- 19 Nisan 2018
- 762
- 1.382
- 63
Bende öyle.. ağlayasım var resmen gece gece bunalıma girdim ya hormonlar alt üst
Bende öyle.. ağlayasım var resmen gece gece bunalıma girdim ya hormonlar alt üstİyi geceler kızlar.. Bugün Doğumdan önce son pazarımız olabilir diye pikniğe gidelim dedik geldiğimden beri belim kırılıyor ağrıdan. Kasıklarımda da inanılmaz bir baskı ve ağrı var. Nişan vs gelmedi. Yarın kontrol günümüz bakalım açılma vs var mı. Gerçekten tükendiğimi hissediyorum artık
Inanın ben de çok merak etmstm bu durumu ilk çocuk heyecanı sanmstmBurda 35-36 haftada 1.670gr dogan bebegin annesi varken 38.haftada 3.200 kucuk mu diye de sormayin lutfen, ne istiyorsunuz 5kg mu olsun? İlk cocuk degil, 37 yasindasiniz, neden bu fikirler?
O bebegin annesine yazik. İnsanlar bir gun fazla dursun da büyüsün diye ugrasiyor, 8 hafta dogum sancisina katlanan var.
Biraz empati lütfen.
Rabbim yardımcınız olsun canımMerhaba kizlar gunlerdir gelip bakamadim yazamadim size. Mesaj yazip gitmek icin 10 dakikam filan var. Icimi dokup kacacagim.
Oncelikle son sayfadan anladigim kadariyla bir suru yeni dogum olmus R Rzg14 basta olmak uzere hepinizi tek tek tebrik ederim.
Ben olumlu durusumu neredeyse tamamen kaybetmis durumdayim. Bugun cocuklarimin 40i cikti ve biz hala hastanedeyiz. Cocuklarimdan birini taburcu ettiler ancak digeri hala dikkatli bir sekilde takip gerektiriyor. Cikartamiyorlar, ciksa dahi seyahat edemeyecegi icin evimize hemen donemeyecegiz. Surekli makine sesleri, kablolar, gelip giden doktorlar, sayisiz hemsire, kizimin ekseriyetle duran kalbi, tam bu kez toparliyor derken tekrsr geriye gidisleri bitirdi beni artik. Sutum iyi diye sevinirken en son mememdeki kanallar tikandi ve 2 hemsire ve esimin 2 saatlij cabasi sonucu cigliklar atarak aci cekerek en sonunda acmayi basarabildik. Bebeklerimin ikisi de hala cok kucuk olduklarindan emerek meme bosaltmayi birakin, hala duzenli olarak meme emmeyi becrremiyorlar. Haliylr zaten surekli pompa yapmaktan iyice hassaslasan memelerim onlar da ememedikce yara icinde kaldi. Ama en buyuk acim mememdeki yaralardan degil, gonlumde olusan ben iyi anne degilim, bebegimi emzirmeyi bile beceremiyorum duygusundan kaynaklanan acim...
Kimsesiz, desteksiz gecirdigim 40 gunluk bu surede, cocuklarimizin isimlerini kulaklarina okumak bile ancak aklimiza geldi. Esim ezani okurken catlayana kadar agladim. Benim psikolojim tamamen bitti. Artik daha fazla hastane koridoru ve kablo gormek istemiyorum. Allahim bir an once minik kizima sifa versin diye hergun aglayip dua etmekten baska sansim kalmadi.
Bir de unutmak istemedigim bu surecte dik durmak icin insan ustu bir caba sarfettigim halde yarama tuz basan insanlar oldu. Turkiye de guya en iyi arkadasim yakin dostum olanlarin hicbiri bu sure boyunca ne aradi ne sordu. Orada yalniz ne yapiyorsun demeyi bile cok gorduler. Sukur Allah onlara muhtac etmedi ama bu surecte bir de sosyal cevre temizligi yapmak zorunda kaldim. Sagolsun kanimdan canimdan oz annem her aradiginda gerek "nasipleri varsa yasarlar yoksa ölürler.üzülme" diyerek, gerek "lohusanın mezarı 40 gün açık olur" deyip beni ya çocuklarıma bakamazsam stresine sokarak elinden gelen her türlü desteği sağladı.
Bu süreçte, yıllardır tanıdığım insanlardan etimle kemiğimle nefret etmeye başlarken, hic yuzunu gormedigim sizlerden mesaj almak, surekli sizler tarafindan hatirlanmak, beni en cok rahatlatan sey oldu.
Bu surec, hayatimdaki bir cok yanlisi gormem, etrafimdaki insanlari ayiklamam acisindan asiri ogretici oldu. Bunca zorlugun icinde, hastanede aglayarak gecen gunlerin arasinda, normal zamanda bir insandan istenmeyecek beklenmeyecek isler yapmam icin mailler aldim isyerimden ki o da hikayenin ayri bir pis yuzu ama anlatmaya takatim yok.
Sadece sizlere yanimda oldugunuz icin tesekkur etmek, ve her akliniza geldiginde iki minik savascim ve kendim.icin.dua istedigimi hatirlatmak icin yaziyorum. Dusuk riski, kirilan ayagim, kaybettigim disim, gecirdigim envai cesit.enfeksiyonlar da dahil olmak uzere bu hamileligin ve bir turlu tadini cikaramadigim annelik duygusuna duydugum hasretin, sabrimi sinamak icin Allah tarafindan gonderildiginin farkinda olarak verdigim sabir savasindan insallah galibiyet ile cikacagim.
