27 yaşındayım evde kaldım gözüyle bakılıyor ?

Ağızlarına kapak bir kafbyapınca da elenemedikçe kafayı yemiş diyorlar
 
27 yaşında evlendim 28in sonlarındayım. Birden aşırı boy attım yaşımdan biraz büyük gösteriyordum o dönem ve 14 yaşında ilk talibim çıktı fakat 25 yaşımdan önce evlilik lafını yaptırmadım kimseye .. 25i geçince bi istek geldi. Ama bu istek eş olma isteği miydi yoksa anne olma isteği miydi onu düşündüm. Sanırım ben anne olmak istiyordum. Fakat çok talip olmasına ve anne olma isteğime rağmen ilk geleni kabul etmedim. Seçici davrandım. O kadar çok kişiyle görüştüm ki yok dedim olmayacak, kafama göre bi adam yok demek ki benim dedim. Yönümü değiştirdim. Farklı hobilerimle ilgilendim. Hiç ummadığım bir anda çok alakasız birinin aracılığı ile eşimle tanıştım. İlk görüşte aşk değil İlk görüşmede mantıktı benim için. Ama çok sevdim. Çok da yakışıklı bi adam . Konuştuk uzun uzun. Babamın 35 senelik arkadaşının oğlu çıktı... Nasip bu ya. Burnumuzun dibinde oturuyorlar. Ama karşıma 20 yaşında değil 27 yaşında çıktı. Çünkü nasip o vakitti. Söz-nişan-düğün 5 ayda evledik. Çok sevdim eşimi. Gözüne bakmayı,elini tutmayı,sarılmayı. Evlilik harika diyorum. gel zaman git zaman 2 ayı geçtik sıkıntılar başladı saçma sapan. Ailesinin sıkıntıları vs. Şimdi hamileyim. Ve anamın evindeyim.. boşanmayı düşünüyorum. Yani benim mantık da boşa çıktı anlayacağın. Doğru seçimi yapamadım. Şu sıra kalbim ağrıyo misal. Evlendiğime sayısız kez pişman oldum :) Boşver milletin koyduğu yaş sınırını. Ve iyice araştırmadan da evlenme. Vakti gelince en güzeliyle olması duasıyla..
 
Hikayenizi okurken başta o kadar pozitif gidiyordunuz ki sonuna gelince gerçekten çok üzüldüm. Evet bazı şeyler de kader kısmet, insan çekeceği varsa bir şekilde ona yaklaşıyor. Bu kadar sevgiyle bahsettiğiniz eşinizle nasıl ayrılma kararı aldınız bu da bende soru işareti yarattı yani sevginin de yetmediği şeyler mi var
 
Ben 28 yasindayim daha hic rahatsiz olmadim bekarligimdan. Bir is aradasim var dayak yiyip yiyip hala sevgilisiyle evlenme hayaliyle ceyiz biriktiren pembik gelin. O boyle düşünüyor hakkimda,kendince birşeyler mirildaniyor bazen ama.onun dusjncesi de benim icin onemsiz... onun disinda ne arkadas cevremden ne ailenden ne akrabalarimdan böyle bir konu duymadim. Duymam da epey bir zaman.
Bekarliginla barissana. Bayramlarda senin annen mi benim annem mi kavgasi yapmadan tatile cik mesela. Tum parani kendine harca, kendin için birseyler yap...
 
Reactions: 000
Kendimi geçtim etraf ailemi yıpratıyor. Annem babam ayrı ve ben annemle yaşıyorum. Annem ben ölünce yalnız kalacaksın yuvan olsaydı diyor etraf anneme biri yok mu diyor
 
Hayatımı hiç topluma göre yaşamadım. Tabi ebeveynlerim (dicemde babayı at çöpe ) annem her zaman destekcim oldu. Abime (benden 10 yaş büyük) o benim kızım sen karışamazsın demişliği bile var.
O yüzdendir ki hep kendim için yaşadım. Hatta çoğu zaman birileri ne diyorsa tersini yapıp baş kaldırdım. Zararı olmadı bana hatta tersine güçlü ve bağımsız bir birey oldum. Yaşayıp gidiyorum 33 yıldır
 

Hiç canını sıkma evde kaldın diye üsteleyenlere inadına gezdiğini kendini geliştirdiğini her istediğini yapabildiğini anlat ve göster , kısmet bir şekilde bulur nasılsa . Artık 30dan önce evlenmek erken anca hayatını yoluna koyup kendini geliştirebiliyorsun çünkü
 
Reactions: 000
Evde oturmayın işe girin başka çevre edinin,27 yılı harcadığınız ortamlar belli kârını bırak zararı dokunmasa bu arada keşke bekar olsam bende yaa..
 
Olmaz olur mu. Evlenirken sadece eşinle değil ailesiyle de evleniyormuşsun :) %50 eş %50 aile maalesef ki. Eşin de dik duramıyorsa hele..
 
