Sabahtan beri bende delircem. Gece zaten miymiy memede. Beynimi yedi her şeye ağlar mı insan? Arkamı dönemiyorum başlıyor çığırmaya. Ona yemek hazırlayacağım yok ortalık ayağa kalkıyor. Yapılması gereken işleri saymıyorum. Tezgahtaki bulaşıkları bile yerleştiremedim ne beni salıyor ne kucağımdan iniyor
Binbir uğraşla uyuttum bari 5 dakika duşa gireyim dedim. Ben daha çıkamadan ağlama sesi. kapıya geldi
Bilmiyorum ama artık dayanmıyor benim sinirlerim. Çıksam bir dağ başına doyasıya bağırıp ağlasam. Öyle bir his var içimde
Neyi eksik yapıyorum, niye böyle diye düşünüyorum?Neden bu kadar zor olmak zorunda?
Bir arkadaşımın bebeğiyle araları 1 hafta. Nette görüyorum çaylar, kahve keyifleri. Sürekli oyun oynadığı yemeğini yediği videolar. Sıcak bir çayı keyifle içile o doğmadanki son gündeydi herhalde
Yemeği hiç saymıyorum. Ne yediğimin bile önemi yok çünkü anlamıyorum ağlayıp huysuzlanmasından.
Başkasına anlatamıyorsunda altı üstü bir bebek ne olabilir ki diyorlardır. Herhalde en iyi anlayan sizlersiniz. Şikayet gibi değil canları sağ olsun ama nedensiz huysuzluk çok yıpratıcı oluyor
Birşey derse lafımı hazırladım, keşke bir ihtiyacın var mı diye sorsaydında bende dışarıda yaptırmak zorunda kalmasaydım diyeceğim.
iki gün sürdü 
su böreğimi annem yaptı getirdi .yakın şehirlerde oturuyoruz.Allah razı olsun 
