- Konu Sahibi KirazHanim
-
- #11.121
keşke midem bulansaydı kussaydım da sürekli bu şekilde hissetmeseydim, inan ki şu yaşadığım daha zor, resmen kendimle psikolojik savaş veriyorum.
keşke midem bulansaydı kussaydım da sürekli bu şekilde hissetmeseydim, inan ki şu yaşadığım daha zor, resmen kendimle psikolojik savaş veriyorum.çektiğin hiç bişey boşa değil allah hepsinin karşılığını vericek hamileyken sürekli ibadet halindemişsin gibi sevabı var kilolar uykusuz kaldığın gecelerde gitmeye başlar dert etme bebek annenin vucudundaki coğu hastalığı yok ediyo organları yeniliyo bir sürü güzelliği var hiç bişey kolay değil ama biz zaten bu dünyaya sadece herşeyimiz 4+4 olsun diye gelmedikki öteki tarafada yatırım yapmanın en güzel yolu bunlardan biri hayırlı imanlı olsunlar inş.
Linçleyecek bir şey yok, bu hissettiklerin çok normal. Ben de senin gibiyim. Hiçbir zaman öyle çok anaç biri olmadım. Kimisinin ruhunda oluyor o. Her şeyine katlanabilen, yeter ki yavrum olsun koklayayım deyip her şeye göğüs gerebilen kadınlar. Ben kesinlikle onlardan biri değilim buna eminim. Kötü bir anne olacağımı düşünmüyorum, bebeğimi şimdiden çok seviyorum ama eski hayatımı özleyeceğime eminim. Şu an bile bekar zamanlarımı arada özlüyorum. Evliliğimde mutsuz muyum? Hayır hiç değilim ama bekarlık kadar rahat ve hesapsız ve ayrıca genç değilim :) Vücudum konusunda ben de takıntılıyım. Hamile kalmadan önce her gün spor yapardım. Öyle skinny fatlerden değil baya atletik sporcu vücudum vardı. Şimdi erimiş kaşar peyniri gibiyim.Günaydın güzel anneler
Nasıl anlatayım bilemiyorum ama belki bana bi destek verirsiniz ya da rahatlatırsınız.
Aslında böyle düşünerek hem anne olmak isteyen kadınlara hem de bebeğime haksızlık ettiğimi düşünüyorum ama düşüncelerime de engel olamıyorum.
şimdi birincisi fiziksel olarak değişimime bi türlü alışamıyorum, aynaya baktığımda mutsuz oluyorum, kalınlaşmış bir bel, ne olduğu belli olmayan bir göbek, popom sanki boşaldı da içindekiler yukarı doğru kaydı gibi bir görüntü, birazı da aşağı gitti gibi, popom resmen sarkık görünüyor. ve ben bunların hamilelikten değil de çok yediğim için iştahımı tutamadığım için olduğunu düşünüyorum, kendimi suçluyorum, 3 ayda aşağı yukarı 1.5 kg aldım, bu aldığım kilonun sebebi de muhtemelen hamilelikten önce çok az yiyor olmam ve şu an normal insan gibi yiyor olmam, kolay kilo alan bi yapım var zaten, biraz abartsam hemen tartıya yansır. diyetisyenle çalıştığım halde bu durumdayım.
ikincisi ise şu; aklımdan bir türlü doğum sonrasını çıkaramıyorum, evet biliyorum her gebelik her bebek her lohusalık kendine özel ama daha şimdiden uykusuz geceleri, huzursuzlukları, evde sürekli ağlayan bi bebeği düşünüyorum, gece tuvalete kalkıyorum mesela aklımdan şu geçiyor "bebek doğunca kim bilir bir gecede böyle kaç sefer uyanacaksın, hiç uyuyamayacaksın, hiç rahat nefes alamayacaksın", sonra bunları düşündüğüm için kendimden utanıyorum.
ben bu bebeğe çok isteyerek hamile kaldım, sonuçlarını bile bile tabii ki ama bu düşüncelerden kendimi kurtaramıyorum, sonra da utanıyorum, bebeğime ve anne olmak isteyen diğer kadınlara haksızlık yaptığımı düşünüyorum.
evet şimdi isteyen linçleyebilir beni.
