Az önce yine efsane duslarimdan birini alırken aklıma geldi de duygulandım.
Sizle de paylaşayım
İki gün sonra doguracagimdan haberim yok o akşam eşim beni yikamisti ne bacaklarima ulasabiliyorum ne başka bı yerime tabi
böyle tuvalete uzak kalıyor diye salonda bile oturamiyorum yetisemezsem de koridorda altıma kacirirsam diye yürürken kemiklerim çatır çutur sesler çıkarıyor falan beni yıkadığı akşamın sabahı ezanlar okunuyor yine bir dakika bile uyuyamamisim mutfak sandalyesine oturup hıçkıra hıçkıra ağlamıştım
Allah'ım dediydim nefes bile alamayacaksam ben nasıl yaşarım. Zaten yiyemiyorum yuruyemiyorum kendi başıma yattigim yerden bile kalkamıyorum bu nasıl çaresizlik bari nefes alayım
duam nasıl etkili olduysa iki gün sonra doğurdum ahahhaha