Yok sürmedim bir şey. Zorda kalsam sürebilirdim ama, karşı değilim.
Ilk gün gece memesiz uyuttum. 1,5 saat sürdü. Sabaha karşı da uyandı ve her zaman olduğu gibi meme istedi. 45 dk sürdü tekrar uyuması. Kucağımda sarılıp, öpüp okşayarak sakinleştirmeye çalıştım. Bu sürelerde aralıksız değildi ağlaması. Biraz ağlıyor, biraz sakin. Çok yıpranmadı ama ümidi kesti ve yorgun düşerek uyudu. Şimdi uyanınca bir yudum su içiyor, ya dönüp uyuyor ya da kucakta 5 dk sarılıyorum.
Çocuğu hazırlamak ne kadar önemliymiş bunu anladım. 2 aydır sürekli konuşuyorduk, hikayelerimiz bile bunun üzerineydi. Şimdi beni üzerimi değiştirirken görse "aaa memiş, öpücem" diyor ve yanağını dayıyor, öpüyor ama emme talebi olmuyor. Bizim sadece ilk günümüz zor geçti. Ikinci gün istese de farkındaydı ememeyeceğinin o yüzden uzun sürmedi isteği ve uykuya daha kolay geçti.
Şimdi aynı konuşmayı tuvalet eğitimi ve kreş için yapmaya başlayacağım
Herkese bizimki gibi bir süreç diliyorum can-ı gönülden