canlar merhaba güzek anneler tekrar...
05 şubatta normal doğumla kızımı kucağıma aldım belki hatirlarsiniz yazmıştım zor oldu ondan yazmayacağım herkes doğurana kadar diye ama herkes yazmış bende yazicam sırf sonunu ve şimdiki halimi bilin ve cesaret olsun diye..
doktorum bol bol yürü ve merdiven cık diyordu sürekli yürüyordum eşimle dolaştık dışarıda 15 dk filan az az adet ağrısı gibi ağrılarım geliyordu... eve geldik kapıdan girdim suyum resmen boşaldı öyle az az vs gelmedi anlatıldığı gibi .. akşam 4 te hastanedeydim yani yarım saate hemen gittim .. ve serüven başladı 1 cm açılma var . odayı süsledik iyiydim gayet adet sancısı çekiyor gibi... akşam 8 de bir arttı sancılarım 80 leri görmeye başladı yine iyiydim sadece eşimin elini sıkıyordum. . saat 10 gibi 100 lere çıktı ve aklım gidecek gibi hissediyordum şancı aralarında .. epidural vermedi doktorum açılmam çok iyiydi çünkü. 8 cm e çıktı herşey harika.. saat 11 açılma devam etmiyor saat 12 yok gece 1 yok gece 2 yok kaldım 8 cm de. suni şancı takıldı 120 leri görüyorum gözlerim çıkacak sanıyorum bağırıyorum yan odadan karşı odadan geliyorlar duaya halime herkes üzülüyor herkes doğuruyor 5 saate benim oldu 10 saat tik yok.. artık lavabo da ki hasta tutunma demirini söktüğümü hatırlıyorum .. o derece bozdum kafayı sancıdan. doktorum geldi ve bebek kalp atışlarının iyiye gitmediğini söyledi. şancı çektiğim anda bebek kalp atışları düşüyor hatta bazen kayboluyor kendim gördüm nst de . ağlıyorum Allahım yardım et diye ama nafile açılmıyor. en son yere çökmüş şekilde eşimin elini tutarak kurtarın beni dediğimi anımsıyorum. saat 3 oldu doktor sezeryana alacağız mecbur ne dersin dedi bu kadar sancıdan sonra sezeryan mi dedim malesef diyor oda üzülüyor ama elinden gelen birşey yok. biraz daha vereceğim suni dedi ben delirdim suni damara aktıkça çıldırıyorum sancılar 120 yi geçiyor yatağı parçalayacağım. çok az epidural verdi bırak uyuşmayı yürüyorum kıvranıyorum sancıdan. veremem açılman yavaşlar dedi haklı da. ama düşmüşüm can derdine.3buçuk oldu saat 9 cm oldu . ve doktor ameliyathane dedi aldılar beni ve eğer güzel ıkınırsam doğum olacağını yapamazsam sezeryanla acil alınacak dedi doktor başımda anestezi doktoru hemşireler ebe herkes . hadi ıkın diyor gücüm yok ki nefesim tükendi halim yok.. sonra Allahım yardım et diye çığlık attım ve 3 ıkınmada bebeğimi kucağıma aldım.. ve o an ne şancı ne acı ne ağrı zerre kalmadı. inanamadım nerde ağrılar diyorum doktora sevinçten ağlayarak gitti hepsi bitti diyor. uyuşturdunuz mu yoksa diyorum 12 saat sancıdan sonra inanamıyorım hiç agrım yok .. alttan dikiş atıyor bi iğne acısı hissediyorum o kadar.. oda bana sinek ısırığı o an. doktor bacaklarımı gıdıklıyor bak bakalım uyuşukluk var mı diye hiç yok.. meğer tüm şancı başı çıkana kadarmış .. doktor tebrik etti afferin diyerek eşim başımda ağlıyor ebe bastırıdığı an karnıma elini sıkmışım tırnaklarım geçmiş kadına onu gösteriyor gülüyorum herkes gülüyor.. ve eve zıplaya zıplaya geldim 2 gün sonra.. azıcık dikiş acısından başka gram birşeyim yok. bebeği ben taşıyorum.. pusetle. her gören sen mısın o bağıran bak şimdi sekiyorsun diyordu çıkarken.. Şimdi 21 günlük kızım ve hepsini unuttum videolara bakıp aaa bu ben miyim diyorum ve hepsini unuttum herşey geçti hiç bir ağrım sancım yok.. tek derdim uykusuzluk ve ağırlaşan uykum.. bebeğime yetebilmek. demem o ki kızlar çok takip edemiyorum ama yapabilirsiniz ben gibi 65.5 kilo kız yaptıysa.. herşey bitiyor dogdugu an hem de . o saniye pamuk gibi oluyor dünya.. ne ağrı ne şancı.. bir de bir melek yanınızda .. yapabilirsiniz. . hepinize dua ettim kim doğum yapacaksa yardım et rabbim diyerek .. haydi kızlar tek avazda inşallah
