20 lerin başındayken, 20 lerin sonunda hissederdim kendimi, sarı röfleli saçlarımda vardı mesela, baya makyaj yapardım :)
Daha yorgun, endişeli ve gereksiz sabırsızlıklar içindeydim, tabi bunları şimdi anlayabiliyorum.
Şimdi 31 yaşıma gireceğim kısmetse, saçları doğal renginde olan, yok denecek kadar az makyaj yapan ve 4 yıllık evliliğini geçtiğimiz aylarda bitiren bir kadınım.
30 lar daha güzelmiş aslında, şu boşanma psikolojisini tamamen atlatırsam inşallah her şey çok güzel olacak.
Bazen umutsuz olduğum geç mi kaldım diye düşündüğüm anlar oluyor,
ama sonra aklıma geliyor, 30 larden sonra çok güzel hayatlar kurar insanlar var.
Dibi görmeden çıkılmıyor bu hayatta.
Kim bilir benimde belki mutlu güzel bir yuvam bebelerim olur.
Umudumuzu kaybetmeyelim..