Sağolasın Deniz Bulut'çum, niye saçma bulayım. Yardıma ihtiyacım var sizlerde de durum böyle mi demeye çalıştım açıkçası. Hep tedavi, kür, doktor, merkez yazıyoruz ama psikolojik boyutu da var bu işin, biraz da bunu konuşalım isterseniz diye ruh halimi yazdım.
Söylediğini uygulayacağım söz. Yazıyorum gerçi, yazamadığım zaman yazdıklarımı cebe indiriyorum düzenli olarak, açıp okuyorum o zaman da. Ancak bir yerleri es geçiyorum galiba, çok rahatlayabildiğim söylenemez, şükredebileceklerimi detaylandırmalıyım o zaman, bir de böyle deneyeyim.
Şu aldığım kitaplardan biri -daha yeni başladım- bir psikiyatriste ait. Boston'daki Mind/Body Medical Institute'tun başındaki bir psikiyatristin. Önerdiği ilk adımlardan biri aynı sorunları paylaşan insanlarla iletişime geçmek, bilmeden bunu yapmışız zaten, aferin bize. Bir sonraki adım da farkındalık. Yaşadığın anı hissederek yaşamak. Çay içiyorsanız mesela, başka birşey düşünmeyin, yaptığınız şeye odaklanın, içtiğiniz çayın kokusunu, fincanınızın kulpunu, rengini, ışığın yansımasını, aldığınız tadın farkına varmaya çalışın diyor. Bu da saçma ama aralarda deniyorum, bir dakika bile olsa gerçekten başka birşeyi düşünmüyorsun, içtiğin çay tüm düşündüğün oluyor, belki stresli dakikaları böyle böyle azaltır ne bileyim? Daha başındayım kitabın, ilginizi çekerse, okudukça özetlerim de. Yazdıklarıma bakın, saçmalıyorum galiba......