- 16 Mart 2022
- 3.421
- 3.324
- 83
- 33
Bizim de eşimle problemlerimiz var . Sağolsun yardımcı oluyor kızıyla ilgileniyor ama benimle ilgilenmiyor . Bana yetmiyor . Ben de görülmek istiyorum . Ben de aynı eve kapandım . Evet çocuğun sorumluluğu çok ağır. Hasta oluyor bişey olacak mı , iyileşmeyek mi nesi var . Ya kötü bi hastalığı varsa , ya aşı olunca otizm olursa , yemek yemedi zayıflayacak büyümeyecek , sosyalleştirmem lazım , oyun oynamam lazım gelişimi geri mi kaldı. Hiç bitmeyecek bi sorumluluk. Benim neyime yaBu his bende de var. Ben en çok anne olmayı sevdim diyen bir grup var ya çok samimiyetsiz geliyor bana. İnanılmaz zorlandım zorlanıyorum. Her gün mutlaka bir sebepten çıldırma noktasına geliyorum ve en büyük sorunum artıl eminim eşim. Bütün sorumluluğu bize yıkıyorlar en azından benimki öyle. Hakkını yemek istemiyorum kendince bişeyler yapıyor ama yaptığı şeyler dünyalara bedel gibi havası var. Ama benim yaptıklarım ne olavak. İşimi gücümü bırakıp eve kapandım çol zoruma gidiyor. Çocuğum o kadar zor ki hiç bir yere gidemiyorum arkadaşm bile kalmadı artık kaç senedir kimseyle görüşemiyorum hamileyken çalışıyordum vaktim yoktu çocuk doğdu neye uğradığımı şaşırdım derken kapandım kaldım eve. Ay böyle konuşunca uzun uzun anlatacak öyle çok şey geliyor ki aklıma. Ben iyi anne olmaya çalışıyorum tabi eminim hepiniz öylesiniz ama mesela akşam oluyor ya yemek yiyecek bir der yıkanacak bir dert dişini fırçala burnunu temizle altını değiştir vs vs 19 aylık bir bebekte bunları yapmak zor her şeye inat direniyor. Babalar nir köşede oturuyor sadece. Bir kere fırçalama dişini ya bırak yemiyorsa bir kere aç uyusun. Her şeyi mükemmel yapmaya çalışıyorum olmuyor
