Geliştiren anne baba kitabında Doğan Cüceloğlu bu şiiri önermiş. Okuyunca okadar duygulandım ki sizlede paylaşmak istedim.
YETİŞKİN OĞLUMA
Sürekli Meşguldüm O Kadar Sene
Seninle Doyasıya Oynayamadım
Sen Beni Çağırdın Gel Oyna Diye
Ben Bir Türlü Zaman Ayıramadım
Giydirdim, Doyurdum, Seni Kolladım
Sadece Bunları Yeterli Sandım
Bana Oyuncağını Getirdiğinde
Ben Seni Çoğu Kez Başımdan Savdım
Yatağa Yatırır Seni Okşardım
Sen Uyur Uyumaz Hemen Çıkardım
Şimdi O Günleri Çok Özlüyorum
Keşke Bir Dakika Fazla Kalsaydım
Hayat Ne Kadar Kısa Yıllar Ne Çabuk
Ne Zaman Büyüdü Bu Küçük Çocuk
Ona Dokunmak İçin Uzandığımda
Ellerim Boş Kalır Yüreğim Buruk
Artık Ne Resimler Ne De Oyunlar
Ne İyi Geceler Ne Sarılmalar
Hepsi Çok Geride Ulaşmak Zor
Yaşanmadı Sanki O Güzel Yıllar
Artık Hiç İşim Yok Yapayalnızım
Günlerim Çok Uzun Üstelik Bomboş
Keşke İsteklerini Bir Bir Yapsaydım
Küçük Arzuların Şimdi Çok Şirin Çok Hoş