Ve sevgili guzel anneler, dogumun hemen ertesinde cocuklariniza sarildiginizda hissettiginiz o duygulari, hastaneden bebeginizle cikmanin verdigi sevinci sonuna kadar yasayin. Cunku bir yerlerde o duygulari yasayamadigi icin olecek gibi aci ceken, o anneleri gordugunde koridor kenarlarinda cokup hungur hungur aglayan, bebegini dogdugu an bile koklayamamis bir camin arkasindan seyretmek zorunda olan anneler var. Sukredin, mutlu olun.
Bir an once eski pozitif halime donebilmenin ozlemi ile, hepinize en icten dualarimi gonderiyorum. Allah hepinize rahat mutlu ve problemlerden uzak annelik nasip etsin.
Canımsın vallahi gözlerim doldu okurken sen çok güçlü bir annesin ve burda hepimiz kendi evladımız gibi dua ediyoruz doğan her bebek için. Rabbim hep güzel günlerini göstersin v inanyrm ki kızlar nazlı olur annesi sana naz yapıyor öyle güzel buyuyckk ki abisini bile gececk eminimMerhaba kizlar gunlerdir gelip bakamadim yazamadim size. Mesaj yazip gitmek icin 10 dakikam filan var. Icimi dokup kacacagim.
Oncelikle son sayfadan anladigim kadariyla bir suru yeni dogum olmus R Rzg14 basta olmak uzere hepinizi tek tek tebrik ederim.
Ben olumlu durusumu neredeyse tamamen kaybetmis durumdayim. Bugun cocuklarimin 40i cikti ve biz hala hastanedeyiz. Cocuklarimdan birini taburcu ettiler ancak digeri hala dikkatli bir sekilde takip gerektiriyor. Cikartamiyorlar, ciksa dahi seyahat edemeyecegi icin evimize hemen donemeyecegiz. Surekli makine sesleri, kablolar, gelip giden doktorlar, sayisiz hemsire, kizimin ekseriyetle duran kalbi, tam bu kez toparliyor derken tekrsr geriye gidisleri bitirdi beni artik. Sutum iyi diye sevinirken en son mememdeki kanallar tikandi ve 2 hemsire ve esimin 2 saatlij cabasi sonucu cigliklar atarak aci cekerek en sonunda acmayi basarabildik. Bebeklerimin ikisi de hala cok kucuk olduklarindan emerek meme bosaltmayi birakin, hala duzenli olarak meme emmeyi becrremiyorlar. Haliylr zaten surekli pompa yapmaktan iyice hassaslasan memelerim onlar da ememedikce yara icinde kaldi. Ama en buyuk acim mememdeki yaralardan degil, gonlumde olusan ben iyi anne degilim, bebegimi emzirmeyi bile beceremiyorum duygusundan kaynaklanan acim...
Kimsesiz, desteksiz gecirdigim 40 gunluk bu surede, cocuklarimizin isimlerini kulaklarina okumak bile ancak aklimiza geldi. Esim ezani okurken catlayana kadar agladim. Benim psikolojim tamamen bitti. Artik daha fazla hastane koridoru ve kablo gormek istemiyorum. Allahim bir an once minik kizima sifa versin diye hergun aglayip dua etmekten baska sansim kalmadi.
Bir de unutmak istemedigim bu surecte dik durmak icin insan ustu bir caba sarfettigim halde yarama tuz basan insanlar oldu. Turkiye de guya en iyi arkadasim yakin dostum olanlarin hicbiri bu sure boyunca ne aradi ne sordu. Orada yalniz ne yapiyorsun demeyi bile cok gorduler. Sukur Allah onlara muhtac etmedi ama bu surecte bir de sosyal cevre temizligi yapmak zorunda kaldim. Sagolsun kanimdan canimdan oz annem her aradiginda gerek "nasipleri varsa yasarlar yoksa ölürler.üzülme" diyerek, gerek "lohusanın mezarı 40 gün açık olur" deyip beni ya çocuklarıma bakamazsam stresine sokarak elinden gelen her türlü desteği sağladı.
Bu süreçte, yıllardır tanıdığım insanlardan etimle kemiğimle nefret etmeye başlarken, hic yuzunu gormedigim sizlerden mesaj almak, surekli sizler tarafindan hatirlanmak, beni en cok rahatlatan sey oldu.
Bu surec, hayatimdaki bir cok yanlisi gormem, etrafimdaki insanlari ayiklamam acisindan asiri ogretici oldu. Bunca zorlugun icinde, hastanede aglayarak gecen gunlerin arasinda, normal zamanda bir insandan istenmeyecek beklenmeyecek isler yapmam icin mailler aldim isyerimden ki o da hikayenin ayri bir pis yuzu ama anlatmaya takatim yok.
Sadece sizlere yanimda oldugunuz icin tesekkur etmek, ve her akliniza geldiginde iki minik savascim ve kendim.icin.dua istedigimi hatirlatmak icin yaziyorum. Dusuk riski, kirilan ayagim, kaybettigim disim, gecirdigim envai cesit.enfeksiyonlar da dahil olmak uzere bu hamileligin ve bir turlu tadini cikaramadigim annelik duygusuna duydugum hasretin, sabrimi sinamak icin Allah tarafindan gonderildiginin farkinda olarak verdigim sabir savasindan insallah galibiyet ile cikacagim.
Ve sevgili guzel anneler, dogumun hemen ertesinde cocuklariniza sarildiginizda hissettiginiz o duygulari, hastaneden bebeginizle cikmanin verdigi sevinci sonuna kadar yasayin. Cunku bir yerlerde o duygulari yasayamadigi icin olecek gibi aci ceken, o anneleri gordugunde koridor kenarlarinda cokup hungur hungur aglayan, bebegini dogdugu an bile koklayamamis bir camin arkasindan seyretmek zorunda olan anneler var. Sukredin, mutlu olun.
