Uyutabildim sonunda
Çok ciddi ciddi konuşulmaya başlanıldı
2.bebek....
Sanırım bana bi işaret geldi
Kötü bi akşam geçirdim
Moralim çok bozuk
Ağlamak istiyorum...
Tıkandım bugün...
Yemiyor... yemekler hazırlıyorum
Önüne koyuyorum yemiyor
Dağıtıyor
Kirleniyor
Sırf özgürlük birey hissi vs vs diye diye bu eziyeti çekip eyvallah diyorum...
Canı sıkılmasın yalnız hissetmesin diye sürekli ilgili olmaya çalışıyorum
Oyuncaklarıyla oynarken yanındayım
Konuşuyorum
Güldürmeye çalışıyorum
Kırk yıl dışarı çıkmasam yinede merak etmem ne olup bitito diye beyefendi temiz hava alsın rahat uyusun benden başka insan görsün dışarıyı keşfetsin diyorum
Dolaştırıyorum gezdiriyorum
Uykusu için hergün banyo masaj seromonisi...
Uyutttt
Hobaaa 20 dk sonra uyansın
Kıyamet....
Evet çocuğun suçu yok
Evet belki dişi ağrıyor
Belki sadece canı sıkılıyor
....
Ama benim bugün sebepsiz şekilde aniden sinirlerim yıprandı
Ağlaması beni çileden çıkardı
O ağladıkça bana geldiler
Bağırmaktan kızmaktan boğazım şişti...
Çok mu içime atıyorum
Çok mu yıprattım kendimi
Çok mu herşey normalmiş gibi davranıyorum da bu patlama oldu şimdi
Kızarken bile pişman olacağımı bilip kızdım
Ve şuan çok pişmanım...
İşte tam da böyle bi lohusalık sürecinden korkuyordum
Yaşadım tekrar ilk günleri...
Ve şimdi aklı eriyor
Bağırdığımı anlıyor
Pişmanım!
Ne olacak böyle(.)