22 yaşındayım 8 aylık evliyim boşanma kararı aldım. eşimle mayısta tanıştım ağustosta evlendim eylülde yurtdışına gittim. ve evliliğimin ilk haftasından itibaren beni çok yalnız bırakmaya başladı. yani orada var olan hayatına devam etti sanki ben yokuşum gibi. bekar gibi. daha sonraları master yapmak ya da çalışmak istediğimi sosyal biri olduğum için evde kala kala delireceğimi söylemeye başladım. bana ne istersen yap dedi ama ne zaman bunun için uğraşsam param yok. orası olmaz. borç alamam. ne gerek var dedi. evin geçimini zor sağlarken daha da kısmamı istedi ama kendi bekarkenki harcamalarıma devam ettti. afedersiniz utanarak söylüyorum ama o sıkıntıya girmesin diye kendime ordan bi iç çamaşırı bile almadım ben. sosyal evde durmayan üniveristede burslu okumuş yurtdışında yaşamış kimseye muhtaç olmamış birinden, evden çıkmayan sürekli yemek temizlik yapan ve bunları beğendiremeyen birine dönüştüm. bunlar tabiki beraberinde depresyonu getirdi. kendimden vazgeçmiştim çünkü. el uyuşmalarım uyku bozukluklarım ve kusmalarım oluyordu. hasta olduğumu en azından ailemi görmek içn tr ye gelmek istediğimi söyledim. bana abarttığımı canım istediğinde gidip gelemeyeceğimi söyledi. tabi bu süreçlerde beni sürekli eleştirmeleri alttan alttan hakaretvari laf sokmaları... hep ben onun elini tuttum hep ben sarıldım. sıcak diye beni iterdi. en son başka bir ülkeye taşınmaya karar verdik. herşey hazırken valizleri topladığımız gün ben tr de 2 ay kalmak istiyorum dedim. hayır tedavi ol gel dedi. bende ısrar ettim. daha önce böyle konuşmadığımızı söyleyince ayır valizini defol git dedi. sonra görüntülü olarak annesini araıyp "ben bunla uğraşamam gönderiyorum başlatın işlemleri" dedi. arkasından " annesine "bunun ne kadınlığı var ne yemeği ne temizliği ne itaati" dedi. üstüne dini zaaflarım yüzümden müslüman bile değilsin dedi. ondan sonrasını kaldıramadım nefesim kesildi zaten. babamı arayp anlattım biletini alacak mıymış edi babam. eşim de sana vereek param yok dedi. babam da aldı biletimi ve geldim. 8 ayda toplasan 1 hafta yüzüm gülmedi. cicim haftası bile yaşamadım. aşağılama eleştirme sürekli memnuniyetsizlik canıma tak etti. buraya geldikten 15 gün sonra yazdı ne zaman geliyosun diye ben de kafamda bitirdiğimi söyledim. ben seni çok seviyorum asla boşamam gibisinden maço laflar etti cevap vermedim. numaramı değiştirdim. ve 15 gün geçti bana bi daha hiç ulaşmaya çalışmadı. ne anesi ne kendisi üstlerine bi kusur kondurmadan yurtdışı zor geldi sizin kız kontes e getirdiler mevzuyu. daha neler neler. bu kısa bir özetti sadece.şu an antidepresan kullanıyorum. tr ye geldiğimde annemler gece uyurken bakmışlar. tamamen yüzüm ağlamaklı dişlerim ellerim kaskatı uyumuşum 10 gün. mide ve hastasıyım ve inanılmaz zayıfladım. bu haldeyim ablalarım kardeşlerim. siz olsanız napardınız sizin içn çaba bile göstermekten aciz sevgisi sadece dilinde biriyle?
edit: 2 dil biliyorum. iki bölüm bitirdim. ailemin maddi durumu da iyiydi. ailemi kariyerimi sosyal çevremi her şeyi bırakıp gittim
