Benim de eşimle sorunlarımız var hatta çok kötü giden bi evliliğimiz.. Bebek olduktan sonra ondan beklemediğim bi şekilde kızıyla ilgileniyo,annesi ben olduğum için seveceğini hiç düşünmüyodum oysaki.. Bu durum dışardan bakınca küçücük bi umut gibi görünse de evlilik,sevgi,saygı namına bişeyin değişeceğini düşünmüyorum ben hatta annem gidince 4 aydır biriktirdiklerini de kusacak ama bu kez sımsıkı kızıma sarılıcam ben,varım yoğum o artık,karnımdayken yeterince üzdüm onu,artık üzmicem.. Hiç olmadı tayin isticem çekip gidicem.. Nolursa olsun kendime eziyet edip acı çekip hayatımın tekrar cehenneme dönmesini izlemicem..
Elinden bişey gelmiyosa da yapabileceğin en güzel şey evlatlarına sarılmak,Rabbim gelir onun hakkından.. Benim annem 30 yaşında 4 çocuğuyla terkedilmiş başka bi kadın için,çok zor günler geçirdi ama ben annemi hiç ağlarken görmedim,hep güçlüydü ve hep idolümdü.. Ben onun kızıyım diyerek üstesinden geldim çok şeyin ve inan bana benim yaşadıklarımda öyle böyle şeyler değil..
Neyse canım çok uzattım,Allah yardımcımız olsun,bu da bizim imtihanımız işte,ilacı da evlatlarımız,onların bi günahı yok..