• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Popüler Konu 2025 Aralık Anneleri Paylaşım Alanı

Bebeğimin cinsiyeti ...


  • Ankete Katılan
    194
Kızlar sizinle bir düşüncemi paylaşmak istiyorum. Biliyorsun bir tane oğlum var 20 aylık bir tane daha geliyor paşam ben iki tane çocuğun yeterli olduğunu düşünüyorum. Çünkü onlara bakacak güzel bir psikoloji de çok önemli ayrıca maddiyatta önemli özellikle de bu zamanda . İstiyorum ki güzel bir okulda okusunlar güzel bir gelecek planlayalım onlar için. Bir de ben yaklaşık 20 aydır sadece oğlum odaklıyım eşimle dışarı çıkarsam çıkıyorum onun dışında gittiğim sadece annemler var bunların dışında sosyal hayatım pek yok. Bazen istiyorum ki arkadaşlarımla kahve içeyim bir yerde alışveriş yapayım gezeyim ama aile apartmanında oturduğumuz halde oğlumu kimseye bırakamıyorum. İkinci oğlumuz da geliyor hem çok mutluyum hem de çok tedirginim çünkü her annede olduğu gibi bende de yetebilecek miyim endişesi var. keşke babalarda da biraz böyle bir endişe olsa 😀 aslında sizlere danışmak istediğim şey şuydu lafı çok uzattım, ben tüplerimi baglatmayi düşünüyorum en kesin korunma yöntemi bu. Ama eşim 35 yaşımızda belki bir tane daha çocuk yaparız düşüncesinde. Ama ben böyle düşünmüyorum. Onlar sağlıklı bir şekilde büyüsünler ben de biraz kendi hayatıma bakmak istiyorum kendimi geliştirmek kurslara gitmek gibi ve o yüzden kafam çok karıştı. Daha doktoruma danışmadım ama eşimin imzası şart. Sizce eğer ki ben böyle bir şey yaparsam eşime haksizlik yapmış olur muyum ?
Senle durumumuz benziyor kuzum. Benim kızım da 21 aylık şu an. Hamile kaldığımdan beri ne yaparım nasıl yeterim diye düşünmediğim tek bir gün olmadı. 21 aydır kızıma verdim hayatımı. Kızımla birlikte sosyalleşemiyorum çünkü gerçekten çok hareketli bir çocuk. Görüştüğüm arkadaşlarım var ama kızımın peşinde koşarken ne oturup sıcak kahve içebiliyorum ne muhabbet ediliyor 🙈 Şimdi sil baştan başlayacağım. Kolay değil elbette gözümde çok büyüyor. Ve ben 2 yaşın zorluğunu yenidoğana tercih ederim. Yenidoğan bebek bana aşırı stresli geliyor. Ebeveynliğin tamamına baktığımda da en zoru da ergenlik geliyor bana. Üstüne titreyip tüm hayatını adadığın çocuk günden güne senden uzaklaşıp gidiyor. Çok acıklı ama doğal bir süreç. Bizim çocuklar aynı anda ergen olacak. Onları koruyabilecek miyim güzel yetiştirebilecek miyim hayata hazır edebilecek miyim bir sürü korku üstüme geliyor. Eşimle üçüncü çocuğu asla istemiyoruz. İkinciyi bile planlayıp yapmadık zaten. İkimizi de müthiş bir stres sarıyor zaman zaman. Ama eşim tüp bağlatma konusunda çok katı. Nedenini bilmesem de geri dönülmez şekilde kendimi kısırlaştırma düşüncesi bana da tuhaf geliyor 🙃 En mantıklı spiral geliyor şu an bana. Risk sıfır değil ama yine de diğerlerinden daha iyi bir yöntem 🥰
 
Daha çabuk iyileşiyor dediler ama kabul etmedim şuan kıyamam
Biz oğlumu 33 günlükken yaptırdık, en farkında olmadıkları ve acı eşiklerinin yüksek olduğu zaman da yenidoğan zamanı. Bu defa da krem yaptırmıcaz galiba, içimiz el vermiyor. Bazı doktorlar önermese de ben çocuk doktoruna sormuştum öneririm demişti, öyle yaptırmıştık.
 