Günaydın güzel anneler
Nasıl anlatayım bilemiyorum ama belki bana bi destek verirsiniz ya da rahatlatırsınız.
Aslında böyle düşünerek hem anne olmak isteyen kadınlara hem de bebeğime haksızlık ettiğimi düşünüyorum ama düşüncelerime de engel olamıyorum.
şimdi birincisi fiziksel olarak değişimime bi türlü alışamıyorum, aynaya baktığımda mutsuz oluyorum, kalınlaşmış bir bel, ne olduğu belli olmayan bir göbek, popom sanki boşaldı da içindekiler yukarı doğru kaydı gibi bir görüntü, birazı da aşağı gitti gibi, popom resmen sarkık görünüyor. ve ben bunların hamilelikten değil de çok yediğim için iştahımı tutamadığım için olduğunu düşünüyorum, kendimi suçluyorum, 3 ayda aşağı yukarı 1.5 kg aldım, bu aldığım kilonun sebebi de muhtemelen hamilelikten önce çok az yiyor olmam ve şu an normal insan gibi yiyor olmam, kolay kilo alan bi yapım var zaten, biraz abartsam hemen tartıya yansır. diyetisyenle çalıştığım halde bu durumdayım.
ikincisi ise şu; aklımdan bir türlü doğum sonrasını çıkaramıyorum, evet biliyorum her gebelik her bebek her lohusalık kendine özel ama daha şimdiden uykusuz geceleri, huzursuzlukları, evde sürekli ağlayan bi bebeği düşünüyorum, gece tuvalete kalkıyorum mesela aklımdan şu geçiyor "bebek doğunca kim bilir bir gecede böyle kaç sefer uyanacaksın, hiç uyuyamayacaksın, hiç rahat nefes alamayacaksın", sonra bunları düşündüğüm için kendimden utanıyorum.
ben bu bebeğe çok isteyerek hamile kaldım, sonuçlarını bile bile tabii ki ama bu düşüncelerden kendimi kurtaramıyorum, sonra da utanıyorum, bebeğime ve anne olmak isteyen diğer kadınlara haksızlık yaptığımı düşünüyorum.
evet şimdi isteyen linçleyebilir beni.
Canım benim Alınan kilolar, vücutta oluşan çatlaklar ya da cildinde olan bazı değişikler lekeler doğal bir döngünün sonucu. Bu değişimlerin çok normal doğumdan sonra eski haline döneceksin zaten buna kendini hazırlamalısın. Haksızlık ediyor gibi düşünme her insanın yapısı farklıdır mesela sen de kilo takıntısı olan bi insansın olsun bebeğinin sağlığı için olması gereken şeyler bunlar diyerek düşün öncesinde daha az yiyorum diyorsun ama şimdi normal şekilde Yemen gerekiyor gelen artılar tartıdan olsun sağlıklı olmak herşeyi başında geliyo düşündükçe daha çıkmazsa girersin ki daha 3 aylığız mesela 5-6-7 daha fazla kilo aldığımız dönemler olcak onlara kendini şimdiden hazırla bence bi de hamilelik kitapları var ya onları Baya öneriyorlar ben de almayı düşünüyorum. Kendimi bi bilinmezlik hissediyorum bazen ama geçici duygu durum değişiklikleri yaşıyoruz hepimiz bi şekilde. Seni çok iyi anlıyorum kendini suçlayıp üzme ne olurGünaydın güzel anneler
Nasıl anlatayım bilemiyorum ama belki bana bi destek verirsiniz ya da rahatlatırsınız.
Aslında böyle düşünerek hem anne olmak isteyen kadınlara hem de bebeğime haksızlık ettiğimi düşünüyorum ama düşüncelerime de engel olamıyorum.
