Bu konuya yazmayim dedim, yazarsam ilerde okursam üzülürüm diye düşündüm ama kaç gündür konu aktif dayanamadım.
Ben de 26 yaşındayım, iyi bir mesleğim var ama uygun bir iş bulamadım, işsizim, hayatimda kimse yok. Ailemle yaşıyorum ama artık ailemle yaşamak da çok zor geliyor iş olmayınca ayrı ev de tutamıyorum.
Şimdiye kadar o kadar sınavlara girdim, çalıştım ama sonucunda elimde hicbir şey yok.
Bu konuya yazmayim dedim, yazarsam ilerde okursam üzülürüm diye düşündüm ama kaç gündür konu aktif dayanamadım.
Ben de 26 yaşındayım, iyi bir mesleğim var ama uygun bir iş bulamadım, işsizim, hayatimda kimse yok. Ailemle yaşıyorum ama artık ailemle yaşamak da çok zor geliyor iş olmayınca ayrı ev de tutamıyorum.
Şimdiye kadar o kadar sınavlara girdim, çalıştım ama sonucunda elimde hicbir şey yok.
Türkiye'de inşaat sektörü dışında herşey bitmiş durumda. Özel sektörde köle arıyorlar asla kabul etmem diye düşündüğüm ücretlere de çalışmaya razıyım artık ama bir de üstüne iki yıllık sözleşme vs istiyorlar. Akademisyenlik için çalışayım desen bir yerlerde dayin yoksa emeğine değecek mi ayrı bir muamma.Yani issizlik o kadar yuksek ki arti, yeni mezun is bulabilen kimseyi nerdeyse tanimiyorum! Ben de isimden hic memnun degilim ama ayiya dayi diyorum, para icin katlaniyorum bakalim nereye kadar
Türkiye'de inşaat sektörü dışında herşey bitmiş durumda. Özel sektörde köle arıyorlar asla kabul etmem diye düşündüğüm ücretlere de çalışmaya razıyım artık ama bir de üstüne iki yıllık sözleşme vs istiyorlar. Akademisyenlik için çalışayım desen bir yerlerde dayin yoksa emeğine değecek mi ayrı bir muamma.
Sonumuz ne olacak hiç bilmiyorum.
Maalesef öyle. Söylenecek çok şey var da işte...Tamamen suanki durumu ozetlemissiniz.Dayi olayi her yerde gecerli artik.Ne vasifsiz o isle alakasi olmayan insanlari bile o ise getiriyorlar.Kimse kalite zeka vb. aramiyor bunu gormek de cok uzucu.
Ne güzel söylediniz 29 da olacağını bilsem hiç sorun etmem ama hiç olmayacakmış gibi29 yaşında biri ile tanışacağımı bilsem hiç dert etmem zaten. Benim sorunum erken evlenmek isteği filan kesinlikle değil. Biri ile tanışacağıma olan inancım yok. Çünkü ortamım yok aslında neden bu. Yorumunuz için de teşekkr ederim gerçekten sağolun
Ekonomik bağımsızlığı Da elde ettikten sonra hala olmuyorsa26 yaş sendromu mu? Merak ediyorum acaba 35-40 yaşınıza geldiğinizde ne olacak? Evlenince ne oluyor sanıyorsunuz piremsesler gibi sarayda yaşadığınızı falan mı? Kocanızın üzerinize titrediği her an her dakika mucuk mucuk olup, birbirinizin kulağına aşk dolu sözcükleri söyledğinizi mi? 26 yaşında en son düşüneceğim şey evlilikti. İşinize odaklanın evlilik elbet olur er yada geç. Kadın olarak önce ayaklarınızın üstünde durun ekonomik bağımsızlığınızı elde edin gerisi fasa fiso.
Olmayan ne evlilik mi?Ekonomik bağımsızlığı Da elde ettikten sonra hala olmuyorsa
EvetOlmayan ne evlilik mi?
Aynı durumları yaşıyoruz canım umarım en kısa zmaanda bizim de isteklerimiz gerçekleşirBu konuya yazmayim dedim, yazarsam ilerde okursam üzülürüm diye düşündüm ama kaç gündür konu aktif dayanamadım.
Ben de 26 yaşındayım, iyi bir mesleğim var ama uygun bir iş bulamadım, işsizim, hayatimda kimse yok. Ailemle yaşıyorum ama artık ailemle yaşamak da çok zor geliyor iş olmayınca ayrı ev de tutamıyorum.