Kızlar sizinle bir düşüncemi paylaşmak istiyorum. Biliyorsun bir tane oğlum var 20 aylık bir tane daha geliyor paşam ben iki tane çocuğun yeterli olduğunu düşünüyorum. Çünkü onlara bakacak güzel bir psikoloji de çok önemli ayrıca maddiyatta önemli özellikle de bu zamanda . İstiyorum ki güzel bir okulda okusunlar güzel bir gelecek planlayalım onlar için. Bir de ben yaklaşık 20 aydır sadece oğlum odaklıyım eşimle dışarı çıkarsam çıkıyorum onun dışında gittiğim sadece annemler var bunların dışında sosyal hayatım pek yok. Bazen istiyorum ki arkadaşlarımla kahve içeyim bir yerde alışveriş yapayım gezeyim ama aile apartmanında oturduğumuz halde oğlumu kimseye bırakamıyorum. İkinci oğlumuz da geliyor hem çok mutluyum hem de çok tedirginim çünkü her annede olduğu gibi bende de yetebilecek miyim endişesi var. keşke babalarda da biraz böyle bir endişe olsa 😀 aslında sizlere danışmak istediğim şey şuydu lafı çok uzattım, ben tüplerimi baglatmayi düşünüyorum en kesin korunma yöntemi bu. Ama eşim 35 yaşımızda belki bir tane daha çocuk yaparız düşüncesinde. Ama ben böyle düşünmüyorum. Onlar sağlıklı bir şekilde büyüsünler ben de biraz kendi hayatıma bakmak istiyorum kendimi geliştirmek kurslara gitmek gibi ve o yüzden kafam çok karıştı. Daha doktoruma danışmadım ama eşimin imzası şart. Sizce eğer ki ben böyle bir şey yaparsam eşime haksizlik yapmış olur muyum ?
Tüp bağlatma sanırım artık vajinal de yapılabiliyor, geçenlerde yanlış hatırlamıyorsam doktorun biri söylemişti. İsterseniz sonra da yaptırabilirsiniz. Şimdiden strese girmeye gerek yok.
 
Senle durumumuz benziyor kuzum. Benim kızım da 21 aylık şu an. Hamile kaldığımdan beri ne yaparım nasıl yeterim diye düşünmediğim tek bir gün olmadı. 21 aydır kızıma verdim hayatımı. Kızımla birlikte sosyalleşemiyorum çünkü gerçekten çok hareketli bir çocuk. Görüştüğüm arkadaşlarım var ama kızımın peşinde koşarken ne oturup sıcak kahve içebiliyorum ne muhabbet ediliyor 🙈 Şimdi sil baştan başlayacağım. Kolay değil elbette gözümde çok büyüyor. Ve ben 2 yaşın zorluğunu yenidoğana tercih ederim. Yenidoğan bebek bana aşırı stresli geliyor. Ebeveynliğin tamamına baktığımda da en zoru da ergenlik geliyor bana. Üstüne titreyip tüm hayatını adadığın çocuk günden güne senden uzaklaşıp gidiyor. Çok acıklı ama doğal bir süreç. Bizim çocuklar aynı anda ergen olacak. Onları koruyabilecek miyim güzel yetiştirebilecek miyim hayata hazır edebilecek miyim bir sürü korku üstüme geliyor. Eşimle üçüncü çocuğu asla istemiyoruz. İkinciyi bile planlayıp yapmadık zaten. İkimizi de müthiş bir stres sarıyor zaman zaman. Ama eşim tüp bağlatma konusunda çok katı. Nedenini bilmesem de geri dönülmez şekilde kendimi kısırlaştırma düşüncesi bana da tuhaf geliyor 🙃 En mantıklı spiral geliyor şu an bana. Risk sıfır değil ama yine de diğerlerinden daha iyi bir yöntem 🥰
Sen de mi uyuyamadın? 4.30’dan beri ayaktayım 😂🤦‍♀️
 
Ay çok korkuyorum ben şaka bir yana 🤣🤣
Ben de aşırı korkuyorum nasıl yapıcam diye. İlkinde bana zor gelen şeyleri düşününce şu an gülüyorum. Ne kadar kolaymış tek çocuğa bakmak aslında diye. 2.5 aylıkken tek başıma uçağa binmiştim bebekle, ağlamıştım nasıl yapıcam diye 🤣 şu an tek çocuğum olsa yenidoğan hiç korkmam. Ama bir toddler bir yenidoğan nasıl hayatta kalırız bilmiyorum. En korkutan kısmı ise dengeyi nasıl sağlayacağım kısmı. Büyük oğlumun kalbinin kırılmasını istemiyorum, ona yetememekten korkuyorum. Doğumdan sonra gözümüze çok büyümüş görünecekler. Onların da hala bebek olduğunu unutmamak lazım. Onların da bize çok ihtiyacı olacak :(
 
Back
X