şimdi birincisi fiziksel olarak değişimime bi türlü alışamıyorum, aynaya baktığımda mutsuz oluyorum, kalınlaşmış bir bel, ne olduğu belli olmayan bir göbek, popom sanki boşaldı da içindekiler yukarı doğru kaydı gibi bir görüntü, birazı da aşağı gitti gibi, popom resmen sarkık görünüyor. ve ben bunların hamilelikten değil de çok yediğim için iştahımı tutamadığım için olduğunu düşünüyorum, kendimi suçluyorum, 3 ayda aşağı yukarı 1.5 kg aldım, bu aldığım kilonun sebebi de muhtemelen hamilelikten önce çok az yiyor olmam ve şu an normal insan gibi yiyor olmam, kolay kilo alan bi yapım var zaten, biraz abartsam hemen tartıya yansır. diyetisyenle çalıştığım halde bu durumdayım.
ikincisi ise şu; aklımdan bir türlü doğum sonrasını çıkaramıyorum, evet biliyorum her gebelik her bebek her lohusalık kendine özel ama daha şimdiden uykusuz geceleri, huzursuzlukları, evde sürekli ağlayan bi bebeği düşünüyorum, gece tuvalete kalkıyorum mesela aklımdan şu geçiyor "bebek doğunca kim bilir bir gecede böyle kaç sefer uyanacaksın, hiç uyuyamayacaksın, hiç rahat nefes alamayacaksın", sonra bunları düşündüğüm için kendimden utanıyorum.
ben bu bebeğe çok isteyerek hamile kaldım, sonuçlarını bile bile tabii ki ama bu düşüncelerden kendimi kurtaramıyorum, sonra da utanıyorum, bebeğime ve anne olmak isteyen diğer kadınlara haksızlık yaptığımı düşünüyorum.
evet şimdi isteyen linçleyebilir beni.
şu yazdıklarının hepsinin altına imzamı atarım.Linçleyecek bir şey yok, bu hissettiklerin çok normal. Ben de senin gibiyim. Hiçbir zaman öyle çok anaç biri olmadım. Kimisinin ruhunda oluyor o. Her şeyine katlanabilen, yeter ki yavrum olsun koklayayım deyip her şeye göğüs gerebilen kadınlar. Ben kesinlikle onlardan biri değilim buna eminim. Kötü bir anne olacağımı düşünmüyorum, bebeğimi şimdiden çok seviyorum ama eski hayatımı özleyeceğime eminim. Şu an bile bekar zamanlarımı arada özlüyorum. Evliliğimde mutsuz muyum? Hayır hiç değilim ama bekarlık kadar rahat ve hesapsız ve ayrıca genç değilim :) Vücudum konusunda ben de takıntılıyım. Hamile kalmadan önce her gün spor yapardım. Öyle skinny fatlerden değil baya atletik sporcu vücudum vardı. Şimdi erimiş kaşar peyniri gibiyim.Ama yapabileceğim bir şey yok. Kilo almamak, zayıf kalmak sorunumu çözmüyor. Ben zayıf olmayı değil fit olmayı seviyorum. O yüzden doğum sonrasına kaldı yeniden şekillenmek. Hamilelik sırasında ancak doğumumuzu kolaylaştıracak egzersizler yapabiliriz. Önemli olan sağlıkla atlatmak. Ben görsel değişimlerden çok, hormonal dalgalanmalarımdan, mide huzursuzluklarımdan, karnımın üzerine yatamamaktan, çabuk yorulmaktan, nefes nefese kalmaktan şikayetçiyim. Bunlar beni mental olarak ciddi biçimde yıpratıyor. Hamilelik kim ne derse desin zor bir süreç.
