Bende mesela kızım olsun, sohbet eşliğinde kahvelerimizi yudumlayalım.
Kol kola alışverişe gidelim. Bazen benim kıyafetlerimi aşırsın :)
Böyle hayaller kurmuştum hep, belki annemle yaşayamadığım için? Bilmiyorum..
Ben daha hayatımın baharındaydım kaybettiğim de, o acıyı asla unutamam.
Anneme benzesin isterdim. Gözleri kocaman mavi mavi baksın.
Annemin adını yaşatsın..
Ama doktor erkeğe benziyor dedi.
İnanın hiç üzülmedim, üzülemem ki.
Rabbim lütfetmiş evlat veriyor hemde uğraştırmadan, endometriozis (çikolata kisti) hastasıyım, bu hastalığı yaşayanlar bilir çocuk sahibi olmak kolay değildir. O yüzden ne haddime benim üzülmek?
Allah sağlıklı, hayırlı evlatlar nasip etsin herkese inşallah.