- 20 Mayıs 2009
- 1.674
- 2.496
- 333
- Konu Sahibi deeplydisturbed
- #41.761
Mrb kızlar bende 28.05.2016 da doğum yaptım 15 günlük oldu benim meleğim artık 3 çocuk annesiyim girip sizlere yazamadım malum doğum yapanlar bilir uykusuzluk nasıl sizlerde oldumu bilmiyorum doğumdan sonra hastaneden eve gelince duygusal deyişiklikler oldu bende kendimi çocuklarıma yetersiz hissettim çok ağladım yeni yeni toparladım kendimi üstüne birde topuk kanından haber geldi bebeginizin tiroid hormonu yüksek çıktı diye ikinci kez topuk kanı alındı allaha şükür onda bi sorun çıkmadı hafif sarılık oldu yani anlayacağınız çok zorlandım doğum yapmış olan arkadaşlar gözünüz aydın doğumu bekleyen arkadaşlar allah yardımcınız olsun hepimizin yavrularını allah korusun bu arada ben zeynep kamil de doğum yaptım çok memnun kaldı odalar iki kişilik ve çok temiz sıcaksu televizyon mini buz dolabı vs herşey mevcut doktor ve hemşireler , hasta bakıcılar çok ilgili eskiden normal doğum yapanlar tek başına kalıyordu hastahanede şimdi öyle değil yakınlarıda kalabiliyor en iyi yanıda doğum ücretsiz sezeryan oldum üstelik Sigorta'da yoktu beş kuruş vermeden çıktım tavsiye ederim
Amin iyi dileklerin için hayırlı olsun bebeğin. Ben de üçüncü bebeğime kavuştum. Bu sefer sezeryan oldum ve devlet hastanesinden çok memnun kaldım. Ama keşke normal doğurabilseydim. Çoktan toparlanmış olurdum.
Öncesinde suni sanci, propes denendi 10saat sonunda ben uyudugum için yani sıfır sancı olunca zaten bebeğimin suyu sınırdaydı, plesanta da sırtıma dogru ucu da giristeydi. Hic ihtimal vermezken sezeryan olunca tuplerimi de bağlattım.
Eşim ikinciye bile zor ikna olmuşken kazara üçüncü oldu. Çok zorlanıyorum. Evde yanımda kalan olmadı. Kızım 7buçuk yaşında o ilgilendi, giydirdi bile beni. Ablam gündüzleri geldi 5gün. Görümcem günde iki kere uğruyor. Şimdi ablam 10yaşında kızını bıraktı. Bulaşık çamaşır işlerine bakıyorlar kızımla. Ben sandalyede oturup komut veriyorum. Onlar da yapıyo. Hem oynuyorlar hem de ben deyince işlere bakıyorlar.
Eşim oğlumla ilgileniyor biberonunu veriyor yanında uyuyor ama bugün oğlum isyan etti anne diye diye ağlama krizine girdi.
Babasının bebeği almasını istemiyor. O annenin diyor. Bebeğin emmesine katlanamiyor. Diğer mememi açıp öpüyor. Bedensel olarak toparlaniyorsun ama psikolojik destek istiyor insan.
Bi de eşim oruç tutuyor diye nazlaniyor. Ne yiyecez diye soruyor sürekli. Yemek yapacak halim de yok. Annesinde pişen yemeklerden alıp geliyor iftara. Öğlene ablam da yok artık çocuklar ne yapabilirse. Dün makarna haşladılar. Tuzu 1yemek kaşığı dedim ama doldurmuşlar. Kaşıkla getirdiler tadına baktım boo. Yikattim ve yogurt ekleyince yenilebildi.
Eşim senelerce bekar hayati yaşamış yemek yapmayı ev işlerini iyi bilir ama yine de elini vurmuyor. İlk gebeligimde evi süpürur camları bile silerdi. Bu bebeği aldırmadım diye elini hiçbirşeye vurmadı. Sadece aş erirken bikac kere balık pisirdi. Bi de 5.ayda taşındık.
Neyse velhasıl kelam annelik her yönden özveri istiyor. Tuvalete kalktığımda ellerimi yıkarken aynada yorgun üzgün çaresiz suratımı görünce hemen değiştiriyorum yüz ifademi. Kaşlarımi kaldırıp kendime bi aferin çekiyorum. Motive olmak lazım dde mi ?