Günaydın güzel anneler
Nasıl anlatayım bilemiyorum ama belki bana bi destek verirsiniz ya da rahatlatırsınız.
Aslında böyle düşünerek hem anne olmak isteyen kadınlara hem de bebeğime haksızlık ettiğimi düşünüyorum ama düşüncelerime de engel olamıyorum.
şimdi birincisi fiziksel olarak değişimime bi türlü alışamıyorum, aynaya baktığımda mutsuz oluyorum, kalınlaşmış bir bel, ne olduğu belli olmayan bir göbek, popom sanki boşaldı da içindekiler yukarı doğru kaydı gibi bir görüntü, birazı da aşağı gitti gibi, popom resmen sarkık görünüyor. ve ben bunların hamilelikten değil de çok yediğim için iştahımı tutamadığım için olduğunu düşünüyorum, kendimi suçluyorum, 3 ayda aşağı yukarı 1.5 kg aldım, bu aldığım kilonun sebebi de muhtemelen hamilelikten önce çok az yiyor olmam ve şu an normal insan gibi yiyor olmam, kolay kilo alan bi yapım var zaten, biraz abartsam hemen tartıya yansır. diyetisyenle çalıştığım halde bu durumdayım.
ikincisi ise şu; aklımdan bir türlü doğum sonrasını çıkaramıyorum, evet biliyorum her gebelik her bebek her lohusalık kendine özel ama daha şimdiden uykusuz geceleri, huzursuzlukları, evde sürekli ağlayan bi bebeği düşünüyorum, gece tuvalete kalkıyorum mesela aklımdan şu geçiyor "bebek doğunca kim bilir bir gecede böyle kaç sefer uyanacaksın, hiç uyuyamayacaksın, hiç rahat nefes alamayacaksın", sonra bunları düşündüğüm için kendimden utanıyorum.
ben bu bebeğe çok isteyerek hamile kaldım, sonuçlarını bile bile tabii ki ama bu düşüncelerden kendimi kurtaramıyorum, sonra da utanıyorum, bebeğime ve anne olmak isteyen diğer kadınlara haksızlık yaptığımı düşünüyorum.
evet şimdi isteyen linçleyebilir beni.