22 yil gecti ama ..., siz olsaydiniz napardiniz?

bu arada babam da basladi git gör diye yillar boyunca kacir et simdi gel git gör de, allahim ne manyak aileye deng gelmissin benide dengesiz yaptilar..

belkide babanızda kendinde zamanla kusur gördü vicdanı rahat değil. yoksa bunca yıl sonra neden git gör desin. annenizi tarafsız gözle dinleyin mutlaka.
 
annen gercekten bırsy yapmıssa bunu cezasını zaten ahırette cekecek..bu dunyada da cekmıs zten evlattan ayrı kalmak ne demek..
kolay degıl bence ama annene kucak aç...sıze yasattıklarını unutamazsın ama belkı de eksık yanın dolacak..denemeye deger..
 
Affetmek insanı özgürleştiren tek eylemdir.
Kendin için affet..
Kaldı ki her ne olursa olsun affedeceğin insan annen..Ha belki yabancıdan öte olamayacak artık senin için, ama bu affetmene engel değil..

Affetmelisin.
 
En kötü anne bile annesizlikten iyidir demişler (Tabi ki evladını öldüresiye döven,işkence eden psikopat,rahatsız anneler haricinde.
Anlattığınıza bakılırsa anneniz kendi gitmemiş bizzat babanız veya babaanneniz ya da her kimse...Birileri tarafından gönderilmiş ve hakime para verilip annenizden sizi mahrum bırakmışlar.Ben bunu öğrenmiş olsam önce babama kızar,kin tutardım,annemden beni ayırdığı için.Belki de annenizin yanında olsaydınız o herşeyini katıp sizi büyütecekti bunu bilemeyiz ki.Aldatmaya gelince.Belkide bir iftiradır.Bizzat yakınımdan biliyorum bir dede gelinine iftira atıp oğlunu başka biriyle evlendirmeye çalışıyordu.Cahil ve yaşlı insanlar acımasız olabiliyorlar.
Tavsiyeme gelince;bu olayı tarafsız şekilde öğrenebileceğiniz her kim varsa gidin konuşun.Gerekirse annenizle konuşun ve anlatılanların gerçek mi yalan mı olduğunu öğrenin.Doğruysa bile aldatılan babanız..Hangi anne evladını bırakmak ister ki.Bu bana normal gelmiyor.Bir kadının psikolojik sorunları yoksa hiçbir anne 9 ay karnında taşıdığı,varlığını hissettiği,doğurduğu evladını bırakmak istemez.Onsuz yapamaz.Anne değilim ama empati kurabiliyorum.
Annenizi affedin.Önce kendi içinizi rahatlatıp bu sorudan kurtulmak için yapın bunu.Sonrasında çok sıkı fıkı olmasanızda affettim diyebilin.Çünkü peygamber efendimiz hiçbir kimseyle 3 günden fazla küs kalmayın demiş...
 
en zor zamanında,bakımı en zahmetli zamanında bebeği bırakıp da yaşlandığı zaman kendine baktırmak için evladının kapısına gelen anne babadan nefret ediyorum..
 


22 yıl dile kolay, kocaman bir ömür, belki annenize kinlenmekte haklısınız belki haksızsınız ama bunu öğrenmenin tek yolu annenizle konuşmak.
Geçmişte yaşananları, ortaya atılan iddiaları birinci ağızdan yani annenizden dinlemeden peşin hükümlü olmayın, anneniz babanız gelmeden gönderilmiş, babanız sizi yaşadığı ülkeye götürmüş, yıllarca tek taraflı dinlediğiniz bir anne profiliyle büyütülmüşsünüz, belki size nasıl ulaşacağını bilemedi, hem zaten tek başına bırakıldıysa, kimse sizi arayıp bulması için yol gösterip yardım etmediyse yalnız bir kadının yolunu, izini, dilini bilmediği bir ülkede çocuklarını bulması çok zor.