Bir an once eski pozitif halime donebilmenin ozlemi ile, hepinize en icten dualarimi gonderiyorum. Allah hepinize rahat mutlu ve problemlerden uzak annelik nasip etsin.
Tatlım ben sürmüyorum yara olmadıkça ama bi kere sürüp nemlendirebilirsin hiç yara olmazGpgus ucu kremi her emzirmeden sonrsmi surcez yokss gunde 1 defa
Mi canim
Benim ki de hep ezan okunmdn 5 dakika once acimmm diye uyandırmaya başladı 1 haftadır teyzeleri napczzYanlız değilsin
Evet ve uyuyamıyorumSeninde mi yarınn
Doğsalar bi dert doğmasalar ayrı bi dert ama lohusalık daha zor Allah hepimizin yardımcısı olsunBenim ki de hep ezan okunmdn 5 dakika once acimmm diye uyandırmaya başladı 1 haftadır teyzeleri napczz
Merhaba kizlar gunlerdir gelip bakamadim yazamadim size. Mesaj yazip gitmek icin 10 dakikam filan var. Icimi dokup kacacagim.
Oncelikle son sayfadan anladigim kadariyla bir suru yeni dogum olmus R Rzg14 basta olmak uzere hepinizi tek tek tebrik ederim.
Ben olumlu durusumu neredeyse tamamen kaybetmis durumdayim. Bugun cocuklarimin 40i cikti ve biz hala hastanedeyiz. Cocuklarimdan birini taburcu ettiler ancak digeri hala dikkatli bir sekilde takip gerektiriyor. Cikartamiyorlar, ciksa dahi seyahat edemeyecegi icin evimize hemen donemeyecegiz. Surekli makine sesleri, kablolar, gelip giden doktorlar, sayisiz hemsire, kizimin ekseriyetle duran kalbi, tam bu kez toparliyor derken tekrsr geriye gidisleri bitirdi beni artik. Sutum iyi diye sevinirken en son mememdeki kanallar tikandi ve 2 hemsire ve esimin 2 saatlij cabasi sonucu cigliklar atarak aci cekerek en sonunda acmayi basarabildik. Bebeklerimin ikisi de hala cok kucuk olduklarindan emerek meme bosaltmayi birakin, hala duzenli olarak meme emmeyi becrremiyorlar. Haliylr zaten surekli pompa yapmaktan iyice hassaslasan memelerim onlar da ememedikce yara icinde kaldi. Ama en buyuk acim mememdeki yaralardan degil, gonlumde olusan ben iyi anne degilim, bebegimi emzirmeyi bile beceremiyorum duygusundan kaynaklanan acim...
Kimsesiz, desteksiz gecirdigim 40 gunluk bu surede, cocuklarimizin isimlerini kulaklarina okumak bile ancak aklimiza geldi. Esim ezani okurken catlayana kadar agladim. Benim psikolojim tamamen bitti. Artik daha fazla hastane koridoru ve kablo gormek istemiyorum. Allahim bir an once minik kizima sifa versin diye hergun aglayip dua etmekten baska sansim kalmadi.
Bir de unutmak istemedigim bu surecte dik durmak icin insan ustu bir caba sarfettigim halde yarama tuz basan insanlar oldu. Turkiye de guya en iyi arkadasim yakin dostum olanlarin hicbiri bu sure boyunca ne aradi ne sordu. Orada yalniz ne yapiyorsun demeyi bile cok gorduler. Sukur Allah onlara muhtac etmedi ama bu surecte bir de sosyal cevre temizligi yapmak zorunda kaldim. Sagolsun kanimdan canimdan oz annem her aradiginda gerek "nasipleri varsa yasarlar yoksa ölürler.üzülme" diyerek, gerek "lohusanın mezarı 40 gün açık olur" deyip beni ya çocuklarıma bakamazsam stresine sokarak elinden gelen her türlü desteği sağladı.
Bu süreçte, yıllardır tanıdığım insanlardan etimle kemiğimle nefret etmeye başlarken, hic yuzunu gormedigim sizlerden mesaj almak, surekli sizler tarafindan hatirlanmak, beni en cok rahatlatan sey oldu.
Bu surec, hayatimdaki bir cok yanlisi gormem, etrafimdaki insanlari ayiklamam acisindan asiri ogretici oldu. Bunca zorlugun icinde, hastanede aglayarak gecen gunlerin arasinda, normal zamanda bir insandan istenmeyecek beklenmeyecek isler yapmam icin mailler aldim isyerimden ki o da hikayenin ayri bir pis yuzu ama anlatmaya takatim yok.
Sadece sizlere yanimda oldugunuz icin tesekkur etmek, ve her akliniza geldiginde iki minik savascim ve kendim.icin.dua istedigimi hatirlatmak icin yaziyorum. Dusuk riski, kirilan ayagim, kaybettigim disim, gecirdigim envai cesit.enfeksiyonlar da dahil olmak uzere bu hamileligin ve bir turlu tadini cikaramadigim annelik duygusuna duydugum hasretin, sabrimi sinamak icin Allah tarafindan gonderildiginin farkinda olarak verdigim sabir savasindan insallah galibiyet ile cikacagim.
Ve sevgili guzel anneler, dogumun hemen ertesinde cocuklariniza sarildiginizda hissettiginiz o duygulari, hastaneden bebeginizle cikmanin verdigi sevinci sonuna kadar yasayin. Cunku bir yerlerde o duygulari yasayamadigi icin olecek gibi aci ceken, o anneleri gordugunde koridor kenarlarinda cokup hungur hungur aglayan, bebegini dogdugu an bile koklayamamis bir camin arkasindan seyretmek zorunda olan anneler var. Sukredin, mutlu olun.