İkra meyra bana da kız gibi demişti bakalım ama gitmeme daha 3 buçuk hafta varGünaydın kızlar bu üç hafta nasıl geçecekbir yandan kpss açıklanacak aşırı stresteyim bu arada dünkü ultrason fotosunu ikrameyraya gösterdim erkek dedi. Biz utanıyo diye kız demiştik ama hep beraber burda
işte o bebeğimin sağlığı için kafası bende henüz yok, henüz öyle bi güncelleme gelmedi banaCanım benim Alınan kilolar, vücutta oluşan çatlaklar ya da cildinde olan bazı değişikler lekeler doğal bir döngünün sonucu. Bu değişimlerin çok normal doğumdan sonra eski haline döneceksin zaten buna kendini hazırlamalısın. Haksızlık ediyor gibi düşünme her insanın yapısı farklıdır mesela sen de kilo takıntısı olan bi insansın olsun bebeğinin sağlığı için olması gereken şeyler bunlar diyerek düşün öncesinde daha az yiyorum diyorsun ama şimdi normal şekilde Yemen gerekiyor gelen artılar tartıdan olsun sağlıklı olmak herşeyi başında geliyo düşündükçe daha çıkmazsa girersin ki daha 3 aylığız mesela 5-6-7 daha fazla kilo aldığımız dönemler olcak onlara kendini şimdiden hazırla bence bi de hamilelik kitapları var ya onları Baya öneriyorlar ben de almayı düşünüyorum. Kendimi bi bilinmezlik hissediyorum bazen ama geçici duygu durum değişiklikleri yaşıyoruz hepimiz bi şekilde. Seni çok iyi anlıyorum kendini suçlayıp üzme ne olur
dün akşam tekrar bazı rutinlerime geri döndüm, esneme, yürüyüş, az da olsa yoga...böyle düşünmen çok normal bence.
kilo konusundaki mutsuzluğun senin de dediğin gibi bebekten bağımsız, onu kendi içinde kabul edip kendini sevmen gerekir diye düşünüyorum. sen elinden gelenin en iyisini yapıyorsun şu an, kendine "diyetisyenle yaptığım halde.." vs. gibi stresler yüklemene hiç ama hiç gerek yok. poponu sıkılaştırmak istersen doğum sonrası gerekirse bebeğini kucağına alıp günde X kere squat yapabilirsin ve toplanır.. allah çaresiz dert vermesin derler ya, bu dert değil zaten ama gerçekten çaresi var... hiçbir şey yapamazsan (abartıyorum şu an) gider rekonstruktif cerrahi desteği alırsın..
ikinci konuda çok haklısın, bence mizaç olarak çook rahat/geniş olmayan her hamilenin aklına takılması çok normal bu konuların. ben de mesela iş yerinden ne kadar izin alabileceğim / hadi toplam 6 ay izin alabilsem dahi bebek çok küçük olmayacak mı / ben işteyken annem bakabilir mi, yoksa bi de anneme yardımcı mı tutmak gerekir / yurt dışı seyahatlerine çıkınca nasıl olacak vsvsvsvsvs. onlarca tilki dolanıyor kafamda ama daha bebek 9 haftalık
dediğin uyku / hayatı kaçırma ve yetişmeme hissi de cabası. aynı tarif ettiğin gibi sonra da "şükredeceğime bunları nasıl düşünebilirim?!" diye kendime kızıyorum.
işine eğer yararsa kendimi rahatlatma şeklim şu; rahat bi anneyi kendine örnek al. atıyorum benim derdim daha çok iş hayatı ve çocuğu dengelemek, o yüzden tandığım ve bu konuda çok başarılı anneleri getiriyorum aklıma. aynı şekilde 3 çocuğu olan 4 çocuğu olan ve buna yetişebilen (ve bu esnada uykusuzluktan can vermeyen) anneler olduğunu, bunun kelimenin tam anlamıyla hayvani bir duygu ve süreç olduğunu ve senin de dünyadaki kaç milyar anne gibi bunu elinden gelenin en iyisini yaparak başarabileceğini düşünebilirsin.
ha bir de mümkün mertebe meditasyon. ben çok meditasyon yapabilen bir insan değildim ama bu dönemde inanılmaz faydasını görüyorum...
Hiç öyle ağlanacak Halime gülüyorum deme bu durum geçiciişte o bebeğimin sağlığı için kafası bende henüz yok, henüz öyle bi güncelleme gelmedi bana
gerçekten ağlanacak halime gülüyorum şu an.
