İyi akşamlar kızlar. Bu yazı biraz iç dökme üzerine olacak . Ben mi herşeyi fazla takar oldum,duygusal bakar oldum? Sizde mi böylesiniz ? Ufacık şeyler ağır gelmeye başladı. Kimse tarafından görülmemek,umursanmamak ya da ben abartıyorumdur bilmiyorum. Hamile olmasam kimsenin ne kadar değer verdiğini görmeyecekmişim meğerse. Öncelikle kayınvalidemler, varsa yoksa hep beraber yaşadıkları eşimin abisi çocukları eşi vs. Onlara. Bu bu zamana kadar hiç zoruma gitmedi de , 6. Aya girdiğim hamileliğimde bebeğime dair hiç bir şey heves edip de almadıklarına, yanlarında maddi güçlüğümüzden üstü kapalı bahsettiğim halde Birlikte tatile gitmeleri, annemin eksiklerimizi tamamlaması vs artık gücüme gitmeye başladı. Milletin çevresine bakıyorum bir de kendi çevreme. Badana yaptıracağım yarın. Herkes öğrendi kimse de yardıma geleyim demedi. Ama hadi gelin gezmeye gidelim, şuraya gidelim desem telefonu kapatmadan kapıda biterler bu insanlar . Sadece eş ailesi değil bu arada, kuzen vs. Psikolojik olarak çok yoruluyorum artık. Bu geçici gir durum mu? Ben bu zamanda hissettiklerimi ömür billah unutabileceğim sanmıyorum çünkü.