Eşime yalvardım telefonla, ne olur söyle yarın gelsinler perişanım diye. Kabul etmedi gerildik. Benim annem on çocuk doğurdu her işini de yaptı dedi. Annen gibi kadın alsaydın o zaman dedim. Ben ne bileyim kaderime razı oldum Allah a isyan etmedim dedi. Ben de isyan et belki ben ölürüm daha iyisini verir sana dedim yüzüne kapattım. Taratorla patates salatasını yetiştirebildim. Onları verip misafirin yanına çıkmayacaktım. Eve gelice beni utandırma falan dedi. Ben de çok ağlıyorum "inşaallah da ben ölürüm" modundayım. Altı çocuk iki kadın geldi şiş gözlerle çıktım kadınların yanına. Allah a şükür kadınlar nasıl tatlı, nasıl kompleksiz kadınlar.. Çay bile koydurmadılar, servisi onlar yaptı, çocuğu sallayıp uyuttular. Evleri de yakınmış bize gel dinlenirsin dediler. Kaç çocuk büyütmüşler halden anlıyorlar. Çocuğuma tonla kıyafet almışlar. Biri hamile, doğacak çocuğuna ördüğü battaniyeyi getirmiş. Bakım seti falan almış, süslemiş bir de.

Eşimle de ayrı yatacaktım, ona çok kızgınım ama bu gece çocuğa bakması lazım çok yorgunum. Göz teması kurmuyorum laf sokup duruyorum ama küsemiyorum maalesef.
Empati yapabilmeleri mümkün değil bizim durumumuzla "aynısı başına gelsin de gör diyemiyorsun. Ne bileyim Allah merhamet vicdan versin hepsine ya