Bebeğinizi sağlıkla kucağınıza almanız dileğinizle..
Bebeğinizi sağlıkla kucağınıza almanız dileğinizle..Kızlar suyum geldi hastaneye gidiyoruz dua eder misiniz bana da sancim var ama sık ve düzenli değil
Canim insallah dedigin gni olur ama yok yani ne gelen waaar ne giden nisani gelip 2 hafta sonra falan doguranlar var sanirim benim oyle olacak cok agdalandi benim isimacilman oluyordur aksama yada yarina dogurusun
Insanlar ne zaman aramasi gerektigini bilemiyor galiba canim. Tek basina olmak seni cok yipratmis. Insaallah bebegin yakin zamanda hemen cikar hastaneden. Bugunler de gececek insaallah. LMerhaba kizlar gunlerdir gelip bakamadim yazamadim size. Mesaj yazip gitmek icin 10 dakikam filan var. Icimi dokup kacacagim.
Oncelikle son sayfadan anladigim kadariyla bir suru yeni dogum olmus @Rzg14 basta olmak uzere hepinizi tek tek tebrik ederim.
Ben olumlu durusumu neredeyse tamamen kaybetmis durumdayim. Bugun cocuklarimin 40i cikti ve biz hala hastanedeyiz. Cocuklarimdan birini taburcu ettiler ancak digeri hala dikkatli bir sekilde takip gerektiriyor. Cikartamiyorlar, ciksa dahi seyahat edemeyecegi icin evimize hemen donemeyecegiz. Surekli makine sesleri, kablolar, gelip giden doktorlar, sayisiz hemsire, kizimin ekseriyetle duran kalbi, tam bu kez toparliyor derken tekrsr geriye gidisleri bitirdi beni artik. Sutum iyi diye sevinirken en son mememdeki kanallar tikandi ve 2 hemsire ve esimin 2 saatlij cabasi sonucu cigliklar atarak aci cekerek en sonunda acmayi basarabildik. Bebeklerimin ikisi de hala cok kucuk olduklarindan emerek meme bosaltmayi birakin, hala duzenli olarak meme emmeyi becrremiyorlar. Haliylr zaten surekli pompa yapmaktan iyice hassaslasan memelerim onlar da ememedikce yara icinde kaldi. Ama en buyuk acim mememdeki yaralardan degil, gonlumde olusan ben iyi anne degilim, bebegimi emzirmeyi bile beceremiyorum duygusundan kaynaklanan acim...
Kimsesiz, desteksiz gecirdigim 40 gunluk bu surede, cocuklarimizin isimlerini kulaklarina okumak bile ancak aklimiza geldi. Esim ezani okurken catlayana kadar agladim. Benim psikolojim tamamen bitti. Artik daha fazla hastane koridoru ve kablo gormek istemiyorum. Allahim bir an once minik kizima sifa versin diye hergun aglayip dua etmekten baska sansim kalmadi.
Bir de unutmak istemedigim bu surecte dik durmak icin insan ustu bir caba sarfettigim halde yarama tuz basan insanlar oldu. Turkiye de guya en iyi arkadasim yakin dostum olanlarin hicbiri bu sure boyunca ne aradi ne sordu. Orada yalniz ne yapiyorsun demeyi bile cok gorduler. Sukur Allah onlara muhtac etmedi ama bu surecte bir de sosyal cevre temizligi yapmak zorunda kaldim. Sagolsun kanimdan canimdan oz annem her aradiginda gerek "nasipleri varsa yasarlar yoksa ölürler.üzülme" diyerek, gerek "lohusanın mezarı 40 gün açık olur" deyip beni ya çocuklarıma bakamazsam stresine sokarak elinden gelen her türlü desteği sağladı.
Bu süreçte, yıllardır tanıdığım insanlardan etimle kemiğimle nefret etmeye başlarken, hic yuzunu gormedigim sizlerden mesaj almak, surekli sizler tarafindan hatirlanmak, beni en cok rahatlatan sey oldu.
