Canım selamlar. Mesajın üstünden hepinize yazmak istedim. Ben iyiyim, sezaryen sonrası kendime gelmeye çakılıyorum hastanede çok anlamamıştım zaman zaman ağrılarım oluyor. Parol yazmıştı doktor onunla idare etmeye çalışıyorum. Erken doğum olmasına rağmen şükür sütüm var düzenli sağmaya çalışıyorum. Her sağdığımda ve her sütümü kokladığımda oğlumu düşünüyorum. Onun da bir gün süt kokulu olacağını hayal ediyorum bu hayal beni ayakta tutuyor. Oğlumun dün görüş günüydü beni gördü ağlamaya başladı, ellerimi dezenfekte ettim dokundum ona ellerine ayaklarına. Konuştum biraz onunla. Hemen sustu ve uyudu saniyeler içinde.
Meğer beni bekliyormuş oğlum, annesini görünce hemen sakinledi. Şimdi Özlem içinde salı günü yeni bir görüş günü için saat sayıyorum.
Doktorla konuştum, Allah’a şükür şu an herşey yolunda, inşallah kilo almaya başlarsa ve süreç belli bir yola girerse daha umut dolu olacağım.
İnanılmaz acıkıyorum süt sağmak zor ama inanılmaz güzel bir duyguymuş. Bunu söylemek isterim.
Hastane sürecim çok iyi geçti hastanem hemşireler bakım çok iyiydi, içimde kalanlar çok oldu doğumumu böyle hatırlamak istemezdim ama kısmet diyelim.
Cumartesi günü acile nst takip ve tansiyon kontrolü için yatırılıp pazar günü sabah 7.30da düşmeyen tansiyon ve düzensiz nst sonucu acil doğuma alınmak, dizlerim titreye ameliyathaneye indirilmek, bebek çok küçük konuşmalarını duymak, artık uyutsunlar artık beni diye düşünüp durmak, o çaresizlik hissi, dua etmeye çalışmak ama Allahım bebeğimi korudan başka bir söz bulamamak… titreye titreye girdiğim sezeryandan titreye titreye uyandım. Sonrasında da tansiyonum 3 gün neredeyse hiç düşmedi, tam iniyor derken gene yükseldi.
Dün oğluşumu görmeye giderken de tansiyonum gene 15-10lardaydı, 2 gündür başım ağrıyordu gene ilaç kullanmama rağmen.
Ve bir mucize oldu, oğluma dokundum sonrasında baş ağrımın geçtiğini fark ettim. Ölçtüm, 12-8 olmuştu.
Demek oğluma dokunmam lazımmış