Dün sevgilimle bir alışveriş merkezine gittik. Bir mağazada cüzdan bakıyorum, o da yanımda. bir dakika bile geçmeden dışardan bir bağırış çağırış sesleri gelmeye başladı. Bir baktım ki benimki hiçbir yerde yok. Daha öncede ne zaman bir anda yanımdan kaybolsa hep birileriyle tartışırken buldum onu. Yok adam eline çarpmış, yok bana bakmış. Dışardaki sesler bir büyüdü, bir büyüdü ki... "Kim bilir bu defa ne oldu?" diyerek bir panik ve büyük bir korkuyla dışarı çıktım. Onlarca insan toplanmış bir yerde duruyor, güvenlikler de var. Neyse, sonra bir baktım ki benimki yanda duruyor, olaya karışmamış, izliyor sadece... Beni görünce geldi, habersiz gittiği için zaten kızmışım; olayın içinde olduğundan da %100 emin olduğum için bir gerilmişim, elim ayağım titremeye başladı. Sonra bir baktım güvenlikler bir adamı taşıyorlar. Hayatımda ilk defa canlı canlı böyle bir sahne gördüm sanırım. Adamın ağzı yüzü dağılmış, kafasından komple kan akıyor; yüzü, üstü başı kan içinde. Sarhoştu da... Neyse... Sonra yürümeye devam ediyoruz, olayın olduğu yerde her taraf kan olmuş tabi... Kimi yerde damla damla, kimi yerde sürünme izleriyle, kimi yerde fışkırma tarzı izlerle her taraf kan. Bir sinirim bozuldu ki anlatamam. Duramadım orda, dışarı çıktık. Hala daha nerde kırmızı renk görsem hemen kan olduğunu düşünüyorum. Akşam eve geldiğimde, mutfak masasının üzerinde bir yemek tabağının içinde domates kalıntıları ve suyu vardı. Bir fena oldum, midem bulandı, tabağı lavabonun içine nasıl koyduğumu bilmiyorum.
Neyse... Uyudum, uyandım. Bugün o etkiden eser kalmamış gibi hissediyorum. Umarım bilinçaltıma falan girmemiştir. Fena bir duygu... Kanlar içinde birini ve yerdeki kan gölünü görünce, insan hayatının nasıl şeyler bağlı olduğunu bir kez daha hatırlıyor. Çok kolay ölebilen, zayıf yaratıklarız aslında...
Amaaaan, sabah sabah anlattığım olaya bakın ya...
Umarım herkes kendine gelince okur bu yazıyı... :)