Bu surec, hayatimdaki bir cok yanlisi gormem, etrafimdaki insanlari ayiklamam acisindan asiri ogretici oldu. Bunca zorlugun icinde, hastanede aglayarak gecen gunlerin arasinda, normal zamanda bir insandan istenmeyecek beklenmeyecek isler yapmam icin mailler aldim isyerimden ki o da hikayenin ayri bir pis yuzu ama anlatmaya takatim yok.
Sadece sizlere yanimda oldugunuz icin tesekkur etmek, ve her akliniza geldiginde iki minik savascim ve kendim.icin.dua istedigimi hatirlatmak icin yaziyorum. Dusuk riski, kirilan ayagim, kaybettigim disim, gecirdigim envai cesit.enfeksiyonlar da dahil olmak uzere bu hamileligin ve bir turlu tadini cikaramadigim annelik duygusuna duydugum hasretin, sabrimi sinamak icin Allah tarafindan gonderildiginin farkinda olarak verdigim sabir savasindan insallah galibiyet ile cikacagim.
Ve sevgili guzel anneler, dogumun hemen ertesinde cocuklariniza sarildiginizda hissettiginiz o duygulari, hastaneden bebeginizle cikmanin verdigi sevinci sonuna kadar yasayin. Cunku bir yerlerde o duygulari yasayamadigi icin olecek gibi aci ceken, o anneleri gordugunde koridor kenarlarinda cokup hungur hungur aglayan, bebegini dogdugu an bile koklayamamis bir camin arkasindan seyretmek zorunda olan anneler var. Sukredin, mutlu olun.
Bir an once eski pozitif halime donebilmenin ozlemi ile, hepinize en icten dualarimi gonderiyorum. Allah hepinize rahat mutlu ve problemlerden uzak annelik nasip etsin.
Kıyamam yaaa..aynisi bende de oluyor o durumun.4.5 yaşında oğlum ilgilenmeye çalışıyorum herşeyiyle ama.tam.anlamiyla eskisi gibi olmuyor diye benden uzaklaşacak diye bende üzülüyorumKizlar selam doğum yapalı 8 gün oldu. Sanırım lohusa depresyonu denilen şeyi yaşıyorum. Sürekli bir ağlama hali, evde kimseyi istemiyorum, büyük oğlum 4 yaşında onu gördükçe ağlıyorum sanki benden uzaklaşıyor diye. Ona yetemiyor gibi hissediyorum
Benim minyatürümden bi tane daha cikar3200 az mi canim
Tedirginlik yasadigin koniyu tam anlayamadjm 3200 bebegin kilosu yazmisin ilginc geldi banaBenim gibi az kilo alan biri vardı sanırım. Ultrasonda 3200 görünüyor çok şükür bebeğim ama ben yinede tedirginim. 7 kilo aldımaz ve sık yiyorum. Çevrenizse bu kiloyla doğuran olsu mu
Yüreğime o kadar işledi ki yazdıkların.. Şuan yanında olup sımsıkı sarılmak istedim sana. Keşke gerçekten yakınlarında bir yerlerde olabilsek, yanına gelebilsek istedim.Merhaba kizlar gunlerdir gelip bakamadim yazamadim size. Mesaj yazip gitmek icin 10 dakikam filan var. Icimi dokup kacacagim.
Oncelikle son sayfadan anladigim kadariyla bir suru yeni dogum olmus @Rzg14 basta olmak uzere hepinizi tek tek tebrik ederim.