Bir an once eski pozitif halime donebilmenin ozlemi ile, hepinize en icten dualarimi gonderiyorum. Allah hepinize rahat mutlu ve problemlerden uzak annelik nasip etsin.
Amiiiiin ❤Yarin baya doğum olacak gibi, heoiniz sag salim girip çıkarsınız minnaklariniza kavusursunuz kızlar
Saat dokuz gibi doğuma gireceğim bebeklerin duamda olacak bil istedim az daha sabır arkadaşımMerhaba kizlar gunlerdir gelip bakamadim yazamadim size. Mesaj yazip gitmek icin 10 dakikam filan var. Icimi dokup kacacagim.
Oncelikle son sayfadan anladigim kadariyla bir suru yeni dogum olmus R Rzg14 basta olmak uzere hepinizi tek tek tebrik ederim.
Ben olumlu durusumu neredeyse tamamen kaybetmis durumdayim. Bugun cocuklarimin 40i cikti ve biz hala hastanedeyiz. Cocuklarimdan birini taburcu ettiler ancak digeri hala dikkatli bir sekilde takip gerektiriyor. Cikartamiyorlar, ciksa dahi seyahat edemeyecegi icin evimize hemen donemeyecegiz. Surekli makine sesleri, kablolar, gelip giden doktorlar, sayisiz hemsire, kizimin ekseriyetle duran kalbi, tam bu kez toparliyor derken tekrsr geriye gidisleri bitirdi beni artik. Sutum iyi diye sevinirken en son mememdeki kanallar tikandi ve 2 hemsire ve esimin 2 saatlij cabasi sonucu cigliklar atarak aci cekerek en sonunda acmayi basarabildik. Bebeklerimin ikisi de hala cok kucuk olduklarindan emerek meme bosaltmayi birakin, hala duzenli olarak meme emmeyi becrremiyorlar. Haliylr zaten surekli pompa yapmaktan iyice hassaslasan memelerim onlar da ememedikce yara icinde kaldi. Ama en buyuk acim mememdeki yaralardan degil, gonlumde olusan ben iyi anne degilim, bebegimi emzirmeyi bile beceremiyorum duygusundan kaynaklanan acim...
Kimsesiz, desteksiz gecirdigim 40 gunluk bu surede, cocuklarimizin isimlerini kulaklarina okumak bile ancak aklimiza geldi. Esim ezani okurken catlayana kadar agladim. Benim psikolojim tamamen bitti. Artik daha fazla hastane koridoru ve kablo gormek istemiyorum. Allahim bir an once minik kizima sifa versin diye hergun aglayip dua etmekten baska sansim kalmadi.
Bir de unutmak istemedigim bu surecte dik durmak icin insan ustu bir caba sarfettigim halde yarama tuz basan insanlar oldu. Turkiye de guya en iyi arkadasim yakin dostum olanlarin hicbiri bu sure boyunca ne aradi ne sordu. Orada yalniz ne yapiyorsun demeyi bile cok gorduler. Sukur Allah onlara muhtac etmedi ama bu surecte bir de sosyal cevre temizligi yapmak zorunda kaldim. Sagolsun kanimdan canimdan oz annem her aradiginda gerek "nasipleri varsa yasarlar yoksa ölürler.üzülme" diyerek, gerek "lohusanın mezarı 40 gün açık olur" deyip beni ya çocuklarıma bakamazsam stresine sokarak elinden gelen her türlü desteği sağladı.
Bu süreçte, yıllardır tanıdığım insanlardan etimle kemiğimle nefret etmeye başlarken, hic yuzunu gormedigim sizlerden mesaj almak, surekli sizler tarafindan hatirlanmak, beni en cok rahatlatan sey oldu.
Bu surec, hayatimdaki bir cok yanlisi gormem, etrafimdaki insanlari ayiklamam acisindan asiri ogretici oldu. Bunca zorlugun icinde, hastanede aglayarak gecen gunlerin arasinda, normal zamanda bir insandan istenmeyecek beklenmeyecek isler yapmam icin mailler aldim isyerimden ki o da hikayenin ayri bir pis yuzu ama anlatmaya takatim yok.
Sadece sizlere yanimda oldugunuz icin tesekkur etmek, ve her akliniza geldiginde iki minik savascim ve kendim.icin.dua istedigimi hatirlatmak icin yaziyorum. Dusuk riski, kirilan ayagim, kaybettigim disim, gecirdigim envai cesit.enfeksiyonlar da dahil olmak uzere bu hamileligin ve bir turlu tadini cikaramadigim annelik duygusuna duydugum hasretin, sabrimi sinamak icin Allah tarafindan gonderildiginin farkinda olarak verdigim sabir savasindan insallah galibiyet ile cikacagim.
Ve sevgili guzel anneler, dogumun hemen ertesinde cocuklariniza sarildiginizda hissettiginiz o duygulari, hastaneden bebeginizle cikmanin verdigi sevinci sonuna kadar yasayin. Cunku bir yerlerde o duygulari yasayamadigi icin olecek gibi aci ceken, o anneleri gordugunde koridor kenarlarinda cokup hungur hungur aglayan, bebegini dogdugu an bile koklayamamis bir camin arkasindan seyretmek zorunda olan anneler var. Sukredin, mutlu olun.
Bir an once eski pozitif halime donebilmenin ozlemi ile, hepinize en icten dualarimi gonderiyorum. Allah hepinize rahat mutlu ve problemlerden uzak annelik nasip etsin.
