Herkese iyi akşamlar. Listede adım var yazmak istedim. Depremden sonra yazmak çok zor geliyor kendimi her şeyde suçlu hissediyorum. Hastane kontrollerine ağlayarak gidiyor ağlayarak dönüyorum. Maalesef 9 yaşında kardeşimi kaybettim. Çok kötü bir süreçten geçiyorum.. ptesi saat 08.30 da sezaryan a gireceğim. Karmaşık duygular içerisindeyim hem korkuyor hem heyecanlanıyorum. Biraz mutlu hissettiğimde bile suçlu hissediyorum kardeşim çocuğum gibiydi

Allah tan sabır dan başka bişey dileyemiyorum. Doğum yapan arkadaşların bebeklerine hayırlı ömürler diliyorum. Doğuma girecek olanlarında Allah yardımcısı olsun...
Yaşadıklarını, gördüklerini, bu hamile halinle aklından geçenleri, geceleri, gündüzleri, duygularını, tüm sürecini sana yakın şeyler yaşadım diye çok iyi anlıyorum. Hissettiğin şeyler de çok normal inan bana. Zamanla unutmayacaksın ama alışacaksın. Bu yaratıcının insanlara nasip ettiği bir şey, bi özellik. Kelimenin tam karşılığını bulamıyorum şu an.
Bak bu süreçte şunu bir kez daha derinden anladım ki gelen ya da giden her şey, bize ait değil ve sahibine dönüyor, kardeşin öyle bir de sevmese yaradan çabucak almazdı. Ne mutlu O'na. Rahmetiyle muamele görsün.
Bu imtihan ile seni hem manen daha da temizleyecek hem de bebeğin ile güçlendirecek böyle düşün. Kırılma ama düşünmek zorundasın çünkü kendinden önce düşünmek zorunda olduğun, tüm hayatı boyunca senin sevgine ihtiyaç duyacak bi masumu taşıyorsun, O'nun hakkı da var ve Allah'ın izniyle ona kavuşacaksın da.
"Cennet, annelerin ayağının altında" derler ya, anne olduktan sonra, o cennetin gökten armağan gibi inmediğini evladın için anne yüreğinle, merhametine çektiğin her zorluğa karşı dayandığın için o cenneti senin kazanabileceğini öğrendim.
İnşirah suresini bol oku, çokça dua et. Her şeyin, mülkün sahibine sığın. Ruhunu ferahlatacaktır Allah'ın izniyle.

Bu yazdıklarımı okuyan bebeğini taşıyan ya da kucaklamış olan, bebeği için en iyisi olan herkes Rabbim evlatlarınızı sağ salim sizlere bağışlasın. Hayırlı evlat olsunlar. İyi ki varsınız.