Şimdiye kadar o kadar sınavlara girdim, çalıştım ama sonucunda elimde hicbir şey yok.
işte bunların hepsinin olacağını bilsem kesinlik böyle fikirlere kapılmam. ama ya hiç olmaz ise diye bir korku sarıyor gidiyor30 yaşındayım. İş,eş, çocuk tamam ama 26 yaşındaki bekar zamanlarımı çok özlüyorum. Bence tadını çıkarın. Evlilik ve düzenli bir hayat da çok güzel ama hiç bir sorumluluğun olmadığı, ailenin hala çocuğu olduğun, arkadaşlarınla istediğin gibi gezip tozduğun bekarlık günlerinin de tadı bambaşka ve geri dönüş de olmuyor.
İlla ki işiniz de oturacak, evleneceksiniz de, çocuk da olacak o günler de dediğim gibi güzel ama şimdiki tatlı günlerin kıymetini bilin.
Ben evlilik düşünmezdim bile. Ve çevremde evlilikten genelde korkma derecesine kaçanlar hep evlendiler. Kim deli gibi istediyse de hala bekar. Anlıyorum erkek arkadaşınla ayrılmışsın şu karamsarlıkta onun da payı vardır.işte bunların hepsinin olacağını bilsem kesinlik böyle fikirlere kapılmam. ama ya hiç olmaz ise diye bir korku sarıyor gidiyor
Sana katılıyorum. Ben de 26 yaşındayım. İş tamam ama eş ve çocuk konusunda mesela 30 yaşına geldiğimde bunlara sahip olacağımı bilsem daha mutlu geçirirdim şu senelerimi. Yani insanın canını sıkan "belirsizlik".işte bunların hepsinin olacağını bilsem kesinlik böyle fikirlere kapılmam. ama ya hiç olmaz ise diye bir korku sarıyor gidiyor
Merhaba herkese. Bu aralar üst üste konu açıyorum çünkü biraz bunalmış hissediyorum kendimi. 26 yaşındayım ve hayata geç kalmışım hissi yaşıyorum. İş hayatım eş hayatım hiç biri yolunda değil. Hali hazırda hazırlandığım bir sınav var. Hepiniz "sınava odaklan" diyeceksiniz ki zaten böyle yapıyorum. Ama bazen de kafamda deli sorular oluyor. Hiç evlenemeyecek, iyi, güzel bir işim olmayacak gibi hissediyorum. Öğretmenim. Erkek arkadaşımla ayrıldık. Ortamımda yok. Birini tanıma şansım pek yok. Artık bu saatten sonra pek kimseyi tanıyıp seveceğime de nedense inanmıyorum. Nerden bulucam artık birini diyorum.Hep yalnız kalıp, yalnız ölücekmişim gibi hissediyorum. "Kısmetin seni bulur" gibi şeylere de inancımı yitiriyorum galiba. Bir çok evlenemeyen hayatının insanını bulamayan insan var kısmet bulsa onları da bulurdu diyorum. Çok seçici biriyim. Çok mu abartıyorum sizce , hep böyle mi devam eder
Not : Önce işini eline al diyen arkadaşlara hak veriyorum ama zaten bunun için çabalıyorum sınava hazırlanıyorum. Yalnızca böyle ara ara daralmalarım oluyor ve sizlerle paylaşıp dertleşmek istiyorum.
işte söylediğim gibi yanlış anlaşılıyorum nedense :) söylemek istediğim şey evlilik değil aslında biri tanışıp sevecek miyim hiç emin değilim. Yoksa evlilik 30 larda olmalı bence en sağlıklı düşünüşen yaşlar. Ama dediğim gibi o zamanlara kadar acaba biri olucak mı seveceğim hiç zannetmiyorum suanevlenmeyen bir evlenen bin pişman bacııım dert ettiğin şeye bak .
bekarlıgının keyfını sür çok mu lazım koca
sevgili yeter sevgili
:)
amin cnm hepimiz için. akran sayılırız bakalım bizi neler bekliyorBende 25 Yas sendromu yasiyorum. cok mutsuzum hayatimda hic birsey yolunda gitmiyor. cevremde evlilikten baska birsey düsünmeyen arkadaslar, ayrilmak zorunda kaldigim erkek arkadasim, yalnizligimhayirlisi olsun senin icinde canim
evet cnm sanırım ilerisini düşünerek mutsuz oluyoruz düşünmesek daha mı iyi neBen de senin gibiyim. Sınava hazırlanıyorum öğretmenim. Çevremdeki herkeste bi şekilde yolunu buldu. Tek mutsuz işsiz benim gibi hissediyorum. Ama zamanı var sanırım bazı şeylerin. Hayat bi gün benim de yüzüme gülecek. Ben de iş sahibi olucam evlenicem çocuk sahibi olucam. Ama işte bir zamanı var ve o zamanı doldurmayı bekliyorum bende. Sanırım sır yaşanılan anı en iyi şekilde mutlu huzurlu kendini severek geçirmeye çalışmakta.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?