2 defa sezeryan olmuş biri olarak kesinlikle korkmanıza gerek yok ben şükür rahat geçirdim ikisini de ve 2 güne ayaklandim ağrı sızı biraz oluyor tabi ama çok aşırı değil. Bebişinizi kucağınıza alacağınız o ilk ana odaklanın bence. Inş rahat güzel bir doğum olur bebişiniz sağlıkla gelsin insHayırlı geceler kızlar yarın sabah hastaneye gidiyoruz. Çok gergin stresli korkulu tedirgin heyecanlıyım yani bütün duyguları yaşıyorum. Bugün 50 kere falan ağlamışımdır. Hayatımda hiç bu kadar yogun duygu yüklemesi yaşamamıştım. İnşallah yarın size güzel haberlerle gelirim. 15.30 da sezeryan olacak kısmetse. Allah hepimizin yardımcısı olsun ❤
Sancı hepnvar ama düzensiz.
Allah sabır versin canım. Dualarım seninle... keşke elimden daha fazlası gelse...Merhaba kizlar gunlerdir gelip bakamadim yazamadim size. Mesaj yazip gitmek icin 10 dakikam filan var. Icimi dokup kacacagim.
Oncelikle son sayfadan anladigim kadariyla bir suru yeni dogum olmus R Rzg14 basta olmak uzere hepinizi tek tek tebrik ederim.
Ben olumlu durusumu neredeyse tamamen kaybetmis durumdayim. Bugun cocuklarimin 40i cikti ve biz hala hastanedeyiz. Cocuklarimdan birini taburcu ettiler ancak digeri hala dikkatli bir sekilde takip gerektiriyor. Cikartamiyorlar, ciksa dahi seyahat edemeyecegi icin evimize hemen donemeyecegiz. Surekli makine sesleri, kablolar, gelip giden doktorlar, sayisiz hemsire, kizimin ekseriyetle duran kalbi, tam bu kez toparliyor derken tekrsr geriye gidisleri bitirdi beni artik. Sutum iyi diye sevinirken en son mememdeki kanallar tikandi ve 2 hemsire ve esimin 2 saatlij cabasi sonucu cigliklar atarak aci cekerek en sonunda acmayi basarabildik. Bebeklerimin ikisi de hala cok kucuk olduklarindan emerek meme bosaltmayi birakin, hala duzenli olarak meme emmeyi becrremiyorlar. Haliylr zaten surekli pompa yapmaktan iyice hassaslasan memelerim onlar da ememedikce yara icinde kaldi. Ama en buyuk acim mememdeki yaralardan degil, gonlumde olusan ben iyi anne degilim, bebegimi emzirmeyi bile beceremiyorum duygusundan kaynaklanan acim...
Kimsesiz, desteksiz gecirdigim 40 gunluk bu surede, cocuklarimizin isimlerini kulaklarina okumak bile ancak aklimiza geldi. Esim ezani okurken catlayana kadar agladim. Benim psikolojim tamamen bitti. Artik daha fazla hastane koridoru ve kablo gormek istemiyorum. Allahim bir an once minik kizima sifa versin diye hergun aglayip dua etmekten baska sansim kalmadi.
Bir de unutmak istemedigim bu surecte dik durmak icin insan ustu bir caba sarfettigim halde yarama tuz basan insanlar oldu. Turkiye de guya en iyi arkadasim yakin dostum olanlarin hicbiri bu sure boyunca ne aradi ne sordu. Orada yalniz ne yapiyorsun demeyi bile cok gorduler. Sukur Allah onlara muhtac etmedi ama bu surecte bir de sosyal cevre temizligi yapmak zorunda kaldim. Sagolsun kanimdan canimdan oz annem her aradiginda gerek "nasipleri varsa yasarlar yoksa ölürler.üzülme" diyerek, gerek "lohusanın mezarı 40 gün açık olur" deyip beni ya çocuklarıma bakamazsam stresine sokarak elinden gelen her türlü desteği sağladı.
Bu süreçte, yıllardır tanıdığım insanlardan etimle kemiğimle nefret etmeye başlarken, hic yuzunu gormedigim sizlerden mesaj almak, surekli sizler tarafindan hatirlanmak, beni en cok rahatlatan sey oldu.
Bu surec, hayatimdaki bir cok yanlisi gormem, etrafimdaki insanlari ayiklamam acisindan asiri ogretici oldu. Bunca zorlugun icinde, hastanede aglayarak gecen gunlerin arasinda, normal zamanda bir insandan istenmeyecek beklenmeyecek isler yapmam icin mailler aldim isyerimden ki o da hikayenin ayri bir pis yuzu ama anlatmaya takatim yok.
Sadece sizlere yanimda oldugunuz icin tesekkur etmek, ve her akliniza geldiginde iki minik savascim ve kendim.icin.dua istedigimi hatirlatmak icin yaziyorum. Dusuk riski, kirilan ayagim, kaybettigim disim, gecirdigim envai cesit.enfeksiyonlar da dahil olmak uzere bu hamileligin ve bir turlu tadini cikaramadigim annelik duygusuna duydugum hasretin, sabrimi sinamak icin Allah tarafindan gonderildiginin farkinda olarak verdigim sabir savasindan insallah galibiyet ile cikacagim.
Ve sevgili guzel anneler, dogumun hemen ertesinde cocuklariniza sarildiginizda hissettiginiz o duygulari, hastaneden bebeginizle cikmanin verdigi sevinci sonuna kadar yasayin. Cunku bir yerlerde o duygulari yasayamadigi icin olecek gibi aci ceken, o anneleri gordugunde koridor kenarlarinda cokup hungur hungur aglayan, bebegini dogdugu an bile koklayamamis bir camin arkasindan seyretmek zorunda olan anneler var. Sukredin, mutlu olun.
