- 24 Haziran 2018
- 975
- 721
- 33
- 34
- Konu Sahibi tabularasaa
-
- #101
Ağızlarına kapak bir kafbyapınca da elenemedikçe kafayı yemiş diyorlarCahil insanları neden bu kadar takıyorsunuz ki ? Benim hayatım benim tercihim bu yonde. Bu konuda sizin fikrinizi sormadigim sürece söylemezseniz mutlu olurum deyin geç. Bir daha konuşmazlar zaten. Akrabaniz diye kimseye kendinizi psikolojik olarak yıpratmasına izin vermeyin.
evlilikle kafayı bozmuş onlar demek ki. hayatta her şey evlilik mi ya. hayatınızı yaşamanız gereken yaşta ne evliliğiAğızlarına kapak bir kafbyapınca da elenemedikçe kafayı yemiş diyorlar
Hikayenizi okurken başta o kadar pozitif gidiyordunuz ki sonuna gelince gerçekten çok üzüldüm. Evet bazı şeyler de kader kısmet, insan çekeceği varsa bir şekilde ona yaklaşıyor. Bu kadar sevgiyle bahsettiğiniz eşinizle nasıl ayrılma kararı aldınız bu da bende soru işareti yarattı yani sevginin de yetmediği şeyler mi var27 yaşında evlendim 28in sonlarındayım. Birden aşırı boy attım yaşımdan biraz büyük gösteriyordum o dönem ve 14 yaşında ilk talibim çıktı fakat 25 yaşımdan önce evlilik lafını yaptırmadım kimseye .. 25i geçince bi istek geldi. Ama bu istek eş olma isteği miydi yoksa anne olma isteği miydi onu düşündüm. Sanırım ben anne olmak istiyordum. Fakat çok talip olmasına ve anne olma isteğime rağmen ilk geleni kabul etmedim. Seçici davrandım. O kadar çok kişiyle görüştüm ki yok dedim olmayacak, kafama göre bi adam yok demek ki benim dedim. Yönümü değiştirdim. Farklı hobilerimle ilgilendim. Hiç ummadığım bir anda çok alakasız birinin aracılığı ile eşimle tanıştım. İlk görüşte aşk değil İlk görüşmede mantıktı benim için. Ama çok sevdim. Çok da yakışıklı bi adam . Konuştuk uzun uzun. Babamın 35 senelik arkadaşının oğlu çıktı... Nasip bu ya. Burnumuzun dibinde oturuyorlar. Ama karşıma 20 yaşında değil 27 yaşında çıktı. Çünkü nasip o vakitti. Söz-nişan-düğün 5 ayda evledik. Çok sevdim eşimi. Gözüne bakmayı,elini tutmayı,sarılmayı. Evlilik harika ♥ diyorum. gel zaman git zaman 2 ayı geçtik sıkıntılar başladı saçma sapan. Ailesinin sıkıntıları vs. Şimdi hamileyim. Ve anamın evindeyim.. boşanmayı düşünüyorum. Yani benim mantık da boşa çıktı anlayacağın. Doğru seçimi yapamadım. Şu sıra kalbim ağrıyo misal. Evlendiğime sayısız kez pişman oldum :) Boşver milletin koyduğu yaş sınırını. Ve iyice araştırmadan da evlenme. Vakti gelince en güzeliyle olması duasıyla..
Kendimi geçtim etraf ailemi yıpratıyor. Annem babam ayrı ve ben annemle yaşıyorum. Annem ben ölünce yalnız kalacaksın yuvan olsaydı diyor etraf anneme biri yok mu diyorBen 28 yasindayim daha hic rahatsiz olmadim bekarligimdan. Bir is aradasim var dayak yiyip yiyip hala sevgilisiyle evlenme hayaliyle ceyiz biriktiren pembik gelin. O boyle düşünüyor hakkimda,kendince birşeyler mirildaniyor bazen ama.onun dusjncesi de benim icin onemsiz... onun disinda ne arkadas cevremden ne ailenden ne akrabalarimdan böyle bir konu duymadim. Duymam da epey bir zaman.
Bekarliginla barissana. Bayramlarda senin annen mi benim annem mi kavgasi yapmadan tatile cik mesela. Tum parani kendine harca, kendin için birseyler yap...
Karşıma insanlar çıksada olmadı. Şimdi etrafımdaki herkes evde kalmışım gözüyle bakıyor. Bu beni ara ara depresyona sokuyor. Artık kimseye misafirliğe gitmek bile istemiyorum çünkü konuşmaları bir koca bulamayacak meziyetim yok ve sanki yetersizmişim gibi. Benimle aynı kaderi paylaşan varmı toplum ve ruh halinizla nasıl başrdiyorsunuz
Yükseklisans öğrencisiyim zatenEvde oturmayın işe girin başka çevre edinin,27 yılı harcadığınız ortamlar belli kârını bırak zararı dokunmasa bu arada keşke bekar olsam bende yaa..
