- 24 Eylül 2014
- 1.151
- 1.566
- 333
- Konu Sahibi KirazHanim
-
- #11.181
Valla canım ben 2 gebelik kaybından sonra oğlumu kucağıma aldım 9 ay ya yine bişey olursa diye mi yoksa etrafımda gördüğüm herkesin anneliği çok çok abartmaları bana garip geldiğinden mi bilmiyorım ama bana da öyle annelik fln yüklenmediGünaydın güzel anneler
Nasıl anlatayım bilemiyorum ama belki bana bi destek verirsiniz ya da rahatlatırsınız.
Aslında böyle düşünerek hem anne olmak isteyen kadınlara hem de bebeğime haksızlık ettiğimi düşünüyorum ama düşüncelerime de engel olamıyorum.
şimdi birincisi fiziksel olarak değişimime bi türlü alışamıyorum, aynaya baktığımda mutsuz oluyorum, kalınlaşmış bir bel, ne olduğu belli olmayan bir göbek, popom sanki boşaldı da içindekiler yukarı doğru kaydı gibi bir görüntü, birazı da aşağı gitti gibi, popom resmen sarkık görünüyor. ve ben bunların hamilelikten değil de çok yediğim için iştahımı tutamadığım için olduğunu düşünüyorum, kendimi suçluyorum, 3 ayda aşağı yukarı 1.5 kg aldım, bu aldığım kilonun sebebi de muhtemelen hamilelikten önce çok az yiyor olmam ve şu an normal insan gibi yiyor olmam, kolay kilo alan bi yapım var zaten, biraz abartsam hemen tartıya yansır. diyetisyenle çalıştığım halde bu durumdayım.
ikincisi ise şu; aklımdan bir türlü doğum sonrasını çıkaramıyorum, evet biliyorum her gebelik her bebek her lohusalık kendine özel ama daha şimdiden uykusuz geceleri, huzursuzlukları, evde sürekli ağlayan bi bebeği düşünüyorum, gece tuvalete kalkıyorum mesela aklımdan şu geçiyor "bebek doğunca kim bilir bir gecede böyle kaç sefer uyanacaksın, hiç uyuyamayacaksın, hiç rahat nefes alamayacaksın", sonra bunları düşündüğüm için kendimden utanıyorum.
ben bu bebeğe çok isteyerek hamile kaldım, sonuçlarını bile bile tabii ki ama bu düşüncelerden kendimi kurtaramıyorum, sonra da utanıyorum, bebeğime ve anne olmak isteyen diğer kadınlara haksızlık yaptığımı düşünüyorum.
evet şimdi isteyen linçleyebilir beni.
Kilo konusunda maalesef 20 kilo almış biri olarak sadece 10 kilosunu verebildim ve tekrar hamile kaldım hamilelik öncesi karın kaslarım vardı artık yoklar ama eminim biraz çalışırsam tekrar çıkar yani kiloyu fln hiç dert etme biraz çalışıncq olmuyacak kas yok bence
Her bebek okadar farklı ki benim oğlum çok hareketli bir bebek ama ne gazı oldu ne ağlaması. Akşam 8:30 da uyur sabah 7 de uyanır tabi 2-3 saatte bir emmek için uyanıyor ama gözlerini açmıyor sağa sola dönüyor yanımızda yattığı için ben hemen uyanıp emziriyorum 15 dk, uyumaya devam ediyor eşim duymuyor bile uyandığını
Ben biraz pimpirikli biri olduğum için yanımızda yatmasını tercih ediyorum böyle hem bana kolay oluyor hem uykum çok bölünmüyor hemde o annelik yükleniyor diye düşünüyorum
Maalesef pandemi dolayısıyla gezme olayını tecrübe edemedik ama 9 yıllık evliydik bebeğimiz olduğunda yeterince gezdiğimizi düşündüğğmüz için ah gezmelerden geri kaldık gibi bir düşünceye kapılmadık
off çok uzun yazdım ama bende aynı şeyleri düşünüyordum hamileyken herkes bol bol uyu diyordu oğlum olunca anladım ki ben hamileliğin son aylarında daha uykusuz kaldım
Valla canım benim oğlum 8:30 da uyur 7 de uyanırGünaydın aslında kendini suçlama tüm bunları ben de düşünüyorum.alacağım kiloları , veremeyeceğim zamanları, vücudumun deformesini hepsini. Çocuğun ağlayışını uykusuzluğu.. Ki ben aşırı uyku düzenine sadık bi insanım nasıl başa çıkarım bilmiyorum. Bunları ben de düşünüyorum ama bence bunları dert etmemeliyiz diye kendimi telkiniyorum. Çevremdeki herkes anne oldu herkes bunları yaşadı herkesin göz altları morardı uykusuzluktan kilodan şikayetçi oldu ama evlatlarına da aşırı bağlılar. Ben dün ellerni yüzüne koyduğu zamanı görünce ilk defa bir bağ hissettim yani karnımda benden habersiz büyüyen kendi kendine yalnız takılan bir canlı var ve daha bir elim kadar belki. Bu beni çok etkiledi. Doğunca belki depresyona girerim belki çok sevinirim ama bunların hepsi normal diye telkinliyorum. Sonra diyorum ki yok mu güzellik merkezi gerçekten çok mu kafama takar hale geldim, en güzeline en kalitelisine gider kendimi baştan yenilerim herşeyine varana kadar diyorum. Hakikaten herkes de böyle yapmıyor mu, bence madden ve manen iyi olursak o dönem herşeyi atlatırız. Çoğumuzun ilk çocuğu, ilk heyecanımızı da ilk depresyonumuzuda belki böyle tadıcaz. Ama herşeyin bir yolu var bence. Ben uyku için çok endişeleniyorum çünkü ben 11-11:30 da uyur 7-8 gibi uyanırım fix. Diyorumki rabbim bana öyle bir bebek verki benim uyku aralığımda uyusun emzirdikten sonra bile uyusu. Ki ben dinç kalayım, yoksa yararlı olamam kendim kötü olucam diye dua ediyorum. Yada rabbim çok kilo almayayım ki kendimi depresyonda bulup çocuğuma aileme kendime hayatı zindan etmeyeyim diye sürekli dua ediyorum. Ben önemli değilsem bebeğim için ailem için kabul et diye dua ediyorum. Bence sen de böyle dua edersen kabul olacağını düşünüp tahat tutabilirsin içini