Bir an once eski pozitif halime donebilmenin ozlemi ile, hepinize en icten dualarimi gonderiyorum. Allah hepinize rahat mutlu ve problemlerden uzak annelik nasip etsin.
Gerçekten yasadiklariniz hiç kolay değil. Ama dediginiz gibi bu da bir imtihan. Ben eylül annesi olduğum icin bu grubu bir süredir takip ediyorum ve görüyorum ki siz çok güçlü bir annesiniz. Emziremiyorum yetersiz hissediyorum demeyin hiç. Ben 2 çocuğumu da 38 hafta dolduktan sonra doğurdum sağlıklı doğdular hemen kucağıma verildiler ilkini 2 ay ikincisini 1 ay emzirebildim sütüm bitti bu bir yetersizlik asla değil. Bebeklerinizi sizden daha fazla hiç kimse düşünemez. Siz fedakar çok iyi bir annesiniz. Dediginiz gibi kötü günler insan ayıklamak için iyi bir fırsat böyle düşünün. Dualarım sizinle. Inş en kısa zamanda sağlıkla neşeyle bebeklerinizle evinize dönersinizMerhaba kizlar gunlerdir gelip bakamadim yazamadim size. Mesaj yazip gitmek icin 10 dakikam filan var. Icimi dokup kacacagim.
Oncelikle son sayfadan anladigim kadariyla bir suru yeni dogum olmus R Rzg14 basta olmak uzere hepinizi tek tek tebrik ederim.
Ben olumlu durusumu neredeyse tamamen kaybetmis durumdayim. Bugun cocuklarimin 40i cikti ve biz hala hastanedeyiz. Cocuklarimdan birini taburcu ettiler ancak digeri hala dikkatli bir sekilde takip gerektiriyor. Cikartamiyorlar, ciksa dahi seyahat edemeyecegi icin evimize hemen donemeyecegiz. Surekli makine sesleri, kablolar, gelip giden doktorlar, sayisiz hemsire, kizimin ekseriyetle duran kalbi, tam bu kez toparliyor derken tekrsr geriye gidisleri bitirdi beni artik. Sutum iyi diye sevinirken en son mememdeki kanallar tikandi ve 2 hemsire ve esimin 2 saatlij cabasi sonucu cigliklar atarak aci cekerek en sonunda acmayi basarabildik. Bebeklerimin ikisi de hala cok kucuk olduklarindan emerek meme bosaltmayi birakin, hala duzenli olarak meme emmeyi becrremiyorlar. Haliylr zaten surekli pompa yapmaktan iyice hassaslasan memelerim onlar da ememedikce yara icinde kaldi. Ama en buyuk acim mememdeki yaralardan degil, gonlumde olusan ben iyi anne degilim, bebegimi emzirmeyi bile beceremiyorum duygusundan kaynaklanan acim...
Kimsesiz, desteksiz gecirdigim 40 gunluk bu surede, cocuklarimizin isimlerini kulaklarina okumak bile ancak aklimiza geldi. Esim ezani okurken catlayana kadar agladim. Benim psikolojim tamamen bitti. Artik daha fazla hastane koridoru ve kablo gormek istemiyorum. Allahim bir an once minik kizima sifa versin diye hergun aglayip dua etmekten baska sansim kalmadi.
Bir de unutmak istemedigim bu surecte dik durmak icin insan ustu bir caba sarfettigim halde yarama tuz basan insanlar oldu. Turkiye de guya en iyi arkadasim yakin dostum olanlarin hicbiri bu sure boyunca ne aradi ne sordu. Orada yalniz ne yapiyorsun demeyi bile cok gorduler. Sukur Allah onlara muhtac etmedi ama bu surecte bir de sosyal cevre temizligi yapmak zorunda kaldim. Sagolsun kanimdan canimdan oz annem her aradiginda gerek "nasipleri varsa yasarlar yoksa ölürler.üzülme" diyerek, gerek "lohusanın mezarı 40 gün açık olur" deyip beni ya çocuklarıma bakamazsam stresine sokarak elinden gelen her türlü desteği sağladı.
Bu süreçte, yıllardır tanıdığım insanlardan etimle kemiğimle nefret etmeye başlarken, hic yuzunu gormedigim sizlerden mesaj almak, surekli sizler tarafindan hatirlanmak, beni en cok rahatlatan sey oldu.
Bu surec, hayatimdaki bir cok yanlisi gormem, etrafimdaki insanlari ayiklamam acisindan asiri ogretici oldu. Bunca zorlugun icinde, hastanede aglayarak gecen gunlerin arasinda, normal zamanda bir insandan istenmeyecek beklenmeyecek isler yapmam icin mailler aldim isyerimden ki o da hikayenin ayri bir pis yuzu ama anlatmaya takatim yok.
Sadece sizlere yanimda oldugunuz icin tesekkur etmek, ve her akliniza geldiginde iki minik savascim ve kendim.icin.dua istedigimi hatirlatmak icin yaziyorum. Dusuk riski, kirilan ayagim, kaybettigim disim, gecirdigim envai cesit.enfeksiyonlar da dahil olmak uzere bu hamileligin ve bir turlu tadini cikaramadigim annelik duygusuna duydugum hasretin, sabrimi sinamak icin Allah tarafindan gonderildiginin farkinda olarak verdigim sabir savasindan insallah galibiyet ile cikacagim.