Belki herşey size anlatılandan çok başkadır, 22 yıl geçmiş zaten, bir 22 yıl daha gelgitler yaşamanın manası yok, hem kimsenin 22 yıl daha yaşayacağının garantisi yok, ilerde pişman olmamak, gerçekleri öğrenmek ve annenizi Dünya gözüyle görmek için annenizi görmeye gidin.
İnanın şu andakinden çok daha iyi hissedeceksiniz kendinizi, kinlenmenizi hak edecek biri bile olsa gerçekleri öğrenmek rahatlatacaktır sizi.
 
annemide affedemiyorum babamıda.....

ama yıllar sonra görüşmeye basladım ıkısıylede, arada bır sıcaklık yok, hiç bir neden bana evladını bırakmayı haklı gostermıyor, içten içe çok kızıyorum,çok öfkeliyim, birşeylere ihtiyacı olduklarında hep yanlarında oldum,

onlar anne babalık gorevlerını yapmadılar ama ben evlatlık gorevımı yapıyorum..

size ne dıyebılırım ki, affet demek dısarıdan cok kolay, sadece en azından görüşün diyebilirim..
 
Burdan atip tutmak kolay tabiki karsidaki nede olsa anne tamam sebebleri ne olursa olsun bi annenin evladini birakip gitmesi tabiki affedici bisey deyil ama yinede ben tanimak isterdim sana annelik yapmamis olabilir ama iyide olsa kotude olsa seni dokuz ay karninda tasimis ve seni dunyaya getirmis bi insan can ciger olmasamda ben gorusurum
 
Benimde babam....
Öyle 22 yıldır görmedim etmedim değil tabi de epi topu 5 defa görmüşümdür...
Benim gözümde affedilecek bir yanı yok zira yabancıdan öte gidemeyecek olan bir adam sokaktan geçen şahıstan farksızdır
Affedilecek bağıra basılacak affedimde özgürleşim denilecek bir durum yok..
Hayatıma sokmadım sokmam kesinlikle müdahale hakkı yoktur.. yolda görüp selam bile vermesem kendimi ayıplamam dediğim gibi herhangi bir yabancıdan farksızdır benim için..
Tabi bu dediklerim benim hayatım için geçerli ben büyüdükçe kendi gözlerimle olanı biteni gördüm anladım dolduruşa fln gelmedim yada bazı şeyler karartılmadı...

Kızını bırakmak var bırakmak var yanii
Affedermisiniz o sizin içinizde olup bitecek olan birşey
Anladığım kadarıyla 22 yıldır hiçç görmemişsiniz haberini almamışsınız
Bi dinlemek istersiniz belki onun gözündende hikayeyi
Affetmesi size kalmış
 
affetmesen bile
en azından annenle bir kere konuş bence
seni neden terk etmiş 22 sene boyunca neden aramamış ondan dinle derim
 
Bence annenizi mutlaka dinleyin. Ya asil magdur oysa?
 
Affedip afrtmemek size kalmis sonucta neler yasadiniz siz biliyorsunuz, mesela ben sizin yerinizde olsam suanda babamida affetmezdim, size übey annenin kötü davranmasina dayak atmasina gözyummus belliki... En azindan bi görüsün onuda dinleyin derim, böylece herseyi kendi icinizde yasamazsiniz ve icin icinizi yemez...kardesinizde var anladigim kadariyla onunla ortak bi karar alin eraber karsisina cikin, yani ben olsam "neden" diye sormak isterdim gec olmadan...zten af etsenizde sicak bi bag olmiyaktir bence, yani siz nekadarina izin verirseniz artik, ama bikere görüp dinlemek sizide rahatlatacaktir...Allah yardimciniz olsun...
 
22 yildir görmedigin anneyi afedermisin , yillar geldi gecti ama izleri pis kaldi , cok sey yasattirildi ,herseye ragmen siz olsaniz napardiniz,

Seninle ayni durumdayiz canim benimde biyolojik annem beni 7 yasimdayken terketmisti. Yillar sonra ciktim karsisina beni neye tercih ettigini bilmek istiyordum. Affettim mi asla sokaktaki herhangibirinden farksiz benim icin. Ama gormelisin bence icinde kalanlari soylemelisin o kadar rahatliyorsun ki inan yillardir tek basina yuklendigin yuku atiyorsun resmen
 
annemin ne zorluklara katlanıp yanımda kaldığını biliyorum.. ne kadar magdur olursa olsun beni ve 2 abimi bırakmadı hiçbi zaman.. ve bana göre magduriyetin şiddeti ne kadar fazla olursa olsun, sebebi ne olursa olsun çocuk bırakılmaz..
o yüzden ben affetmezdim..
 