Ben olumlu durusumu neredeyse tamamen kaybetmis durumdayim. Bugun cocuklarimin 40i cikti ve biz hala hastanedeyiz. Cocuklarimdan birini taburcu ettiler ancak digeri hala dikkatli bir sekilde takip gerektiriyor. Cikartamiyorlar, ciksa dahi seyahat edemeyecegi icin evimize hemen donemeyecegiz. Surekli makine sesleri, kablolar, gelip giden doktorlar, sayisiz hemsire, kizimin ekseriyetle duran kalbi, tam bu kez toparliyor derken tekrsr geriye gidisleri bitirdi beni artik. Sutum iyi diye sevinirken en son mememdeki kanallar tikandi ve 2 hemsire ve esimin 2 saatlij cabasi sonucu cigliklar atarak aci cekerek en sonunda acmayi basarabildik. Bebeklerimin ikisi de hala cok kucuk olduklarindan emerek meme bosaltmayi birakin, hala duzenli olarak meme emmeyi becrremiyorlar. Haliylr zaten surekli pompa yapmaktan iyice hassaslasan memelerim onlar da ememedikce yara icinde kaldi. Ama en buyuk acim mememdeki yaralardan degil, gonlumde olusan ben iyi anne degilim, bebegimi emzirmeyi bile beceremiyorum duygusundan kaynaklanan acim...
Kimsesiz, desteksiz gecirdigim 40 gunluk bu surede, cocuklarimizin isimlerini kulaklarina okumak bile ancak aklimiza geldi. Esim ezani okurken catlayana kadar agladim. Benim psikolojim tamamen bitti. Artik daha fazla hastane koridoru ve kablo gormek istemiyorum. Allahim bir an once minik kizima sifa versin diye hergun aglayip dua etmekten baska sansim kalmadi.
Bir de unutmak istemedigim bu surecte dik durmak icin insan ustu bir caba sarfettigim halde yarama tuz basan insanlar oldu. Turkiye de guya en iyi arkadasim yakin dostum olanlarin hicbiri bu sure boyunca ne aradi ne sordu. Orada yalniz ne yapiyorsun demeyi bile cok gorduler. Sukur Allah onlara muhtac etmedi ama bu surecte bir de sosyal cevre temizligi yapmak zorunda kaldim. Sagolsun kanimdan canimdan oz annem her aradiginda gerek "nasipleri varsa yasarlar yoksa ölürler.üzülme" diyerek, gerek "lohusanın mezarı 40 gün açık olur" deyip beni ya çocuklarıma bakamazsam stresine sokarak elinden gelen her türlü desteği sağladı.
Bu süreçte, yıllardır tanıdığım insanlardan etimle kemiğimle nefret etmeye başlarken, hic yuzunu gormedigim sizlerden mesaj almak, surekli sizler tarafindan hatirlanmak, beni en cok rahatlatan sey oldu.
Bu surec, hayatimdaki bir cok yanlisi gormem, etrafimdaki insanlari ayiklamam acisindan asiri ogretici oldu. Bunca zorlugun icinde, hastanede aglayarak gecen gunlerin arasinda, normal zamanda bir insandan istenmeyecek beklenmeyecek isler yapmam icin mailler aldim isyerimden ki o da hikayenin ayri bir pis yuzu ama anlatmaya takatim yok.
Sadece sizlere yanimda oldugunuz icin tesekkur etmek, ve her akliniza geldiginde iki minik savascim ve kendim.icin.dua istedigimi hatirlatmak icin yaziyorum. Dusuk riski, kirilan ayagim, kaybettigim disim, gecirdigim envai cesit.enfeksiyonlar da dahil olmak uzere bu hamileligin ve bir turlu tadini cikaramadigim annelik duygusuna duydugum hasretin, sabrimi sinamak icin Allah tarafindan gonderildiginin farkinda olarak verdigim sabir savasindan insallah galibiyet ile cikacagim.
Ve sevgili guzel anneler, dogumun hemen ertesinde cocuklariniza sarildiginizda hissettiginiz o duygulari, hastaneden bebeginizle cikmanin verdigi sevinci sonuna kadar yasayin. Cunku bir yerlerde o duygulari yasayamadigi icin olecek gibi aci ceken, o anneleri gordugunde koridor kenarlarinda cokup hungur hungur aglayan, bebegini dogdugu an bile koklayamamis bir camin arkasindan seyretmek zorunda olan anneler var. Sukredin, mutlu olun.
Bir an once eski pozitif halime donebilmenin ozlemi ile, hepinize en icten dualarimi gonderiyorum. Allah hepinize rahat mutlu ve problemlerden uzak annelik nasip etsin.