Bence evlilik hayattaki en önemli karar.
Öyle acele ile korku ile verilecek bir karar değil.
Ayrıca siz karşı tarafın kalbine hükmedemezsiniz. Belki o sizi istemez belki siz onu istemezsiniz olmaz.
Çocuk konusuna gelince benim annem beni 32de kardeşimi 37de normal yolla hamile kalarak doğurmuş. Yani olacağı varsa oluyor. Kuzenim 24te evlendi. 7 yıldır çocuğu olmadı. Yani çocuk konusu illa 20lerde olabilir denen bir konu değil. Bir sürü değişkene bağlı. Sizin genler karşı tarafın genleri çevresel faktörler vs.
Yani hayırlısı ise olsun.. Yoksa 1 yıl sonra mazallah babaevine dönmek daha acı ve yıpratıcı olur.
Seçici olmayın diyenlere bakmayın..
 
Evet kendi doğru düzgün evliliği olmayanlar vasat da olsa yanında birini bulunduranlar koca bulduk diye en marifetli insan zannediyor kendini
 
Evlenip ayrılmak çok daha zor dediğiniz gibi. Evlendikten sonraki pişmanlık çok daha acı olsa gerek. Yorumlarınızla bana ışık olduğunuz için çok teşekkür ediyorum. Çevresel laflardan artık sabahları iç sıkıntısıyla uyanıyordum desteğiniz için çok teşekkür ederim
 
Reactions: 000

Pf anlamıyorum ya bu hayatı insanlar için mi yaşıyorsunuz onlara ne insanlar konuşur bunu kulak asıp asmamak size kalmış ama sizde kendi hakkımızda böyle düşünüyor olacaksınız ki bunu takıyorsunuz
 
Evet çok mantıklı bir taktik aslında
 
Kendimi geçtim etraf ailemi yıpratıyor. Annem babam ayrı ve ben annemle yaşıyorum. Annem ben ölünce yalnız kalacaksın yuvan olsaydı diyor etraf anneme biri yok mu diyor
Eh annen evlenmis ayrilmis. Asil sen evden gidince kendi yalniz kalacak. Kendi derdine yansin.
Neden bunu ona hatirlatmiyorsun?
Koca cok guzel birsey madem kendisi neden bosandi?
Dirdirlarla baskılarla onune gelen ilk "niyeti ciddi' adamla evlenip onun gibi mutsuz olsan daha mi mutlu olacak?
Ben yerinde olsam kendim kirilacagima anneme bu gercegi hatirlatirdim. Bunu her konuyu actiginda yapardim ki zamanla bu konuyu açmaya korksun. Hatta "senin kiza biri yok mu diyorlar" demeye bile korksun.
Misafirlik falan da hikaye.. madem mutsuz olacaksin gitme
Bu secenek zor mu?
Bak seni anliyorum. Ama sen engel olmazsan herkes hakkinda konusur.
Ben gecen sene bir seneye yakin issizlik cekmistim. Ama part time çalışır kendi parami kazanirdim yani az cok. Oyle ailemden harçlık bekleyecek kadar kötü durumda degildim. Sirf is konusunu konusmamak icin ne bayram ne seyran. Kimseye gitmedim. Cunku neden canımı sıksınlar ki?
Bir keresinde halam bize geldi "ee yeğenim. Neyd senin bölümün? Atamasi yok mu?" Dedi. Ben de gozlerimi devirip "ayyy geldi yine en sevmediğim konu. Halacim istersen sana ezbere cevaplar vereyim ilk boslukta da odama kaçayım. Ya da konuyu degistirelim neseli neseli sohbet edelim. Oglun napiyor? Tanistiniz mi kizla? " dedim, tıktım agzina lafi. Canimi sıkmaktan iyidir. Ya da bir baska zaman "bosuna mi okudun onca sene?" Diyen akrabaya "kendim kazandim, kendim okudum, kendim calistim, kendim istifa ettim. benim yerime sinava mi girdiniz ya da okurken sizden bir silgi parasi mi istedim? Hayat benim istediğim icin calistim,canim istedi istifa ettim" Demisligim var.
Bir kere de "hala ise girmedin mi?" Diye soran az sevdigim arkadasa (iyi niyetle sordu ama ben de iyi niyetle) "borç para mi isteyeceksin?" Demistim.
Herkes haddini bilmeli bence. Bilmeyeni de uyarmak gerekir ki öğrensin.
her de konusanin her lafina bakarsan yasayamazsin. Bugun gelinlik diyen yarin bebek der , sonra evin kira mi der ,hala niye araban yok der, 'çocuğun kac ney yapmis?' Der,kizinin hayatinda kimse yok mu? Der... der de der yani.
Susturmayi bilmezsen eger
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…