Ve sevgili guzel anneler, dogumun hemen ertesinde cocuklariniza sarildiginizda hissettiginiz o duygulari, hastaneden bebeginizle cikmanin verdigi sevinci sonuna kadar yasayin. Cunku bir yerlerde o duygulari yasayamadigi icin olecek gibi aci ceken, o anneleri gordugunde koridor kenarlarinda cokup hungur hungur aglayan, bebegini dogdugu an bile koklayamamis bir camin arkasindan seyretmek zorunda olan anneler var. Sukredin, mutlu olun.
Bir an once eski pozitif halime donebilmenin ozlemi ile, hepinize en icten dualarimi gonderiyorum. Allah hepinize rahat mutlu ve problemlerden uzak annelik nasip etsin.
Neden zor olsun canım Rabbim Nasip etmiş kucağımiza almışız daha ne isterizDoğsalar bi dert doğmasalar ayrı bi dert ama lohusalık daha zor Allah hepimizin yardımcısı olsun
canimmn Allahim ince sana ve esine sonra yavrularina guc kuvvet versin evlatlarina s saglik afiyet ve iyilik versinMerhaba kizlar gunlerdir gelip bakamadim yazamadim size. Mesaj yazip gitmek icin 10 dakikam filan var. Icimi dokup kacacagim.
Oncelikle son sayfadan anladigim kadariyla bir suru yeni dogum olmus R Rzg14 basta olmak uzere hepinizi tek tek tebrik ederim.
Ben olumlu durusumu neredeyse tamamen kaybetmis durumdayim. Bugun cocuklarimin 40i cikti ve biz hala hastanedeyiz. Cocuklarimdan birini taburcu ettiler ancak digeri hala dikkatli bir sekilde takip gerektiriyor. Cikartamiyorlar, ciksa dahi seyahat edemeyecegi icin evimize hemen donemeyecegiz. Surekli makine sesleri, kablolar, gelip giden doktorlar, sayisiz hemsire, kizimin ekseriyetle duran kalbi, tam bu kez toparliyor derken tekrsr geriye gidisleri bitirdi beni artik. Sutum iyi diye sevinirken en son mememdeki kanallar tikandi ve 2 hemsire ve esimin 2 saatlij cabasi sonucu cigliklar atarak aci cekerek en sonunda acmayi basarabildik. Bebeklerimin ikisi de hala cok kucuk olduklarindan emerek meme bosaltmayi birakin, hala duzenli olarak meme emmeyi becrremiyorlar. Haliylr zaten surekli pompa yapmaktan iyice hassaslasan memelerim onlar da ememedikce yara icinde kaldi. Ama en buyuk acim mememdeki yaralardan degil, gonlumde olusan ben iyi anne degilim, bebegimi emzirmeyi bile beceremiyorum duygusundan kaynaklanan acim...
Kimsesiz, desteksiz gecirdigim 40 gunluk bu surede, cocuklarimizin isimlerini kulaklarina okumak bile ancak aklimiza geldi. Esim ezani okurken catlayana kadar agladim. Benim psikolojim tamamen bitti. Artik daha fazla hastane koridoru ve kablo gormek istemiyorum. Allahim bir an once minik kizima sifa versin diye hergun aglayip dua etmekten baska sansim kalmadi.
Bir de unutmak istemedigim bu surecte dik durmak icin insan ustu bir caba sarfettigim halde yarama tuz basan insanlar oldu. Turkiye de guya en iyi arkadasim yakin dostum olanlarin hicbiri bu sure boyunca ne aradi ne sordu. Orada yalniz ne yapiyorsun demeyi bile cok gorduler. Sukur Allah onlara muhtac etmedi ama bu surecte bir de sosyal cevre temizligi yapmak zorunda kaldim. Sagolsun kanimdan canimdan oz annem her aradiginda gerek "nasipleri varsa yasarlar yoksa ölürler.üzülme" diyerek, gerek "lohusanın mezarı 40 gün açık olur" deyip beni ya çocuklarıma bakamazsam stresine sokarak elinden gelen her türlü desteği sağladı.
Bu süreçte, yıllardır tanıdığım insanlardan etimle kemiğimle nefret etmeye başlarken, hic yuzunu gormedigim sizlerden mesaj almak, surekli sizler tarafindan hatirlanmak, beni en cok rahatlatan sey oldu.
Bu surec, hayatimdaki bir cok yanlisi gormem, etrafimdaki insanlari ayiklamam acisindan asiri ogretici oldu. Bunca zorlugun icinde, hastanede aglayarak gecen gunlerin arasinda, normal zamanda bir insandan istenmeyecek beklenmeyecek isler yapmam icin mailler aldim isyerimden ki o da hikayenin ayri bir pis yuzu ama anlatmaya takatim yok.
Sadece sizlere yanimda oldugunuz icin tesekkur etmek, ve her akliniza geldiginde iki minik savascim ve kendim.icin.dua istedigimi hatirlatmak icin yaziyorum. Dusuk riski, kirilan ayagim, kaybettigim disim, gecirdigim envai cesit.enfeksiyonlar da dahil olmak uzere bu hamileligin ve bir turlu tadini cikaramadigim annelik duygusuna duydugum hasretin, sabrimi sinamak icin Allah tarafindan gonderildiginin farkinda olarak verdigim sabir savasindan insallah galibiyet ile cikacagim.
Ve sevgili guzel anneler, dogumun hemen ertesinde cocuklariniza sarildiginizda hissettiginiz o duygulari, hastaneden bebeginizle cikmanin verdigi sevinci sonuna kadar yasayin. Cunku bir yerlerde o duygulari yasayamadigi icin olecek gibi aci ceken, o anneleri gordugunde koridor kenarlarinda cokup hungur hungur aglayan, bebegini dogdugu an bile koklayamamis bir camin arkasindan seyretmek zorunda olan anneler var. Sukredin, mutlu olun.