Her insan burcuna birebir uymaz tabii ki karakteristik özelliğidir annenizin ama boğalar genel olarak üşengeç olarak bilinirÇok şaşırdım şu an. Benim annem boğa burcu, üşengeçliğin tam zıddı neyse odur. Atom karınca gibidir, asla üşenmez bi yere 40 kere gidebilir. Hatta derim bazen anne hiç üşenmiyor musun diye yoo hoşuma gidiyor der. Kadınla erkek arasında acayip farklılık oluyor burçlarda. Biz de eşimle aynı burcuz ama çok farklıyız.
Bebekliğinde öyle olacağını sanmıyorum ama ilerisi meçhulBoğa Burcu üşengeç mi gerçekten yaeşim ve ben oğlak burcuyuz ben yine biraz daha sakinim ama eşim işkolik evde de bir dakika oturmaz sürekli hareket halinde düşünemedim çocuğumuzu öyle
dün akşam tekrar bazı rutinlerime geri döndüm, esneme, yürüyüş, az da olsa yoga...
meditasyona da başlamalıyım belki dediğin gibi.
ilk 3 aylık süreç hep akşamları evde yorgun argın yatarak geçti, hiç enerji bulamamıştım ama şimdi biraz kendimi zorlamak istiyorum ve buna ihtiyacım var.
Bence kaygı duyman çok normal. Hatta ilk doğduğu günden de anne olunmuyor . En azından bende öyle oldu. Bebek doğduğunda emzirmem gerektiğini hatırlatıyorlardı ve hadi emzir diyenlere de kızıyordum. Bi yandan da benim niye aklıma gelmiyor diyordum. Gece kalkarken adapte olmakta zorluk çekmiştim. Ve hayalim hep şuydu. Bebeğim doğsa bile ben sosyal hayatımdan vazgeçemezdim anneme bırakır gezerim derdim.Ama brnce çocukla vakit geçirdikçe alışıyordun anneliğe. Şimdi bunları hiç düşünme zamanı geldikçe hepsi olacakGünaydın güzel anneler
Nasıl anlatayım bilemiyorum ama belki bana bi destek verirsiniz ya da rahatlatırsınız.
Aslında böyle düşünerek hem anne olmak isteyen kadınlara hem de bebeğime haksızlık ettiğimi düşünüyorum ama düşüncelerime de engel olamıyorum.
şimdi birincisi fiziksel olarak değişimime bi türlü alışamıyorum, aynaya baktığımda mutsuz oluyorum, kalınlaşmış bir bel, ne olduğu belli olmayan bir göbek, popom sanki boşaldı da içindekiler yukarı doğru kaydı gibi bir görüntü, birazı da aşağı gitti gibi, popom resmen sarkık görünüyor. ve ben bunların hamilelikten değil de çok yediğim için iştahımı tutamadığım için olduğunu düşünüyorum, kendimi suçluyorum, 3 ayda aşağı yukarı 1.5 kg aldım, bu aldığım kilonun sebebi de muhtemelen hamilelikten önce çok az yiyor olmam ve şu an normal insan gibi yiyor olmam, kolay kilo alan bi yapım var zaten, biraz abartsam hemen tartıya yansır. diyetisyenle çalıştığım halde bu durumdayım.
ikincisi ise şu; aklımdan bir türlü doğum sonrasını çıkaramıyorum, evet biliyorum her gebelik her bebek her lohusalık kendine özel ama daha şimdiden uykusuz geceleri, huzursuzlukları, evde sürekli ağlayan bi bebeği düşünüyorum, gece tuvalete kalkıyorum mesela aklımdan şu geçiyor "bebek doğunca kim bilir bir gecede böyle kaç sefer uyanacaksın, hiç uyuyamayacaksın, hiç rahat nefes alamayacaksın", sonra bunları düşündüğüm için kendimden utanıyorum.
ben bu bebeğe çok isteyerek hamile kaldım, sonuçlarını bile bile tabii ki ama bu düşüncelerden kendimi kurtaramıyorum, sonra da utanıyorum, bebeğime ve anne olmak isteyen diğer kadınlara haksızlık yaptığımı düşünüyorum.
evet şimdi isteyen linçleyebilir beni.
