Merhaba Hope;
Ailelere söylememe kararınızı destekliyorum, iyi yapmışsınız canım. İnşallah hep birlikte alırız bu güzel haberi. Hiçbir zaman umudunu kaybetme. Bizim ikimizde de sorun vardı, eşimde ve bende. Benim yaş 38'i geçmek üzereydi. Şimdi bakıyorum da geriye, neredeyse imkansızmış. Tabii, o zaman bu kadar detaylı araştırmıyordum bu konuları. Sizdeki sorun ne, tam olarak bilmiyorum; ama benim tüplerde tıkanıklık vardı, küçük bir operasyonla tüplerim açıldı önce. Eşimin sperm morfolojisinde bozukluk vardı, yani sağlıklı sperm sayısı. Buna rağmen, şükürler olsun Allahıma, bize tatlı bir bebiş verdi. Ben de çok bunalıma girdim, çok zor günler yaşadım. Mutluluğunu herkesle paylaşmak isteyen ben, mutsuzluğumu tek başıma taşıyordum hep. Tahmin edersin ne sıkıntılar, stresler yaşadığımı. Biliyorsun, yalnız değilsin; birçok çift bizim gibi, benzer sorunları yaşıyor, benzer bunalımları yaşıyor. Eminim ke, sen de bu sıkıntılı günleri şu veya bu şekilde atlatacaksın. Bir de hayal kurarken, isterken, dilerken, sonuca çok bağlanma. Bunu nasıl anlatırım, pek bilemiyorum; ama bir deneyeyim. Yine bebiş üzerinden anlatmaya çalışayım. Mesela, bebişin olmuş, sen onu kucağına alıyorsun, emziriyorsun, altını değiştiriyorsun, banyo yaptırıyorsun vesaire; ama bunları hayal ederken, bir zaman sınırı koyma, "Şu kadar ay sonra bebişim olacak" gibi yani. Bebiş olmuş ve onunla vakit geçiriyorsun gibi yaşa bu hayali, mümkün olduğu kadar ayrıntı kat hayaline; yani aktif, canlı canlı olsun hayalin, durağan olmasın. Bunları yaparken de, "Ama nasıl olacak ki, şu kadar yıldır deniyoruz, olmadı işte. Ben kendimi kandırıyorum, yine olmayacak işte" gibi düşünceleri aklından çıkar.
Sana bunları tavsiye edebilirim hayatım.
Görüşürüz. sevgiyle kal