Sancı başladı 3 cm açılma vardı ama hala sancı ilerlemiyordu suniyi de verdiler anca doğdu zilliSenin 42. haftada kendi mi geldi, suni sancıyla mı oldu?
Benim de 40 hafta doldu artık ama gelmeye niyeti yok gibi.
Nisan falan geldimiSenin 42. haftada kendi mi geldi, suni sancıyla mı oldu?
Benim de 40 hafta doldu artık ama gelmeye niyeti yok gibi.
Son 2 hafta sireklu nst ye mi aldilar seni de yoksa normal.gidisati mi bekledin canimSancı başladı 3 cm açılma vardı ama hala sancı ilerlemiyordu suniyi de verdiler anca doğdu zilli
Suan aciklikla bekliyosun dimi canim rahimde sancinin gelmesiniKızlar bebeğin haraketlerin 2-3 gündür yok denecek kadar az. Bir iki kez oynuyor onuda zar zor hissediyorum nstde kalp normal çıkıyor ama haraket yok. Bugun gideceğim doktora bakalım en son geçen hafta gitmiştim
İlerde çocuklarına nasıl güzel birer mucize olduklarını anlattığın zaman bu günleri unutmuş olacaksın inşallah.. İnan buna sen güçlüsün çok hem de Allah bunu biliyor bu senin için bi süreç ve zor ama inşallah geçecek evladını kucağına alıp evine döndüğünde bitti şükür diyeceksin inanıyorum.. Rabbim sizi birbirinize bağışlasın inşallah.. Dua ileMerhaba kizlar gunlerdir gelip bakamadim yazamadim size. Mesaj yazip gitmek icin 10 dakikam filan var. Icimi dokup kacacagim.
Oncelikle son sayfadan anladigim kadariyla bir suru yeni dogum olmus @Rzg14 basta olmak uzere hepinizi tek tek tebrik ederim.
Ben olumlu durusumu neredeyse tamamen kaybetmis durumdayim. Bugun cocuklarimin 40i cikti ve biz hala hastanedeyiz. Cocuklarimdan birini taburcu ettiler ancak digeri hala dikkatli bir sekilde takip gerektiriyor. Cikartamiyorlar, ciksa dahi seyahat edemeyecegi icin evimize hemen donemeyecegiz. Surekli makine sesleri, kablolar, gelip giden doktorlar, sayisiz hemsire, kizimin ekseriyetle duran kalbi, tam bu kez toparliyor derken tekrsr geriye gidisleri bitirdi beni artik. Sutum iyi diye sevinirken en son mememdeki kanallar tikandi ve 2 hemsire ve esimin 2 saatlij cabasi sonucu cigliklar atarak aci cekerek en sonunda acmayi basarabildik. Bebeklerimin ikisi de hala cok kucuk olduklarindan emerek meme bosaltmayi birakin, hala duzenli olarak meme emmeyi becrremiyorlar. Haliylr zaten surekli pompa yapmaktan iyice hassaslasan memelerim onlar da ememedikce yara icinde kaldi. Ama en buyuk acim mememdeki yaralardan degil, gonlumde olusan ben iyi anne degilim, bebegimi emzirmeyi bile beceremiyorum duygusundan kaynaklanan acim...
Kimsesiz, desteksiz gecirdigim 40 gunluk bu surede, cocuklarimizin isimlerini kulaklarina okumak bile ancak aklimiza geldi. Esim ezani okurken catlayana kadar agladim. Benim psikolojim tamamen bitti. Artik daha fazla hastane koridoru ve kablo gormek istemiyorum. Allahim bir an once minik kizima sifa versin diye hergun aglayip dua etmekten baska sansim kalmadi.
