- 6 Mart 2017
- 23
- 47
- 18
- 37
- Konu Sahibi Sezerbusra21
- #47.881
Merhaba Kızlar,
Süt konusuna takılıp kendinizi bitirmeyin. Bebekler sık sık sadece acıktıklarından değil, sizin memenizde güveni, mutluluğu, kokuyu hissettiklerimden gelmek istiyorlar. Mesela ben dikkat ediyorum, çok kucaklandıysa o gün, akşamında mememden kopamıyor.
Biraz düşük kiloyla doğdu bebeğim, 3010 gr dı. 2700 e düştü ve ilk 15 gün sonunda 3190 a anca çıkabildi. 4 doktor mama ver dedi, çevremdeki anneler bu çocuk açlıktan ağlıyor dedi. Kendime 1 hafta süre verdim. İstediğim kilo alımı 1 hafta daha olmazsa mamaya başlayacağım diye. Neyseki sonradan toparladı kendini miniğim. Bence biz hissediyoruz aslında ne istiyor ne bekliyor. Sadece bebekle aramızda başkaları olmamalı. Onlar bebeği yanlış okumamıza sebep oluyor.
Örneğin benim bebeğim gaz problemi olan, tam kolik olmasa da “cadı saati” denen her gün aynı saatlerde ağlama ritüeline girmişti. Onu yeme, bunu yeme, kimyona bulanmış yemekler derken çare etmedi. Doktor laktoz parçalayıcı enzim verdi. Ben onu da veröedim
Çünkü bebeğe biraz zaman vermek lazım. Bağırsak gelişimini tamamlama döneminde tembelleştirme yapmamak adına. Bizler bile ilk yediğimiz sebze-meyve den sonra hazımsızlık yaşayabilirken onların minik bağırsaklarına bu uyum sürecinde destek olmalıyız. Ancak bebekler için probiyptik damlalar var. Bunları doktorunuzdan isteyebilirsiniz.
Bebeğiniz nörolojik gelişiminde sıkıntı yaşamıyorsa, gıda yeterliliği konusunda da kendinizi çok yıpratmayın derim.
Uyku da bir diğer konu. 1 ay önce hiç uyumayan bebeğimin uyku düzeni yüzünden bunalımın eşiğinr geldim. Sonra doktorum şunu dedi. “ihtiyacı olanı memede, yatakta, kucakta bir şekilde uyur. Günde 7 saatse bu tamamlar 7 ye korkma dedi. Gercekten uyku güncesi tutunca totalde hep aynı saati uyuduğunu fark edip rahatladım.
Annelik gerçekten anne olunca anlaşılan birşeymiş. Ben zorlansam da her seferinde içimdeki çılgın anneyle sık sık konuşup onu rahatlatmaya çalışıyorum.
Allah bebeklerimize sağlık, uzun ömür, güzel baht versin...
Süt konusuna takılıp kendinizi bitirmeyin. Bebekler sık sık sadece acıktıklarından değil, sizin memenizde güveni, mutluluğu, kokuyu hissettiklerimden gelmek istiyorlar. Mesela ben dikkat ediyorum, çok kucaklandıysa o gün, akşamında mememden kopamıyor.
Biraz düşük kiloyla doğdu bebeğim, 3010 gr dı. 2700 e düştü ve ilk 15 gün sonunda 3190 a anca çıkabildi. 4 doktor mama ver dedi, çevremdeki anneler bu çocuk açlıktan ağlıyor dedi. Kendime 1 hafta süre verdim. İstediğim kilo alımı 1 hafta daha olmazsa mamaya başlayacağım diye. Neyseki sonradan toparladı kendini miniğim. Bence biz hissediyoruz aslında ne istiyor ne bekliyor. Sadece bebekle aramızda başkaları olmamalı. Onlar bebeği yanlış okumamıza sebep oluyor.
Örneğin benim bebeğim gaz problemi olan, tam kolik olmasa da “cadı saati” denen her gün aynı saatlerde ağlama ritüeline girmişti. Onu yeme, bunu yeme, kimyona bulanmış yemekler derken çare etmedi. Doktor laktoz parçalayıcı enzim verdi. Ben onu da veröedim

Bebeğiniz nörolojik gelişiminde sıkıntı yaşamıyorsa, gıda yeterliliği konusunda da kendinizi çok yıpratmayın derim.
Uyku da bir diğer konu. 1 ay önce hiç uyumayan bebeğimin uyku düzeni yüzünden bunalımın eşiğinr geldim. Sonra doktorum şunu dedi. “ihtiyacı olanı memede, yatakta, kucakta bir şekilde uyur. Günde 7 saatse bu tamamlar 7 ye korkma dedi. Gercekten uyku güncesi tutunca totalde hep aynı saati uyuduğunu fark edip rahatladım.
Annelik gerçekten anne olunca anlaşılan birşeymiş. Ben zorlansam da her seferinde içimdeki çılgın anneyle sık sık konuşup onu rahatlatmaya çalışıyorum.
Allah bebeklerimize sağlık, uzun ömür, güzel baht versin...