merhaba kızlar. geçen hafta eşimin tayini ankara'ya çıktı. şu an yaşadığımız yere 10 saat mesafe uzak bi yere yani. bir haftadır her şey allak bullak. müthiş bir belirsizlik ve düzensizlik var hayatımızda. 20 gün sonra göreve başlaması gerekiyor. benim doğum izni hakkım 3 hafta sonra yani aynı zamana denk geliyor. ama ankara'yı hiç bilmiyoruz. litchi yardımcı oldu sağolsun semtler konusunda ama gidip görmeyince tam canlandıramıyor insan kafasında.
merkeze yakın olsun evimiz istiyoruz ama evler çok eski ve pahalı. uzak yerler daha uygun ve yeni ama arabamız yok. bebek gelince acil durumlarda vs. ne yaparız bilmiyorum. ev bulamıyoruz istediğimiz gibi.
ve eşim önce kendisinin gidip bi kaç ay kalması gerektiğini söylüyor. tanımak için ortamı. benim doğumu şu anki şehrimizde yapmamı istiyor. yanıma da yalnız kalmamam için anne ve babasını getirmeyi düşünüyor. ama bunun düşüncesi bile beni deli ediyor. bir haftadır ağlıyorum, bi çıkış bulamıyorum. kısa zaman içinde benim de onunla beraber oraya taşınmam gerektiğini, bunun en doğrusu olacağını düşünüyorum. bi süre sonra uçağa da almayacaklar beni. ve 10 saat otobüs yolculuğu da çekemem tabiki. yani en kısa zamanda gitmemiz en mantıklısı bence ama bunu anlamıyor.
burda doğum yapmayı ben de isterim tabii ki ama yanımda eşim olmadan baş edebileceğimi sanmıyorum. doktorumu hastanemi seviyorum, güveniyorum. ama doğum yapmakla da iş bitmiyor ki. bebek kendine gelene kadar iki belki üç ay burda kalmam gerekecek bence yine gidemiycem ankaraya.
kısacası moralim sıfır. biraz karışık anlattım ama kafamın içi de aynı oranda karışık olduğundan başka türlü anlatamadım