Bir de unutmak istemedigim bu surecte dik durmak icin insan ustu bir caba sarfettigim halde yarama tuz basan insanlar oldu. Turkiye de guya en iyi arkadasim yakin dostum olanlarin hicbiri bu sure boyunca ne aradi ne sordu. Orada yalniz ne yapiyorsun demeyi bile cok gorduler. Sukur Allah onlara muhtac etmedi ama bu surecte bir de sosyal cevre temizligi yapmak zorunda kaldim. Sagolsun kanimdan canimdan oz annem her aradiginda gerek "nasipleri varsa yasarlar yoksa ölürler.üzülme" diyerek, gerek "lohusanın mezarı 40 gün açık olur" deyip beni ya çocuklarıma bakamazsam stresine sokarak elinden gelen her türlü desteği sağladı.
Bu süreçte, yıllardır tanıdığım insanlardan etimle kemiğimle nefret etmeye başlarken, hic yuzunu gormedigim sizlerden mesaj almak, surekli sizler tarafindan hatirlanmak, beni en cok rahatlatan sey oldu.
Bu surec, hayatimdaki bir cok yanlisi gormem, etrafimdaki insanlari ayiklamam acisindan asiri ogretici oldu. Bunca zorlugun icinde, hastanede aglayarak gecen gunlerin arasinda, normal zamanda bir insandan istenmeyecek beklenmeyecek isler yapmam icin mailler aldim isyerimden ki o da hikayenin ayri bir pis yuzu ama anlatmaya takatim yok.
Sadece sizlere yanimda oldugunuz icin tesekkur etmek, ve her akliniza geldiginde iki minik savascim ve kendim.icin.dua istedigimi hatirlatmak icin yaziyorum. Dusuk riski, kirilan ayagim, kaybettigim disim, gecirdigim envai cesit.enfeksiyonlar da dahil olmak uzere bu hamileligin ve bir turlu tadini cikaramadigim annelik duygusuna duydugum hasretin, sabrimi sinamak icin Allah tarafindan gonderildiginin farkinda olarak verdigim sabir savasindan insallah galibiyet ile cikacagim.
Ve sevgili guzel anneler, dogumun hemen ertesinde cocuklariniza sarildiginizda hissettiginiz o duygulari, hastaneden bebeginizle cikmanin verdigi sevinci sonuna kadar yasayin. Cunku bir yerlerde o duygulari yasayamadigi icin olecek gibi aci ceken, o anneleri gordugunde koridor kenarlarinda cokup hungur hungur aglayan, bebegini dogdugu an bile koklayamamis bir camin arkasindan seyretmek zorunda olan anneler var. Sukredin, mutlu olun.
Bir an once eski pozitif halime donebilmenin ozlemi ile, hepinize en icten dualarimi gonderiyorum. Allah hepinize rahat mutlu ve problemlerden uzak annelik nasip etsin.
Yok nst ye kontrolden kontrole gittim işte en son haftada 1 nst çekindim sonuncuda sancı çıktı ama açılma yoktu eve gönderdi yine 4 gün sonra gel dedi o 3 gün sancım oldu o da 3 cm açabildi sonra suni ile desteklediSon 2 hafta sireklu nst ye mi aldilar seni de yoksa normal.gidisati mi bekledin canim
Canım dualarımız seninle ve bebeklerinleMerhaba kizlar gunlerdir gelip bakamadim yazamadim size. Mesaj yazip gitmek icin 10 dakikam filan var. Icimi dokup kacacagim.
Oncelikle son sayfadan anladigim kadariyla bir suru yeni dogum olmus @Rzg14 basta olmak uzere hepinizi tek tek tebrik ederim.
