Jaylah
canım lohusalık çok değişik bir dönem çok çok duygusal ve hassas olduğun bir dönem. Bir de bunun üzerine eş anne kv desteği görülmezse o lohusalık kabusa dönüyor. Bir arkadaşın da dediği gibi eş desteği herşey demek. Özellikle psikolojik anlamda. Bir de toplumda saçma sapan görüşler var ya 'lohusanın mezarı 40 gün açık olurmuş', gece üç harfliler lohusalara musallat olurmuş saçmalıkları. İnsanı korkutmaktan başka birşey değil.
Bir de bu dönemde akıl veren çok olur her kafadan bir ses çıkar öyle yap böyle yaplar kafanda büyür büyür durur, seni sürekli yetersiz hissettirir bunlar. En önemlisi süt meselesi. Öyle emzir şunu ye sütün artsın, şundan dolayı sütün az gibi suçlamalara maruz kalmak. Sen emzirmeyi bilmiyorsun bile dediler bana. O kadar zoruma gitmişti ki. Ki göğüs uçlarım yara kanaya kanaya acıdan kıvranarak saatlerce emzirmeye çalışmama rağmen. Sütüm yetiyor mu kaygısı, ben yeterli anne miyim sorgulamaları vs hep yaşanıyor malesef.
Ama ben bunlara rağmen depresyon yaşamadım, yaşamamaya çalıştım oğluma sığındım hep onun kokusunda nefesinde teselli buldum huzur buldum. Herkes aynı şekilde yaşamıyor tabi daha hafif yada yada ağır atlatanlar da var.
İnşallah hepimiz sağlıklı huzurlu şekilde geçiririz lohusalığımızı, mutlulukla büyütürüz miniklerimizi ♥