Ultrason fotoğraflarını görmek midemi bulandırıyor benim hiç bakamıyorummantıklı bence, ilk 3 ay dikkat etmek lazım deyince biraz soyutlandık eski aktif hayattan. zaten soyutlanmasam da akşam yemeğinden sonra biri gelip fişimi çekmiş gibi yattım ben de hep..
ultrason fotograflarını sabah uyanınca görebileceğin bir yere koymanı da tavsiye edebilirim. dediğin analık güncellemesi bana da gelmediği ve fiziksel olarak da çok hamile hamile olmadığım için bazen boşluğa düşüyorum. sabah uyandığımda aynanın kenarında onun en son halinin ultrasonunu görmek biraz beni moda sokuyor. "okay tamam, çekilen bu bulantılar / rahatsızlıklar / enerjisizlikler senin için ve sana değer" diye
ya mesela eşim ultrason fotoğraflarını bile seviyor ama bana pek bişey hissettirmiyor, öyle çekmecede duruyorlar.Ultrason fotoğraflarını görmek midemi bulandırıyor benim hiç bakamıyorumBebekten dolayı değil de işte burnuma ilaç kokusu geliyor, sancılı ilk zamanlar geliyor, midem kalkıyor. Çok saçma ama öyle.
Benim eşim öyle değil ya. Sakin o da benim gibi. Zaten ikimiz de hiçbir zaman öyle aşırı heyecanlı, duygusal tipler olmadık. Ne bileyim geçen gün gezinirken e-bebek gördüm hadi girelim bi bakalım dedik. Öyle boş boş bakıp çıktık.ya mesela eşim ultrason fotoğraflarını bile seviyor ama bana pek bişey hissettirmiyor, öyle çekmecede duruyorlar.
hafta atıyor diye çarşambaları iple çekiyor, happymom app inde temsili bebek fotoğrafı değişiyor diye seviniyor
bilemiyorum allah yardımcımız olsun.
Günaydın aslında kendini suçlama tüm bunları ben de düşünüyorum.alacağım kiloları , veremeyeceğim zamanları, vücudumun deformesini hepsini. Çocuğun ağlayışını uykusuzluğu.. Ki ben aşırı uyku düzenine sadık bi insanım nasıl başa çıkarım bilmiyorum. Bunları ben de düşünüyorum ama bence bunları dert etmemeliyiz diye kendimi telkiniyorum. Çevremdeki herkes anne oldu herkes bunları yaşadı herkesin göz altları morardı uykusuzluktan kilodan şikayetçi oldu ama evlatlarına da aşırı bağlılar. Ben dün ellerni yüzüne koyduğu zamanı görünce ilk defa bir bağ hissettim yani karnımda benden habersiz büyüyen kendi kendine yalnız takılan bir canlı var ve daha bir elim kadar belki. Bu beni çok etkiledi. Doğunca belki depresyona girerim belki çok sevinirim ama bunların hepsi normal diye telkinliyorum. Sonra diyorum ki yok mu güzellik merkezi gerçekten çok mu kafama takar hale geldim, en güzeline en kalitelisine gider kendimi baştan yenilerim herşeyine varana kadar diyorum. Hakikaten herkes de böyle yapmıyor mu, bence madden ve manen iyi olursak o dönem herşeyi atlatırız. Çoğumuzun ilk çocuğu, ilk heyecanımızı da ilk depresyonumuzuda belki böyle tadıcaz. Ama herşeyin bir yolu var bence. Ben uyku için çok endişeleniyorum çünkü ben 11-11:30 da uyur 7-8 gibi uyanırım fix. Diyorumki rabbim bana öyle bir bebek verki benim uyku aralığımda uyusun emzirdikten sonra bile uyusu. Ki ben dinç kalayım, yoksa yararlı olamam kendim kötü olucam diye dua ediyorum. Yada rabbim çok kilo almayayım ki kendimi depresyonda bulup çocuğuma aileme kendime hayatı zindan etmeyeyim diye sürekli dua ediyorum. Ben önemli değilsem bebeğim için ailem için kabul et diye dua ediyorum. Bence sen de böyle dua edersen kabul olacağını düşünüp tahat tutabilirsin içiniGünaydın güzel anneler
Nasıl anlatayım bilemiyorum ama belki bana bi destek verirsiniz ya da rahatlatırsınız.