Ben olumlu durusumu neredeyse tamamen kaybetmis durumdayim. Bugun cocuklarimin 40i cikti ve biz hala hastanedeyiz. Cocuklarimdan birini taburcu ettiler ancak digeri hala dikkatli bir sekilde takip gerektiriyor. Cikartamiyorlar, ciksa dahi seyahat edemeyecegi icin evimize hemen donemeyecegiz. Surekli makine sesleri, kablolar, gelip giden doktorlar, sayisiz hemsire, kizimin ekseriyetle duran kalbi, tam bu kez toparliyor derken tekrsr geriye gidisleri bitirdi beni artik. Sutum iyi diye sevinirken en son mememdeki kanallar tikandi ve 2 hemsire ve esimin 2 saatlij cabasi sonucu cigliklar atarak aci cekerek en sonunda acmayi basarabildik. Bebeklerimin ikisi de hala cok kucuk olduklarindan emerek meme bosaltmayi birakin, hala duzenli olarak meme emmeyi becrremiyorlar. Haliylr zaten surekli pompa yapmaktan iyice hassaslasan memelerim onlar da ememedikce yara icinde kaldi. Ama en buyuk acim mememdeki yaralardan degil, gonlumde olusan ben iyi anne degilim, bebegimi emzirmeyi bile beceremiyorum duygusundan kaynaklanan acim...
Kimsesiz, desteksiz gecirdigim 40 gunluk bu surede, cocuklarimizin isimlerini kulaklarina okumak bile ancak aklimiza geldi. Esim ezani okurken catlayana kadar agladim. Benim psikolojim tamamen bitti. Artik daha fazla hastane koridoru ve kablo gormek istemiyorum. Allahim bir an once minik kizima sifa versin diye hergun aglayip dua etmekten baska sansim kalmadi.
Bir de unutmak istemedigim bu surecte dik durmak icin insan ustu bir caba sarfettigim halde yarama tuz basan insanlar oldu. Turkiye de guya en iyi arkadasim yakin dostum olanlarin hicbiri bu sure boyunca ne aradi ne sordu. Orada yalniz ne yapiyorsun demeyi bile cok gorduler. Sukur Allah onlara muhtac etmedi ama bu surecte bir de sosyal cevre temizligi yapmak zorunda kaldim. Sagolsun kanimdan canimdan oz annem her aradiginda gerek "nasipleri varsa yasarlar yoksa ölürler.üzülme" diyerek, gerek "lohusanın mezarı 40 gün açık olur" deyip beni ya çocuklarıma bakamazsam stresine sokarak elinden gelen her türlü desteği sağladı.
Bu süreçte, yıllardır tanıdığım insanlardan etimle kemiğimle nefret etmeye başlarken, hic yuzunu gormedigim sizlerden mesaj almak, surekli sizler tarafindan hatirlanmak, beni en cok rahatlatan sey oldu.
Bu surec, hayatimdaki bir cok yanlisi gormem, etrafimdaki insanlari ayiklamam acisindan asiri ogretici oldu. Bunca zorlugun icinde, hastanede aglayarak gecen gunlerin arasinda, normal zamanda bir insandan istenmeyecek beklenmeyecek isler yapmam icin mailler aldim isyerimden ki o da hikayenin ayri bir pis yuzu ama anlatmaya takatim yok.
Sadece sizlere yanimda oldugunuz icin tesekkur etmek, ve her akliniza geldiginde iki minik savascim ve kendim.icin.dua istedigimi hatirlatmak icin yaziyorum. Dusuk riski, kirilan ayagim, kaybettigim disim, gecirdigim envai cesit.enfeksiyonlar da dahil olmak uzere bu hamileligin ve bir turlu tadini cikaramadigim annelik duygusuna duydugum hasretin, sabrimi sinamak icin Allah tarafindan gonderildiginin farkinda olarak verdigim sabir savasindan insallah galibiyet ile cikacagim.
Ve sevgili guzel anneler, dogumun hemen ertesinde cocuklariniza sarildiginizda hissettiginiz o duygulari, hastaneden bebeginizle cikmanin verdigi sevinci sonuna kadar yasayin. Cunku bir yerlerde o duygulari yasayamadigi icin olecek gibi aci ceken, o anneleri gordugunde koridor kenarlarinda cokup hungur hungur aglayan, bebegini dogdugu an bile koklayamamis bir camin arkasindan seyretmek zorunda olan anneler var. Sukredin, mutlu olun.
Bir an once eski pozitif halime donebilmenin ozlemi ile, hepinize en icten dualarimi gonderiyorum. Allah hepinize rahat mutlu ve problemlerden uzak annelik nasip etsin.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?