Bir an once eski pozitif halime donebilmenin ozlemi ile, hepinize en icten dualarimi gonderiyorum. Allah hepinize rahat mutlu ve problemlerden uzak annelik nasip etsin.
Gözlerim doldu okurken, ahh ne denirki. En başta size, sonra bu minik savaşçılara güç diliyorum Rabbimden. En kısa zamanda ikisi de kucağınızda hastaneden çıkıp bir daha bu günleri hiç anmayacaginiz güzel günleriniz olsun. Kalbim acıdı, duama mutlaka sizi de ekleyeceğim.Merhaba kizlar gunlerdir gelip bakamadim yazamadim size. Mesaj yazip gitmek icin 10 dakikam filan var. Icimi dokup kacacagim.
Oncelikle son sayfadan anladigim kadariyla bir suru yeni dogum olmus R Rzg14 basta olmak uzere hepinizi tek tek tebrik ederim.
Ben olumlu durusumu neredeyse tamamen kaybetmis durumdayim. Bugun cocuklarimin 40i cikti ve biz hala hastanedeyiz. Cocuklarimdan birini taburcu ettiler ancak digeri hala dikkatli bir sekilde takip gerektiriyor. Cikartamiyorlar, ciksa dahi seyahat edemeyecegi icin evimize hemen donemeyecegiz. Surekli makine sesleri, kablolar, gelip giden doktorlar, sayisiz hemsire, kizimin ekseriyetle duran kalbi, tam bu kez toparliyor derken tekrsr geriye gidisleri bitirdi beni artik. Sutum iyi diye sevinirken en son mememdeki kanallar tikandi ve 2 hemsire ve esimin 2 saatlij cabasi sonucu cigliklar atarak aci cekerek en sonunda acmayi basarabildik. Bebeklerimin ikisi de hala cok kucuk olduklarindan emerek meme bosaltmayi birakin, hala duzenli olarak meme emmeyi becrremiyorlar. Haliylr zaten surekli pompa yapmaktan iyice hassaslasan memelerim onlar da ememedikce yara icinde kaldi. Ama en buyuk acim mememdeki yaralardan degil, gonlumde olusan ben iyi anne degilim, bebegimi emzirmeyi bile beceremiyorum duygusundan kaynaklanan acim...
Kimsesiz, desteksiz gecirdigim 40 gunluk bu surede, cocuklarimizin isimlerini kulaklarina okumak bile ancak aklimiza geldi. Esim ezani okurken catlayana kadar agladim. Benim psikolojim tamamen bitti. Artik daha fazla hastane koridoru ve kablo gormek istemiyorum. Allahim bir an once minik kizima sifa versin diye hergun aglayip dua etmekten baska sansim kalmadi.
Bir de unutmak istemedigim bu surecte dik durmak icin insan ustu bir caba sarfettigim halde yarama tuz basan insanlar oldu. Turkiye de guya en iyi arkadasim yakin dostum olanlarin hicbiri bu sure boyunca ne aradi ne sordu. Orada yalniz ne yapiyorsun demeyi bile cok gorduler. Sukur Allah onlara muhtac etmedi ama bu surecte bir de sosyal cevre temizligi yapmak zorunda kaldim. Sagolsun kanimdan canimdan oz annem her aradiginda gerek "nasipleri varsa yasarlar yoksa ölürler.üzülme" diyerek, gerek "lohusanın mezarı 40 gün açık olur" deyip beni ya çocuklarıma bakamazsam stresine sokarak elinden gelen her türlü desteği sağladı.
Bu süreçte, yıllardır tanıdığım insanlardan etimle kemiğimle nefret etmeye başlarken, hic yuzunu gormedigim sizlerden mesaj almak, surekli sizler tarafindan hatirlanmak, beni en cok rahatlatan sey oldu.
Bu surec, hayatimdaki bir cok yanlisi gormem, etrafimdaki insanlari ayiklamam acisindan asiri ogretici oldu. Bunca zorlugun icinde, hastanede aglayarak gecen gunlerin arasinda, normal zamanda bir insandan istenmeyecek beklenmeyecek isler yapmam icin mailler aldim isyerimden ki o da hikayenin ayri bir pis yuzu ama anlatmaya takatim yok.
Sadece sizlere yanimda oldugunuz icin tesekkur etmek, ve her akliniza geldiginde iki minik savascim ve kendim.icin.dua istedigimi hatirlatmak icin yaziyorum. Dusuk riski, kirilan ayagim, kaybettigim disim, gecirdigim envai cesit.enfeksiyonlar da dahil olmak uzere bu hamileligin ve bir turlu tadini cikaramadigim annelik duygusuna duydugum hasretin, sabrimi sinamak icin Allah tarafindan gonderildiginin farkinda olarak verdigim sabir savasindan insallah galibiyet ile cikacagim.
Ve sevgili guzel anneler, dogumun hemen ertesinde cocuklariniza sarildiginizda hissettiginiz o duygulari, hastaneden bebeginizle cikmanin verdigi sevinci sonuna kadar yasayin. Cunku bir yerlerde o duygulari yasayamadigi icin olecek gibi aci ceken, o anneleri gordugunde koridor kenarlarinda cokup hungur hungur aglayan, bebegini dogdugu an bile koklayamamis bir camin arkasindan seyretmek zorunda olan anneler var. Sukredin, mutlu olun.
Bir an once eski pozitif halime donebilmenin ozlemi ile, hepinize en icten dualarimi gonderiyorum. Allah hepinize rahat mutlu ve problemlerden uzak annelik nasip etsin.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?