Aslında böyle düşünerek hem anne olmak isteyen kadınlara hem de bebeğime haksızlık ettiğimi düşünüyorum ama düşüncelerime de engel olamıyorum.
şimdi birincisi fiziksel olarak değişimime bi türlü alışamıyorum, aynaya baktığımda mutsuz oluyorum, kalınlaşmış bir bel, ne olduğu belli olmayan bir göbek, popom sanki boşaldı da içindekiler yukarı doğru kaydı gibi bir görüntü, birazı da aşağı gitti gibi, popom resmen sarkık görünüyor. ve ben bunların hamilelikten değil de çok yediğim için iştahımı tutamadığım için olduğunu düşünüyorum, kendimi suçluyorum, 3 ayda aşağı yukarı 1.5 kg aldım, bu aldığım kilonun sebebi de muhtemelen hamilelikten önce çok az yiyor olmam ve şu an normal insan gibi yiyor olmam, kolay kilo alan bi yapım var zaten, biraz abartsam hemen tartıya yansır. diyetisyenle çalıştığım halde bu durumdayım.
ikincisi ise şu; aklımdan bir türlü doğum sonrasını çıkaramıyorum, evet biliyorum her gebelik her bebek her lohusalık kendine özel ama daha şimdiden uykusuz geceleri, huzursuzlukları, evde sürekli ağlayan bi bebeği düşünüyorum, gece tuvalete kalkıyorum mesela aklımdan şu geçiyor "bebek doğunca kim bilir bir gecede böyle kaç sefer uyanacaksın, hiç uyuyamayacaksın, hiç rahat nefes alamayacaksın", sonra bunları düşündüğüm için kendimden utanıyorum.
ben bu bebeğe çok isteyerek hamile kaldım, sonuçlarını bile bile tabii ki ama bu düşüncelerden kendimi kurtaramıyorum, sonra da utanıyorum, bebeğime ve anne olmak isteyen diğer kadınlara haksızlık yaptığımı düşünüyorum.
evet şimdi isteyen linçleyebilir beni.
Evet ya benimde 15.hafta oluyor o zaman inş belli olurİkra meyra bana da kız gibi demişti bakalım ama gitmeme daha 3 buçuk hafta var
Belirtilerim yediklerinş çıkarıyorum yüzümde sivilcem yok meme uçlarım büyüdü ve koyulaştı onun haricinde bir belirtim yokbelirtilerin neler
Ananas ilerleyen asamalarda yani 9. Cu ayda yenmesi az daha uygun deniliyor... dogumu kolaylastirdigi veya baslatabildigi biliniyor. Deneyen ve ertesi gun doguma giden kisiler var cevremdeArkadaşlar iyi geceler öncelikle biz de 9 haftalık olduk çok şükür.Aranızda Bursa'da ikamet eden var mı?Bir türlü doktor netleştiremedik. Bir de bu hafta başımdan geçen bir olayı anlatmak istiyorum. Nette ananas hamile dostu meyve diye okumuştum.Iki günüdür yiyorum bir saat sonra elim ayağım tutmuyor sanki yere yığılacağım o derece. Sonra düşündüm ne yapmış olabilir diye ananas aklıma geldi bugün yemedim ve sıkıntı olmadı.Biraz okuyunca hamilelerde düşüğe dahi yol açıyormuş bilmiyordum.Haftada bir iki dilim yiyin diyor sadece bilginiz olsun.Ben yeni öğrendim paylaşmak istedim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?