aynn canımcımm
ya canım bu Emre benim okuldan arkadaşımın arkadaşı. malum siteden görüp eklemiş beni. bende normal arkadaş olarak konuştum falan. sonra baktım bu sevmeye başladı dedim orda bi dur. ben istemiyorum. gerçektende istemiyodum yani, kültürel farklılık ailem karşı çıkar biliyorum yani öyle tahmn ediyorum
ama çocuk pes etmedi yeri geldi günlerce açmadım telefonunu yeri geldi cevap vermedim arama kafamı dinlycem dedim çocuk bekledi. sonra çok iyi arkadaş olalım dedim ama seviyodu tabi arkadaşta kalamadı. 5 aydan fazla koştu peşimde sürekli . sonra artık bende de bişeyler başladı üzemiyorum kıyamıyorum. önceden geceleri arardı sabahları bağırırdım ona beni gece arama nefret ediyorum senden diye ( uykum çok kıymetlidir) ama artık geceleri arasın diye bekliyorum
geçen hafta pazar günü teyzesine gittim işte orada başladı ilk defa birinin yanında gerçekten istediğim gibi davranıp mutlu oldum. bidahada Emreyi kaybetmemem gerektiğini anladım zaten. cumartesi pazarda onun yanındaydım.
cumartesi gnü beni beklemiyodu hiç tahmin etmemişti gidiceğimi hatta hayatmdan defol istemiyorum seni flan dedim korksun diye
. hem pc dükkanı hemde net cafesi var iç içe. arkadaşıyla iş birliği yapıp gittim dükkanını hiç bilmiyodum gitmemiştim. daldım içeri masa 3 ü açsana arkadaşım dye vurdum masaya. sinirlenip kafayı bi kaldırdı şok oldu 5 6 saniye baktı gözüme anca idrak etti
çok güzeldi ama yaaa. bilmiyorum seviyo beni çok iyi biliyorum şu kilo muhabbeti bozdu işi kafamda
o da tatlıya bağlanır ama inanıyorum
daha da anlatırımda kısa keseyim