Olmaz olur mu. Evlenirken sadece eşinle değil ailesiyle de evleniyormuşsun :) %50 eş %50 aile maalesef ki. Eşin de dik duramıyorsa hele..Hikayenizi okurken başta o kadar pozitif gidiyordunuz ki sonuna gelince gerçekten çok üzüldüm. Evet bazı şeyler de kader kısmet, insan çekeceği varsa bir şekilde ona yaklaşıyor. Bu kadar sevgiyle bahsettiğiniz eşinizle nasıl ayrılma kararı aldınız bu da bende soru işareti yarattı yani sevginin de yetmediği şeyler mi var
Çok üzüldüm ben sizin için gerçektenOlmaz olur mu. Evlenirken sadece eşinle değil ailesiyle de evleniyormuşsun :) %50 eş %50 aile maalesef ki. Eşin de dik duramıyorsa hele..
Bence evlilik hayattaki en önemli karar.Evet siz söyleyince farkettim ki baya bir dramatize yazmışım. Kafam allak bullak derslerime bile veremiyorum kendimi. Herkes evde kaldım gibi bakıyor. Çocuktan olmuyormuş belli bir yaştan sonra dwmeler çıldırıcak gibi oluyorum
Evet kendi doğru düzgün evliliği olmayanlar vasat da olsa yanında birini bulunduranlar koca bulduk diye en marifetli insan zannediyor kendiniBen 28 yasindayim daha hic rahatsiz olmadim bekarligimdan. Bir is aradasim var dayak yiyip yiyip hala sevgilisiyle evlenme hayaliyle ceyiz biriktiren pembik gelin. O boyle düşünüyor hakkimda,kendince birşeyler mirildaniyor bazen ama.onun dusjncesi de benim icin onemsiz... onun disinda ne arkadas cevremden ne ailenden ne akrabalarimdan böyle bir konu duymadim. Duymam da epey bir zaman.
Bekarliginla barissana. Bayramlarda senin annen mi benim annem mi kavgasi yapmadan tatile cik mesela. Tum parani kendine harca, kendin için birseyler yap...
Evlenip ayrılmak çok daha zor dediğiniz gibi. Evlendikten sonraki pişmanlık çok daha acı olsa gerek. Yorumlarınızla bana ışık olduğunuz için çok teşekkür ediyorum. Çevresel laflardan artık sabahları iç sıkıntısıyla uyanıyordum desteğiniz için çok teşekkür ederimBence evlilik hayattaki en önemli karar.
Öyle acele ile korku ile verilecek bir karar değil.
Ayrıca siz karşı tarafın kalbine hükmedemezsiniz. Belki o sizi istemez belki siz onu istemezsiniz olmaz.
Çocuk konusuna gelince benim annem beni 32de kardeşimi 37de normal yolla hamile kalarak doğurmuş. Yani olacağı varsa oluyor. Kuzenim 24te evlendi. 7 yıldır çocuğu olmadı. Yani çocuk konusu illa 20lerde olabilir denen bir konu değil. Bir sürü değişkene bağlı. Sizin genler karşı tarafın genleri çevresel faktörler vs.
Yani hayırlısı ise olsun.. Yoksa 1 yıl sonra mazallah babaevine dönmek daha acı ve yıpratıcı olur.
Seçici olmayın diyenlere bakmayın..
Amin inşaallah çook teşekkür ederimÜzülme :) Rabbim sana bir ömür pişmanlıksız bir evlilik nasip etsin dilerim.
Karşıma insanlar çıksada olmadı. Şimdi etrafımdaki herkes evde kalmışım gözüyle bakıyor. Bu beni ara ara depresyona sokuyor. Artık kimseye misafirliğe gitmek bile istemiyorum çünkü konuşmaları bir koca bulamayacak meziyetim yok ve sanki yetersizmişim gibi. Benimle aynı kaderi paylaşan varmı toplum ve ruh halinizla nasıl başrdiyorsunuz
Evet çok mantıklı bir taktik aslındaHiç canını sıkma evde kaldın diye üsteleyenlere inadına gezdiğini kendini geliştirdiğini her istediğini yapabildiğini anlat ve göster , kısmet bir şekilde bulur nasılsa . Artık 30dan önce evlenmek erken anca hayatını yoluna koyup kendini geliştirebiliyorsun çünkü
Eh annen evlenmis ayrilmis. Asil sen evden gidince kendi yalniz kalacak. Kendi derdine yansin.Kendimi geçtim etraf ailemi yıpratıyor. Annem babam ayrı ve ben annemle yaşıyorum. Annem ben ölünce yalnız kalacaksın yuvan olsaydı diyor etraf anneme biri yok mu diyor
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?