. Ne hamilelik hissedebiliyorum, ne karnımdakiyle duygusal bir bağ kurabiliyorum henüz, hayatımdan bezdim, nerdeyse iki aydır hasta, mutsuz, yarı aç, ızdırap içinde yaşıyorum. Çocuk fikrinden soğudum dicem kızıcaksınız şimdi ama bunu gerçekten yaşayan anlar. Hastane, serum, ilaç, damar yolu açılmaktan delik deşik olmuş kollar, kova, klozet, torba, peçete, çubuk kraker, leblebi... Tiksindim, tükendim bittim artık.. İki aydır insan gibi şöyle doya doya su içemiyorum yahu, su su, en temel insan ihtiyacı... Ha çıkardım çıkarıcam diye minik minik yudumlar. Bekliyorum ilk trimester bitsin diye bir umut...