22 yildir görmedigin anneyi afedermisin , yillar geldi gecti ama izleri pis kaldi , cok sey yasattirildi ,herseye ragmen siz olsaniz napardiniz,

Çok zor bir durumdur eminim çok fazla kırgınlıkların olmuştur ama sen sana düşen görevini yap bırak herkes kendi yaptıklarından utansın affetmek büyüklüktür sen büyüklüğünü göster sen allahın katında bir adım önde ol yine kararları verecek olan senin....
 
Analık büyütmekle olmadığı gibi, evlatlık da bakılmakla olmaz. Akıl barik olduğunuzdan beri siz onu aradınız mı ? Neler yaşadı öğrendiniz mi ?

Benim anne ve babam da ayrıldı, hakim babama verdi, annemi 8 yıl görmedim. 15 yaşıma geldiğimde izini sürüp aradım buldum. Neler yaşadığını öğrendim, babamın gösterdiği şiddetten kaçtığını, adresini herkesten sır gibi gizlediğini, o... denilen annemin bir küçücük dikiş makinasıyla 3 kardeşimi büyüttüğünü. Eve döndüm ertesi gün valizimi alıp anneme gittim ve babamı öldüğü güne kadar affetmedim. Anneme 17 yıl yani rahmetli olana kadar doydum, son nefesini verene kadar eli elimdeydi, çocukluğumun o korkunç yıllarını telafi ettik birlikte.

Velhasıl yaşamadan kimse bilemez, kimsede ahkam kesmesin öyleydi böyleydi diye. Benim annem çocuklarını tırnaklarıyla kazıya kazıya baktı ama her kadında var mıdır o güç, varmı dır o imkan kimse bilemez. Annenle görüşmelisin, az bir zaman değil ayrılığınız ama hepsi olmasa bile bazı şeyler kotarılabilir, senin de evlat olarak vazifendir bu. Görüşürsün bakarsın olmazsa en azından ahirete için rahat olur
 
bende böyle dusunuyorum aslinda ama bazen kendimi bu soruyu sorarken buluyorum affedilirmi...

Bence bu konu cok hassas bi konu iyi düsünmeniz lazim anneniz sizi neden birakti bilemem ama bi anne cocugunu kolay kolay birakmaz eminimki cok zor seyler yasamistir cok acı cekmistir sizi biraktiktan sonra benimde bi tanidigim var böyle cok zor seyler yasadi hergün öldü öldü dirildi cocuklari onu affetmediler kadincagizin sunu dedigini duydum "ben cocuklarimi biraktigim gün öldügümü saniyodum ama ben ozaman degil asil simdi öldüm "dedibende bi anne olarak sana dene meni tavsiye ederim tamam 22 yiliniz annesiz gecmis ama bundan sonraki ömrünüzü onsuz gecirmeyin derim ben şimdi sira sizde yillar önce onun yaptigi seyi sizde ona yaparsaniz sizin ondan ne farkiniz kalacak tabi yine siz bilirsiniz secim sizin verdiginiz karardan bizide haberdar edin lütfen
 
ne yasanmıs nasıl yasanmıs keyfı mı terkedılmıssınız sokagamı bırakılmıssınız evlatlık mı verılmıssınız yoksa anne babanız ayrılmıs sız babanızda kalmıssınız yada bırakılmıssınız sonra bır dha aranıp sorulmamıssınız mı neye gore yorum yapalım.? kesınlıkle affedılmez dıyen arkadaslar neye gore yorumladılar onada hayret etmıs durumdayım bu konuyu yasamayan bılemez. kedımden bılıyorum evet ne sartla olursa olsun bı tarafı kırık yasaamak zor sonradan hayatınıza gıren bı ınsana anne yada baba dıyebılmek zor kabul etmek daha zor hep bı yabancı gıbı kalıyo karsınızda ısınamıyosunuz arkadas bıle o anneden daha samımı daha yakın gelıyo ama ısteyerek yapılmadıgı surece affedılebılır yınede emın ol kı affedılse bıle anne gıbı olmuyo.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…